Στα σιδερένια κάγκελα του μπαλκονιού του σπιτιού (στραντζαριστά 20Χ20 χιλ., τοποθετήθηκαν κάπου το 1991) υπάρχει ένα μικρό κομμάτι (μήκους περί τα 10 εκ.) τα το οποίο (δυστυχώς) λόγω πολύχρονης έλλειψης συντήρησης (τρίψιμο-αστάρωμα-βάψιμο) σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το σημείο όπου βρίσκεται αυτό το κομμάτι είναι το πλέον εκτεθιμένο σημείο του μπαλκονιού σε αέρα και βροχή, έχει σαπίσει.
Το συγκεκριμένο κομμάτι προσπάθησα 2 φορές να το "σώσω". Πρώτη φορά στα τέλη του 2020, όπου αρχικά είχε φουσκώσει και το έτριψα με τροχουδάκι και σμυριδόχαρτο όσο μπορούσα και ακολούθως λίγο σιδηρόστοκο στο σημείο όπου είχε ελαφρά φαγωθεί το μέταλλο και εν συνεχεία αστάρωμα με μίνιο και βάψιμο με βερνικόχρωμα μετάλλου. Δεύτερη φορά πριν 1 χρόνο περίπου, όπου αφού πάλι πέταξε φλούδα βαφής, έτριψα τοπικά κι εν συνεχεία πέρασα μίνιο και ξανάβαψα.
Φέτος λοιπόν, ήδη από τις αρχές του καλοκαιριού, πάλι φούσκωσε στο ίδιο σημείο. Ξανά έτριψα κι αποκαλύφθηκε η εικόνα σαπίσματος που φαίνεται στις φωτό.
Τους τελευταίους 4-5 μήνες το έχω αφήσει έτσι. Λόγω και του επικείμενου χειμώνα, σκοπεύω να ξαναπροσπαθήσω να επισκευάσω τοπικά το σημείο μέσα στις επόμενες 2-3 εβδομάδες. Θα παρακαλούσα παιδιά όποιος έχει αντιμετωπίσει ανάλογο θέμα, να προτείνει την πιο κατάλληλη λύση προκειμένου να σωθεί το υπόψη σημείο.. Υπόψη ότι τα υπόλοιπα κάγκελα είναι σε αρκετά ως πολύ καλή (για τα χρόνια τους) κατάσταση, και κατά συνέπεια, λύσεις του τύπου "ξήλωσε τα κάγκελα σε όλο το μπαλκόνι και άλλαξέ τα με νέα", δεν νομίζω ότι έχει νόημα να πέσουν στο τραπέζι.
