Καλό βγήκε αλλά αν βάλεις το καπάκι (κανονικό ξύλο) δίπλα στο υπόλοιπο καφάσι (παλέτες) είναι η μέρα με την νύχτα. Την δουλειά του την κάνει βέβαια, αλλά για την δουλειά που έριξα να φέρω τα παλετόξυλα στα ίσια τους, περίμενα κάτι καλύτερο σαν αποτέλεσμα - πιο ρουστίκ και λιγότερο "μπαλωμένο χάλι".
Η ιδέα ξεκίνησε από 3 παλέτες που φαινόντουσαν σε πολύ καλή κατάσταση (εξού και ο πειρασμός). Όταν άρχισε όμως το ξεμοντάρισμα, βγήκαν στη φόρα όλα τα θέματα: στραβά ξύλα, μυρωδιές, σπασίματα και φυσικά τα σημάδια από τα καρφιά. Η χαρά της ανακύκλωσης κράτησε πολύ λίγο μπροστά στη σιχαμάρα που λέει κι ο Μπάμπης και η εξοικονόμηση ήταν ψιλοτίποτα - κοντά στο 20άρικο. Τουλάχιστο το καινούργιο ξύλο χαίρεσαι να το δουλεύεις και γεμίζει αρώματα το εργαστήρι.
Κυριάκο, η μόνη καλή περίπτωση που μου 'χει τύχει ήταν μια που μου 'δωσε φίλος - ευρωπαλέτα μου την είπε. Χοντρό και καθαρό ξύλο αλλά αν δεν θες να φαίνονται τα σημάδια από τα καρφιά καταλήγεις με πολύ κοντα σε μήκος κομμάτια. Από ότι κατάλαβα τις βρίσκεις και πιο δύσκολα επειδή την στήνουν πολλοί για να τις μαζέψουν.