Σήμα κινδύνου για τα Ταμεία και τις συντάξεις, από το 2015 και μετά, εκπέμπει το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ προειδοποιώντας ότι η δημογραφική γήρανση και η ανεργία απειλούν τη βιωσιμότητα του Ασφαλιστικού, παρά τις περικοπές των 32 δισ. ευρώ και τις αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης κατά 2 - 12 έτη που έχουν γίνει την τελευταία τετραετία.
Η μελέτη -την οποία υπογράφουν οι Σ. Ρομπόλης και Β. Μπέτσης- διαπιστώνει ότι:
1. Η οριακή ισορροπία εισροών (εσόδων) και εκροών (δαπανών) που θα υπάρχει στη διετία 2014-2015, «θα ανατραπεί από το τέλος του 2015 και μετά» εφόσον, όπως όλα δείχνουν, διατηρηθούν οι παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν το Ασφαλιστικό, δηλαδή η γήρανση του πληθυσμού, η υψηλή ανεργία, οι μειώσεις των μισθών, η αβεβαιότητα και η αναιμική ανάκαμψη.
2. Η παρατεταμένη ύφεση και η ανεργία μετατόπισαν το οριακό έτος «κρίσης» του Ασφαλιστικού (εξαφάνιση των αποθεματικών) δέκα χρόνια νωρίτερα, στο 2015 αντί για το 2025. Οπως σημειώνουν, «εάν οι περικοπές των συντάξεων (32 δισ. από το 2009 και - 31% στο ύψος της μέσης σύνταξης, στα 927 ευρώ μεικτά από 1.350 ευρώ) και η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης (από 2 - 12 χρόνια) δεν συνοδεύονταν από τις συνθήκες και εκρηκτικής αύξησης της ανεργίας, τότε το οριακό έτος στην εξέλιξη των αποθεματικών θα ήταν περίπου το 2025».
3. Η δημογραφική μεταβολή του πληθυσμού λόγω της αύξησης του προσδόκιμου ζωής και της ταυτόχρονης μείωσης των γεννήσεων αυξάνει, κατά 15% τις συνταξιοδοτικές δαπάνες και η επιβάρυνση αυτή θα φτάσει το 2050 στο 27%.
4. Για να διασφαλιστούν οι μελλοντικές συντάξεις θα πρέπει να βρεθούν πόροι «εκτός του πλαισίου χρηματοδότησης του συνταξιοδοτικού συστήματος (έσοδα από την αύξηση αντικειμενικών αξιών δημόσιας περιουσίας, τυχερά παιχνίδια, κερδοφορία τραπεζών και δημόσιων επιχειρήσεων, κρατικές προμήθειες, καζίνο, κ.λπ.)».
ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
Η γήρανση του πληθυσμού (μείωση γεννητικότητας και αύξηση του προσδόκιμου ζωής ήδη κατά 35%) σε συνάρτηση με την ιδιαίτερα υψηλή ανεργία και την έλλειψη ασφαλισμένων είναι η «δίδυμη» απειλή για τις συντάξεις στα επόμενα χρόνια. Ο δείκτης εξάρτησης (η σχέση του μη παραγωγικού τμήματος του πληθυσμού ηλικίας 0 ? 14 ετών και 65+ με το τμήμα που παράγει, δηλαδή τις ηλικίες 15 ? 64 ετών) έχει αυξηθεί στην 60ετία 1951-2010 κατά 155%.
Και προβλέπεται να αυξηθεί, από το 28,41% το 2010, στο 32,57% το 2020, στο 37,74% το 2030 και να φτάσει στο 56,65% το 2060! Η δαπάνη για πληρωμές συντάξεων που έχει αυξηθεί 5,5 φορές σε τρέχουσες τιμές από το 1980 (από 230 εκατ. το 1980 σε 24 δισ. το 2010) θα αυξηθεί περαιτέρω και θα είναι δυσβάσταχτη για τα Ταμεία και τον κρατικό προϋπολογισμό παρά τη μείωση των μελλοντικών συντάξεων. Η ανεργία που εκτοξεύθηκε στην περίοδο της ύφεσης (+200% από το 2009) και ήδη κινείται στα επίπεδα του 28% - 29%, σύμφωνα με το ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, δεν αναμένεται να πέσει κάτω από το 15% τουλάχιστον έως το 2020.
http://www.imerisia.gr/article.asp?catid=26516&subid=2&pubid=113162741
