Κλασική Μουσική - Θεοί και Δαίμονες

Luciano Pavarotti-Nessun dorma

http://www.youtube.com/watch?v=RdTBml4oOZ8

ITALIAN
Nessun dorma! Nessun dorma!
Tu pure, o, Principessa,
nella tua fredda stanza,
guardi le stelle
che fremono d'amore
e di speranza.

Ma il mio mistero e chiuso in me,
il nome mio nessun sapra!
No, no, sulla tua bocca lo diro
quando la luce splendera!

Ed il mio bacio sciogliera il silenzio
che ti fa mia!

(Il nome suo nessun sapra!...
e noi dovrem, ahime, morir!)

Dilegua, o notte!
Tramontate, stelle!
Tramontate, stelle!
All'alba vincero!
vincero, vincero!


ENGLISH
None must sleep! None must sleep!
And you, too, Princess,
in your cold room,
gaze at the stars
which tremble with love
and hope!

But my mystery is locked within me,
no-one shall know my name!
No, no, I shall say it as my mouth
meets yours when the dawn is breaking!

And my kiss will break the silence
which makes you mine!

(No-one shall know his name,
and we, alas, shall die!)

Vanish, o night!
Fade, stars!
At dawn I shall win
 
επειδη σε αυτο το υπεροχο νημα υπαρχουν ήδη ολα τα μεγαλα ονοματα του χωρου θα ηθελα να προσθεσω καποια λιγοτερο γνωστα. θα ξεκινισω με τον Λατρυ να παιζει στο μεγαλο οργανο του Cavaille Coll στην παναγια του Παρισιου την toccata του Wildor
http://www.youtube.com/watch?v=jtj300j129k
 
Last edited by a moderator:
Καταπληκτικό το παραπάνω κομμάτι.
Στο ίδιο περίπου κλίμα Ξενάκης - Psappha.
Ενδιαφέρουσα μίξη της μαθηματικής δομής της μουσικής και των πρωτόγονων ηχοχρωμάτων των κρουστών.
(αν όχι για εκπαιδευμένα ή πέτσινα, τουλάχιστον για...ανεκτικά αυτιά)

http://www.youtube.com/watch?v=Yge7GNl5p_k
 
Last edited:
Με αφορμή την παρουσίαση του αγαπητού amadeus webern για τα τραγούδια Βέζεντοκ του Βάγκνερ, ιδού η καρποφορία αυτών. Από ένα έργο-επίτευγμα του ανθρώπινου πολιτισμού, από τον Τριστάνο και Ιζόλδη, η άρια της Ιζόλδης στην τελευταία σκηνή της τρίτης πράξης του έργου, στον περίφημο Θάνατο από Αγάπη (LiebesTod).

Πρώτα σε μορφή κονσέρτου από την τελευταία συναυλία του Κάραγιαν στο φεστιβάλ του Ζάλτσμπουργκ, με την μεγάλη (από ...κάθε άποψη ;) ) Τζέσυ Νόρμαν. Προσπαθήστε να παραβλέψετε την επίδειξη ματαιοδοξίας αυτού του μεγάλου μαέστρου, ειδικά στην αρχή και προσέξτε παρακαλώ τη θεϊκή φωνή της Νόρμαν, σε όλη την τεράστια παλέτα δυναμικής και χρωματισμών της, το υπέροχο παίξιμο της ορχήστρας, πόσο έξοχα εισάγει στην -τελετουργική θαρρείς- σιωπή, μεταβαίνει σε κοριτσίστικα φτερουγίσματα απόκοσμης ευτυχίας και κλιμακώνει την κορύφωση της έκστασης του Έρωτα ως το Θάνατο.

http://www.youtube.com/watch?v=WPUT-LDo_nY
 
Η ίδια σκηνή, από παράσταση στη Σκάλα του Μιλάνου το 2007, σε έξοχη κατά τη γνώμη μου σκηνική και δραματική απόδοση, με μια πιο "γήινη" και κοριτσίστικα όμορφη Βάλτραουντ Μάγιερ. Το όλο αποτέλεσμα είναι υπέροχο. Πολύ θα ήθελα να ήμουν εκεί!

http://www.youtube.com/watch?v=oOGs8TtnwoI
 
Last edited:
ελαφρώς παραγνωρισμένο.
κατ εμέ, μέσα στα 20 καλύτερα lieder που έγραψε ποτέ ο Schubert.


http://www.youtube.com/watch?v=TrZ_0g1ONQ8

"...Schiller’s poem ‛Thekla—eine Geisterstimme’ (Thekla—A Phantom Voice). It seems that Schiller wrote the poem to answer the question of a friend on the final whereabouts and health of Thekla, Max Piccolomini’s beloved in the play Wallenstein, after Max’s death. The tragic entanglements and catastrophes of the Wallenstein drama here become resolved into a so-to-speak posthumous, utopian, other-worldly ‛All is well’. "

naxos.com
 
http://www.youtube.com/watch?v=5Ci5dHIIIkc
Tό κλείσιμο τού κύκλου...
Κάποιοι αναφέρθηκαν στήν παιδικά ηλικία καί στίς μνήμες τού συνθέτη γιά τά πρώιμα ευτυχισμένα χρόνια..
Αλλοι τον επέκριναν γιατί χρησιμοποιούσε τά ''παλιά μέσα'' ενώ είχαν ήδη εμφανιστεί ο Part και η Gubaidulina..(καλά ή σύγκριση είναι τουλάχιστον ανίερη)..

Καί όμως τό Allegretto μέ τίς αναφορές στον Γουλιέλμο Τέλλο τού Rossini μοιάζει πιό πολύ μέ τίς άψυχες κούκλες πού αποκτούν ''ζωή'' μόνον μέσα από τά σκοινάκια πού κρατά αυτός πού βρίσκεται πίσω από τό πανί τού κουκλοθέατρου..

Soulless πού έλεγε ο Sanderling.
 
Re: Απάντηση: Κλασική Μουσική - Θεοί και Δαίμονες

Σπύρος Σούρλας said:
...
56λεπτά γεμάτα απο Martha Argerich ..
Η ποιότητα επίσης είναι πολύ καλή.
Click to expand...

Πολύ καλό και ιδιαίτερο υλικό, αφού συμμετέχει και ο πρόωρα χαμένος Ελληνοκύπριος πιανίστας, μαέστρος και συνθέτης Νικόλας Οικονόμου.

Με αφορμή το γεγονός αυτό λοιπόν, αναρτώ εδώ* ένα video (για την ακρίβεια είναι τρία μέρη) με ακόμη μία ιστορική συνεργασία, όπου τρία "ιερά τέρατα" αυτοσχεδιάζουν για 30 ολόκληρα λεπτά!


Chick Corea, Friedrich Gulda & Nicolas Economou: On Three Pianos 1/3

http://www.youtube.com/watch?v=hb2lZa_3Hr8&feature=related

Chick Corea, Friedrich Gulda & Nicolas Economou: On Three Pianos 2/3

http://www.youtube.com/watch?v=SOZUtPwxB-U&NR=1

Chick Corea, Friedrich Gulda & Nicolas Economou: On Three Pianos 3/3

http://www.youtube.com/watch?v=UgjXv4BtUf0&NR=1



* θα μπορούσε να αναρτηθεί άνετα, στο νήμα "Jazz και Αυτοσχεδιασμός"
 
"Ο Τανχόϊζερ συμβολίζει την πάλη των δύο αρχών που έχουν επιλέξει την ανθρώπινη ψυχή σαν το κύριο πεδίο μάχης, δηλαδή την σάρκα με το πνεύμα, της Κόλασης με τον Ουρανό, του Σατανά με τον Θεό.....
......Η ουβερτούρα λοιπόν ανακεφαλαιώνει την ιδέα του δράματος με δύο άσματα, το θρησκευτικό και το ηδονικό άσμα, τα οποία "τίθενται σαν δύο όροι που στο τέλος εξισώνονται" κατά τον Λίστ
Το Άσμα των Προσκυνητών κάνει πρώτο την εμφάνισή του με την αυθεντία του Υπέρτατου Νόμου, αποτυπώνοντας πάραυτα το πραγματικό νόημα της ζωής, δηλαδή τον θεό. Αλλά καθώς το βαθύ νόημα του Θεού σύντομα εξαφανίζεται σε κάθε συνείδηση από την φιληδονία της σάρκας, το αντιπροσωπευτικό άσμα της αγνότητας κατακλύζεται σιγά σιγά από τους αναστεναγμούς της ηδονής.....Αλλά κι αυτός που δεν έχει ακούσει ακόμα την θαυμάσια ουβερτούρα του Tannhauser δεν μπορεί να φαντάζεται σ' αυτό το σημείο ένα άσμα χυδαίων εραστών να προσπαθούν να σκοτώσουν την ώρα τους κάτω από τα κλήματα, τα λόγια μιας παρέας μεθυσμένων που προκαλεί τον Θεό στη γλώσσα του Οράτιου....................
.....τέλος, το θρησκευτικό θέμα ξανακατακτά σιγά σιγά την κυριαρχία αργά, κλιμακωτά, και απορροφά το άλλο θέμα επικρατώντας με μία ήσυχη αλλά ένδοξη νίκη σαν αυτή ενός ακαταμάχητου όντος απέαντι σε ένα ασθενικό και ασταθές ον, σαν αυτήν του Σαιν Μισέλ απέναντι στον Λούσιφερ....."

Charles Baudelaire - Richard Wagner et Tannhauser a Paris


Richard Wagner- Tannhauser ouverture
Chicago Symphony Orchestra
Sir Georg Solti





http://www.youtube.com/watch?v=MGmUHepwVE8

http://www.youtube.com/watch?v=QrDo8KIi9pw
 
Top Bottom