Απάντηση: Now playing...
ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ..
Η «άλλη» Βίσση,η νέα Βίσση.
Η Αννα σε ένα δίσκο άκρως μεταβατικό,στη νέα ,μετά-Καρβέλα εποχή της.
Η Αννα σε ροκ και «ακουστικούς» ήχους μακρυά από τα σκυλάδικα και τα λαϊκο ποπ τραγούδια που την κατέστρεψαν και που –φευ-την έστειλαν στην κορυφή.
Εδώ κάνει άλμα,τόλμημα για να περάσει το παρελθόν της και το τολμά με ρίσκο.
Ξεγυμνώνεται από το περιτύλιγμα της «Απόλυτης» , της «Σταρ» και βγαίνει μπροστά: αληθινή,ανθρώπινη,γήϊνη.
Από το αντιαισθητικό,τραγελαφικά ειρωνικό εξώφυλλο,στην πλήρη απουσία παντός φίλτρου στο μικρόφωνο που θα μπορούσε να «καλλωπίσει» την φωνή της.Κουρασμένη,βραχνή αλλά ζεστή και αισθαντική με την μοναδική χροιά και ερμηνεία που την χαρακτηρίζουν.Φωνάζει την παρουσία της, προκαλεί και ρίχνει το γάντι σε πολλές που την διεκδικούν.
Το ροκ και οι ηλεκτρικές κιθάρες κυριαρχούν στον δίσκο,ακόμα και στα δύο «ζεϊμπέκικα» τα οποία μόνο πίστα δεν θυμίζουν («Ρίσκο» & « Αλήτισσα Ψυχή»).Το ίδιο και έγχορδα,σαξόφωνα και πιάνα,πολλά πιάνα.
Δύσκολος δίσκος,χωρίς «σουξέ» ,τελείως εκτός playlist των ραδιοφώνων (πλην ενός –δύο κομματιών).Ο πλέον αντιεμπορικός της και συνάμα απ τους καλύτερους που έχει κάνει.
Αρκετά «σκοτεινός»,θλιμμένος,με τις ροκ και λυρικές μπαλλάντες να κυριαρχούν .(«Κάνε Κάτι» ,’Πιο Κοντά»)Ακουστικά κομμάτια («Απαγορευμένο»),ακόμα και τζαζ/μπλούζ («Μέταλλο»),διασκευές ξένων τραγουδιών («Κόντρα»- μακράν καλύτερο απ το Breathless του ξενέρωτου,άφωνου και κλαψομ@@νη Dan Wilson),φτιάχνουν έναν καμβά περίεργο,γοητευτικό αλλά ανολοκλήρωτο και τελείως μακρυά απ την μέχρι τώρα εικόνα της.
Η ροκ πλευρά, η λυρική πλευρά της Αννας που κάνει σκόνη για πλάκα την ντεκαπαρισμένη μπουζουξού-σταρ πλευρά της, αυτής των σκυλάδικων.
Τα τραγούδια είναι μέτρια,περίεργα,άλλα δυνατά και δυό τρία ατυχή,κατευθείαν για skip και με την πρώτη σίγουρα δεν ενθουσιάζει .Είναι Αυτή που τα υποστηρίζει μαζί με τις ευφυέστατες ενορχηστρώσεις.Για πρώτη φορά σε δίσκο της κάνει χρήση εκτεταμένων φωνητικών και backing vocals.
Με το δεύτερο άκουσμα κερδίζει τους Die Hard Fans της και αυτούς που την περίμεναν σε τέτοιο ύφος,διαφορετικό,πιο ακουστικό.Οι υπόλοιποι ( το ευρύ κοινό της)της γυρίσαν την πλάτη.Μέχρι να την ανακαλύψουν ξανά..
Παραγωγός ο Greg Ladanyi μαζί με τον Patrick Leonard.Ολη η ηχογράφηση και η παραγωγή έγιναν σε studios του L.A.
Μια αμερικάνικη (υπερ)παραγωγή σε άψογo ακουστικά αποτέλεσμα, μια ηχητική ανάκρουση που πουσάρει κάθε ηχοσύστημα.
Μπορείτε να ακούσετε δείγματα εδώ.
http://www.annavissi.net/
Υ.Γ. Ελπίζω η νέα της αρχή να είναι μόνο το ξεκίνημα.
Ειρωνεία: Δυό μήνες μετά την κυκλοφορία του,τώρα εδέησα να το βάλω στο repeat.
Και αν είμαι fan της..