Κλασική Μουσική - Θεοί και Δαίμονες

...το δεύτερο μέρος της 7ης του Μπετόβεν είναι μια γλυκόπικρη παράσταση που σκαρώνουν ένα μάτσο άγγελοι παρέα με δυό μικράκους σατανάδες ... μία απεικόνιση της ίδιας της ζωής, όνειρα πασπαλισμένα με πόθους δραπέτη, τσαλαπατημένα από βρωμιάρικες μα κατά βάθος αθώες πατούσες της πραγματικότητας ... ένα ανελέητο πήγαινε έλα, μία συλλογή γδούπων στις δύο αντίθετες γωνίες ενός μακρόστενου θάλαμου, από την μία αερίων από την άλλη 'σπιτιού' γεμάτου δαντέλες, από την μία σπασμένα γυαλιά από την άλλη χαριτωμένα στήθια ..... μία σούπα γεμάτη δυνητικές τοξίνες, αλλά στιγμές στιγμές νοσταλγικά αρώματα, και εξαίρετες γλυκόξινες επιγεύσεις να συνοδεύουν μαστιχωτά κλάμματα ... και στο τέλος, πάνω πάνω η κρέμα, σκέτος αφρός το χνούδι της φωνής αυτηνής, που αν και ήταν δική μας, ουδέποτε τελικά είχαμε ... τι ωραία, τι σοφά τα σκεπάζουν όλα τα βελούδινα ξέφτια της φωνής αυτής, αφήνοντας μας λίγο σαστισμένους, αλλά με ένα χαζό χαμόγελο ... σαν και αυτό που ζωγραφίζεται όταν χαιρόμαστε που κάτι μας ξεπερνά, χωρίς να του κρατάμε κακία γιαυτό ... αλλά απέραντη ευγνωμοσύνη ...

τελικά ο Τζιουλίνι έχει το σωστότερο τέμπο ... δεν μου πηγαίνει το γρήγορο του Κάρλος (το τσακάλι... ) ...

http://www.youtube.com/watch?v=ydk9WBianNw
 
Last edited:
"Evening, a rosy, slow and transparent cloud
Over the space dreamy and beautiful
The Moon sweetly appears in the horizon,
Decorating the afternoon like a nice damsel
Who rushes and dreamy adorns herself
With an anxious soul to become beautiful
Shout all Nature to the Sky and to the Earth!
All birds become silent to the Moon's complains
And the Sea reflects its great splendor.
Softly, the shining Moon just awakes
The cruel missing that laughs and cries.
Evening, a rosy, slow and transparent cloud
Over the space dreamy and beautiful..."

http://www.youtube.com/watch?v=n-m3LQCTxo0
 
Re: Απάντηση: Κλασική Μουσική - Θεοί και Δαίμονες

Σ' αυτή τη χονδροειδή, κακόγουστη φάρσα που ενίοτε αποδεικνύεται πως είναι η ζωή, κάθε απόπειρα ευτυχίας μοιάζει καταδικασμένη να πέσει πάνω σε τοίχο. Στον τοίχο της πραγματικότητας για την ακρίβεια, ο οποίος για τον καθένα είναι χτισμένος από ένα μοναδικό - πλην παρεμφερές με των υπολοίπων - κράμα από γκρεμισμένα όνειρα, απογοητεύσεις, οδυνηρές συνειδητοποιήσεις και συμβιβασμούς, όλα δεμένα μεταξύ τους με τον άχρωμο, άοσμο, αδιάφορο πολτό της καθημερινότητας...όλα αυτά είναι λίγο-πολύ αναμενόμενα. Η επανάληψη είναι μητέρα της μάθησης...

Αυτό που δεν είναι αναμενόμενο είναι το μέγεθος του πόνου που ακολουθεί. Πόνος χωρίς όρια, συμπιεσμένος μέσα στο μικρό σου στήθος, που κόβει την ανάσα και τρώει τα σωθικά σου, που σε ξυπνάει τη νύχτα, σαν καλοκουρδισμένο ξυπνητήρι κάποιου μικροπρεπή θεού, που δεν σου επιτρέπει ούτε αυτή τη στοιχειώδη γαλήνη του ύπνου, παρά σου υπενθυμίζει για άλλη μια φορά τη ματαιότητα των πάντων. Ο πόνος και η ματαιότητα. Η ζωή χωρίς νόημα. Η ραγισμένη σου καρδιά. Και το μεγάλο ερώτημα που δεν μέλλει να απαντηθεί: ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ; ΓΙΑΤΙ;

Ο Μάλερ τα ξέρει όλα αυτά από πρώτο χέρι. Στις μικρές και στις μεγάλες τραγωδίες της ζωής απαντάει με χιούμορ και σαρκασμό, αλλά και με τρυφερότητα. Η μουσική του ανοίγει μια μεγάλη αγκαλιά που μέσα της χωράει κάθε βασανισμένη ψυχή. Όχι για να την κρύψει από τον κόσμο, ούτε για να της πει ότι όλα θα πάνε καλά, αλλά για να της κρατήσει το χέρι όσο εκείνη θα κοιτάει το βάραθρο που βρίσκεται μέσα της. Κι αν θα τ' αντέξει ή όχι, κανείς δεν το ξέρει...

Για το τρίτο μέρος της 1ης Συμφωνίας του ο Μάλερ έκανε το ακόλουθο σχόλιο: "πρόκειται απλά για τον ήχο μιας βαθιά πληγωμένης καρδιάς".

http://www.youtube.com/watch?v=0TcHILqGVQc
 
Ο Μάλερ μπορεί να είναι ο δικός μας μικρός θεός ''τσέπης'' , έχοντας όμως το πλεονέκτημα να είναι πάντα εκεί, πάνω μας, εύχρηστος, γεμάτος οδηγίες και υποδείξεις για την αποδελτίωση της πίκρας ... και εν τέλει να δημιουργήσει το πλαίσιο όπου μόνοι μας θα βγάλουμε την άκρη ... με την επίγνωση ότι μπορούμε καταρχήν να πάμε το πράγμα παρακάτω... έστω μέτρο μέτρο στην αρχή ... ελπίζοντας ότι θα δημιουργηθούν οι συνθήκες για την μετέπειτα χιονοστιβάδα που ανεξέλεγκτα θα μας καταλήξει σε μια κολυμπήθρα ευτυχίας για δύο ....
...άλλωστε η ευτυχία είναι στιγμή ... και για λίγο που βλέπουμε την Άλμα μας να ξανακατεβαίνει τον λόφο ερχόμενη προς εμάς, είναι αρκετό για να πορευθούμε μέχρι το επόμενο βάραθρο ....

http://www.youtube.com/watch?v=8PQT5IK8mwA
 
4η Μahler με Gergiev..Οταν ειχε έρθει Αθήνα(με LSO),τον ειχαμε δεί στο ίδιο έργο με τον Δαμιανό και μάς ειχε αφήσει εξαίρετες εντυπώσεις..

Εδώ απο τά 2011 στα BBCProms,το ιδιο σπουδαίος..

Ολόκληρη.

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.
 
Last edited:
3η Μahler με Bychkov..Εχω ξαναναφερθεί στην συγκεκριμένη εκτέλεση..

Ολόκληρη..Απο τις καλύτερες σύγχρονες..

To view this content we will need your consent to set third party cookies.
For more detailed information, see our cookies page.
 
Re: Απάντηση: Κλασική Μουσική - Θεοί και Δαίμονες

Μουσική απαλή και τρυφερή σαν χάδι, ζεσταίνει την ψυχή όπως η άμμος το σώμα μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα, σβήνει για λίγο τις ασχήμιες του κόσμου και σε παρασύρει σε μια γλυκιά ονειροπόληση - σύντομο ταξίδι ιριδίζουσας σαπουνόφουσκας..

Maurice Ravel, Piano Concerto in G Magor, II Adagio Assai, Martha Argerich

[video=youtube;UwLarIVXH4k]http://www.youtube.com/watch?feature=fvwp&v=UwLarIVXH4k&NR=1[/video]
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Κλασική Μουσική - Θεοί και Δαίμονες

Marilyn said:
Μουσική απαλή και τρυφερή σαν χάδι, ζεσταίνει την ψυχή όπως η άμμος το σώμα μια όμορφη καλοκαιρινή μέρα, σβήνει για λίγο τις ασχήμιες του κόσμου και σε παρασύρει σε μια γλυκιά ονειροπόληση - σύντομο ταξίδι ιριδίζουσας σαπουνόφουσκας..

Maurice Ravel, Piano Concerto in G Magor, II Adagio Assai, Martha Argerich
Click to expand...

Με "σκοτείνιασε".......γλυκά.... Σε ευχαριστώ....ξανά.....
 
Top Bottom