Ο πειρασμός στον οποίο μπαίνει κανείς μετά από περιόδους κατά τις οποίες υφίσταται μια άδικη (κατά τη γνώμη του) μεταχείριση, είναι μεγάλος αλλά και ευθέως ανάλογα εξαρτώμενος από α) την ωριμότητα, β) την συνειδητοποίηση και γ) την τακτική που θέλει να ακολουθήσει.
Έχει λοιπόν κανείς δύο επιλογές. Η μια που είναι και η πιο συχνή, είναι να ενδώσει στον πειρασμό. Αυτός είναι να μπει στη διαδικασία να επιτεθεί στους υποτιθέμενους διώκτες του, να αρχίσει να τους υβρίζει και να τους απειλεί, να τους κατηγορεί για τα δεινά που υπέστει καθώς και για τη δυσφήμιση. Είναι μια επιλογή που εκτός του ότι θα σε βοηθήσει να εκτονωθείς για το «άδικο που σε πνίγει», πιθανά θα σε κάνει να φανείς και ήρωας, ειδικά στα μάτια εκείνων που δεν έκαναν τον κόπο να μάθουν τι ακριβώς ήταν αυτό που προκάλεσε τέτοια μεταχείριση και θα σπεύσουν να σε υπερασπιστούν όπως τρέχουμε να υπερασπιστούμε μια αδύναμη ύπαρξη που καλεί σε βοήθεια και χωρίς να εξετάσουμε τα γεγονότα, αφήνουμε τα αντανακλαστικά μας και το συναίσθημά μας να μας οδηγήσει προς τα εκεί...Εν ολίγοις, αυτή η επιλογή είναι η εύκολη λύση που θα μας οδηγήσει αν όχι στην καθολική, σίγουρα σε συμπάθεια από μεγάλο κομμάτι των «φιλελευθεριζόντων» ακροατών ή αναγνωστών μας. Συνήθως δε, αυτή η επιλογή ακολουθείται από μια «μεταμόρφωση» του λύκου σε αρνάκι... (βλ. φράση «ανέκρουσεν πρύμνα»).
Όπως όμως έγραψα και παραπάνω υπάρχει και δεύτερη επιλογή. Είναι η επιλογή που ακολουθούν αυτοί που περιμένουν αυτή τη μεταχείριση και δεν τους εκπλήσει ή τουλάχιστον δεν τους εκπλήσει εντελώς. Είναι η επιλογή αυτών που έχουν συνειδητοποιήσει τη θέση τους στην κοινωνία (πραγματική ή του κυβερνοχώρου), τους κανόνες που τη διέπουν και τις πιθανές συνέπειες παραβίασής τους. Η επιλογή αυτή είναι η στάση συνέπειας απόψεων και θέσεων χωρίς τυμπανοκρουσίες και ηρωισμούς.
Σίγουρα όλοι θα αναρωτιούνται πώς ο κεντρικός τίτλος περιγράφει το θέμα και πώς σχετίζεται με τα γραφόμενα που δεν αποτελούν μάθημα ευκλείδιας γεωμετρίας. Εξηγώ λοιπόν.
Μπορούμε να παρομοιάσουμε το σύνολο των ανθρώπων και των απόψεών τους με ένα τετράγωνο το οποίο τους περιβάλλει. Το τετράγωνο είναι μεν αρμονικό σαν σχήμα διαθέτοντας ίσες πλευρές αλλά ως γνωστόν διαθέτει και ...γωνίες. Οι γωνίες συμβολικά αλλά ρεαλιστικά μιλώντας ενοχλούν και πονάνε ακόμα και όταν είναι...ορθές όπως αυτές του τετραγώνου. Άλλο είναι ας πούμε να χτυπήσουμε το κεφάλι μας με μια ξύλινη μπάλα και άλλο με τη γωνία ενός τραπεζιού. Επίσης άλλο είναι να συζητάμε για το καλύτερο ηχείο μέχρι 1000€ και άλλο για την αξία των ιδιωτικών πανεπιστημίων ή για το ρόλο της αστυνομίας ως προστάτη του κυβερνητικού μακιαβελισμού. Γενικά λοιπόν οι γωνίες είναι δυσάρεστες και όπως οι ξυλουργοί τις λιμάρουν για να στρογγυλέψουν, έτσι και η κοινωνία λιμάρει τις δικιές της για τον ίδιο λόγο. Έχοντας λοιπόν επιλέξει ως κοινωνία το δρόμο της ησυχίας και του τεχνητού παραδείσου, αποφασίσαμε να επιταχύνουμε τη στρογγυλοποίηση των γωνιών χαράσσοντας ένα κύκλο εντός του τετραγώνου (εγγεγραμμένος κύκλος). Με αυτόν τον τρόπο θεωρήσαμε ότι θα απαλλαχθούμε από τις δυσάρεστες καταστάσεις που επιφυλάσσουν οι γωνίες και φυσικά δημιουργήσαμε την ψευδαίσθηση ότι όλοι ισαπέχουν από το κέντρο...Όλοι? Προφανώς όχι, αφού όχι μόνο δεν κινούνται όλοι πάνω στην ίδια περιφέρεια, αλλά ξεχάσαμε ότι χαράσσοντας τον κύκλο αφήσαμε τέσσερις γωνίες έξω με ό,τι αυτές περιέχανε βεβαίως. Άλλοι σπεύσανε να ενταχθούν στον κύκλο όσο πιο γρήγορα γινόταν, άλλοι ξέχασαν ότι έχουν μείνει στις γωνίες και άλλοι επέλεξαν να μείνουνε στις γωνίες απορρίπτοντας την απόπειρα «στρογγυλέματος». Άλλοι πάλι κινούνται διαρκώς μεταξύ των δύο σχημάτων ή στο κοινό τους όριο αναζητώντας μια συμβιβαστική λύση ή μια προσωρινή λύση. Αυτό πάντως που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι να ξέρεις κάθε στιγμή σε ποιο σημείο βρίσκεσαι και γιατί. Να μην μπορεί κανένας να σε τραβήξει προς την πλευρά του για κανέναν λόγο και με κανένα δέλεαρ. Να μην σε ενοχλεί και να μην σε θλίβει το γεγονός ότι οι περισσότεροι βρίσκονται μέσα στον κύκλο. Να μην συμμετέχεις στη μάχη κατάληψης του κέντρου του και να μην είσαι διατεθιμένος να σπρωχτείς και να σπρώξεις για να φτάσεις σε αυτό. Να επιδιώκεις να συμμετέχεις στη χάραξη των ορίων και όχι απλά να διαλέγεις πλευρά. Και βέβαια να γνωρίζεις ότι αν επιλέξεις να κινηθείς στην «ενοχλητική» γωνία σου, διατρέχεις κινδύνους να απορριφθείς ή να απορροφηθείς...
Ζούμε σε κοινωνίες του «μέσου όρου». Φτιαγμένες για άντρες και γυναίκες (αυστηρά), δεξιόχειρες, αρτιμελείς, με ύψος από 1,60μ ως 1,90μ, βάρος από 60 ως 80 κιλά, με καλή όραση και ακοή. Ικανές και αναγκαίες αρετές είναι η άκριτη εμπιστοσύνη σε ανίκανους ανθρώπους, η θρησκευτική πίστη, η έλλειψη γούστου, η ολιγάρκεια στα αισθήματα και ο καταναλωτισμός στην ύλη, η άνευ όρων «εργατικότητα», η λατρεία του χρήματος, η υποκρισία, ο ωχαδερφισμός και η θέση «άλλα σκέφτομαι, άλλα λέω, άλλα πράττω» καθώς και άλλες συναφείς αρετές. Οι «μέτριοι» επικρατούν.
Αυτή είναι η κοινωνία του Κύκλου. Όποιος αισθάνεται ότι τα παραπάνω δεν τον χαρακτηρίζουν, ας διαλέξει μια από τις τέσσερις γωνίες...
Έχει λοιπόν κανείς δύο επιλογές. Η μια που είναι και η πιο συχνή, είναι να ενδώσει στον πειρασμό. Αυτός είναι να μπει στη διαδικασία να επιτεθεί στους υποτιθέμενους διώκτες του, να αρχίσει να τους υβρίζει και να τους απειλεί, να τους κατηγορεί για τα δεινά που υπέστει καθώς και για τη δυσφήμιση. Είναι μια επιλογή που εκτός του ότι θα σε βοηθήσει να εκτονωθείς για το «άδικο που σε πνίγει», πιθανά θα σε κάνει να φανείς και ήρωας, ειδικά στα μάτια εκείνων που δεν έκαναν τον κόπο να μάθουν τι ακριβώς ήταν αυτό που προκάλεσε τέτοια μεταχείριση και θα σπεύσουν να σε υπερασπιστούν όπως τρέχουμε να υπερασπιστούμε μια αδύναμη ύπαρξη που καλεί σε βοήθεια και χωρίς να εξετάσουμε τα γεγονότα, αφήνουμε τα αντανακλαστικά μας και το συναίσθημά μας να μας οδηγήσει προς τα εκεί...Εν ολίγοις, αυτή η επιλογή είναι η εύκολη λύση που θα μας οδηγήσει αν όχι στην καθολική, σίγουρα σε συμπάθεια από μεγάλο κομμάτι των «φιλελευθεριζόντων» ακροατών ή αναγνωστών μας. Συνήθως δε, αυτή η επιλογή ακολουθείται από μια «μεταμόρφωση» του λύκου σε αρνάκι... (βλ. φράση «ανέκρουσεν πρύμνα»).
Όπως όμως έγραψα και παραπάνω υπάρχει και δεύτερη επιλογή. Είναι η επιλογή που ακολουθούν αυτοί που περιμένουν αυτή τη μεταχείριση και δεν τους εκπλήσει ή τουλάχιστον δεν τους εκπλήσει εντελώς. Είναι η επιλογή αυτών που έχουν συνειδητοποιήσει τη θέση τους στην κοινωνία (πραγματική ή του κυβερνοχώρου), τους κανόνες που τη διέπουν και τις πιθανές συνέπειες παραβίασής τους. Η επιλογή αυτή είναι η στάση συνέπειας απόψεων και θέσεων χωρίς τυμπανοκρουσίες και ηρωισμούς.
Σίγουρα όλοι θα αναρωτιούνται πώς ο κεντρικός τίτλος περιγράφει το θέμα και πώς σχετίζεται με τα γραφόμενα που δεν αποτελούν μάθημα ευκλείδιας γεωμετρίας. Εξηγώ λοιπόν.
Μπορούμε να παρομοιάσουμε το σύνολο των ανθρώπων και των απόψεών τους με ένα τετράγωνο το οποίο τους περιβάλλει. Το τετράγωνο είναι μεν αρμονικό σαν σχήμα διαθέτοντας ίσες πλευρές αλλά ως γνωστόν διαθέτει και ...γωνίες. Οι γωνίες συμβολικά αλλά ρεαλιστικά μιλώντας ενοχλούν και πονάνε ακόμα και όταν είναι...ορθές όπως αυτές του τετραγώνου. Άλλο είναι ας πούμε να χτυπήσουμε το κεφάλι μας με μια ξύλινη μπάλα και άλλο με τη γωνία ενός τραπεζιού. Επίσης άλλο είναι να συζητάμε για το καλύτερο ηχείο μέχρι 1000€ και άλλο για την αξία των ιδιωτικών πανεπιστημίων ή για το ρόλο της αστυνομίας ως προστάτη του κυβερνητικού μακιαβελισμού. Γενικά λοιπόν οι γωνίες είναι δυσάρεστες και όπως οι ξυλουργοί τις λιμάρουν για να στρογγυλέψουν, έτσι και η κοινωνία λιμάρει τις δικιές της για τον ίδιο λόγο. Έχοντας λοιπόν επιλέξει ως κοινωνία το δρόμο της ησυχίας και του τεχνητού παραδείσου, αποφασίσαμε να επιταχύνουμε τη στρογγυλοποίηση των γωνιών χαράσσοντας ένα κύκλο εντός του τετραγώνου (εγγεγραμμένος κύκλος). Με αυτόν τον τρόπο θεωρήσαμε ότι θα απαλλαχθούμε από τις δυσάρεστες καταστάσεις που επιφυλάσσουν οι γωνίες και φυσικά δημιουργήσαμε την ψευδαίσθηση ότι όλοι ισαπέχουν από το κέντρο...Όλοι? Προφανώς όχι, αφού όχι μόνο δεν κινούνται όλοι πάνω στην ίδια περιφέρεια, αλλά ξεχάσαμε ότι χαράσσοντας τον κύκλο αφήσαμε τέσσερις γωνίες έξω με ό,τι αυτές περιέχανε βεβαίως. Άλλοι σπεύσανε να ενταχθούν στον κύκλο όσο πιο γρήγορα γινόταν, άλλοι ξέχασαν ότι έχουν μείνει στις γωνίες και άλλοι επέλεξαν να μείνουνε στις γωνίες απορρίπτοντας την απόπειρα «στρογγυλέματος». Άλλοι πάλι κινούνται διαρκώς μεταξύ των δύο σχημάτων ή στο κοινό τους όριο αναζητώντας μια συμβιβαστική λύση ή μια προσωρινή λύση. Αυτό πάντως που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι να ξέρεις κάθε στιγμή σε ποιο σημείο βρίσκεσαι και γιατί. Να μην μπορεί κανένας να σε τραβήξει προς την πλευρά του για κανέναν λόγο και με κανένα δέλεαρ. Να μην σε ενοχλεί και να μην σε θλίβει το γεγονός ότι οι περισσότεροι βρίσκονται μέσα στον κύκλο. Να μην συμμετέχεις στη μάχη κατάληψης του κέντρου του και να μην είσαι διατεθιμένος να σπρωχτείς και να σπρώξεις για να φτάσεις σε αυτό. Να επιδιώκεις να συμμετέχεις στη χάραξη των ορίων και όχι απλά να διαλέγεις πλευρά. Και βέβαια να γνωρίζεις ότι αν επιλέξεις να κινηθείς στην «ενοχλητική» γωνία σου, διατρέχεις κινδύνους να απορριφθείς ή να απορροφηθείς...
Ζούμε σε κοινωνίες του «μέσου όρου». Φτιαγμένες για άντρες και γυναίκες (αυστηρά), δεξιόχειρες, αρτιμελείς, με ύψος από 1,60μ ως 1,90μ, βάρος από 60 ως 80 κιλά, με καλή όραση και ακοή. Ικανές και αναγκαίες αρετές είναι η άκριτη εμπιστοσύνη σε ανίκανους ανθρώπους, η θρησκευτική πίστη, η έλλειψη γούστου, η ολιγάρκεια στα αισθήματα και ο καταναλωτισμός στην ύλη, η άνευ όρων «εργατικότητα», η λατρεία του χρήματος, η υποκρισία, ο ωχαδερφισμός και η θέση «άλλα σκέφτομαι, άλλα λέω, άλλα πράττω» καθώς και άλλες συναφείς αρετές. Οι «μέτριοι» επικρατούν.
Αυτή είναι η κοινωνία του Κύκλου. Όποιος αισθάνεται ότι τα παραπάνω δεν τον χαρακτηρίζουν, ας διαλέξει μια από τις τέσσερις γωνίες...
fftopic:
