IMHO
Το σημαντικότερο στην εγκατάσταση ενός συναγερμού, δεν είναι τα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν, αλλά ο σχεδιασμός του.
Τα υλικά λίγο πολύ ανταποκρίνονται όλα στον ρόλο τους. Εδώ το «καλό όνομα» (άρα το υψηλό κόστος), θα πρέπει να μεταφραστεί κυρίως σε τεχνική υποστήριξη & αντοχή στην χρήση.
Από την άλλη ο σχεδιασμός ευθύνεται για την καλή προστασία του σπιτιού.
Σύστημα σχεδιασμένο με γνώμονα την καλαισθησία ή τα λιγότερα μερεμέτια ή τα λιγότερα εμφανή καλώδια, συνήθως παραβλέπει τον τομέα της ασφάλειας.
Για την αποτελεσματικότερη λειτουργία, η εγκατάσταση πρέπει να σχεδιαστεί με πρωτεύων κριτήριο την ασφάλεια του σπιτιού.
Τα άλλα έπονται (που σημαίνει ότι πρέπει ίσως να αντιμετωπίσεις το χαμηλό WAF:twoguns: ).
Συνήθως αποτελεσματικότερη προστασία προσφέρει η σχεδίαση διπλής «γραμμής».
Μια «γραμμή» είναι η εξωτερική περίμετρος και υλοποιείται με μαγνητικές επαφές σε όλα τα ανοίγματα (μόνο στα κουφώματα ή και στα ρολά – ανάλογα με το κόστος).
Η δεύτερη «γραμμή» είναι το εσωτερικό του σπιτιού και υλοποιείται με ανιχνευτές κάθε τύπου (υπέρηχους, θερμότητας κ.λ.π.).
Το όλο σχέδιο χωρίζεται σε ζώνες, όπου μια ζώνη θα μπορούσε να είναι π.χ. η εξωτερική «γραμμή», μια άλλη το WC με τις κρεβατοκάμαρες, η τρίτη το σαλόνι κ.λ.π.
Ο συγκεκριμένος διαχωρισμός προκύπτει συνήθως από τις ανάγκες λειτουργίας του συναγερμού, όσο είμαστε εντός του σπιτιού. Δηλαδή κατά την νύχτα π.χ. θα μπορείς να ενεργοποιείς όλες τις ζώνες, πλην αυτή της κρεβατοκάμαρας / WC, ώστε να κινείσαι άνετα. Καλό είναι να μην αναμιχθούν σε μια ζώνη αισθητήρες της έξω & της μέσα «γραμμής».
Σημαντικό είναι επίσης, ο πίνακας ελέγχου να μπορεί να στέλνει μηνύματα σε κάποιο κέντρο λήψης συναγερμών (της όποιας εταιρίας).
Γνωρίζοντας τις ζώνες σου, μπορείς να καταλάβεις – όταν σε ενημερώνουν – αν το αίτιο προήλθε από το εσωτερικό ή το εξωτερικό του σπιτιού. (αν προήλθε ταυτόχρονα και από τα δυο, τα πράγματα πιθανόν να είναι άσχημα:nounder: ).
Ελπίζω να βοήθησα.
.
