It was 20 (+23) years ago today

To "λευκό" βινύλιο μου το έφαγε ένας "φίλος".
Του άρεσε πολύ... όπως και μένα.

Το '79 ήμανε 12.
Πήγα σε πάρτυ μεγάλων (18άρηδων).
Έπεσα όμως σε ροκάδες...
Bose 501, τρανός Kenwood πακέτο με το μαρμάρινο πικάπ και Dire Straits.
Υπέστην σοκ...
Μέχρι τότε άκουγα παλιά λαϊκά (τεράστια τραγούδια) και Πετρίδη (και άλλους) στο ράδιο.
Με έπιασε και μια μανία να ηχογραφώ από το ράδιο.
Έτσι έμπλεξα για τα καλά με δίσκους, μηχανάκια και καλώδια.
Από μικρός χωρίς χαρτζηλίκι έμενα...

Τώρα έχει εγκαταστήσει στα πισιά ο μικρός το Nexus Radio και γουστάρω απίστευτα.
 
Το πρώτο βινύλιο που αγόρασα ήταν ο λοχίας (δυστυχώς Ελληνική κόπια...) μια που οι δικοί μου δεν πολυάκουγαν Beatles, η μάνα μου προτιμούσε Abba...

"Standing by a parking meter,
When I caught a glimpse of Rita,
Filling in a ticket in her little white book.
In a cap she looked much older,
And the bag across her shoulder
Made her look a little like a military man."

Οι αγαπημένοι μου στίχοι από το Lovely Rita.
 
Από την αιθεροβάμονα Λούσι στις διακοπές στη νήσο Ουάιτ, και από την ερζάτς μπάντα του Κλάμπ Μοναχικών Καρδιών στο Τσίρκο και την ...ελεγκτή των παρκομέτρων... ασύλληπτο κολάζ. Οι άνθρωποι έκαναν πραγματικά ό,τι ήθελαν. Με εξαίρεση ίσως το εξώφυλλο, ο Τζών ήθελε παρόντες τον Γκάντι, τον Χίτλερ και τον Ιησού και δεν του έγινε το χατήρι (αλλά τους προσέθεσε στο 'God' κάτι χρόνια αργότερα).

Ο Τζών απών; Ε όχι δα. A day in the life, Mr Kite, Lucy... αν και προσωπικά πάντα προτιμούσα τις διακοπές στη νήσο Ουάιτ, να πω την αμαρτία μου. Πώς μια ξεκάρφωτη πινελιά ρομαντισμού, δυόμιση λεπτά, μπορεί να λάμπει πολύ περισσότερο από δύο πλευρές γλυκανάλατου παρφαί... όλα είναι θέμα δοσολογίας μάλλον.
 
Απάντηση: Re: It was 20 (+23) years ago today

opsim said:
Το πρώτο βινύλιο που αγόρασα ήταν ο λοχίας (δυστυχώς Ελληνική κόπια...) μια που οι δικοί μου δεν πολυάκουγαν Beatles, η μάνα μου προτιμούσε Abba...
Click to expand...

Το ενα δεν αποκλείει το άλλο..
Οι δικοί μου ακούγαν και τα δύο (εντάξει τους Beatles τους πήρα απ αυτούς ενώ εγώ τους "κόλλησα" τους Abba :Banane0:).
Αλλες δεκαετίες αλλά εμπνευσμένη μουσική in both cases.

Εγώ τον έχω επίσης σε θλιβερό βινύλιο της εποχής αλλά και στα remasters που κυκλοφόρησαν πέρυσι.
Τον αγαπάω αλλά λυπάμαι που δεν τον έζησα και δεν τον βίωσα τότε που ξέσπασε,όπως κάποιοι τυχεροί εδώ μέσα..
Υ.Γ.By the way,respect στην μητέρα σου !!:ernaehrung004:
 
Aαααχ...τι να πουμε κι εμεις που ζησαμε απο την αρχη ολη ΤΗΝ ιστορια!

Τι μου κανατε βρε παλιοπαιδα!
Τα εχω ΟΛΑ πλεον σε mp3, δεδομενου οτι δεν υπηρχε "μια" τοτε για δισκους , οι κασετες χαλουσαν στο πι και φι,οποτε εβγαλα το αχτι μου στο downloading!!!
 
Για να δω αν μπορώ να βάλω τις μνήμες μου σε τάξη – κυρίως χρονολογική .Οι Beatles πρέπει να έφθασαν στ’ αφτιά μου μέσω ενός ξαδέρφου μεγαλύτερου κατά τέσσερα χρόνια που μου έδωσε το 62-66 και 67-70 να τα ακούσω . Περίπου γύρω στο 74-75 . Το κόκκινο δεν μου ειπε τίποτα απλώς επιβεβαίωσε την θρασύτητα της άποψης μου , τότε , για την μουσική τους – χαζοχαρούμενη.Το μπλε κάτι παραπάνω – Ι am the walrus , It was 20 years ago… -κάτι που έμοιαζε με ροκ τέλος πάντων και ήθελε να ακούσει ένας έφηβος που βράζει το αίμα του . Ο πατέρας μου είχε , αν θυμάμαι καλά το With the Beatles …. Άλλο κοριτσίστικο κι αυτό . Τελικά αγοράζω το μπλε. …Μετά από καν χρόνο έμεινε στην αδερφή μου . Γύρω στο 1977-78 και μετά από συνεχή διαβάσματα για το περίφημο Sgt Peppers το βρήκα σ’ ένα φίλο μου και το πήρα να το ακούσω…. Σιγά τον δίσκο ….ούτε για κοριτσάκια δεν είναι . Ούτε ροκ , ουτε prog …κάτι γλυκανάλατες μελωδίες . Τον επέστρεψα συντομότατα . Φυσικά για κόντρες με Beach Boys δεν είχε φτάσει τίποτα στα αυτιά μου , αφου ούτε καν ήξερα τι είναι οι Beach Boys – όπως και όλοι στην παρέα μου . Απλώς έίχαμε ακούσει την εφηβική ανοησία που είχαν κυκλοφορήσει κάποτε - το Good Vibrations - αλλά δεν ξέραμε καν ποιοί το λένε .
Το 82 μάλλον το Πάσχα , σε διακοπές στις Σπέτσες ένας απ’ την παρέα είχε σε κασέτα το Revolver . Τότε για πρωτη φορά άκουσα το TNK . Τι κομματάρα ….ήταν δυνατόν οι Beatles νάχουν γράψει ένα τέτοιο κομμάτι . Και εκτός αυτού , το άλμπουμ είχε επίσης το Taxman και το Dr Roberts. «Hey they can rock after all…. Strange but true…» Γυρίζοντας από τις διακοπές είμαι αποφασισμένος να το αγοράσω. Λίγο αργότερα αγοράζω και το «Λευκό» . Καλοί , δεν λέω , αλλά ακόμα είμαι πολύ μικρός για να τους εκτιμήσω . … Δίλεπτα και τρίλεπτα κομμάτια … Μια άγνωστη χρονική διάρκεια για τα ακούσματα μου τότε . Λίγο μετά παίρνω και το Abbey Road. Κι αυτό έχει κανα δυο καλά κομμάτια ( Come together , She’s so heavy ) . Μπάινουν στο χρονοντούλαπο για πολλά χρόνια .
Με την έλευση του cd αγοράζω ξανά το Κόκκινο και το Μπλε. Αρχίζουν να μ’ αρέσουν περισσότερο . Βγαίνει η συλλεκτική έκδοση του White Album σε cd . Την αγοράζω το 1999 και παθαίνω πλάκα . Αρχίζω να εκτιμώ την κομψότητα , την χάρη , την συνθετική ιδιοφυία όλων ( παίζει ρόλο που βελτιώνεται κι ο ηχος βέβαια ) . … Τώρα τα έχω όλα σε βινύλιο ( πλην Beatles for sale) , σε remastered cd και σε remastered mono cd . Αριστουργήματα .
 
Mε την έλευση του πρώτου "stereo" στο σπίτι, τα 45άρια δώσαν τη θέση τους στα LP.
O πρώτος μου "δίσκος", δωρισμένος απο φίλο, το "Α Hard Day's Night". Ημουν δεκατεσσάρων. Αμέσως μετά πήρα "μπλέ" και "κόκκινο" και άραξα για πολύ καιρό. Κάποια στιγμή στα 18 μου, ακολουθώντας το hype, αγόρασα τον Λοχία. Δεν με ενθουσίασε αμέσως. Πράγμα που έκανε το "Revolver", ας πούμε.
Ό δίσκος επαν-εκτιμήθηκε δυό χρόνια μετά, όταν και τα ακούσματα πλέον είχαν πολλαπλασιασθεί.
 
Η δική μου πάντως εντύπωση στα 10-11 από συγκροτήματα όπως οι Μπητλς (αλλά ΚΑΙ οι Στοουνς) ήταν το πόσο διαφορετικά ακούγονταν τα όργανα.
Αυτό το leslie στη Lucy στα φωνητικά, τα flangers, τα backward-tapes τo phasing στα τύμπανα, τα echo, τα τσέμπαλα, τα κλαρινέτα όπως πχ αντίστοιχα το πως ακούγονταν τα όργανα σε "θεωρητικά" αδιάφορα κομμάτια όπως το yesterday's papers με τρελλαίνανε.
Από τη μιά είχες γκρουπς όπως οι troggs ή οι σκληροί αρχικά animals ή οι σοφτ herman's, monkeys, beach boys, byrds ή οι τροβαδούροι Dylan, Baez και από την άλλη αυτούς.....

ήταν πολιτισμική σφαλιάρα...
 
Απάντηση: Re: It was 20 (+23) years ago today

supersonic said:
Από τη μιά είχες γκρουπς όπως οι troggs ή οι σκληροί αρχικά animals ή οι σοφτ herman's, monkeys, beach boys, byrds ή οι τροβαδούροι Dylan, Baez και από την άλλη αυτούς.....

ήταν πολιτισμική σφαλιάρα...
Click to expand...

Δεν είχα ακούσει τίποτα από αυτά τότε . Byrds αγόρασα προ 10ετίας για πρώτη φορά. Από τα υπόλοιπα δεν έχω σχεδόν τίποτα , αφου ξεφορτώθηκα και το Pet Sounds
 
Benefit_for_Mr_Kite_by_godofodd.jpg
 
"Being for the benefit of Mr Kite", "late of Pablo Fanque's Fair", "Over men and horses hoops and garters" "Lastly through a hogshead of real fire" "challenge the world" "Mssrs. K and H. assure the public their production will be second to none" "Ten somersets he'll undertake on solid ground" "Having been some days in preparation"....

Ούτε στίχους δεν κάθισε να γράψει ο ιδιοφυής μπαγάσας! Μόνο το άλογο, από Ζάνθους το έκανε Χένρυ!
 
μα δεν ήταν μόνο αυτό Τάσο...
η Eleanor Rigby ήταν στους επικήδειους, το a day in the life και το she's leaving home στα μονόστηλα και τόσα άλλα...
 
Re: Απάντηση: Re: It was 20 (+23) years ago today

Δημήτρης Ιωάννου said:
Το ενα δεν αποκλείει το άλλο..
Οι δικοί μου ακούγαν και τα δύο (εντάξει τους Beatles τους πήρα απ αυτούς ενώ εγώ τους "κόλλησα" τους Abba :Banane0:).
Αλλες δεκαετίες αλλά εμπνευσμένη μουσική in both cases.

Εγώ τον έχω επίσης σε θλιβερό βινύλιο της εποχής αλλά και στα remasters που κυκλοφόρησαν πέρυσι.
Τον αγαπάω αλλά λυπάμαι που δεν τον έζησα και δεν τον βίωσα τότε που ξέσπασε,όπως κάποιοι τυχεροί εδώ μέσα..
Υ.Γ.By the way,respect στην μητέρα σου !!:ernaehrung004:
Click to expand...

-bye-
 
Δυστυχώς έχασα το παιχνίδι μάλλον από λάθος timing. Όταν αποφάσισα να ασχοληθώ (στα τελειώματα της εφηβείας μου), είχα ήδη εμπλακεί με Crass , Zounds, Dead Kennedys κ.τ.λ.
Είχα αφήσει πίσω μου τον Thor, τις πύλες της κόλασης, κάτι ανάποδους σταυρούς, το ροκ των Motorhead.

Φυσιολογική η εξέλιξη.

Όταν μάλιστα ανακάλυψα το garage punk στα sixties ( Sonics π.χ.) το τελευταίο καρφί είχε μπει.

Ίσως κάποια μέρα μου συμβεί ,όπως έγινε και στον Ντοκ. Μακάρι. Τέτοιες ανατροπές της έχω ανάγκη.
 
Απάντηση: Re: It was 20 (+23) years ago today

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ said:
Δυστυχώς έχασα το παιχνίδι μάλλον από λάθος timing. Όταν αποφάσισα να ασχοληθώ (στα τελειώματα της εφηβείας μου), είχα ήδη εμπλακεί με Crass , Zounds, Dead Kennedys κ.τ.λ.
Είχα αφήσει πίσω μου τον Thor, τις πύλες της κόλασης, κάτι ανάποδους σταυρούς, το ροκ των Motorhead.

Φυσιολογική η εξέλιξη.

Όταν μάλιστα ανακάλυψα το garage punk στα sixties ( Sonics π.χ.) το τελευταίο καρφί είχε μπει.

Ίσως κάποια μέρα μου συμβεί ,όπως έγινε και στον Ντοκ. Μακάρι. Τέτοιες ανατροπές της έχω ανάγκη.
Click to expand...


μπα... δεν υπαρχει θεμα ανατροπης, ειναι δυσκολα τωρα τα πραγματα, ειχες μαλλον κακο προπονητη και σε αφησε σε κακες παρεες
δεν πειραζει μην στεναχωριεσαι και με τις κακες παρεες κατι εμαθες

:flipout:
-bye-
 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ said:
Δυστυχώς έχασα το παιχνίδι μάλλον από λάθος timing. Όταν αποφάσισα να ασχοληθώ (στα τελειώματα της εφηβείας μου), είχα ήδη εμπλακεί με Crass , Zounds, Dead Kennedys κ.τ.λ.
Είχα αφήσει πίσω μου τον Thor, τις πύλες της κόλασης, κάτι ανάποδους σταυρούς, το ροκ των Motorhead.

Φυσιολογική η εξέλιξη.

Όταν μάλιστα ανακάλυψα το garage punk στα sixties ( Sonics π.χ.) το τελευταίο καρφί είχε μπει.

Ίσως κάποια μέρα μου συμβεί ,όπως έγινε και στον Ντοκ. Μακάρι. Τέτοιες ανατροπές της έχω ανάγκη.
Click to expand...


Dead Kennedys...
Αρα ποιό το πρόβλημα ? (63 ο ένας 68 ο άλλος...)

Τους προλάβαινες στα ντουζένια τους !
 
Δεν ήταν ηλικιακό για τις μπάντες αλλά για μένα. Η εφηβεία μου δεν ήταν λουλούδια ,ποπ, αερόστατα, υποβρύχια κ.τ.λ.

Σκληρή άρα σκληροί ήχοι και στίχοι ''φτύσιμο''.

Στέλιο μου παίζει και αυτό που λες.
 
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΝΩΛΑΚΟΣ said:
Η εφηβεία μου δεν ήταν λουλούδια ,ποπ, αερόστατα, υποβρύχια κ.τ.λ.

Σκληρή άρα σκληροί ήχοι και στίχοι ''φτύσιμο''.
Click to expand...

προς ενημερωσή σου: και οι 4 μεγάλωσαν πολύ πιο δύσκολα από σένα. κι από μένα. και από τους Dead Kennedys φυσικά.

There's more to the picture than meets the eye

αν ρωτάς εμένα, η μαγκιά είναι, τα σκ... που εισπράττεις να τα κάνεις Ομορφιά - για σένα και τους άλλους γύρω σου.

my two cents
 
Last edited:
Top Bottom