Μήπως υπάρχει "κλασσική' που δεν είναι "κλασσική" ;

Αμαν και το πήρα , αλλά δεν το διάβασα καθόλου . Αν δεν το έχω πετάξει , θα το διαβάσω . Ο τιτάνας του savoir - vivre και της λογοτεχνίας με ενδιαφέρει τα μάλα .
 
Δημήτριος Ντοκατζής said:
Αμαν και το πήρα , αλλά δεν το διάβασα καθόλου . Αν δεν το έχω πετάξει , θα το διαβάσω . Ο τιτάνας του savoir - vivre και της λογοτεχνίας με ενδιαφέρει τα μάλα .
Click to expand...


Μπές old-boy.blogspot.com
Δες σχολιασμό τού συγκεκριμένου blogger,που είναι ιδιαιτέρως έξυπνος,αλλα και σχόλια αναγνωστών του πού είναι απολαυστικά.Ιδιαιτέρως ενός θείου.
 
Σπύρος Σούρλας said:
Δέν μπορείς να με υποχρεώσεις να σε πάρω στα σοβαρά, χάριν τού ´δημοκρατικού διαλόγου´
Click to expand...

Για να "σφυρηλατήσουμε την ενότητα στη βάση" :flipout: :flipout: λοιπόν, και επειδή στο πρώτο μου ποστ ίσως δεν αποσαφήνισα το "ζουμί",παραθέτω αποσπάσματα απο το # 60 post του Ντοκ (χωρίς την άδειά του, ελπίζω να μην ενοχληθεί) για το λόγο οτι εκφράζονται κάποιες απόψεις που είναι πάνω κάτω και δικοί μου προβληματισμοί. Προτείνω να ξεχάσουμε τον τίτλο του θρεντ, οτι αναφέρεται στην κλασσική και όσα έχουν γραφεί ήδη για καλλιτέχνες και το έργο τους και να ανταλλάξουμε απόψεις ανά θέμα γενικότερα:



Δημήτριος Ντοκατζής said:
Να εξομολογηθώ , τώρα κάτι , που ισχύει για όλα τα είδη της μουσικής . Δεν γνωρίζω γιατί κάποιοι άνθρωποι αρέσκονται στο χ είδος μουσικής και κάποιο άλλοι στο ψ . Δεν γνωρίζω ποιός είναι ο κρίσιμος παράγοντας που κάνει έναν ακροατή μουσικής να ενθουσιάζεται με ένα έργο και να βαριέται αφόρητα με έναν άλλο . Για τους συστηματικούς ακροατές δεν πιστεύω ότι είναι θέμα παιδείας . ΘΕΜΑ ΠΡΩΤΟ

Η γνώση και η εξοικείωση τόσο με το έργο τέχνης όσο και με την ιστορία της τέχνης δεν είναι σημαντικό - ή εν πάση περιπτωσει το πιό σημαντικό στοιχείο - στην λειτουργία της απόλαυσης του μουσικού έργου , στην ιδιαίτερη εκείνη μέθεξη που προέρχεται από το άκουσμα ενός φανταστικού κόσμου γεμάτο ακατανόητα σημεία , που έχει δημιουργήσει κάποιος άλλος και που , κατά την διάρκεια ακρόασης σε φέρνει κοντά με αυτόν τον τρίτο , άγνωστο άνθρωπο .Το γιατί μου αρέσει κάτι , δεν έχει σχέση με το γιατί κάτι είναι Ωραίο .
ΘΕΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ

Το αν θεωρείται σημαντικό για την εξέλιξη της τέχνης , επίσης δεν μου λέει κάτι . Πρωτον γιατί μπορεί εγώ να θεωρώ ασήμαντη αυτήν την εξέλιξη . Δεύτερον διότι δεν σημαίνει οτι το σημαντικό είναι κατ' ανάγκην και εύηχο , ευχάριστο . Τρίτον γιατί το σημαντικό ή το νέο ή το επαναστατικό , η συνεχής αναζήτηση του πρωτότυπου μπορεί να με αποξενώνει ως ακροατή . ΘΕΜΑ ΤΡΙΤΟ

Επιστρέφοντας στην σχέση παιδείας και απόλαυσης της μουσικής , θέτω το ερώτημα : Είναι σημαντικό στοιχείο για την αισθητική απόλαυση να γνωρίζεις π.χ. ότι το πιάνο ανεδείχθη ως κύριο όργανο στην εποχή του ρομαντισμού , ή να ξέρεις ότι την ομάδα των "πέντε" απήρτιζαν οι Cui , Korsakov , Mussorgsky , Balakirev και Borodin και ότι σε αυτούς ο Σούμαν ήταν πιό αποδεκτό από τον Μέντελσον ( απέναντι στον οποίο ήταν ασεβείς ομού μετά του Μότσαρτ ) ; 'Η μήπως είναι στοιχείο απαραίτητο η γνώση του κοινωνικού περίγυρου , η εξέλιξη των άλλων τεχνών , η τοποθέτηση κάθε καλλιτέχνη στο ιστορικό πλάσιο που λειτούργησε ; Εδώ μιλάμε για καθαρή μουσική , χωρίς λόγια , χωρίς στίχους ( τις περισσότερες φορές ) που θα μπορούσαν να σε κατευθύνουν προς τα εκεί που τυχόν θα ήθελε ή θα ήπλιζε ο δημιουργός να πας .ΘΕΜΑ ΤΕΤΑΡΤΟ

Ο προσωπικός παράγοντας , το υποκειμενικό στοιχείο στην απόλαυση και εκτίμηση των καλλιτεχνικών έργων είναι το άλφα και το ωμέγα , αποτελώντας ένα απροσδιόριστο και χαοτικής σύνθεσης τείχος , που χωρίζει αυτά που σου αρέσουν από αυτά που δεν σου αρέσουν . Δεν υπάρχει λογική εξήγηση στο γιατί η ........... ακούγεται στα αυτιά μου ως συνονθύλευμα ήχων , χωρίς συνοχή , ως φράσεις ατάκτως και ασκόπως ερριμένες , ενώ το piano κονσέρτο του ........μου φαίνονται , μου ακούγονται κατανοητά , με συνέχεια και με ειρμό . ΘΕΜΑ ΠΕΜΠΤΟ

:
Click to expand...

ή και να ανοίξουμε ένα καινούριο θρεντ αν είναι σκόπιμο..
 
Last edited:
Γιώργο,δέν έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω.Θεωρώ ότι ήμουν αρκετά διευκρινιστικός στην απάντησή μου χτές.Θεωρώ αυτονόητο ότι δεν απευθυνόμουν προσωπικά σε σένα χτές.Αφορμή απετέλεσε το σχόλιό σου.Το δεύτερο πρόσωπο πού χρησιμοποίησα ήταν κατ´οικονομίαν.
 
Δημήτριος Ντοκατζής said:
..., χωρίς κάποια ιεραρχική αξιολόγηση ( "φίρδην - μίγδην" αγορές , τσαλαβουτήματα σε έναν αχανή χώρο )ή χωρίς το κριτήριο του προσωπικού γούστου . δεν είχα διαμορφωμένο προσωπικό γούστο τότε , δεν ξέρω αν το έχω διαμορφώσει τώρα , αλλά τουλάχιστον ξέρω τι θέλω να ακούσω ....

... Να εξομολογηθώ , τώρα κάτι , που ισχύει για όλα τα είδη της μουσικής . Δεν γνωρίζω γιατί κάποιο άνθρωποι αρέσκονται στο χ είδος μουσικής και κάποιο άλλοι στο ψ . Δεν γνωρίζω ποιός είναι ο κρίσιμος παράγοντας που κάνει έναν ακροατή μουσικής να ενθουσιάζεται με ένα έργο και να βαριέται αφόρητα με έναν άλλο . Για τους συστηματικούς ακροατές δεν πιστεύω ότι είναι θέμα παιδείας ....

... Ο προσωπικός παράγοντας , το υποκειμενικό στοιχείο στην απόλαυση και εκτίμηση των καλλιτεχνικών έργων είναι το άλφα και το ωμέγα , αποτελώντας ένα απροσδιόριστο και χαοτικής σύνθεσης τείχος , που χωρίζει αυτά που σου αρέσουν από αυτά που δεν σου αρέσουν . Δεν υπάρχει λογική εξήγηση στο γιατί η 7η του Prokofiev ακούγεται στα αυτιά μου ως συνονθύλευμα ήχων , χωρίς συνοχή , ως φράσεις ατάκτως και ασκόπως ερριμένες , ενώ το piano κονσέρτο του Schoenberg ή ο "Επίκυκλος" του Γιάννη Χρήστου μου φαίνονται , μου ακούγονται κατανοητά , με συνέχεια και με ειρμό ...
Click to expand...


Μάλλον είμαι offtopic, αφού έχω μεσάνυχτα από κλασική, παρά τις επίμονες προσπάθειες ακρόασή της αλλά και κάποιων ρεσιτάλ, όμως το θέμα με τσίγκλισε βαθύτατα. Να γράψω λοιπόν δυό λόγια από την σκοπιά μου:

1. Η ανάγκη για συναισθηματική ευκρίνεια
Η οδός που με φέρνει σε άμεση επαφή με το υποτιθέμενο είμαι και θέλω του δημιουργού. Το να μπορέσω να έρθω κοντά, να γίνω ένα, να αγγίξω τις φωνές και τα όργανα, να μπώ μέσα στην καρδιά του ηχητικού ντοκουμέντο, η ψυχή του να γίνει ψυχή μου. Η αναζήτηση της συναισθηματικής αμεσότητας με οδηγεί στην ρεαλιστικότερη ερμηνεία από μηχανές. Δεν μιλάω για μηχανολατρεία ή προσωπολατρεία αλλά για ψυχική επαφή, για αγάπη ή τσατίλα που γράφτηκε και παίχτηκε εκείνη τη συγκεκριμένη στιγμή για τον συγκεκριμένο λόγο!
Κάτι που μπορεί να γίνει μόνο με "ζωντανά σύρματα".
Η μελλοντική έκβαση, βέβαια, του μέσου αναπαραγωγής, είναι γνωστή σε όλους μας, όμως μέχρι σήμερα τίποτε ψηφιακό δεν μπόρεσε να με τραβήξει όπως οι σειρήνες του βινυλίου. Η ψηφιακή αναπαραγωγή με έχει συγκινήσει μέχρι το σημείο του να αποζητώ την στιγμή της επανααποκωδικοποίησης αισθημάτων στον μαύρο δίσκο, μόνο τότε θα ησύχαζα. Ή αντίστοιχα, έργο που τα έζησα στο βινύλιο, με συγκινεί εξίσου σε ψηφίο απλά γιατί έχω βιώσει ήδη την αναλογική εκδοχή τους και απλά αυτή αναβιώνει.

2. Η συνεχής και επίμονη ενασχόληση με συγκεκριμένη εποχή, τεχνοτροπία, καλλιτέχνη ή μουσικό όργανο απλά δεν με αφορά. Ως τόσο, αρκετά χρόνια πριν που είχα επιλεκτική εμμονή σε πρόσωπα (λάτιμερ, ζάππα, μπόουι…), απλά αυτή μου έδωσε την δυνατότητα να γνωρίσω ωραίες μουσικές και σπουδαίους στοίχους που επίσης είχαν γράψει οι ίδιοι. Αλλά και αυτό να μην συμβεί, πάλι θα ανακάλυπτα καλούς δίσκους αφού οι μουσικές γενικά με συνεπαίρνουν. Διοχετεύομαι μέσα από αυτές, ταξιδεύω και λυτρώνομαι.

3. Απλά και μόνο για να γνωρίζω αν μία μουσική που εκφράζει αγωνία, πόνο θυμό και οργή το κάνει επειδή κάποιον τον έχει φέρει η μοίρα να πεινάει και να κρυώνει σε μια κοινωνία βολεμένη ή αν η ζάπλουτη πριγκίπισσα βρίσκεται ακούσια αμπαρωμένη στον πύργο της ενώ πεθυμά τον αγαπημένο της.
Αν και στο παρελθόν αυτή η άγνοια του κινήτρου του συνθέτη, που άλλα ήθελε να πει και άλλα εγώ νόμισα, λειτούργησε εξίσου και μου ανασκάλισε όμορφα ή σκούρα αισθήματα και εμπειρίες.
Πιστεύω δλδ πως όταν γνωρίζει κάποιος ελάχιστα ή τίποτε για τα κίνητρα ή την αφορμή που δημιουργήθηκε ένα μουσικό έργο, έχει και την πολυτέλεια να το προσαρμόζει στην ιδιοσυγκρασία του. Για παράδειγμα, σε μένα, που τα πάντα είναι ζήτημα πολιτικής, το ζητούμενό μου απαντάται ακόμη και σε έργα αγάπης! Αυτό το μειονέκτημα –κουσούρι εγώ το θεωρώ προσόν γιατί ακόμη και σε θέματα άσχετα των εμπειριών μου, μου προκαλούνται όμορφα ή απεχθή αισθήματα, συγκίνηση. Και αυτά θεωρώ σπουδαία έργα. Ανεξαρτήτως εποχιακής, τοπογραφικής ή φυλετικής προέλευσης.
 
Last edited:
Καθόλου off topic δεν είσαι αγαπητέ Βασίλη . Ο τίτλος του θέματος είναι "Μήπως υπάρχει "κλασσική" που δεν είναι "κλασσική" ; "
Καλώς ή κακώς το μεγαλύτερο ποσοστό των συνανθρώπων μας εν Ελλάδι , θεωρεί την κλασσική ως μία βαρετή μουσική που παίζεται την μεγάλη βδομάδα ή όταν γίνεται πραξικόπημα .
Στην πραγματικότητα δεν είναι ακριβώς έτσι . Εάν απομονώσουμε τον παράγοντα που δυσκολεύει την επαφή του Ελληνα με την κλασσική , ελλείψει σχετικής παραδοσεως εν αντιθέσει με τους Ευρωπαίους , εάν απαλείψουμε υπερφίαλες κατά καιρούς δηλώσεις διαφόρων μεγαλοσυνθετών ελλήνων του στυλ " Ο Τσιτσάνης είναι εφάμιλλος του Μπετόβεν" που μόνο σύγχυση μπορεί να προκαλέσουν εκτός από το φαιδρό του περιεχομένου τους , το topic αυτό είχε τον σκοπό να καταδείξει ότι και κάποιος όχι τόσο σχετικός με την κλασσική μπορεί να βρεί πάρα πολλά κομμάτια της που να είναι υπέροχα , όπως και άλλα τόσα που να πληρούν τον όρο "κλασσική" , δηλαδή βαρετά , ανούσια , κουραστικά , αδιάφορα . Είναι τελικά σαν όλες τις μουσικές κι αυτή , μόνον που - κατά την άποψη μου - θέλει να έχουν περάσει λίγο τα χρόνια για να αρχίσεις να ασχολείσαι .
 
Τσάκωνας Βασίλης said:
2. Η συνεχής και επίμονη ενασχόληση με συγκεκριμένη εποχή, τεχνοτροπία, καλλιτέχνη ή μουσικό όργανο απλά δεν με αφορά. Ως τόσο, αρκετά χρόνια πριν που είχα επιλεκτική εμμονή σε πρόσωπα (λάτιμερ, ζάππα, μπόουι…), απλά αυτή μου έδωσε την δυνατότητα να γνωρίσω ωραίες μουσικές και σπουδαίους στοίχους που επίσης είχαν γράψει οι ίδιοι. Αλλά και αυτό να μην συμβεί, πάλι θα ανακάλυπτα καλούς δίσκους αφού οι μουσικές γενικά με συνεπαίρνουν. Διοχετεύομαι μέσα από αυτές, ταξιδεύω και λυτρώνομαι.

3. Απλά και μόνο για να γνωρίζω αν μία μουσική που εκφράζει αγωνία, πόνο θυμό και οργή το κάνει επειδή κάποιον τον έχει φέρει η μοίρα να πεινάει και να κρυώνει σε μια κοινωνία βολεμένη ή αν η ζάπλουτη πριγκίπισσα βρίσκεται ακούσια αμπαρωμένη στον πύργο της ενώ πεθυμά τον αγαπημένο της.
Αν και στο παρελθόν αυτή η άγνοια του κινήτρου του συνθέτη, που άλλα ήθελε να πει και άλλα εγώ νόμισα, λειτούργησε εξίσου και μου ανασκάλισε όμορφα ή σκούρα αισθήματα και εμπειρίες.
Πιστεύω δλδ πως όταν γνωρίζει κάποιος ελάχιστα ή τίποτε για τα κίνητρα ή την αφορμή που δημιουργήθηκε ένα μουσικό έργο, έχει και την πολυτέλεια να το προσαρμόζει στην ιδιοσυγκρασία του. Για παράδειγμα, σε μένα, που τα πάντα είναι ζήτημα πολιτικής, το ζητούμενό μου απαντάται ακόμη και σε έργα αγάπης! Αυτό το μειονέκτημα –κουσούρι εγώ το θεωρώ προσόν γιατί ακόμη και σε θέματα άσχετα των εμπειριών μου, μου προκαλούνται όμορφα ή απεχθή αισθήματα, συγκίνηση. Και αυτά θεωρώ σπουδαία έργα. Ανεξαρτήτως εποχιακής, τοπογραφικής ή φυλετικής προέλευσης.
Click to expand...

Ακριβως ετσι λειτουργω και νιωθω κι εγω. :grinning-smiley-043
 
Δημήτριος Ντοκατζής said:
... Είναι τελικά σαν όλες τις μουσικές κι αυτή , μόνον που - κατά την άποψη μου - θέλει να έχουν περάσει λίγο τα χρόνια για να αρχίσεις να ασχολείσαι .
Click to expand...

Ναι αυτό διαπιστώνω και 'γώ, πως χρειάζεται τον χρόνο του - εφόσον το περιβάλον κάποιου στην νεότερη ηλικία του δεν του έδωσε την "κλασική" ευκαιρία. Πάντως αν και diesel ακόμη:nounder: , τώρα τελευταία κάτι μου "λένε" ορισμένοι δίσκοι της -bye-
 
Ο τίτλος και οι περισσότεροι προβληματισμοί που εκτέθηκαν στο θέμα μου δίνουν την εντύπωση ότι μιλάμε για το δύσκολο θέμα της αντικειμενικής αξιολόγησης της τέχνης. Γιατί δηλαδή η κλασσική μουσική (ή το μπαλέτο ή η τραγωδία ή ο Van Gogh) συνοδεύεται από κουβέντες όπως "πρέπει", "απαιτήσεις" και "ελιτισμος" και από την άποψη ότι τέτοιες αναζητήσεις απομακρύνουν τον άνθρωπο από το αγνό βίωμα ενός καλλιτεχνικού έργου.

Κατά την ταπεινή μου γνώμη, ναι, υπάρχει μία αντικειμενική ανωτερότητα σε κάποια είδη τέχνης, αφού μπορούμε να ορίσουμε κάποια αντικειμενικά κριτήρια, όπως απαιτήσεις από δημιουργούς και κοινό, επιρροή στο υπόλοιπο είδος, ή διαχρονικότητα.

Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι και μέσα στα πλαίσια του ίδιου ανώτερου είδους δεν υπάρχουν καλύτερα και χειρότερα έργα. Ούτε ότι κάθε έργο αυτού του πλαισίου θα έχει απήχηση στον κάθε φιλότεχνο, ακόμα και τον πιο δεκτικό - το αντίθετο μάλιστα.

Εδώ όμως είμαστε εραστές της τέχνης (τι ωραία λέξη ο "ερασιτέχνης"!) και όχι θεωρητικοί της. Ο καθένας μας έχει σκοπό να βρει ένα ακόμα άκουσμα που του αρέσει (και να το μοιραστεί). Και για αυτό παίζει ρόλο τόσο η αντικειμενική αξία του ακούσματος αυτού, αν φυσικά είναι γνωστή, όσο και οι γνώμες των εδώ φίλων μας.

Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν και κάποιες... μουφές στην ιστορία της μουσικής (και κάθε άλλης τέχνης). Αλλά εγώ προτείνω να αφήσουμε τους Σκαρούφηδες να τελεσιδικήσουν για αυτές. Άλλος ο δικός τους σκοπός (και επαναλαμβάνω ότι μας είναι χρήσιμοι), και άλλος ο δικός μας.
 
Re: Απάντηση: Μήπως υπάρχει "κλασσική' που δεν είναι "κλασσική" ;

Δημήτριος Ντοκατζής said:
το topic αυτό είχε τον σκοπό να καταδείξει ότι και κάποιος όχι τόσο σχετικός με την κλασσική μπορεί να βρεί πάρα πολλά κομμάτια της που να είναι υπέροχα , όπως και άλλα τόσα που να πληρούν τον όρο "κλασσική" , δηλαδή βαρετά , ανούσια , κουραστικά , αδιάφορα . Είναι τελικά σαν όλες τις μουσικές κι αυτή , μόνον που - κατά την άποψη μου - θέλει να έχουν περάσει λίγο τα χρόνια για να αρχίσεις να ασχολείσαι .
Click to expand...

Στους ταχυς ρυθμους που ζουμε εχει τεκμηριωθει οτι σημερα σ'ενα μεγαλο ποσοστο ανθρωπων υπαρχει αδυναμια συγκεντρωσης σ'ενα πραγμα πανω απο 10 λεπτα. Οτιδηποτε απαιτει περισσοτερη ωρα συγκεντρωσης οι πιο πολλοι το παρατανε. Ποιος θα κατσει λοιπον σημερα ν'ακουσει π.χ. τουλαχιστον μια ωρα απαιτητικο σολο πιανο και να ψαξει τις εκτελεσεις? Και για να εξηγουμαι, ολες οι τεχνες πασχουν απ'αυτο. Αν καποτε το αριστουργηματικο Μαγικο Βουνο ηταν δυσκολο να το διαβασεις σημερα διαγραφεται ως "βαρετο". Για να μην παω στο ποπ-κορν σινεμα που κυριαρχει, κ.ο.κ.

Το "λιγα χρονια" που λες δεν εχει νοημα αν δεν κατσεις να ασχοληθεις ουσιαστικα και αν κυριως δεν εισαι ΕΙΣ ΘΕΣΙΝ ν'αντιληφθεις αυτο που ακους. Και μη μου πεις οτι η ακροαση των Βραδεμβουργιων Κονσερτων π.χ. ειναι απλα θεμα χρονου (εφοσον δεν το εχεις πρωτα απορριψει ως "βαρετο").

Οτι ισχυει στους συγγραφεις: για να διαβασεις ενα μεγαλο εργο πρεπει να εισαι πρωτα μεγαλος/ικανος αναγνωστης, ισχυει πρωτιστως και εδω. Και βεβαια ισχυει και το οσα δεν πιανει η αλεπου τα κανει κρεμασταρια...
 
Last edited:
Απάντηση: Re: Απάντηση: Μήπως υπάρχει "κλασσική' που δεν είναι "κλασσική" ;

Γιωργος Δανοχρηστος said:
Στους ταχυς ρυθμους που ζουμε εχει τεκμηριωθει οτι σημερα σ'ενα μεγαλο ποσοστο ανθρωπων υπαρχει αδυναμια συγκεντρωσης σ'ενα πραγμα πανω απο 10 λεπτα. Οτιδηποτε απαιτει μεγαλυτερη ωρα συγκεντρωσης οι περισσοτεροι το παρατανε. Ποιος θα κατσει λοιπον σημερα ν'ακουσει π.χ. τουλαχιστον μια ωρα απαιτητικο σολο πιανο και να ψαξει τις εκτελεσεις? Και για να εξηγουμαι, ολες οι τεχνες πασχουν απ'αυτο. Αν καποτε το αριστουργηματικο Μαγικο Βουνο ηταν δυσκολο να το διαβασεις σημερα διαγραφεται ως "βαρετο". Για να μην παω στο ποπ-κορν σινεμα που κυριαρχει.

Το "λιγα χρονια" που λες δεν εχει νοημα αν δεν κατσεις να ασχοληθεις ουσιαστικα και αν κυριως δεν εισαι ΕΙΣ ΘΕΣΙΝ ν'αντιληφθεις αυτο που ακους. Και μη μου πεις οτι η ακροαση των Βραδεμβουργιων Κονσερτων π.χ. ειναι απλα θεμα χρονου (εφοσον δεν το εχεις πρωτα απορριψει ως "βαρετο").

Οτι ισχυει στους συγγραφεις: για να διαβασεις ενα μεγαλο εργο πρεπει να εισαι μεγαλος/ικανος αναγνωστης, ισχυει πρωτιστως και εδω. Και βεβαια ισχυει και το οσα δεν πιανει η αλεπου τα κανει κρεμασταρια.
Click to expand...

Θέλω να ελπίζω ότι δεν έχεις καταφέρει να διαγνώσεις εξ αποστάσεως ότι πάσχω από κάποιο διανοητικό ελάττωμα που δεν μου επιτρέπει να αντιληφθώ αυτό που ακούω , ούτε ότι η διανοητική μου κατάσταση δεν μου επιτρέπει να κατανοήσω το μεγαλείο ορισμένων πραγμάτων και για αυτό τα απορρίπτω . Βεβαίως έχεις κάθε δικαίωμα να προβαίνεις σε τέτοιου είδους διαγνώσεις , θα ήθελα όμως εν τοιαύτη περιπτώσει να μας αποκαλύψεις και τον τρόπο που το κάνεις , ώστε να επωφεληθούν όλοι
 
:blink: Ελα τωρα παραπονιαρη δεν αναφερομαι ειδικα σε εσενα, παιρνω μια θεση απεναντι στη δικη σου και παρατηρω προσεκτικα τι γραφεις. Και επιμενω: φυσικα και δεν ειναι ολα τα εργα για ολους. Μη μου πεις οτι εχεις αντιρρηση...
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Μήπως υπάρχει "κλασσική' που δεν είναι "κλασσική" ;

Δημήτριος Ντοκατζής said:
η διανοητική μου κατάσταση δεν μου επιτρέπει να κατανοήσω το μεγαλείο ορισμένων πραγμάτων
Click to expand...
Εαν ομως θελεις να αναφερθω ειδικα σε εσενα, φυσικα και δε σε υποτιμω, βεβαιως αναγνωριζω οτι "κατανοεις το μεγαλειο ορισμενων πραγματων" και δε σου κρυβω οτι μ'ενδιαφερουν αυτα που κατα καιρους γραφεις. :grinning-smiley-043

Ως εκτουτου για να μπουν τα πραγματα στη θεση τους ειδικα εσυ πρεπει στο τελος αυτου του thread να ανακαλεσεις ενωπιον του φορουμ, να παραδεχτεις οτι βιαστηκες να βαθμολογησεις κατω απο τη βαση την μεγαλειωδη 5η του Μαλερ εστω και για (κακογουστο) αστειο και οτι στο μελλον θα προσεξεις ιδιαιτερα τετοιους ανυποστατους διασυρμους.
 
Last edited:
H μεγαλύτερη εκδίκηση θα είναι στον πρώτο Γιαπωνέζικο δίσκο που θα παρουσιάσει και θα τον βαθμολογήσει με Α+,να ζητήσουμε απο τούς ´τεχνικούς´τού Avclub,με το πού θα διαβάζουν οι αναγνώστες το Α+,να ενεργοποιείται το adagietto απο την 5η:eek: .Ετσι όλοι θα πάρουμε την εκδίκησή μας,και θα συνεχίσουμε σε μιά ευχάριστη ατμόσφαιρα.:flipout:


Give Peace a Chance.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Μήπως υπάρχει "κλασσική' που δεν είναι "κλασσικ

Γιωργος Δανοχρηστος said:
Εαν ομως θελεις να αναφερθω ειδικα σε εσενα, φυσικα και δε σε υποτιμω, βεβαιως αναγνωριζω οτι "κατανοεις το μεγαλειο ορισμενων πραγματων" και δε σου κρυβω οτι μ'ενδιαφερουν αυτα που κατα καιρους γραφεις. :grinning-smiley-043

Ως εκτουτου για να μπουν τα πραγματα στη θεση τους ειδικα εσυ πρεπει στο τελος αυτου του thread να ανακαλεσεις ενωπιον του φορουμ, να παραδεχτεις οτι βιαστηκες να βαθμολογησεις κατω απο τη βαση την μεγαλειωδη 5η του Μαλερ εστω και για (κακογουστο) αστειο και οτι στο μελλον θα προσεξεις ιδιαιτερα τετοιους ανυποστατους διασυρμους.
Click to expand...

Βρε μανία που σας έχει πιάσει όλους με την βαθμολογία . Δεν βαθμολόγησα κανένα έργο . Χρησιμοποίησα τα κεφαλαία γράμματα για να αποδώσω - λιγότερο από μονολεκτικά - το πως τοποθετούμαι εγώ απέναντι σε ορισμένα έργα και όχι για να τα αξιολογήσω . Το είπα στην αρχή του θρεντ στο πρωτο μήνυμα .

Οσο για τον Μάλερ δεν ανακαλώ - χωρίς να χρησιμοποιήσω την λέξη ποτέ ( κρατάω πισινή , βλέπεις ο άνθρωπος και τα γούστα του είναι πολύ μυστήριο πράγμα ) -διότι προς το παρόν , ανάμεσα στα καμμιά 200 έργα κλασσικής που έχω , έχει την τιμή να συναγωνίζεται με τον Σοπέν για τον τίτλο του πιό βαρετού ( φυσικά εκτός της 5ης παίζει και ο Τιτάνας [DG 1968 Orchester des Bayerischen Rundfunks/ Rafael Kubelik ] το έργο που με έκανε να απέχω χρόνια ακόμη κι από την απλή προσπάθεια να ακούσω δίσκο κλασσικής ) -bye-
 
Απάντηση: Re: Μήπως υπάρχει "κλασσική' που δεν είναι "κλασσική" ;

Κωστας Λυμπεροπουλος said:
Ντοκ να το σκεφτείς καλά πριν ανακαλέσεις.
Για βάλε στο πικάπ το 4πλό :speechless-smiley-0 Chicago at Carnegie Hall. :bang: :D
Click to expand...

Μήπως το έχεις ; Το θέλω -bye-
 
Top Bottom