Μαύρα Διαμάντια: Καλές ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής σε βινύλιο.

επανερχομαι με δισκο τηs Melodiya, Glazunov concerto for saxophone and orhchestra op 109/ saxophone quartet op 109.

εχω την ρωσικη εκδοση με πλουσιο ηχο αν και καποιο surface noise. κυκλοφορει και σε odyssey/ melodiya αλλα δεν ξερω πως πεζει σε σχεση με το γνησιο ρωσικο.

δεν μπορεσα να το βρω σε φωτο, ουτε καν στο μπαυ, οποτε παραθετω ενα βιντεο.

http://www.youtube.com/watch?v=N7LhUXmuD3Q

 
Last edited:
Παναγιώτη το έχω σε Melodiya-Emi μαζί με την 6η συμφωνία του Glazounov.
Σαξόφωνο παίζει ο Lev Michailov και την ορχήστρα ραδιοφωνίας της Μόσχας διευθύνει ο Alexander Korneyev. Ο δίσκος σου έχει τους ίδιους συντελεστές?
 
ναι Κωστα. ειναι οι ιδιοι. στην δευτερη πλευρα εχω το κουαρτετο. μολις τελειωσα να το ακουω, ο δισκος στην ρωσικη εκδοση ειναι πραγματικα μαγικος με ιδιαιτερα βαθυ και πλουσιο ηχο. καποια στιγμη θα τον πλυνω...

τωρα περασα σε 8η glazunov/ fedoseyev/ teldec DMM.

αληθεια, τι γνωμη εχεις για τα DMM. οχι αυτα με ψηφιακη ηχογραφηση ! καποιοι τα κυνηγουν σαν τρελοι ενω αλλοι τα βρισκουν μαλλον μετρια.
 
δεν ξερεις και τις ανατριχιαστικες λεπτομερειες

εχω φερει απο εξω επιφανειο-δραστικο παραγοντα για να φτιαχνω το δικο μου καθαριστικο υγρο. μετα το συσκευαζω σε σπρευ...
 
Να το φέρεις στην επόμενη συναυλία, να ψεκάσω μερικές κουφάλες που δεν χωνεύω ... μου παίρνουν την σειρά στο μπαρ του φουαγιέ ...
 
Δημοκηδής said:
Είσαστε τελείως παλαβοί ....
Click to expand...

Γιατί Σπύρο μου; Κακό είναι να θέλεις να ακούσεις το δίσκο σου χωρίς περιττά σκρατς-σκρουτς; Το πλυντήριο είναι απαραίτητο εργαλείο για όποιον αγοράζει μεταχειρισμένους δίσκους, δε μπορείς να φανταστείς τι κουβαλάνε απάνω μερικά βινύλια. Θυμάμαι ένα με σταγόνες κερί επάνω του, και ένα άλλο, γαλλικό βινύλιο αυτό με στάμπα από κραγιόν (κάποια κυρία το αγαπούσε πάρα πολύ φαίνεται).
 
Δημοκηδής said:
Είσαστε τελείως παλαβοί ....
Click to expand...

Εγώ Σπύρο μου έκανα συμφωνια με την γυναίκα μου. Πρώτα πλυντήριο δίσκων και μετά ρούχων.

Εντάξει δεν εννοώ στην Αθήνα αλλά στο εξοχικό. Δεν είμαι ακόμη τόσο προχωρημένος.
 
Κώστας Γκαβάκος said:
Εγώ Σπύρο μου έκανα συμφωνια με την γυναίκα μου. Πρώτα πλυντήριο δίσκων και μετά ρούχων.

Εντάξει δεν εννοώ στην Αθήνα αλλά στο εξοχικό. Δεν είμαι ακόμη τόσο προχωρημένος.
Click to expand...


Χαχαχ, σε έχω ικανό να αναλάβεις τα ρούχα σε σκάφη, μόνον και μόνον για να πλένεις καλά τα βινύλια ...

Βρε σεις, δεν πιστεύω να φοράτε και φακιόλι όταν βάζετε τα βινύλια μπουγάδα ;;;;

Γυναίίίίκαααααα ... άσε και λίγο χώρο ... έχω κάτι βινύλια να απλώσω ...
lustige-werbung-300x199.gif
 
Last edited:
η συνεργασια της Melodiya με την ΕΜΙ εδωσε στους δυτικους καποιες καταπληκτικες ρωσικες παραγωγες, ειδικα για ρωσους συνθετες των οποιων τα εργα εχουν δει μαλλον λιγες ερμηνειες.

ο κθκλος τραγουδιων του shostakovitch ειναι αναμεσα σε αυτες. περιλαμβανει την σουιτα σε στοιχους του μιχαηλ αγγελου, 6 λυρικα ποιηματα αγγλων συνθετων και ποιηση της Marina Tsvetayeva. στην διευθηνση ο Mαξιμ και ο Barshai. ο δισκος εχει surface noise χαμηλοτερο απο cd....

SLS5078.jpg
 
Παναγιώτη έχεις δίκο η εγγραφή είναι εξαιρετική, όπως λες χωρίς κανέναν επιφανειακό θόρυβο.
Το έχω σε Columbia-Melodiya promo copy(for promotion only). H σουίτα σε στίχους του Michelangelo είναι ένα προσωπικό και δύσκολο έργο. Απαραίτητο είναι το ένθετο φυλλάδιο με τους στίχους στα Αγγλικά (όσο τέλος πάντων μπορώ να τους καταλάβω).

Τελευταία άκουσα δύο δίσκους με μαέστρο τον Konwitschny ή όπως τον έλεγαν Kon-whisky λόγω της τάσης του στο ποτό. H πιο γνωστή του ηχογράφηση είναι η όπερα Tannhausser με την κρατική όπερα του Βερολίνου από το 1965.
Εξαιρετικός ήταν και στους δύο παρακάτω δίσκους της Eterna.
Ο πρώτος δίσκος είναι η συμφωνία του Νέου Κόσμου με την συμφωνική την Βαμβέργης. Το ίδιο έργο το έχει ηχογραφήσει και με την Τσέχικη φιλαρμονική αλλά δεν το έχω ακούσει. Μου άρεσε ιδιαίτερα η τραγουδιστική του προσέγγιση.
Ο δεύτερος δίσκος είναι η 4η του Bruckner με την συμφωνική της Βιέννης από το 1974.
Πρόκειται για σημαντικό μαέστρο που δεν μας είναι ιδιαίτερα γνωστός λόγω της περιορισμένης επαφής μας με τους Ανατολικογερμανούς. Οι ποιότητα εγγραφής ήταν εξαιρετική.

aus der neue welt.JPG Bruckner 4 Konwitschny.jpg

Ακόμη δύο δίσκοι από την εποχή του Karajan με την Βιέννη που για μένα είναι πολύ ενδιαφέρουσα περίοδος. Ο πρώτος αποκλειστικά με Strauss (Death and Transfiguration-Till Eulenspiegel-Dance of the seven veils από την Σαλώμη) και ο δεύτερος με Strauss και Tchaikovsky. Οι δίσκοι είναι London με την γνωστή ποιότητα εγγραφής της Decca αλλά πολύ πολύ χαμηλότερη τιμή.

Karajan Strauss.jpg Karajan Tschaikowsky Strauss.JPG
 
Οι δύο δίσκοι με τον Karajan σε London wide band made in England κόστισαν 7,60 o πρώτος και 6,87 ευρώ ο δεύτερος. Το αυτοκόλητο στον πρώτο δίσκο δίσκο γράφει extra savings for a limited time only 5,98$. Καινούργιος λοιπόν κόστιζε 6 δολάρια. Ποιός λοιπόν ο λόγος να αγοράσω ανατύπωση σε decca?
Το πρόβλημα είναι ότι αυξήθηκαν τα ταχυδρομικά από ΗΠΑ και πρέπει να συνδιάζεις τις αγορές σου.

Το δεύτερο θέμα είναι οι εκλεκτοί μου φίλοι που με έχουν προμηθεύσει με τόση μουσική (σε άλλα format) που μόνο αν φυλακισθώ, ας πούμε για χρέη, θα προλάβω να την ακούσω γιατί το παλιό σχέδιο ότι θα τα ακούσω στην σύνταξη μάλλον ναυαγεί. Και αυτό όμως δύσκολο το βλέπω εκτός αν ορισθούν σαν φυλακές ευρύτερες γεωγραφικές περιοχές.
 
Το ενδιαφέρον είναι ότι υπάρχουν δίσκοι DECCA και άλλης προέλευσης, όχι μόνο αμερικανικής, που κατασκευάστηκαν από αγγλικές μήτρες. Έχω στη συλλογή μου γερμανικούς, γαλλικούς, ολλανδικούς και αυστραλιανούς DECCA αυτής της κατηγορίας. Μόνο πρόβλημα είναι ότι δεν ξεχωρίζουν από την ετικέτα, πρέπει να εξετάσεις το δίσκο και να το διαπιστώσεις από τον κωδικό της μήτρας αν προέρχεται από την Αγγλία ή όχι.
 
νομιζω πως ηταν παγεια τακτικη, κυριως στους πιο εμπορικους δισκους, η μαμα εταιρεια να στελνει μητρες για τοπικη εκτυπωση σε πολλες (ολες) τις μεγαλες αγορες οπου δεν συνεφερε να στελνει βινυλια λογω βαρους.

αυτο που μπορει να αλλαζει ειναι η ποιοτητα του βινυλιου και ο αριθμος δισκων ανα μητρα.

(υγ τωρα βλεπω τον Δημοκιδη να μπαινει και να λεει για kinky και αλλα τετοια.. και δεν εχουμε και τον Σουρλα να τον διαβεβαιωσει οτι δεν ειμαστε παλαβοι)
 
Last edited:
Dr Pan K said:
νομιζω πως ηταν παγεια τακτικη, κυριως στους πιο εμπορικους δισκους, η μαμα εταιρεια να στελνει μητρες για τοπικη εκτυπωση σε πολλες (ολες) τις μεγαλες αγορες οπου δεν συνεφερε να στελνει βινυλια λογω βαρους.

αυτο που μπορει να αλλαζει ειναι η ποιοτητα του βινυλιου και ο αριθμος δισκων ανα μητρα.

(υγ τωρα βλεπω τον Δημοκιδη να μπαινει και να λεει για kinky και αλλα τετοια.. και δεν εχουμε και τον Σουρλα να τον διαβεβαιωσει οτι δεν ειμαστε παλαβοι)
Click to expand...

Το πιό συνηθισμένο ήταν η μητρική εταιρεία να στέλνει αντίγραφα των μαγνητοταινιών και οι θυγατρικές να κάνουν εκ νέου τη διαδικασία της κοπής μήτρας (το λεγόμενο mastering). Αποτέλεσμα ήταν αυτές οι εκδόσεις να θεωρούνται (και συνήθως να είναι) ηχητικά κατώτερες από τις πρωτότυπες. Γιά παράδειγμα στη Γερμανία την έκδοση των ηχογραφήσεων της DECCA αναλάμβανε η θυγατρική TELDEC, που συνήθως έκοβε δικές της μήτρες. Η χρήση μήτρας από την Αγγλία ήταν η εξαίρεση.
 
Top Bottom