Απάντηση: Re: LCD TV 52" - The best one?
γιατι παντως καποιος να παρει μια τηλεοραση που κανει οσο κανει και αυτη η οποιο πανθομολογουμενως (sic) θεωρειται best ever flat tv?
απλα ανρωτιομουν..
Για να "αναρωτιέσαι" φαντάζομαι ότι έχεις και κάποια αντιπρόταση που θα ήμουν διατεθειμένος να την ακούσω παράλληλα μάλιστα με την απορία σου.
Σε γενικές γραμμές ο καθένας θα επέλεγε κάτι τέτοιο με διαφορετική βαρύτητα στα γνωστά κατά τ' άλλα κριτήρια που ισχύουν σε τέτοιες αποφάσεις.
Εγώ π.χ. καθαρά προσωπικά, θέλω κάτι τέτοιο γιατί θεωρώ ότι θα την χαίρομαι για αρκετά χρόνια σε αυτά που θέλω να παρακολουθώ από αυτήν. Θα την χαίρομαι δηλαδή πολύ περισσότερο από το να είχα μια άλλη πολύ πιο μέτριων επιδόσεων, χαρακτηριστικών, εξοπλισμού κ.λ.π. τηλεόραση.
Δεν είμαι ο άνθρωπος που αλλάζει για πλάκα ακριβούς εξοπλισμούς κι αυτό καθαρά για οικονομικούς λόγους. Κατά συνέπεια, όταν φτάνω σε κατάσταση να νιώθω πολύ έντονα πια την ανάγκη να αναβαθμιστώ σε έναν τομέα, προσπαθώ να το κάνω με τρόπο που να με καλύπτει σε πολύ μεγάλο βαθμό αφού ξέρω πως αυτή μου την επιλογή λογικά θα την "παντρευτώ" πάλι για πόσα χρόνια.
Να σου πω ότι η τηλεόραση του σαλονιού μου είναι
ακόμα μια CRT Philips 25" 4/3 με Suround ηχειάκια. Πολύ καλή για την εποχή που την πήρα
(πάνω από 11 χρόνια πριν) αλλά πολύ λίγη πια. Και όπως καταλαβαίνεις δεν είναι απλώς ιδέα μου αυτό!
Σίγουρα θα μπορούσα να την αντικαταστήσω με κάτι πολύ φτηνότερο αλλά σύγχρονο που και πάλι θα έκανε μεγάλη διαφορά σε σχέση με αυτό που τώρα έχω αλλά ξέρω ότι θα είχα από πολύ νωρίς την αίσθηση της έλλειψης σε ορισμένα θέματα που ήδη θέλω να έχω συχνή επαφή και τα περιορίζω μέσα μου για χρόνια.
Το ότι σχεδόν όλοι είμαστε "σκλάβοι", άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο, του υπερκαταναλωτισμού της εποχής μας, θεωρώ ότι είναι κάτι γνωστό και γι αυτό θέλει να είσαι συνειδητοποιημένος και να ζυγίζεις καλά τα καταναλωτικά σου βήματα για να μη σε καταπιεί το "τέρας" και να μη χάσεις τελείως το νόημα ή τους στόχους σου σαν άνθρωπος. Δε νομίζω όμως ότι και το άλλο άκρο οδηγεί σε καλά αποτελέσματα. Το να είσαι μόνιμα δηλαδή μέσα στην έλλειψη ή την άγνοια ή την αποχή από κάθε τι πραγματικά ωραίο ή και χρήσιμο στην τελική. Όλα θέλουν το μέτρο τους σε σχέση με το τι πραγματικά θέλουμε και το τι και πότε μπορούμε να το αποκτήσουμε με τις καλύτερες προϋποθέσεις.