Καλώς ή κακώς ο καλλιτέχνης είναι και άνθρωπος με τις όποιες αδυναμίες του, και το έργο του δεν είναι ξεκομμένο από τη ζωή του, ούτε από τις αντιδράσεις του κοινού του. Όταν διάβασα μιά βιογραφία του Wagner έκανα κάπου ένα χρόνο να ακούσω τη μουσική του, τόσο πολύ είχα αηδιάσει από αυτά που διάβασα. Δεν έχω ακούσει ποτέ δίσκο του Pletnev και ούτε πρόκειται να ακούσω μετά από αυτά που διάβασα. Όσο καλές και να είναι οι ερμηνείες του πάντα θα έχω στο πίσω μέρος του μυαλού μου αυτή την ιστορία. Ελπίζω να αθωωθεί, αλλά από όσα διάβασα τα πειστήρια εναντίον του είναι συντριπτικά-το τεκμήριο της αθωότητας δεν αναιρεί την κοινή λογική. Το ίδιο συμβαίνει και με τον Πολάνσκι, εκτιμώ αφάνταστα το έργο του, αλλά νιώθω άσχημα κάθε φορά που βλέπω μιά ταινία του γιατί θυμάμαι την υπόθεση παιδεραστίας του. Και το ίδιο ισχύει γιά όλους τους επαγγελματίες-αν θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτή τη λέξη για μουσικούς: άμα ήξερα ότι ο υδραυλικός μου είναι παιδεραστής δεν θα τον φώναζα να μου φτιάξει το σιφώνι.
Όσον αφορά τη σύγκρισή του με άλλους καλλιτέχνες, π.χ. τον Πόε, η σύγκριση μιάς συμπεριφοράς με άλλες, άλλων εποχών είναι η καλύτερη συνταγή να συγχωρήσουμε τα πάντα, μιας και κάθε παραβατική συμπεριφορά ήταν κάποτε, κάπου επιτρεπτή. Ο Πόε δεν είναι ελαφρυντικό για τον Pletnev, γιατί ο Πόε δεν παρανόμησε, απλά πράγματα. Όσο για το άλλο που διάβασα εδώ, ότι ήταν serial killer και σκότωσε τις γυναίκες του, ε τι να πω, τώρα πιά τα άκουσα όλα.
@Κώστας Λυμπερόπουλος. Ο economides είναι πραγματικός φιλόμουσος με μεγάλες γνώσεις για τη μουσική, είμαι σε θέση να το γνωρίζω. Το γεγονός ότι δεν γράφει στη μουσική κατηγορία δεν του αφαιρεί το δικαίωμα να εκφράζεται για τους μουσικούς και την θέση τους στην κοινωνία.
