Μ' όλην αυτήν την BLUESKY-υστερία των τελευταίων ημερών, είπα και γω να ενδώσω. Διάβασα τόσα πολλά εδώ μέσα και άκουσα και την άποψη από 2-3 φίλους, την ακουστική γνώμη των οποίων εμπιστεύομαι, και είπα να δώσω μία ευκαιρία σ' αυτό το "μπλεσκατούλι". Στο κάτω-κάτω της γραφής, 29 ευρώπουλα είναι αυτά - κι αν δεν μας κάνει, το πάω στο γραφείο μου και του φορτώνω ένα DVD mp3 και ασ' το να παίζει.
Πίσω από το Καρφούρ, λοιπόν, και αμέσως σύνδεση στο σύστημα. Από τις πρώτες νότες αρχίζει να δείχνει τα δόντια του: σφιχτό μπάσο, ανάλυση, διαχωρισμός οργάνων, έκταση, γενικώς πολύ εντυπωσιακά χαρακτηριστικά. Με ένα γρήγορο τεστ στην αλλαγή της πολικότητας της πρίζας, βρίσκω και την καλύτερη θέση. Πάμε τώρα για πιο προσεκτική ακρόαση και μία άμεση σύγκριση με το δικό μου CD, το οποίο θεωρώ (και όχι μόνο εγώ) ότι δίνει τον πιο "αναλογικοφανή" ήχο που έχω ακούσει από CD. Το συγκεκριμένο είναι ιδιοκατασεκυή, αποτελούμενο από το module CD-PRO2 της Philips ως transport, σύνδεση μέσω I2S bus με DAC κατασκευασμένο με το TDA1541 σε non-oversampling τοπολογία, παθητική μετατοπή I/V και λαμπάτη ενίσχυση του σήματος με τη λυχνία 5842 φορτωμένη με τσοκ ανόδου.
Έχουμε και λέμε λοιπόν: εντυπωσιακές ομοιότητες στον ήχο μεταξύ των δύο, με το "μπλεσκατούλι" να είναι λίγο πιο σκληρό σε χαρακτήρα (πολύ μικρή αίσθηση "ψηφιακίλας" σε σχέση με το άλλο), να έχει λίγο περισσότερη έκταση ψηλά, σε σημείο που άρχισα να ανησυχώ. Μέχρι τώρα, η ακρόαση γινόταν με υλικό που συνηθίζω να ακούω σε δοκιμές, κυρίως κομάτια jazz με μικρά σύνολα. Για να το περάσουμε και από πιο δύσκολα τεστ, τώρα. Βάζω λοιπόν το 4ο μέρος της 1ης Συμφωνίας του Mahler, ένα κομάτι πολύ δύσκολο, με την τεράστια ορχήστρα να παίζει όλη μαζί, με τα έγχορδα σε crescendo, τα πνευστά να παιανίζουν και τα κρουστά να χτυπάνε αλύπητα. Ε, εκεί το "μπλεσκατούλι" δυσκολεύθηκε αρκετά, εμφανίζοντας μία αδυναμία να αποδώσει την ορχήστρα: τόσο τα πνευστά όσο και τα έγχορδα έχαναν τη φυσικότητά τους και έρεπαν προς το σκληρό και τεχνητό. Κατόπιν, το κοντσέρτο Νο 3 για πληκτροφόρα του Bach. Και εκεί απίσης τα χάνει με την ορχήστρα. Η εικόνα της μουσικής σκηνής, επιπλέον, με το μπλουσκάι είναι πιο περιορισμένη.
Βεβαίως, το μηχανάκι δεν έχει στρώσει καθόλου. Θα του δώσω μία ευκαιρία ακόμη να συναγωνιστεί το "μεγάλο", αφού το αφήσω να στρώσει μερικές δεκάδες ώρες και το ανεβάσω στο σπόγγινο βάθρο. Παρόλα αυτά, θεωρώ ότι, όχι μόνο για την τιμή που ζητάει, είναι ένα εξαιρετικό cd player. Και επίσης μπορώ να κατανοήσω τον ενθουσιασμό όλων αυτών, που τον έχουν εκφράσει εδώ.
. 
