Στο τέλος του βιβλίου ο Cope έχει τις ευχαριστίες του.Πρώτους πρώτους εχει τα αδέρφια Freeman.Γράφει λοιπόν γι αυτούς:Τhese two
musicologist brothers have probalby forgotten more about krautrock than i 'll ever know.They have kept me informed of all cd-reissue
and rare vinyl coming up for grabs and constatly illuminated my sometimes apparently dimmed pathway...
Έχουμε λοιπόν απο την μια την αγάπη του ενός μουσικού(που πραγματικά γράφει με πάθος) και απο την άλλη
2 ας το πούμε ιστορικούς του γερμανικού rock.Είναι σαφές λοιπόν προς τα που γέρνει η ζυγαρια της αξιοπιστίας.Στο τοp 50 του κατάφερε ο αθεοφοβος και έστησε μια λίστα που αναλογεί σχεδον σε 5 albums ανα συγκρότημα/μουσικό.Μάλιστα έβαλε ως αντιπροσωπευτικά του είδους, albums που μέχρι και οι ίδοι συντελεστες του τα έχουν αποκυρήξει.
Ευτύχως που αυτό το λάθος το διόρθωσε στο "γιαπωνέζικο" όπου το αντίστοιχο Τοp 50 χαρακτηρίζεται απο μια ποικιλία.
Ο Rother και αρκετοι σαν κι αυτον δεν επιζητούν απολαβες εκ των υστέρων.Θα ήτα αστείο άλλωστε να συμβαίνει κάτι τέτοιο όταν και μέχρι το 2001 όλες η επανακυκλοφορίες των Neu! ήταν πειρατές.Άλλου είδους πληρωμές προσπαθεί να εξαργυρώσει...
Last edited by a moderator:
