Mikhail Pletnev

Το νήμα θα εξελιχθεί μόνο όσο κινείται μέσα σε λογικά πλαίσια.


Παρακαλώ να μην υπάρξουν διενέξεις και υπαινιγμοί για ιδιαιτερότητες ανθρώπων.


Δε το βλέπω να έχει πολύ ζωή βέβαια αλλά ας δούμε πως θα εξελιχθεί...-bye-
 
Επίσης επειδή ήταν εκτός κατηγορίας μας και μεταφέρθηκε, το νήμα ενδέχεται να καθαριστεί αφού διαβαστεί ολόκληρο.-bye-
 
Να σβηστεί, να σβηστεί !! Τι μας νοιάζει αν ......... παιδάκια στην κρεβατοκάμαρά του, αφού παίζει παπάδες α άνθρωπος εκεί θα κολλήσουμε τώρα ????
 
Να σβηστεί, να σβηστεί !! Τι μας νοιάζει αν ......... παιδάκια στην κρεβατοκάμαρά του, αφού παίζει παπάδες α άνθρωπος εκεί θα κολλήσουμε τώρα ????


Δεν νομίζω να τον αθώωσε κανείς για αυτό που έκανε αν και ακόμα βρισκόμαστε σε επίπεδο που έχουν απαγγελθεί κατηγορίες..



Οι ενστάσεις που υπήρξαν ήταν για μεταφορά του νήματος...


Το νήμα θα μείνει για όποιον θέλει να καταθέσει την άποψη του...!-bye-
 
στην πυρά... κι αυτός και το έργο του!!!!

άκου εκεί παιδεραστία...... :rifle:

υ.γ αν φυσικά κριθεί ένοχος..
 
Δεν νομίζω να τον αθώωσε κανείς για αυτό που έκανε αν και ακόμα βρισκόμαστε σε επίπεδο που έχουν απαγγελθεί κατηγορίες..

-bye-

Αν υποθέσουμε ότι καταδικάζεται, τότε πως ξεχωρίζει κανείς το καλλιτεχνικό έργο από το ποιόν του ανθρώπου, αφού και πρακτικά αν αγοράσεις τους δίσκους του ένα ποσοστό κέρδους πάει στον ίδιο ?
 
Αν υποθέσουμε ότι καταδικάζεται, τότε πως ξεχωρίζει κανείς το καλλιτεχνικό έργο από το ποιόν του ανθρώπου, αφού και πρακτικά αν αγοράσεις τους δίσκους του ένα ποσοστό κέρδους πάει στον ίδιο ?


Αν ρωτάς εμένα δε τα ξεχωρίζω. Πάνε πακέτο.

Σε όλους τους τομείς και όχι μόνο στη μουσική....!
 
να κάψουμε και τα βιβλία του Wild Bill.
και αυτά του Θείου Μαρκησίου.
αυτός ο Μπέκετ δεν μου κάθεται και πολύ καλά από ...ηθικής απόψεως.
Αμ ο Ντοστογιέφσκυ;
Σούμπερτ να καεί: κόλλησε σύφιλη και πέθανε.
Τσαϊκόφσκυ στην πυρά επίσης: του άρεσαν τα αγόρια.
ξέρει κανείς αν ήταν νεαρά ή όχι;
 
Last edited by a moderator:
Εγω παντως τεινω προς ενα μερος των λογων του Διονυση (Skakinen) απο το thread που ειχε ανοιξει.

"Προσωπικά θεωρώ ότι από τη στιγμή που ο δημιουργός ολοκληρώνει το έργο του αυτό ανήκει στη συλλογική "τράπεζα πνευματικής δημιουργίας" της ανθρωπότητας και η συσχέτιση με την προσωπικότητα του δημιουργού δεν θα έπρεπε να έχει τόση σημασία.
Το Έργο θα είναι εκεί ακόμη και όταν το σώμα του δημιουργού θα έχει θρέψει ορδές γεωσκωλήκων..."

Με το μονο που αντιτειθεμαι σε καλλιτεχνικη συμπεριφορα ειναι σε συμπεριφορες οπως των M(on)e(y)tallica vs Napster (που φυσικα και δεν ειναι παρανομες αλλα κατ'εμε καταπτυστες, αλλα αυτο ειναι προσωπικη και μονο αποψη).

Κατα τ'αλλα η προσωπικη ζωη ενος αλλου ανθρωπου, τα παθη του, ειτε την εγκρινω ειτε οχι, μου ειναι αδυνατο να την συνδεσω με το εργο του.
Ειναι σαν να κρυβομαι πισω απο το δαχτυλο μου...

Πιστευω δε, οτι τα παθη μας μας κανουν αυτο που ειμαστε. Ειδικα στην τεχνη, και ειδικοτερα στην μουσικη που παρουσιαζεται εδω μεσα, πολλοι ειναι μαυρα προβατα. Μου ειναι δυσκολο να τους απαρνηθω ομως... ειναι κομματι της ζωης μου...
Η φθορα και η κατηφορα ειναι πολλες φορες μονοδρομος για καποιον/ους καλλιτεχνη/ες. Tο να "βουτηχτεις στη λασπη" το να "ξεσκισεις τις σαρκες σου" δεν ειναι μονο βαρυγδουπα λογια για καποιους, ειναι σταση ζωης.
Οι ανθρωποι που ρεππουν στην καταστροφη μου μιλανε καλυτερα, τι να κανω...

Δεν τους δικαιολογω αλλα ισως τους καταλαβαινω και δεν αναφερομαι απαραιτητα στο συγκεκριμμενο θεμα...
 
να κάψουμε και τα βιβλία του Wild Bill.
και αυτά του Θείου Μαρκησίου.
αυτός ο Μπέκετ δεν μου κάθεται και πολύ καλά από ...ηθικής απόψεως.
Αμ ο Ντοστογιέφσκυ;
Σούμπερτ να καεί: κόλλησε σύφιλη και πέθανε.
Τσαϊκόφσκυ στην πυρά επίσης: του άρεσαν τα αγόρια.
ξέρει κανείς αν ήταν νεαρά ή όχι;

Ξεχασες τον Εμπειρικο, τον Καβαφη, τον Ποε... ειναι μεγαλη η λιστα...
 
Πολύ δύσκολο και ευαίσθητο θέμα που κατά τη γνώμη μου δεν νομίζω ότι στο τέλος θα βγεί ένα τελικό συμπέρασμα.
Πρώτα απ'όλα θα ήθελα να γράψω ότι αν οι καλλιτέχνες, ερμηνευτές, ηθοποιοί, ποδοσφαιριστές, μπασκετμπολίστες ή πιλότοι της Φόρμουλα 1 αποτελούν πρότυπα αυτό είναι λάθος κατ'εμέ.
Δεν μπορώ να θεωρήσω πρότυπα ανθρώπους οι οποίοι τυγχάνει να έχουν περισσότερες δεξιότητες από εμένα ακόμα και αν αυτό αφορά τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας που μου είναι αρεστοί. Είναι απλά άνθρωποι οι οποίοι κάνουν κάτι πολύ καλά, ή εξαιρετικά έστω, πληρώνονται για αυτό και το αποτέλεσμα της δραστηριότητάς τους μπορεί εμένα να μου προκαλεί τέρψη, τόσο απλά είναι για εμένα τα πράγματα.
Από εκεί και πέρα, με τη σύγχρονη αλληλεπίδραση των πραγμάτων, είναι δύσκολο για όλους μας να καθορίσουμς σαφείς σχέσεις αιτίου και αιτατού. Μια που στο θέμα εμπλέκονται παιδιά, για παράδειγμα είμαστε συνένοχοι όλοι όταν αγοράζουμε προϊόντα που γνωρίζουμε ότι στην αλυσίδα παραγωγής τους παίρνουν μέρος και ανήλικα παιδιά με φρικτές συνθήκες εργασίας?
Από την άλλη τι είναι κατακριτέο στη σύγχρονη εποχή?
Ένα μέλος ενός συγκροτήματος που είναι παντρεμένο και στη συναυλίες συνευρίσκεται με γκρούπις (ενήλικες ή ανήλικες) διαπράττει μοιχεία παραβιάζοντας τους όρκους πίστεως που έδωσε όταν παντρεύτηκε, η μοιχεία όμως δεν είναι παράνομη.
Μέχρι πριν από κάποια χρόνια η ομοφυλοφιλία ήταν παράνομη (ίσως να είναι ακόμα σε κάποιες χώρες), τώρα πια δεν είναι ο Freddy Mercury που μου έρχεται πρώτος στο μυαλό τι ήταν λοιπόν ως κομμάτι της μουσικής φιλολογίας?
Ο Jerry Lee Lewis είχε παντρευτεί ανήλικη εξαδέλφη του (15 ή 16 ετών ήταν αν θυμάμαι καλά) συνεπώς ήταν παιδεραστής και αιμομίκτης, πρέπει να εξοβελιστεί στο πυρ το εξώτερον η μουσική του προσφορά?
Είμαι σίγουρος ότι συμφωνούμε όλοι ότι η πράξη του εν λόγω πιανίστα είναι αξιόποινη, πρέπει όμως να ακυρωθεί η καλλιτεχνική του προσφορά?
Αν ο ιδιοκτήτης της αγαπημένης μου ομάδας αποδειχθεί ότι πλούτισε παράνομα, ή είναι υπεύθυνος για τον θάνατο εργαζομένων του ή για κακές συνθήκες εργασίας πρέπει να απορρίψω τα επιτεύγματα της ομάδας μου επί των ημερών του?
Δύσκολα ερωτήματα, όλα τα παραπάνω, και πολύπλοκες αλληλεπιδράσεις μεταξύ πολλών πραγμάτων και εγώ προσωπικά για όλα αυτά δεν μπορώ να πω ότι έχω ξεκάθαρη άποψη.
Πιστεύω ότι το σωστό είναι ο καθένας μας να πράξει κατά το δοκούν και με βάση το δικό του σύστημα αξιών.
Ευχαριστώ που ανεχθήκατε το μακροσκελές του κειμένου.
 
Ενας αυτοκαταστροφικος καλλιτεχνης ειναι πιο συμπαθης απο ενα παιδεραστη. Και τα δυο ειναι διαφορετικες οψεις του ιδιου νομισματος, ψυχικες ασθενειες. Οι μεγαλοι καλλιτεχνες στην πλειοψηφια τους εχουν τους προσωπικους τους δαιμονες να παλεψουν και ο πονος της παλης πολλες φορες αντικατοπτριζεται στο εργο τους. Καταραμενοι ποιητες, συνθετες, οργανοπαικτες και ερμηνευτες ειναι αυτοι που τουλαχιστον εμενα, μου προκαλουν το μεγαλυτερο ενδιαφερον.
Προφανως δε θα κρινουμε εδω την παιδεραστια σαν πραξη. Η κοινωνια την εχει κρινει απο τη δικη της σκοπια, ο νομοθετης απο τη δικη του και η επιστημη απο τη δικη της.
Το εργο ενος καλλιτεχνη ομως, ουδεποτε κρινοταν απο τους προσωπικους του δαιμονες αν και πολλες φορες καθοριζεται απο αυτους.
 
"Προσωπικά θεωρώ ότι από τη στιγμή που ο δημιουργός ολοκληρώνει το έργο του αυτό ανήκει στη συλλογική "τράπεζα πνευματικής δημιουργίας" της ανθρωπότητας.

Σε αυτό συμφωνώ απολύτως μαζί σου, είχα γράψει σε άλλο νήμα κάποτε ότι πιστεύω απόλυτα στην αυθυπαρξία των δημιουργημάτων.
 
Εμενα παλι δεν με ενοχλουν αυτοι που ρεππουν προς την καταστροφη , αρκει να ειναι η δικια τους και οχι καποιων αθωων μικρων ψυχων.Αυτο ειναι το (δικο μου) οριο.Εκει το εργο τους μου φαινεται ενα τιποτα μπροστα στην δυστυχια που προκαλουν.Οχι δεν χρειαζεται να καψουμε τιποτα , ας αποφασισει ο καθενας αν θελει να ασχοληθει με αυτο η οχι.Φυσικα και αλλοι καλλιτεχνες μπορει να ειναι το ιδιο και πολυ χειροτερα απο αυτον (αν φυσικα αποδειχθει οτι ειναι ενοχος ) και να μην το γνωριζουμε.
 
όλοι αυτοί ήταν παιδεραστές ;

κι αν ο οποιοσδήποτε θέλει να βουτηχτεί στην λάσπη και να σκίσει τις σάρκες του είναι δικαίωμα του!

οι σάρκες ανήλικων παιδιών δεν είναι κανενός ....δικαίωμα.-
 
Απάντηση: Re: Mikhail Pletnev

Ενας αυτοκαταστροφικος καλλιτεχνης ειναι πιο συμπαθης απο ενα παιδεραστη. Και τα δυο ειναι διαφορετικες οψεις του ιδιου νομισματος, ψυχικες ασθενειες. Οι μεγαλοι καλλιτεχνες στην πλειοψηφια τους εχουν τους προσωπικους τους δαιμονες να παλεψουν και ο πονος της παλης πολλες φορες αντικατοπτριζεται στο εργο τους. Καταραμενοι ποιητες, συνθετες, οργανοπαικτες και ερμηνευτες ειναι αυτοι που τουλαχιστον εμενα, μου προκαλουν το μεγαλυτερο ενδιαφερον.
Προφανως δε θα κρινουμε εδω την παιδεραστια σαν πραξη. Η κοινωνια την εχει κρινει απο τη δικη της σκοπια, ο νομοθετης απο τη δικη του και η επιστημη απο τη δικη της.
Το εργο ενος καλλιτεχνη ομως, ουδεποτε κρινοταν απο τους προσωπικους του δαιμονες αν και πολλες φορες καθοριζεται απο αυτους.

ακριβώς!
 
Μια που στο θέμα εμπλέκονται παιδιά, για παράδειγμα είμαστε συνένοχοι όλοι όταν αγοράζουμε προϊόντα που γνωρίζουμε ότι στην αλυσίδα παραγωγής τους παίρνουν μέρος και ανήλικα παιδιά με φρικτές συνθήκες εργασίας?

πες το ξανά βρε Πάνο.
μπας και το ακούσουν οι Φαρισαίοι.
 
Re: Απάντηση: Mikhail Pletnev

όλοι αυτοί ήταν παιδεραστές ;

κι αν ο οποιοσδήποτε θέλει να βουτηχτεί στην λάσπη και να σκίσει τις σάρκες του είναι δικαίωμα του!

οι σάρκες ανήλικων παιδιών δεν είναι κανενός ....δικαίωμα.-

Για τον Καβαφη ειναι σχεδον σιγουρο,

"Μπήκε στο καφενείο όπου επήγαιναν μαζύ. -
Ο φίλος του εδώ προ τριώ μηνών του είπε,
«Δεν έχουμε πεντάρα. Δυο πάμπτωχα παιδιά
είμεθα - ξεπεσμένοι στα κέντρα τα φθηνά.
Σ' το λέγω φανερά, με σένα δεν μπορώ
να περπατώ. Ένας άλλος, μάθε το, με ζητεί.»
Ο άλλος του είχε τάξει δυο φορεσιές, και κάτι
μεταξωτά μαντήλια.- Για να τον ξαναπάρει
εχάλασε τον κόσμο, και βρήκε είκοσι λίρες.
Ήλθε ξανά μαζύ του για τες είκοσι λίρες·
μα και, κοντά σ' αυτές, για την παληά φιλία,
για την παληάν αγάπη, για το βαθύ αίσθημά των. -
Ο «άλλος» ήταν ψεύτης, παληόπαιδο σωστό·
μια φορεσιά μονάχα του είχε κάμει, και
με το στανιό και τούτην, με χίλια παρακάλια.

Μα τώρα πια δεν θέλει μήτε τες φορεσιές,
και μήτε διόλου τα μεταξωτά μαντήλια,
και μήτε είκοσι λίρες, και μήτε είκοσι γρόσια.

Την Κυριακή τον θάψαν, στες δέκα το πρωϊ.
Την Κυριακή τον θάψαν: πάει εβδομάς σχεδόν.

Στην πτωχική του κάσα του έβαλε λουλούδια,
ωραία λουλούδια κι άσπρα ως ταίριαζαν πολύ
στην εμορφιά του και στα είκοσι δυο του χρόνια.

Όταν το βράδυ επήγεν - έτυχε μια δουλειά,
μια ανάγκη του ψωμιού του - στο καφενείον όπου
επήγαιναν μαζύ: μαχαίρι στην καρδιά του
το μαύρο καφενείο όπου επήγαιναν μαζύ."

Ο Ποε παντρευτηκε την 16χρονη ξαδερφη του (τις οποιες γυναικες του, μαλλον ολες, τις δολοφονησε αν και δεν αποδειχτηκε ποτε, αλλοι καιροι).

Να συνεχισω ή να καψουμε πρωτα τα βιβλια αυτων...;