Μαύρα Διαμάντια: Καλές ηχογραφήσεις κλασσικής μουσικής σε βινύλιο.
- Thread starter ΚΩΣΤΑΣ ΖΑΓΓΟΓΙΑΝΝΗΣ
- Start date
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Δισκογραφικό σήμα κατατεθέν του Kempe είναι οι ηχογραφήσεις του Strauss με την Δρέσδη.
Η αλήθεια είναι ότι σπάνια είχε στην διάθεση του μεγάλες ορχήστρες, δεν έκανε επίδειξη ούτε ποτέ είχε το ηγετικό προφίλ που διέθετε ο Karajan, ανεξάρτητα από την μουσική αξία του τελευταίου. Ας σημειωθεί ότι την ημέρα που πέθανε ο Kempe , o Karajan πριν ξεκινήσει την συναυλία του ζήτησε ενός λεπτού σιγή στην μνήμη του.
Όπως οι περισσότεροι μαέστροι της εποχής του ήταν αυτοδίδακτος. Η κύρια μαθητεία του στην διεύθυνση πρέπει να έγινε κατά την θητεία του σαν βοηθός του Joseph Keilberth στη Δρέσδη. Ενδεικτικό του χαρακτήρα του είναι η εισαγωγή γυναικών στην Royal Ph. Orch. Ειρήσθω εν παρόδω οι ορχήστρες τότε, με πρώτη την Βιέννη, δεν προσελάμβαναν γυναίκες. Πρόσφατα μας έλεγε ένας προεξάρχων της ορχήστρας της Βιέννης ότι αυτό δεν ισχύει πια. Για να εξασφαλισθεί μάλιστα η αμεροληψία κατά την audition ενός νέου μουσικού, παίζει πίσω από κουρτίνα για να μην είναι γνωστό στην επιτροπή το φύλλο του. Ο Kempe έλεγε ότι ορχήστρες χωρίς γυναίκες μου θυμίζουν τον στρατό.
H τρίτη και τέταρτη του Brahms με τον Κempe είναι γνωστές με την ορχήστρα του Βερολίνου.
Δεν γνώριζα τις ηχογραφήσεις του με την Φιλαρμονική του Μονάχου. Επίσης δεν γνώριζα την εταιρία Acanta που είναι θυγατρική της Basf (θυμόσαστε τις κασέτες). Οι εγγραφές της Basf είναι υψηλής ποιότητας αν κρίνω από τον μοναδικό δίσκο της που διαθέτω (Bartholdy Quartet στα κουαρτέτα του Mendelssohn).
Στην Τρίτη του Brahms μένω προσηλωμένος στον Walter-Columbia Symphony Orchestra είτε σε CBS Ευρωπαϊκή έκδοση (που έχω) είτε σε εξάματη Κολούμπια Αμερικανική έκδοση (που περιμένω).
Τώρα όσον αφορά τις διαφορές Γερμανικής-Αγγλικής EMI που συζητήσαμε σχετικά με τις ηχογραφήσεις Κempe-Strauss.
Τα δύο κουτιά που διαθέτω είναι Αγγλική και το ένα γερμανική EΜI. Σαν γενική αρχή προτιμάμε την Αγγλική EMI. Στις ηχογραφήσεις της EMI που έχουν γίνει στην Γερμανία και μόνο σε αυτές οι διαφορές είναι μικρές. Η Γερμανική έχει περισσότερα μπάσα η Αγγλική έχει περισσότερη λεπτομέρεια.
Η αλήθεια είναι ότι σπάνια είχε στην διάθεση του μεγάλες ορχήστρες, δεν έκανε επίδειξη ούτε ποτέ είχε το ηγετικό προφίλ που διέθετε ο Karajan, ανεξάρτητα από την μουσική αξία του τελευταίου. Ας σημειωθεί ότι την ημέρα που πέθανε ο Kempe , o Karajan πριν ξεκινήσει την συναυλία του ζήτησε ενός λεπτού σιγή στην μνήμη του.
Όπως οι περισσότεροι μαέστροι της εποχής του ήταν αυτοδίδακτος. Η κύρια μαθητεία του στην διεύθυνση πρέπει να έγινε κατά την θητεία του σαν βοηθός του Joseph Keilberth στη Δρέσδη. Ενδεικτικό του χαρακτήρα του είναι η εισαγωγή γυναικών στην Royal Ph. Orch. Ειρήσθω εν παρόδω οι ορχήστρες τότε, με πρώτη την Βιέννη, δεν προσελάμβαναν γυναίκες. Πρόσφατα μας έλεγε ένας προεξάρχων της ορχήστρας της Βιέννης ότι αυτό δεν ισχύει πια. Για να εξασφαλισθεί μάλιστα η αμεροληψία κατά την audition ενός νέου μουσικού, παίζει πίσω από κουρτίνα για να μην είναι γνωστό στην επιτροπή το φύλλο του. Ο Kempe έλεγε ότι ορχήστρες χωρίς γυναίκες μου θυμίζουν τον στρατό.
H τρίτη και τέταρτη του Brahms με τον Κempe είναι γνωστές με την ορχήστρα του Βερολίνου.
Δεν γνώριζα τις ηχογραφήσεις του με την Φιλαρμονική του Μονάχου. Επίσης δεν γνώριζα την εταιρία Acanta που είναι θυγατρική της Basf (θυμόσαστε τις κασέτες). Οι εγγραφές της Basf είναι υψηλής ποιότητας αν κρίνω από τον μοναδικό δίσκο της που διαθέτω (Bartholdy Quartet στα κουαρτέτα του Mendelssohn).
Στην Τρίτη του Brahms μένω προσηλωμένος στον Walter-Columbia Symphony Orchestra είτε σε CBS Ευρωπαϊκή έκδοση (που έχω) είτε σε εξάματη Κολούμπια Αμερικανική έκδοση (που περιμένω).
Τώρα όσον αφορά τις διαφορές Γερμανικής-Αγγλικής EMI που συζητήσαμε σχετικά με τις ηχογραφήσεις Κempe-Strauss.
Τα δύο κουτιά που διαθέτω είναι Αγγλική και το ένα γερμανική EΜI. Σαν γενική αρχή προτιμάμε την Αγγλική EMI. Στις ηχογραφήσεις της EMI που έχουν γίνει στην Γερμανία και μόνο σε αυτές οι διαφορές είναι μικρές. Η Γερμανική έχει περισσότερα μπάσα η Αγγλική έχει περισσότερη λεπτομέρεια.
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Είδα στο e bay τα κουαρτέτα που έχω σε BASF και σε έκδοση της Acanta. Eχουν μάλιστσα και το Grand Prix Du Disque.
H BASF μιας και την ανέφερες, έχει κάνει σπουδαίες ηχογραφήσεις συμφωνικής μουσικής. Αξίζουν κάποια έργα των μελών της οικογένειας Bach και της πριόδου Manheim. Οι δίσκοι της κυκλοφορούσαν στην Αγγλία από την Decca στα γνωστά υψηλά επίπεδα της εταιρείας. Μάλιστα το πρώτο μου απόκτημα ήταν, όταν έκανα μεταπτυχιακά εκεί, το 1977, ένας δίσκος της εποχής της Elizabeth I με τον τίτλο English Virginalists. Υποτίθεται ότι η κυρία αυτή ήτο παρθένος και έτσι ονομάστηκε εκείνη η χρονική περίοδος της βασιλείας της. Λ.Σ.
Την 3η του Brahms με Bruno Walter την έχω και εγώ σε αυθεντική 6eyes Columbia Αμερικής. Επίσης και την 4η από επανέκδοση της Classic records σε 200γρ. Όλες μου αρέσουν με τον Klemperer καθώς καλές είναι και με τον Adrian Boult σε EMI HMV. Επίσης αξίζει η δεύτερη με τον Beecham, EMI, και Horenstein σε Unicorn. Λ.Σ.
Αφού μιλάμε για τη 2η του Brahms πρέπει να αναφέρουμε υποχρεωτικά και την υπέροχη ηχογράφηση του Pierre Monteux.
Μπορεί όλοι να έχουμε κάποια γερμανική ηχογράφηση ως αναφορά, αλλά ο ίδιος ο Monteux αφηγούνταν ένα ανέκδοτο: όταν ήταν νέος έπαιξε βιόλα σε ένα κουαρτέτο το οποίο ερμήνευσε ένα από τα κουαρτέτα του Brahms παρουσία του συνθέτη. Μετά το τέλος της συναυλίας ο Brahms επαίνεσε το κουαρτέτο με τα εξής λόγια: "Μόνο οι Γάλλοι ερμηνεύουν σωστά τη μουσική μου, οι Γερμανοί παίζουν πολύ βαριά". Έτσι και εδώ, ο Brahms του Monteux είναι πιό ανάλαφρος από ότι έχουμε συνηθίσει.
Μπορεί όλοι να έχουμε κάποια γερμανική ηχογράφηση ως αναφορά, αλλά ο ίδιος ο Monteux αφηγούνταν ένα ανέκδοτο: όταν ήταν νέος έπαιξε βιόλα σε ένα κουαρτέτο το οποίο ερμήνευσε ένα από τα κουαρτέτα του Brahms παρουσία του συνθέτη. Μετά το τέλος της συναυλίας ο Brahms επαίνεσε το κουαρτέτο με τα εξής λόγια: "Μόνο οι Γάλλοι ερμηνεύουν σωστά τη μουσική μου, οι Γερμανοί παίζουν πολύ βαριά". Έτσι και εδώ, ο Brahms του Monteux είναι πιό ανάλαφρος από ότι έχουμε συνηθίσει.
Chris1967
Supreme Member
- 11 September 2010
- 4,223
Έχω μόνο έναν... την 6η (Symfonia Tragica) και την 16η, London Philharmonic Myer Fredman HNH
Η ΗΝΗ [όπως και Musical Heritage Society, αμερικάνικες εταρείες] είχε εκδόσει αρκετές καλές ευρωπαικές ηχογραφήσεις μεταξύ των οποίων και αρκετούς Lyrita όπως ο δισκος που έχεις.
Νομιζω τα cd Naxos είναι της ΗΝΗ. Λ.Σ.
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Ένας απολαυστικός δίσκος με επιλογή κομματιών που στηρίζεται στην άποψη του Michael Glinka.
<<Ο λαός είναι αυτός που δημιουργεί την μουσική. Εμείς οι καλλιτέχνες μόνο την διασκευάζουμε>>.
Αυτό είναι το concept του δίσκου. Στην σχέση που συνδέει την λαϊκή μουσική με την λόγια έκφραση της. Σχέση που ξεκινά από το μπαρόκ και φθάνει μέχρι την συμφωνία στην κλασσική μορφή της.
Στο βιολί είναι η Βερολινέζα Marianne Boettcher μαθήτρια των Wofgang Marschener, Franco Gulli και Henryk Szeryng και στο πιάνο η Ursla Trede-Boettcher.
Ο δίσκος περιλαμβάνει
Antonin Dvorak-Romantische Stucke op.75 .
Ο Dvorak έλεγε ότι αισθάνεται τόση χαρά με αυτά τα μικρά κομμάτια για ερασιτέχνες σαν να έγραφε μια συμφωνία. Τα είχε συνθέσει στην αρχική τους μορφή για δύο βιολιά και τσέλο για δύο φοιτητές συγκατοίκους του και αργότερα τα μετέγραψε για βιολί και πιάνο. Ο άνθρωπος αυτός είχε τις μελωδίες στο τσεπάκι του.
Maurice Ravel-Sonata pour violon et piano.
Στο δεύτερο μέρος της σονάτας του Ravel ακούγονται κάποιες επιδράσεις του από την επαφή του με την Jazz μουσική στο Παρίσι. Βέβαια μην περιμένετε να ακούσετε Blues.
Manuel De Falla-Suite populaire Espagnol pour violon et piano.
Το δημοφιλές έργο του συνθέτη Canciones populares espagnoles μεταγραμμένο για βιολί και πιάνο.
Bela Bartok-Rumanische Volkstanze.
Ο Μπάρτοκ ήταν από τους μελετητές όχι μόνο της Ουγγρικής λαϊκής μουσικής αλλά και της μουσικής των Βαλκανίων ακόμη και της Τουρκίας.
Η Γερμανική δισκογραφική εταιρία RBM ιδρύθηκε το 1970 και ασχολήθηκε με διάφορα είδη μουσικής όπως την μουσική των τσιγγάνων της Γερμανίας. Στην κλασσική μουσική επένδυσε σε νέους καλλιτέχνες. Η ποιότητα εγγραφής είναι πραγματικά audiophile.
Πριν δύο χρόνια θα είχα ξεκινήσει παρουσίαση αυτού του έργου, αλλά με την ατμόσφαιρα που επικρατεί γύρω μας...και μιά παρουσίαση του δίσκου καλή είναι.
Το Κουαρτέτο για το Τέλος του Χρόνου, για πιάνο, κλαρινέτο, βιολί και βιολοντσέλο, του Olivier Messiaen είναι ότι υψηλότερο γράφτηκε στις αντίξοες συνθήκες ενός στρατοπέδου αιχμαλώτων. O συνθέτης άρχισε τη συγγραφή το 1940, καθ΄οδόν για την αιχμαλωσία στο στρατόπεδο Stalag VIII-A στο Görlitz (σημερινό Zgorzelec της Πολωνίας). Εκεί δόθηκε και η πρεμιέρα του έργου, στις 15 Ιανουαρίου 1941 (περισσότερες λεπτομέρειες για την συγκλονιστική αυτή ιστορία εδώ.
Ο δίσκος αυτός είναι μιά εξαιρετική επανέκδοση της γαλλικής ηχογράφησης του 1956, με το συνθέτη στο πιάνο και έναν από τους μουσικούς της πρεμιέρας, τον Etienne Pasquier στο βιολοντσέλο. Iδανική μουσική για τις δύσκολες εποχές που περνάμε.
Το Κουαρτέτο για το Τέλος του Χρόνου, για πιάνο, κλαρινέτο, βιολί και βιολοντσέλο, του Olivier Messiaen είναι ότι υψηλότερο γράφτηκε στις αντίξοες συνθήκες ενός στρατοπέδου αιχμαλώτων. O συνθέτης άρχισε τη συγγραφή το 1940, καθ΄οδόν για την αιχμαλωσία στο στρατόπεδο Stalag VIII-A στο Görlitz (σημερινό Zgorzelec της Πολωνίας). Εκεί δόθηκε και η πρεμιέρα του έργου, στις 15 Ιανουαρίου 1941 (περισσότερες λεπτομέρειες για την συγκλονιστική αυτή ιστορία εδώ.
Ο δίσκος αυτός είναι μιά εξαιρετική επανέκδοση της γαλλικής ηχογράφησης του 1956, με το συνθέτη στο πιάνο και έναν από τους μουσικούς της πρεμιέρας, τον Etienne Pasquier στο βιολοντσέλο. Iδανική μουσική για τις δύσκολες εποχές που περνάμε.
Κώστας Γκαβάκος
AVClub Addicted Member
Κώστα μας πας στα δύσκολα. Σημαντική η γνώση των ιστορικών στοιχείων που παραπέμπεις.
Το έχω στην στερεοφωνική έκδοση της Erato που έχει το ίδιο εξώφυλλο με την μονοφωνική έκδοση της φωτογραφίας.
Η πρώτη εγγραφή του δίσκου έγινε στα στούντιο Hoch, Παρίσι, τον Φευρουάριο του 1963.
Last edited:
Έχω μια ηχογράφηση του έργου σε ΕΜΙ ASD 2470, 1969, όπου παίζουν οι M.Beroff, πιάνο, Gervase de Peyer, κλαρινέτο, Erich Gruenberg, βιολί, William Bleeth, τσέλο. Ωραίος δίσκος και ωραία σύνθεση όντως. Η πρώτη έκδοση έχει τον λογότυπο με το σκύλο και το γραμμόφωνο σε ημικύλιο, τον θρυλικό Nipper, τον πιο διάσημο σκύλο μετά τον Άργο του δικού μας του Οδυσσέα. Κοινό χαρακτηριστικό τους, η πίστη στον κύριό τους!! Λ.Σ.
Πριν λίγο καιρό σε μιά συνάντηση chez Γκαβάκος ένας φίλος που έχει πολύ καιρό να γράψει στο φόρουμ μου σύστησε ως καλύτερη της 4ης συμφωνίας του Brahms αυτή του Markevitch με την Orchestre Lamoureux ("είναι η πιό γερμανική 4η" μου είπε χαρακτηριστικά). Δεν είχε άδικο, αν και εξακολουθώ να προτιμώ την ζωντανή του Furtwängler από το 1944. Μου θύμισε όμως τον παραγνωρισμένο Igor Markevitch που σήμερα είναι λίγο-πολύ ξεχασμένος, έχει όμως ηχογραφήσει μερικούς δίσκους αναφοράς.
Αυτή η εξαιρετική 5η του Beethoven είναι όσο πιό "γερμανική" γίνεται. Αδυνατώ να ανακαλύψω έστω και ίχνος γαλλικής φινέτσας ή κομψότητας ή οτιδήποτε τέτοιο. Είναι απλά μιά πολύ καλή ερμηνεία του Beethoven, δραματική και μεγαλειώδης, με σχετικά γρήγορο τέμπο.
Αυτή η εξαιρετική 5η του Beethoven είναι όσο πιό "γερμανική" γίνεται. Αδυνατώ να ανακαλύψω έστω και ίχνος γαλλικής φινέτσας ή κομψότητας ή οτιδήποτε τέτοιο. Είναι απλά μιά πολύ καλή ερμηνεία του Beethoven, δραματική και μεγαλειώδης, με σχετικά γρήγορο τέμπο.