Το πήρα χτες, αν και μάλλον έπρεπε να το είχα από προχτές!
Το άκουσα πρώτη φορά σε φίλο ο οποίος δεν έχει ποτέ ασχοληθεί με μηχανάκια, απλά ακούει με έναν πολυκάναλο Υamaha και με κάτι στήλες της System Audio, πάντα σε surround mode.
E λοιπόν, ακόμα και στο υποτυπώδες αυτό σύστημα ακούς παπάδες. Σωστά μπάσα, διαφανέστατες φωνές, ρεαλιστικότερα πρίμα και μεσοϋψηλά. Λιώσαμε το wild wood του Paul Weller με απανωτές συγκρίσεις με το απλό καλωδιάκι της συσκευασίας. Το χτύπημα της μπαγκέτας στο στεφάνι του ταμπούρου ξεπρόβαλε καθαρότερο, έπαψε να κρύβεται πίσω από τα λασπώδη μπάσα του προηγούμενου player (ένα sony cdr w1000).
Άρχισα να τρώγωμαι για το πως θα ακουγόταν στο δικό μου σύστημα.
Το ξενυχτήσαμε μέχρι τις 2. Χρόνος δεν υπήρχε. Έβαλα το ξυπνητήρι στις 7:30. Με τη τσίμπλα στο μάτι και τα χαλαρά αντανακλαστικά, το έβαλα στο ρεύμα για κανα τέταρτο, μέχρι να βράσει ο καφές. Του πετάω το "περίεργο" ιντερκονέκτ του Τζιμάκου με τη χαλαρή κάλτσα και...
...του ρίχνω Alice Russell... ... ... ...
ANTE ΓΕΙΑ - GOODBYE AND HALO - EXETE GEIA BRISOULES etc. etc.
Tα φωνητικά δεν αντιπαλεύονται με τίποτα. Δεν χάνεις ούτε αναπνοή, ούτε σάλιο, τίποτα. Τα μπάσα με όγκο, χωρίς λάσπη και με πολλή δύναμη.
Ακολούθησα το Kakalios way και το'χω στο repeat όλη τη μέρα να στρώσει.
Το απόγευμα με περιμένει κλάμα. Ίδωμεν...