Δεν ξεχναω τι εχω πει (κατα καιρους) ...
ο homo sapiens ωφειλει να εκλειψει για να παρει την σκυταλη καποιο αλλο πειραμα της φυσης, ενα αλλο εμβιο ειδος.
ΟΜΩΣ .... μεχρι να συμβει αυτο (ΑΝ συμβει αυτο, γιατι τα φαινομενα δειχνουν οτι ΔΕΝ θα συμβει) ονειρευομαι και εγω
(οπως και εσεις) ενα ελπιδοφορο μελλον οπου το διαστημα θα αποκλιμακωσει καπως (ΚΑΠΩΣ) το συναισθημα κανιβαλισμου
στο οποιο εξαναγκαζεται ενα ειδος οπου τα μελη του ζουν ολοενα ασφυκτικοτερα, ολοενα ανταγωνιστικοτερα, ολοενα πιο
απελπισμενα για τα εντελως στοιχειωδη μιας αξιοπρεπους διαβιωσης. Πραγμα που εικαζω οτι ισχυει εδω πανω στην γη.
Οι διαστημικες αποικιες και το ΠΟΙΟΙ και ΓΙΑΤΙ τις προωθουν (πραγμα που θα προεκυπτε απο το προηγουμενο ποστακι μου
αν ξεκινουσε μια κουβεντα για ολα αυτα που παραθεσα) ειναι αυτη η απειροελαχιστη αποσυμφορηση της ανταγωνιστικης
ασφυξιας που περναμε εδω πανω στην γη (και δεν προκειται να γινει ηπιοτερη). Δεν σωζεται καμια ανθρωποτητα με το να
κουβαλησει 100 νοματεους σε μια τροχιακη αποικια .... ΟΜΩΣ .... αχνοφεγγει μια ελπιδα > οτι ΑΝ μπορεσουμε να ζησουμε
30 μερες εκει (χωρις να διαλλυθουμε σωματικα) ισως σπρωξουμε αυτην την πολυτελεια στις 120 μερες, μετα στις 360
και καποια στιγμη, θα εχουμε αρκετη εμπειρια και τεχνογνωσια ... για να ΜΗΝ γυρισουμε ποτε πισω (αν το θελησουμε,
η αν οι συνθηκες εξελιχθουν σε κατι δραματικα καταστροφικο πανω στην γη). Τωρα ... ΔΕΝ υπαρχει καν η υποψια μιας
τετοιας πολυτελειας.
Οι διαστημικες αποκιες ΔΕΝ ειναι η ΛΥΣΗ ..... οι διαστημικες αποικιες ΟΜΩΣ μπορουν να γινουν μια ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ
στην περιπτωση που κατι κατακλυσμικο συμβει εδω πανω. Ετσι, και μονο ετσι, τις αντιλαμβανομαι εγω ! Και οχι σαν μια
Βαλχαλα τεχνολογικης ουτοπιας. Απο το λιγο που εψαξα στο νετ, η ερευνα εχει προχωρησει πολυυυυυυυ απο τα αρχικα
σχεδια του Von Brown και αγγιζει αυτα του Clarke στην Oδυσσεια 2001 (για να μην πω ταυτιζεται) ....