Δεν ειμαι σε θεση να γνωριζω το αποτελεσμα της δοκιμης. Εφοσον οι συνθηκες ειναι οι σωστες, θα το δεχτω ανεπιφυλακτα. Δεν εχω λογους να υποστηριζω την μια η την αλλη πλευρα. Αυτο ομως που ειναι εκ των προτερων πασιφανες ειναι το γνωστο προβλημα επικοινωνιας ανθρωπων διαφορετικου επιπεδου ικανοτητων ορθολογικης-λογικης κρισεως και πιθανοτατα μορφωσης. Επιτρεψτε μου μια γρηγορη τοποθετηση.
Δεν υπαρχει ουδεμια αμφιβολια οτι γνωση και κατ' επεκτασην η ικανοτητα ορθολογικης κρισεως επι παντος, περνα υποχρεωτικα απο τεσσερα διακριτα σταδια.
1. Ασυνειδητα ασχετος = ανικανος
2. Συνειδητα ασχετος = ανικανος
3. Συνειδητα σχετικος = ικανος
4. Ασυνειδητα σχετικος = ικανος
Η δυσκολοτερη μεταβαση, ειδικα αν ο ανθρωπος ειναι καποιας ηλικιας, ειναι αυτη απο το πρωτο στο δευτερο σταδιο. Εννοω οτι ειναι σχεδον αδυνατον για καποιον να παραδεχθει το μεγεθος της ασχετοσυνης του, εστω και για ενα μεμονωμενο αντικειμενο ανευ σημασιας. Δυστυχως ομως, αν δεν παραδεχθει καποιος οτι του λειπει η γνωση δεν προκειται ποτε να την αναζητησει και συνεπως να την κατακτησει, περνωντας ετσι στο σταδιο της συνειδητης ικανοτητας. Αυτο ειναι συνηθισμενη αντιμετωπιση εμπειρικων που νομιζουν οτι με την εμπειρια εξαγορασαν γνωση και κατ' επεκτασην ικανοτητα. Συνεπως ο λογος που στην περιπτωση μας η επιστημη αντιμετωπιζεται ως κακοδαιμονια και η κακοδαιμονια ως επιστημη, δεν ειναι αλλος απο την αντιδραση των ενδιαφερομενων να μεταβουν απο το 1ο στο 2ο σταδιο, να δεχθουν δηλαδη οτι για ορισμενα θεματα καλο ειναι να τηρουμε μια διαφορετικη σταση. Που να ξερουν οτι αυτο ειναι οτι πιο εξυπνο μπορουν να κανουν στην ζωη τους.
Εδω βλεπω προσπαθειες συνεννοησης ανθρωπων του 1ου και του 4ου σταδιου. Σας διαβεβαιωνω πως κατι τετοιο ειναι εκ των πραγματων ανεφικτο. Ειναι σαν να συζητα ενας τριχρονος (ασυνειδητα ανικανος οδηγος) με τον Σουμαχερ (ασυνειδητα ικανος οδηγος). Φανταζομουν οτι η θεση καποιου επαγγελματια θα ηταν ο συνδυασμος γνωσεων και εμπειριας και οχι η επιβολη της αποψεως του σε οσους μπορει περισσοτερους, με κραυγες η δηλωσεις αυταρεσκειας. Η σταση του κου Luxman τουλαχιστον δειχνει μια ταση για αναζητηση. Μπροστα στην ελλειψη αυτογνωσιας (επι της ουσιας του φοβου) καποιου αλλου, ειναι ενα πολυ σοβαρο βημα.
Αναρωτιεμαι πως θα αντιδρασουν καποιοι αν η δοκιμη αποδειξει κατι διαφορετικο απο αυτο που υποστηριζουν. Υπαρχει περιπτωση ποτε να δεχτει ενας τετοιος ανθρωπος το αποτελεσμα; Εννοειται οτι δεν θα είναι ευκολο και για την αλλη πλευρα να δεχτει ενα αρνητικο γι αυτην αποτελεσμα. Ομως τελικα θα το δεχθει διοτι αυτη ηταν η πλευρα που προκαλεσε την ερευνα και την αποδειξη μεσω της δοκιμης, (εξ αιτιας της γνωσης, της ικανοτητας της και της τολμης της να σκεφτει ετσι). Ελπιζω να γινει συντομα η δοκιμη, με οσο το δυνατον καλυτερες συνθηκες. Θα ηθελα επισης να μην αμφισβητηθει αλλα ειμαι σιγουρος απο τωρα για το αποτελεσμα στην περιπτωση που η μια πλευρα χασει. Αλλωστε το δηλωσε ηδη, λεγοντας οτι θα αμφισβητησει τις ακουστικες ικανοτητες του δοκιμαστη στην περιπτωση που χασει.