Γιάννης Χατζηγεωργίου
AVClub Fanatic
- 19 June 2006
- 35,670
Η κουβέντα μπορεί να εξελιχθεί πραγματικά όμορφα. Ο Ανδρέας στο αρχικό του ποστ έθεσε ή μάλλον επέλεξε να επικεντρωθεί σε κάτι σχεδόν ξεχασμένο και σκουριασμένο, πέρα ως πέρα αληθινό όμως...την διαφορετική φυσιογνωμία των τεχνολογιών. Άλλη εικόνα έχουν οι LCD, άλλη οι DLP, λόγω τρόπου λειτουργίας, λόγω διαφορετικής τεχνολογίας. Άλλη εικόνα έχουν οι LCD τηλεοράσεις, άλλη οι plasma. Όλοι γνωρίζουν ότι είμαι φανατικός οπαδός των μετρήσεων. Δεν έχουν σχέση οι μετρήσεις σε αυτή την περίπτωση. Καλιμπράρουμε τέλεια τα δύο μέσα. Τα χρώματά τους, αναφορά και στα δύο. Θα παίζουν ίδια? Όχι, δεν θα παίζουν ίδια στο μάτι μας. Το σπέκτρο μπορεί να λέει ότι κοκκινάκι στα 75% είναι και στα δύο ακριβώς το ίδιο, είτε σε φωτεινότητα καθώς και σε απόχρωση και κορεσμό. Οκ, καμμία αντίρρηση. Ας εξηγήσει κάποιος στο σπέκτρο τι θα πει ''παστέλ'' χρώματα και γιατί χρωματικά οι πλάσμα άρεσαν περισσότερο.
Και επειδή έχουν γραφτεί πολλά ανέκδοτα σε αυτό το νήμα σχετικά με οπαδισμούς και κουραφέξαλα, λέω τούτο:
Πάρτε έναν προβολέα LCD δεκαετίας. Πάρτε έναν DLP δεκαετίας. Πάρτε και τον HD1 της JVC.
Η τεχνολογία στο 99% (ο τρόπος απόδοσης της εικόνας) έχει μείνει ανέπαφος σχεδόν και στους τρεις. Εξετάστε τους χρωματικά. Ο DLP χρωματικά παίζει όπως έπαιζε πριν από δέκα χρόνια και οι άλλοι δύο καμμία μα καμμία σχέση. Γιατί? Διότι τα τρίτσιπα όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούν να βελτιώσουν τον τομέα που υστερούσαν λόγω τεχνολογίας και είναι αξιέπαινα γι' αυτό. Τι σχέση έχει χρωματικά ο 9200 με τον 600άρη της Έπσον? Όσο, όμως, και να προσπαθούν να προσπαθούν να πλησιάσουν τα ''καθρεφτάκια με τον τροχό'' σε αυτό το κομμάτι, είναι εξαιρετικά απίθανο να τα φτάσουν. Όχι γιατί δεν υπάρχει εξέλιξη, όχι γιατί δεν τα δουλεύουν, όχι γιατί δεν προσπαθούν (θυμίζω ότι τα DLP έχουν μείνει στάσιμα εδώ και πολλά χρόνια), αλλά, διότι είναι η τεχνολογία τους που ορίζει το ταβάνι τους.
Τα τρίτσιπα έχουν κάνει τεράστια άλματα στο θέμα εικόνα (και δεν μιλάω για το κόντραστ) και αξίζουν 1000 μπράβο γι' αυτό. Από 'κει και πέρα, υπάρχουν κάποια δεδομένα. Τώρα, αν τα βλέπει κάποιος, αν δεν τα βλέπει, αν τον ενοχλούν ή αν του αρέσουν, είναι τελείως υποκειμενικό θέμα και δεν χωράει καμμία συζήτηση.
Προσωπικά, μου αρέσει η εικόνα των DLP. Φυσικά και θα ήθελα το κόντραστ του Τζίβη στα σκοτεινά, φυσικά και θα ήθελα η Τέξας ακόμα να ασχολιόταν με την εξέλιξη, 1000 φυσικά...όμως, από αυτό, έως κάποιος να μην βλέπει και αναγνωρίζει την αξεπέραστη φυσικότητα στα skin tones του Ινφόκους, τη μαγική χρωματική παλέτα της SIM σε απόδοση, την ευκρίνεια του Sharp, υπάρχει μια διαφορά από 'δω έως το φεγγάρι.
Και επειδή έχουν γραφτεί πολλά ανέκδοτα σε αυτό το νήμα σχετικά με οπαδισμούς και κουραφέξαλα, λέω τούτο:
Πάρτε έναν προβολέα LCD δεκαετίας. Πάρτε έναν DLP δεκαετίας. Πάρτε και τον HD1 της JVC.
Η τεχνολογία στο 99% (ο τρόπος απόδοσης της εικόνας) έχει μείνει ανέπαφος σχεδόν και στους τρεις. Εξετάστε τους χρωματικά. Ο DLP χρωματικά παίζει όπως έπαιζε πριν από δέκα χρόνια και οι άλλοι δύο καμμία μα καμμία σχέση. Γιατί? Διότι τα τρίτσιπα όλα αυτά τα χρόνια προσπαθούν να βελτιώσουν τον τομέα που υστερούσαν λόγω τεχνολογίας και είναι αξιέπαινα γι' αυτό. Τι σχέση έχει χρωματικά ο 9200 με τον 600άρη της Έπσον? Όσο, όμως, και να προσπαθούν να προσπαθούν να πλησιάσουν τα ''καθρεφτάκια με τον τροχό'' σε αυτό το κομμάτι, είναι εξαιρετικά απίθανο να τα φτάσουν. Όχι γιατί δεν υπάρχει εξέλιξη, όχι γιατί δεν τα δουλεύουν, όχι γιατί δεν προσπαθούν (θυμίζω ότι τα DLP έχουν μείνει στάσιμα εδώ και πολλά χρόνια), αλλά, διότι είναι η τεχνολογία τους που ορίζει το ταβάνι τους.
Τα τρίτσιπα έχουν κάνει τεράστια άλματα στο θέμα εικόνα (και δεν μιλάω για το κόντραστ) και αξίζουν 1000 μπράβο γι' αυτό. Από 'κει και πέρα, υπάρχουν κάποια δεδομένα. Τώρα, αν τα βλέπει κάποιος, αν δεν τα βλέπει, αν τον ενοχλούν ή αν του αρέσουν, είναι τελείως υποκειμενικό θέμα και δεν χωράει καμμία συζήτηση.
Προσωπικά, μου αρέσει η εικόνα των DLP. Φυσικά και θα ήθελα το κόντραστ του Τζίβη στα σκοτεινά, φυσικά και θα ήθελα η Τέξας ακόμα να ασχολιόταν με την εξέλιξη, 1000 φυσικά...όμως, από αυτό, έως κάποιος να μην βλέπει και αναγνωρίζει την αξεπέραστη φυσικότητα στα skin tones του Ινφόκους, τη μαγική χρωματική παλέτα της SIM σε απόδοση, την ευκρίνεια του Sharp, υπάρχει μια διαφορά από 'δω έως το φεγγάρι.