Νομίζω ότι χρειάζεται λίγος Βίτγκενσταιν στην κουβέντα.
Ο κόσμος είναι όλα όσα συμβαίνουν.
Το γεγονός, είναι η ύπαρξη καταστάσεων πραγμάτων.
Κάθε σκέψη είναι μία λογική εικόνα των γεγονότων.
Η σκέψη είναι μια πρόταση με νόημα.
Η πρόταση είναι μια συνάρτηση αλήθειας των στοιχειωδών προτάσεων.
Για όσα δεν μπορεί να μιλά κανείς θα πρέπει να σωπαίνει.
Δεν έχουμε κανένα λόγο να μιλάμε και να ασχολούμαστε με πράγματα που είναι εκτός του κόσμου μας. Προσωπικά θεωρώ ότι όλη αυτή η ενασχόληση με τα παράλληλα σύμπαντα και με τα αν ήταν αλλιώς τα πράγματα τι θα γινόταν είναι χάσιμο χρόνου. Έχουμε έναν κόσμο γύρω μας, αυτόν ξέρουμε, και σκοπός είναι να καταλάβουμε πώς δουλεύει αυτός, όχι κάποιος άλλος. Και επιπλέον, αφού ως πεπερασμένα όντα δεν μπορούμε να έχουμε αντίληψη του απείρου, το άπειρο είναι έξω από το πεδίο των δυνατοτήτων μας. Όλα τα προβλήματα που εμφανίστηκαν στα μαθηματικά τον 20ο αιώνα αναδύονται ακριβώς από την αδυναμία μας να καταλάβουμε το άπειρο.
Όσο για την προσπάθεια ενοποίησης της γενικής σχετικότητας με την κβαντομηχανική, οι προσπάθειες επικεντρώνονται στο να αλλάξει η γενική σχετικότητα. Φαίνεται ότι τα προβλήματα της κβαντινής χρωμοδυναμικής έχουν πέσει σε δεύτερη μοίρα. Η κομψότητα της γενικής σχετικότητας είναι πάντα ελκυστική, αντίθετα οι θεωρίες των στοιχειωδών σωματιδίων μου φαίνονται ιδιαίτερα χοντροκομμένες. Μια καλή θεωρία χρειάζεται έναν καλό "μύθο" για να γίνει κατανοητή. Το λαστιχένιο σεντόνι είναι ένας τέτοιος μύθος για την σχετικότητα. Δεν υπάρχει τίποτα αντίστοιχο στην κβαντομηχανική, γι' αυτό και δεν γίνεται κατανοητή. Και αν πάμε πίσω στην αρχή της κβαντικής φυσικής, η θεωρία προέκυψε από την αδυναμία μας να μετρήσουμε τις κλασικές ποσότητες που αφορούν τα στοιχειώδη σωμάτια. Η δική μας λοιπόν αδυναμία κατανόησης έχει μετατραπεί στην ερμηνεία μας για αυτά. Γι' αυτό και η κβαντική φυσική έχει τόσες πολλές "ερμηνευτικές φιλοσοφίες" από πίσω.
Νομίζω ότι η κοσμολογία μας είναι σε κρίση και με την καθημερινή έννοια, αφού ουδώλος ενδιαφέρει το θέμα πέρα από μια μικρή μερίδα επιστημόνων. Όμως είναι σε κρίση και με την έννοια του Κουν. Τα νέα πειραματικά δεδομένα επιβεβαιώνουν ότι έχουμε δυο θεωρίες με προβλήματα που δεν μπορούν να συνδυαστούν. Όλοι προσπαθούν να περισώσουν ότι μπορούν, χωρίς να θίξουν τον "σκληρό πυρήνα", τα θέματα-ταμπού. Είναι σημαντικό να δούμε και στην έρευνα τι δεν ρωτάνε οι επιστήμονες. Για παράδειγμα διάβασα εδώ μέσα και για σταθερά λεπτής υφής. Η οποία συσχετίζει το φορτίο του ηλεκτρονίου, την ταχύτητα του φωτός, τη σταθερά του Plank. Θα μπορούσε λοιπόν η σταθερά αυτή να είναι σταθερή, αλλά να μην είναι σταθερά τα υπόλοιπα. Αυτό όμως είναι ταμπού γιατί δεν υπάρχει τέτοια πρόβλεψη στην κβαντομηχανική. Άλλο ένα θέμα είναι το θέμα του χρόνου. Δεν έχουμε ιδέα ποια είναι η σχέση του με την εντροπία, πώς μπορεί να συνδέεται με το σπάσιμο της συμμετρίας στην ασθενή αλληλεπίδραση, δεν ξέρουμε καν αν ο χρόνος είναι απόλυτο μέγεθος ή σχετικό, αν κυλάει με τον ίδιο ρυθμό παντού και πάντα και σε όλες τις διαστάσεις. Αλλά ούτε αυτό απασχολεί την επιστημονική κοινότητα. Η "ασθενής αρχή της ισοδυναμίας" έχει επιβεβαιωθεί με εξαιρετική ακρίβεια, αλλά τι γίνεται με την "ισχυρή αρχή της ισοδυναμίας", ισχύει στον κόσμο μας ή όχι; Η γενική σχετικότητα είναι συμβατή με της ιδέες του Mach για τη σχετική κίνηση; Και γιατί η ταχύτητα των βαρυτικών κυμάτων να είναι η ίδια με των ηλεκτρομαγνητικών;
Η απόδειξη δεν γίνεται ποτέ από τα μαθηματικά στις φυσικές επιστήμες. Γίνεται με πειραματική επιβεβαίωση. Επομένως οι χορδές, οι βράνες, και τα λοιπά κατασκευάσματα των τελευταίων ετών, όσο δεν είναι δυνατόν να υποβληθούν σε πειραματικό έλεγχο, δεν έχουν επιστημονική ισχύ. Όλοι πάνε στα τυφλά αυτή τη στιγμή, κολλημένοι στο πανεπιστημιακό σύστημα της απόλυτης εξειδίκευσης. Δεν νομίζω ότι υπάρχει ένα μυαλό να ξέρει τι κάνουν όλοι οι άλλοι και να σκεφτεί το κάτι παραπάνω. Ο Hawking κι ο Penrose από τους παλαιότερους μπορούν να δουν πιο διεισδειτικά, αλλά από τους νεότερους δεν βλέπω κάποια άποψη να ξεχωρίζει. Όπως διάβασα σε μια κριτική για τους Bogdanov:
Από επιστημονικής άποψης είναι ανοησίες, αλλά αυτό δεν το κάνει να διαφέρει ιδιαίτερα από το μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης βιβλιογραφίας.
Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι όλες οι μεγάλες ιδέες στη φυσική ήταν σαν το "αυγό του Κολόμβου", ήταν ιδέες που σύγχρονοι τους θα έλεγαν "γιατί δεν το σκέφτηκα εγώ αυτό". Στην φάση της έρευνας αυτή τη στιγμή, όλοι παίζουν άμυνα, προσπαθούν να προασπίσουν τα "κεκτημένα" τους. Σας θυμίζω ότι αυτός που απέδειξε το θεώρημα του Φερμά δεν είχε κάνει καμιά δημοσίευση για μια δεκαετία, και οι συνάδελφοί του τον είχαν ξεγράψει. Η ποσότητα της δουλειάς που χρειάζεται για να προχωρήσει ουσιαστικά η κοσμολογία πλέον είναι ασύμβατη με τις σημερινές εργασιακές απαιτήσεις, και το μυαλό που χρειάζεται είναι δυσεύρετο.
Επανέρχομαι λοιπόν στο φερμιόνιο που ανέφερες, σε τι θα ήταν δυνατό να αλλάξει και ποιές οι συνέπειες από την μεταβολή του?
Λεβέντες, δεν είμαι εγώ που δεν καταλαβαίνω και λέω ότι δεν θα υπήρχε ζωή στα υπόλοιπα άπειρα σύμπαντα.
Το λένε ΚΑΙ όσοι ισχυρίζονται ότι υπάρχει μόνο ένα σύμπαν ΚΑΙ όσοι υποστηρίζουν την ύπαρξη απείρων. Με δυό λόγια οι ΠΑΝΤΕΣ (εκτός από εσάς).
Πόσες φορές να το πω για να το χωνέψε τε?
Μπάφιασα!
Για όσα δεν μπορεί να μιλά κανείς θα πρέπει να σωπαίνει.
Ομως, θεματα οπως ... η μοιρα του συμπαντος, η αρχη του συμπαντος, οι ιδιοτητες του "κενου" χωρου,
η καταληξη της υλης μεσα σε μια μαυρη τρυπα, η πιθανη εξοδος σε μια ασπρη (που δεν εχει ακομα αποδειχθει),
συμπαντα μεσα σε συμπαντα και συμπαντα εξω απο συμπαντα ...
ΣΟΒΑΡΑ ΜΙΛΑΤΕ ? .... :furious3:
Ολα αυτα οξυγονωνουν την ανθρωπινη συνειδηση. Την κανουν να πεταει μακρια απο την πνιγηρη δυσωδια και
σηψη μιας κοινωνιας που σε βλεπει ως μερμηγκα (και τι αξια εχεις ενας μερμηγκας !). Την κανoυν να νιωθει ...
ΑΑΑΑΑΑΑΑΞΙΑΑΑΑΑΑΑ και οχι πατημενο συκο, αναξια λογου, αναξια βαθυτερου νοηματος, ερμαιο ενος στεγνου
δαρβινικου σκοπου (τοσα χρηματα βγαζεις, τοσα παιδια μπορεις να μεγαλωσεις, αν μπορεις ψοφα και στην ωρα σου).
Ολοι οι ανθρωποι (η τουλαχιστον οι περισσοτεροι) ενδιαφερονται σφοδροτατα για τον μηχανισμο του Παντος.
Γιατι ΕΙΝΑΙ μεροι του παντος. Και οτι συμβαινει στο συνολο (συνηθως) επηρεαζει αμεσα (να μην πω εξουσιαζει)
και το μερος αυτου. Αλλα ακομα και αν δεν επηρεαζε, παντα θα ψαχναμε τι συμβαινει μισο χιλιοστο περα απο
τα ορια (!!!) του συμπαντος για να νοηματοδοτησουμε το εντελως ισοπεδωτικο οτι τα ορια μας (ως οργανικα
οντα με αυτοτελη συνειδηση) θα παψουν με τον βιολογικο μας θανατο .... και τα κοκκαλα μας θα γινουν ενα
με τα ασβεστολιθικα πετρωματα του πλανητη .... and that's that.
Οποιος λοιπον θελει να θεωρειται Homo Sapiens .... μονο απερισπαστους ΔΕΝ πρεπει να αφησει (κλεισμενους
σε μια πριβε μπαλα γνωσης) ολους αυτους που ασχολουνται και με τον μικροκοσμο αλλα και με τον μακροκοσμο
ενος γιγνεσθαι που ειναι πολλα (συνταρακτικα) περισσοτερα απο αυτα που βλεπουμε και αγγιζουμε και ζουμε !
Ειναι υποχρεωση μας να μην τους αφησουμε ΠΟΤΕ υσηχους και αν εχουν ελαχιστη συνειδηση και αυτοι,
ειναι υποχρεωση τους να μας αφηνουν να μεταλαμβανουμε απο τον οριζοντα της διογκουμενης Επιγνωσης
και Εποπτειας τους. Σχετικης παντα .... αλλα συνεχως διογκουμενης.
Πάλι επιμένεις στο να έχεις άρνηση στο να κάνεις υποθέσεις. Και η υπερσυμμετρία είναι μία υπόθεση και δεν είναι και η μοναδική. Με υποθέσεις που προσπαθούν να παντρευτούν με παρατηρήσεις καταφέρνει να προχωράει η επιστήμη.
Πρώτη φορά ακούω κάτι τέτοιο! Ότι όλοι οι επιστήμονες ΑΠΟΚΛΕΙΟΥΝ την ύπαρξη ζωής σε άλλα σύμπαντα. Εκτός και αν εννοείς ότι παντού στο πολυσύμπαν, η ζωή σώνει και καλά να πρέπει να είναι πανομοιότυπη, με αυτή που υπάρχει στο δικό μας. Και δεν εννοώ στο δικό μας σύμπαν, αλλά στο δικό μας πλανήτη!
Κρίμα που δεν μπορώ να βρω το άρθρο που είχα διαβάσει σχετικά με τον ΜΥΘΟ της ακρίβειας που πρέπει να έχουν οι 30 μεταβλητές. Σίγουρα ισχύει ότι αν αλλάξει μία από αυτές, τότε το σύμπαν αλλάζει τελείως μορφή. ΔΕΝ ισχύει όμως στην περίπτωση που συνδυαστικά αλλάξουμε τις τιμές ταυτόχρονα σε κάποιες από αυτές τις μεταβλητές.
Και επίσης υπάρχουν αρκετοί επιστήμονες που πιστεύουν πως μία από τις πιο βασικές σταθερές, η σταθερά Α, δεν είχε πάντα ακριβώς την ίδια τιμή, αλλά ότι στο πέρασμα του χρόνου, ίσως λόγο της συνεχής επέκτασης του σύμπαντος, αυτή ελαφρώς μεταβάλλεται.
Μην είμαστε απόλυτοι στις ιδές μας και στην υποτιθέμενη γνώση που έχουμε σήμερα για το σύμπαν μας. Μόλις τώρα δειλά-δειλά, αρχίζει το μεγάλο ταξίδι της γνώσης...
αυτο που εγραψε ο Χρηστος για τη στατιστικη και τις σταθερες και τους συνδιασμους τους,μου θυμιζει τους αρνητες της θεωριας της εξελιξης,που αραδιαζουν ατελειωτους αριθμους,για να πεισουν οτι δεν αρκει η ηλικια του Συμπαντος,για να υποστηριξει τη τυχαια εμφανιση του ανθρωπου και της υπολοιπης πολυπλοκης ζωης.
Εχω την αισθηση,ας με διαψευσει ο Χρηστος,αλλα προσπαθει να χωρεσει καποιον θεο μεσα στη κοσμοθεωρια του και οτι δεν κολλαει σ'αυτη,απλα το απορριπτει.
Ελπιζω να κανω λαθος.
......μου θυμιζει τους αρνητες της θεωριας της εξελιξης,που αραδιαζουν ατελειωτους αριθμους,για να πεισουν οτι δεν αρκει η ηλικια του Συμπαντος,για να υποστηριξει τη τυχαια εμφανιση του ανθρωπου και της υπολοιπης πολυπλοκης ζωης.....
η ιστορικη αναδρομη στη Θ.τ.Ε που κολλαει;
Ποιο τυχαιο ποιος αποφασισε οτι το τυχαιο ειναι τοσο τυχαιο και οτι η τυχαιοτητα (και οχι η τυχη) αποκλεει το Θειο.
Λες να μην εχει σχεση ; Εγω λεω πως ναι.
--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---
Κολάει στο οτι η εξελικτικότητα σαν θεωρία δεν εχει υλιστικο υποβαθρο οπως καποιοι αφηνουν να εννοειται.
--- Αυτόματη συγχώνευση μηνύματος ---
Και οχι μονο υποβαθρο αλλα και αναπτυξη
Εχω την αισθηση,ας με διαψευσει ο Χρηστος,αλλα προσπαθει να χωρεσει καποιον θεο μεσα στη κοσμοθεωρια του....
μα εξορισμου το τυχαιο αυτο σημαινει,δεν χρειαζεται ν'αποφασισει κανεις και για τιποτα.
We use essential cookies to make this site work, and optional cookies to enhance your experience.