Απάντηση: Re: Ιοί
Στις χώρες που έχουν τα προβλήματα του πρώτου κόσμου, η κρίση σημαίνει ότι αντί για 4 ζευγάρια παπούτσια το χρόνο θα αγοράσουν 3 και ότι θα κοπούν πάγια έξοδα μικρότερης σημασίας (λιγότερες ημέρες διακοπών, λιγότερες έξοδοι σε ταβέρνες). Στις ΗΠΑ δεν έχω άποψη τι θα συμβεί. Στις Ευρωπαϊκές χώρες είμαι 99% σίγουρος ότι δεν πρόκειται να δούμε σκηνικά ακραίας φτώχειας.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι η Σουηδία θα έχει επίσης οικονομικά προβλήματα παρόλο που θα θυσιάσει χιλιάδες πολίτες τζογάροντας στο πόσοι θα πεθάνουν, στο αν υπάρχει ανοσία της αγέλης ή όχι, πόση θα είναι η οικονομική επίπτωση του χαμού κοκ.
Η κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει αν πλανάται ο φόβος του θανάτου. Μια κοινωνία που δεν λειτουργεί, δεν μπορεί να έχει οικονομική λειτουργία.
Στον παραπάνω συλλογισμό, νομίζω ότι υπάρχουν μερικά θέματα. Το κυριότερο πρόβλημα είναι τι θεωρεί ο γιατρός φτώχεια και οικονομική ανέχεια. Αν μιλάει για ακραία φτώχεια (δεν υπάρχουν χρήματα για να αγοράσει τροφή ή να πάει σ' ένα γιατρό ή να αγοράσει τα φάρμακά του) έχει δίκιο.δεν συμφωνώ...
στο τέλος φοβάμαι ότι θα πονέσουμε περισσότερο απο τους Σουηδούς
τον λόγο τον περιγράφει πολύ επιτυχημένα γιατρός που έχει δουλέψει χρόνια στη Σουηδία
...Από τα πρώτα πράγματα που μας μάθανε ως Φοιτητές Ιατρικής στο Lund της Σουηδίας είναι ότι η πιο θανατηφόρα ασθένεια είναι η φτώχεια (η οικονομική ανέχεια). Η ανεργία π.χ. σκοτώνει στην κυριολεξία.
Είναι ορατός ο κίνδυνος, τα έτη ζωής (το τονίζω τα έτη ζωής ) που θα χάσουμε λόγω της οικονομικής κρίσης που θα έλθει μετά την πανδημία να είναι πολύ περισσότερα από τα έτη ζωής που θα χάσουμε από τον Κορονοϊό.
Π.χ. το προσδόκιμο επιβίωσης του μέσου Έλληνα άντρα είναι 79 έτη. Αν λόγω κοροναϊού φύγει από την ζωή στα 77 έτη, χάνουμε, 2 έτη ζωής.
Αν ένας 55αρης μείνει άνεργος από την οικονομική κρίση που θα επέλθει μετά το lockdown, η ανεργία από μόνη της μπορεί να είναι ο βασικός παράγοντας που μπορεί να του προκαλέσει ένα θανατηφόρο Οξύ Έμφραγμα του Μυοκαρδίου στα π.χ. 57 του χρόνια. Και τότε τα χαμένα έτη ζωής είναι 79 - 57 = 22
(Δεν κάνω κριτική στην Κυβέρνηση της Ελλάδας. Ίσα ίσα που πιστεύω ότι το παλεύει συντεταγμένα και όσο πιο καλά μπορεί. Απλά τολμώ να εκφράσω δημοσίως κάποιες σκέψεις μου, που νομίζω ότι είναι η βασική εξήγηση για την κάπως διαφοροποιημένη στάση της Σουηδίας)...
Στις χώρες που έχουν τα προβλήματα του πρώτου κόσμου, η κρίση σημαίνει ότι αντί για 4 ζευγάρια παπούτσια το χρόνο θα αγοράσουν 3 και ότι θα κοπούν πάγια έξοδα μικρότερης σημασίας (λιγότερες ημέρες διακοπών, λιγότερες έξοδοι σε ταβέρνες). Στις ΗΠΑ δεν έχω άποψη τι θα συμβεί. Στις Ευρωπαϊκές χώρες είμαι 99% σίγουρος ότι δεν πρόκειται να δούμε σκηνικά ακραίας φτώχειας.
Το δεύτερο πρόβλημα είναι ότι η Σουηδία θα έχει επίσης οικονομικά προβλήματα παρόλο που θα θυσιάσει χιλιάδες πολίτες τζογάροντας στο πόσοι θα πεθάνουν, στο αν υπάρχει ανοσία της αγέλης ή όχι, πόση θα είναι η οικονομική επίπτωση του χαμού κοκ.
Η κοινωνία δεν μπορεί να λειτουργήσει αν πλανάται ο φόβος του θανάτου. Μια κοινωνία που δεν λειτουργεί, δεν μπορεί να έχει οικονομική λειτουργία.