Κοσμολογία και Κβαντομηχανική!

chrisssb said:
............................................
Αν απεικονίσεις το σύμπαν όμως σαν τετραδιάστατο τότε το χρόνος είναι ένας τέταρτος άξονας στο σύστημα συντεταγμένων πράγμα που σημαίνει ότι όλα τα σημεία του άξονα ήδη υπάρχουν.
Click to expand...

Υπάρχουν τα σημεία, χωρίς να μπορεί κανείς να σημειώσει τα αυριανά που θα συμβούν....Αλλοιώς πάμε σε μεταφυσικές καταστάσεις με θεολογικές συνιστώσες με το τέλος του χρόνου ( ; ) κλπ.
 
spageo said:
Υπάρχουν τα σημεία, χωρίς να μπορεί κανείς να σημειώσει τα αυριανά που θα συμβούν....Αλλοιώς πάμε σε μεταφυσικές καταστάσεις με θεολογικές συνιστώσες με το τέλος του χρόνου ( ; ) κλπ.
Click to expand...

Τα σημεία υπάρχουν το ότι δεν μπορούμε να δούμε τα αυριανά οφείλεται μόνο στη δική μας περιορισμένη αντίληψη,

αυτό δεν σημαίνει όμως ότι τα "αυριανά" δεν υπάρχουν ήδη.

Στη θεώρηση του χρόνου σαν διάσταση ενός τετραδιάστατου σύμπαντος, ο χρόνος δεν τρέχει.
Δεν υπάρχει παρελθόν και μέλλον.

Ο χρόνος υπάρχει όλος ταυτόχρονα.

Το ότι δεν μπορούμε να τον δούμε εμείς όπως είναι δεν σημαίνει τίποτε.



Αυτό είναι λυμένο θέμα εδώ και 10ετίες, δεν είναι ζήτημα άποψης ή ερμηνείας.
 
chrisssb said:
Βασικά είναι απλή η σκέψη του Tegmark και όχι κάτι το καινούριο ή επαναστατικό.

Είναι σίγουρα σωστό.

Αν απεικονίσεις τον χρόνο σαν διάσταση, τότε όλα τα χρονικά σημεία υπάρχουν ταυτόχρονα....
Click to expand...

Η αντιληψη αυτη εκφραζεται για πρωτη φορα απο τον Σπινοζα μεσα στην Ηθικη, το Magnus Opus του (ενα απο τα σημαντικοτερα βιβλια ολων των εποχων) στον 17ο αιωνα.

Απο εκει και περα η "αντιληψη" αυτη αρχισε να εμπεδωνεται ναι συζητιεται και ετσι να μπει και στο συλογικο υποσυνειδητο των επιστημονικων υποθεσεων και κυρως σημερα.

Η δικη μου γνωμη ειναι οτι δεν ισχυει σε αυτο που ονομαζουμε πραγματικοτητα.
 
Η ιδέα είναι πολύ πιο παλιά.

Τι εννοείς όμως λέγοντας "πραγματικότητα"?

Αν εννοείς αυτό που εμείς αντιλαμβανόμαστε σαν πραγματικότητα, τότε θα συμφωνήσω.

Αν εννοείς αυτό που είναι (άσχετα με την δική μας θεώρηση) τότε θα διαφωνήσω.
 
chrisssb said:
Η ιδέα είναι πολύ πιο παλιά.

Τι εννοείς όμως λέγοντας "πραγματικότητα"?

Αν εννοείς αυτό που εμείς αντιλαμβανόμαστε σαν πραγματικότητα, τότε θα συμφωνήσω.

Αν εννοείς αυτό που είναι (άσχετα με την δική μας θεώρηση) τότε θα διαφωνήσω.
Click to expand...

Εννοω αυτο που μας αφορα. Οπως το λες αλλιως "που αντιλαμβανομαστε".

Sub Specie Durationis.


To Sub Species AEternitatis δεν ειναι για μας.
 
Cicadelic Ranger said:
Εννοω αυτο που μας αφορα. Οπως το λες αλλιως "που αντιλαμβανομαστε".

Sub Specie Durationis.


To Sub Species AEternitatis δεν ειναι για μας.
Click to expand...



Τα μπερδεύεις.... όλα μας αφορούν.

Αυτά που αντιλαμβανόμαστε είναι ένα πολύ μικρό υποσύνολο.

Ο ατομικός αριθμός ενός στοιχείου μας αφορά ακόμη και αν δεν τον αντιλαμβανόμαστε με τίποτε.

Η δική μας αντίληψη είναι εξαιρετικά περιορισμένη δεν μπορείς να μιλάς για πραγματικότητα με βάση αυτή. . Ένας τρόπος που χρησιμοποιήσαμε για να την επεκτείνουμε είναι τα μαθηματικά. Μιλάμε και πάλι για έμεση αντίληψη που προκύπτει από την εμπιστοσύνη μας στο εργαλείο (τα μαθηματικά).
 
chrisssb said:
Τα μπερδεύεις.... όλα μας αφορούν.

Αυτά που αντιλαμβανόμαστε είναι ένα πολύ μικρό υποσύνολο.

Ο ατομικός αριθμός ενός στοιχείου μας αφορά ακόμη και αν δεν τον αντιλαμβανόμαστε με τίποτε.

Η δική μας αντίληψη είναι εξαιρετικά περιορισμένη δεν μπορείς να μιλάς για πραγματικότητα με βάση αυτή. . Ένας τρόπος που χρησιμοποιήσαμε για να την επεκτείνουμε είναι τα μαθηματικά. Μιλάμε και πάλι για έμεση αντίληψη που προκύπτει από την εμπιστοσύνη μας στο εργαλείο (τα μαθηματικά).
Click to expand...

Δεν ειναι σωστη η λεξη η το ρημα που χρησιμοποιησα.
Σιγουρα μας αφορα δηλαδη μας ενδιαφερει καθως μας ενδιαφερει το τι υπαρχει και το τι τελειωνει.

Δεν μας αφορα εννοω οτι δεν μπορουμε δεν δυναμεθα να ενοησουμε (να αντιληφθουμε πριν το εννοησουμε) την Υποσταση μεσω της αντιληψης της απειροτητας και της αιωνιοτητας, που ειναι μονο ο τομεας του Θεου, δηλαδη της ιδιας της Yποστασης ( Deus sive Natura).

Oτι και να κανουμε και κολωτουμπες ακομα, σαν modus finitus αδυνατουμε να γνωρισουμε εμπειρικα το Ιnfinitus & Aeternis. Δηλαδη το απλωμενο φιλμ για το οποιο μιλας και βλεπεις σαν πανοπτης ολες τις σεκανς ταυτοχρονα και το οτι ο χρονος ειναι μια αισθηση-ψευδαισθηση.
Αυτο ειναι το ιδιον μονο του Θεου ( εαν υπαρχει η οχι αναλογα τη δοξασια του καθενος, ειδαλως κανεις ).
Υποθεσεις και υπολογισμους (μαθηματικα) μπορουμε να κανουμε οσες θελουμε. "Να δουμε το πραμα" οπως ειναι αποκλειεται. Το εργαλειο ( υπολογισμους) θα βλεπουμε παντα.
 
Απάντηση: Re: Κοσμολογία και Κβαντομηχανική!

chrisssb said:
Στη θεώρηση του χρόνου σαν διάσταση ενός τετραδιάστατου σύμπαντος, ο χρόνος δεν τρέχει.
Δεν υπάρχει παρελθόν και μέλλον. Ο χρόνος υπάρχει όλος ταυτόχρονα.
Click to expand...

Eγω θα γραφα σεντονια και κιλιμια (και περσικα χαλια) ....
Ο Χρηστος .... σε δυο σειρες ... τα παντα ολα ! :proud:

Aπο την τελευταια προταση ξεκινα ο συλλογισμος μου οτι ενας δημιουργος συμπαντος
ειναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να θυμωνει ... η να χαιρεται ... η να απορει. ΟΛΑ του ειναι γνωστα
και ολα τα εχει κατασκευασει οπως αυτος θελει και τιποτα δεν του ρχεται ξαφνικα
στο κουτελο. Σε εμας .... ΟΛΑ τα συναισθηματα βασιζονται σε ερεθισματα που
πυροδοτουνται απο μη-προβλεψιμες συγκυριες. Στο κουτελο, δηλαδη !

Απο την αλλη .... η μη-προβλεψιμοτητα .... δινει μια καποια αισθηση ελευθεριας
(σχετικης αλλα αισθητης !)
 
Re: Απάντηση: Κοσμολογία και Κβαντομηχανική!

SR71B said:
Aπο το λιγο που ξερω (το πολυ λιγο) ...
το πειραμα των Michelson-Morley (το 1887) δεν αφησε πολυ χωρο για σπεκουλο !

Για τους μη-σχετικους, οριστε και ενα λινκ : http://www.physics4u.gr/articles/2002/michelsonmorley.html
Click to expand...

Όταν γραφόταν αυτά, λείπανε πάρα πολλά πράγματα από τη φυσική.
Όπως η κβαντομηχανική για παράδειγμα.

Από την κβαντομηχανική επανέρχονται "πράγματα" τα οποία αν και τα βλέπουν, τρομάζουν τους φυσικούς να μιλήσουν ανοιχτά.

ξεκίνα λίγο από αυτό: Von Neumann–Wigner interpretation

Για την εισαγωγή της έννοιας της συνείδησης στη φυσική και τις συνέπειες της επίδρασης της συνείδησης στο να παίρνει μορφή η παρατήρηση (άρα κυματομορφή, άρα...άρα η ίδια η ύπαρξη) και θα προσπαθήσω να βρω πιο συγχρονες έρευνες και πειράματα όπου μπαίνει ακόμη σοβαρότερα η επίδραση της συνείδησης στην φυσική ύπαρξη και τι είναι αυτό* που μεταβάλει τελικά η συνείδηση ώστε να υπάρχει αυτή η επίδραση.


*hint: o αιθέρας (αλλά όπως είπε ο Νίκος τα ψυθιρίζουν αυτά οι φυσικοί γιατί είναι επικίνδυνα...πολύ επικίνδυνα).
 
Ναι ... το 1887 δεν υπηρχε κβαντικη θεωρηση της φυσικης.
Ομως δεν διακρινω πως συνδεεται ο αιθερας με την απροσδιοριστια της κβαντομηχανικης.
Ουτε με την καταρρευση της κυμματομορφης ... ουτε με την υπερθεση αυτης. Ειλικρινα, ΔΕΝ ...
Γενικως, πολλες (υποτιθεμενες) ιδιοτητες του αιθερα δεν γνωριζω (ποιες ειναι και πως λειτουργουν).
Οποτε δεν εχω και τροπο να τις κρινω, συγκρινω, δεχτω η απορριψω. ΔΕΝ ξερω τι κανει ο αιθερας !
Ισως γιατι κανενα σοβαρο site δεν επιθυμει να περιγραψει specifics (που ειναι και το πιθανοτερο).
Το μονο που ξερω ειναι οτι μιλουσαν για αυτον οι αρχαιοι ημων προγονοι ... και
οτι οι Michelson-Morley τον απερριψαν με καποιο πειραμα συμβολομετριας.

Δεν ειναι εξαιρετικα oλιγα ολα αυτα ? :nounder:
Δεν πρεπει καποιος να γινει ο George Lucas της συναρπαγης του κοινου ?
(μην κοιτατε εμενα .... ξεκαθαρα ΔΕΝ ειμαι !)
 
Θα το απλοποιήσω για λόγους οικονομίας χρόνου.

Τα πάντα είναι κυματομορφή που υπόκειται στην απροσδιοριστία. Είναι σε μια μη-κατάσταση (sharp -value) μέχρι να γίνει η παρατήρηση.
Η παρατήρηση γίνεται γιατί υπάρχει συνείδηση. Κάποιος παρατηρητής λοιπόν παρεμβαίνει με την συνείδησή του και τα πράγματα παίρνουν την κατάστασή τους (το sharp value).

Aυτό συνδέει την ύπαρξη της.... ύπαρξης (του σύμπαντος δηλαδή) με την συνείδηση που απαιτείται.

Η συνείδηση όμως -που οι φυσικοί τρομάζουν να πούνε ότι δεν είναι φυσικό μέγεθος- πως επιδρά πάνω στο παρατηρούμενο? Με ηλεκτρομαγνητισμό? Όχι.
Με βαρυτικό πεδίο? όχι! Με κάποια από τις άλλες φυσικές δυνάμεις? όχι.
Πως στα σκατά λοιπόν? Βάλε μια τελεία εδώ.

Στο Princeton ασχολούμενοι ακριβώς με αυτό το θέμα συνείδηση---επίδραση στον φυσικό κόσμο, κάνανε πειράματα να δούνε τι στην ευχή γίνεται με αυτή την "συνείδηση" και πως μπορούν να αρχίσουν να έχουν μετρήσιμα δεδομένα. Οργανώσανε λοιπόν πειράματα φυσικοί σε συνεργασία με νευρολόγους και ψυχιάτρους.
Ένα από αυτά τα πειράματα αφορούσε το παλιό: ότι πολλοί άνθρωποι όταν τους κοιτάει κάποιος (ακόμη και αν δεν τον έχουν δει με τα μάτια τους) υποσυνείδητα αισθάνονται κάτι, γυρνάνε και όντως βλέπουν ότι κάποιος τους παρακολουθεί.
Αυτό ήταν ένα από τα απλούστερα πειράματα από τα οποία προέκυψαν σημαντικά αποτελέσματα.
Βάζανε έναν φοιτητή να κάθεται σε μια καρέκλα. Από πίσω του έναν από την ομάδα που έκανε το πείραμα. Ο φοιτητής σε τακτά διαστήματα έπρεπε να αναφέρει αν αυτός που ήταν πίσω του τον κοιτούσε ή όχι (όταν δεν τον κοιτούσε, έριχνε το βλέμμα του σε ένα βιβλίο).
Το πείραμα έγινε σε χιλιάδες ανθρώπους. Και είναι προφανές ότι ήταν και "μολυσμένο" γιατί το αντικείμενο (ο άνθρωπος) του πειράματος δεν ήταν σε "αμέριμνη" κατάσταση αλλά γνώριζε ότι έπρεπε να απαντήσει και ότι αποτελούσε κομμάτι του πειράματος.
Σε τέτοιες συνθήκες λοιπόν τα αποτελέσματα έπρεπε να είναι σχεδόν τέλεια random ήτοι 50% επιτυχία και 50% αποτυχία (το γεγονός της "μόλυνσης" και μόνο το εξασφάλιζε αυτό)
Όμως προέκυψε σημαντικότατη στατιστική ανωμαλία: το 53% των απαντήσεων ήταν σωστό.

Το 3% σε τέτοιες συνθήκες είναι τεράστια απόκλιση. Αποδέχθηκαν λοιπόν ότι αυτό είναι όντως ένα φυσικό φαινόμενο (το 3% έδινε αρκετή απόδειξη).
Όλο λοιπόν το πείραμα έδειξε ότι μεταδόθηκε πληροφορία μόνο μέσω συνείδησης.
ΠΩΣ στην ευχή όμως? Πως αυτός που παρακολουθούσε, ενόχλησε τη συνείδηση του άλλου τόσο πολύ ώστε να καταλάβει ο δεύτερος πως κάποιος τον κοιτάει?
Με ποια είδους ενέργεια? και τι ακριβώς ενόχλησε?
Εδώ είναι που μπαίνει ο αιθέρας.
Η ενόχληση του παρατηρούμενου προφανώς οφείλεται στο ότι διαταράχθηκε κάτι που η συνείδησή του αντιλαμβάνεται ότι μεταβλήθηκε.
Τι είναι αυτό? που δεν μπορούμε να μετρήσουμε με τα κλασικά -μέχρι στιγμής- εργαλεία και μονάδες μέτρησης της φυσικής?
Ναι το κατάλαβες: ο αιθέρας.
Ακριβώς αυτό που από χιλιετίες λέγανε "άλλοι" (οι φιλόσοφοι) ότι λειτουργεί ακριβώς με αυτόν τον τρόπο.

Για αυτό σου λέω και εγώ και ο Νίκος: επικίνδυνα πράγματα, αιρετικά που λέγονται ψιθυριστά στις σκιές των διαδρόμων μεγάλων πανεπιστημίων στη Δύση.
 
Top Bottom