Now playing...(ΟΧΙ video clips)

Re: Now playing...

c24a808a8da0fd4ee4b07110._AA240_.L.jpg


Massive Attack: Blue Lines (1991)

'Probably the best, certainly the most important pop album of the '90s, 'Blue Lines' defined the sound of Britain's carcass after Thatcher had finished with it'.

Peter Shapiro - Drum'n'Bass: The Rough Guide

Γιατί μου τα κάνεις αυτά? Αφού ξέρεις ότι δεν είμαι θιασώτης της λίστας και πας και βάζεις δίσκο όπου πρέπει να συμφωνήσω με τα ανωτέρω γραφόμενα, ως καλύτερου δηλαδή ποπ δίσκου των 90's και να καταστρατηγήσω τα πιστεύω μου...
 
Απάντηση: Now playing...

Aν ειναι ποπ το Blue Lines, τοτε ειναι ποπ και το Protection. Μπορει καποιος να πει με σιγουρια ποιο απο τα δυο ειναι καλυτερο?

Καποτε ειχα ανοιξει θεμα σχετικα με το πιο ειναι το καλυτερο αλμπουμ των Massive Attack. Μου ειναι αδυνατον να αποφασισω οριστικα επ'αυτου.
 
Last edited:
Απάντηση: Re: Απάντηση: Now playing...

Must you?
Εγώ προσωπικά αντιπαθώ τις λίστες.

Εγω αντιπαθω διλημματα του στυλ "ποιο ειναι το καλυτερο αλμπουμ των 60's". Οι λιστες ειναι χρησιμες οταν ειναι ενδεικτικες μιας εποχης ή ενος ειδους ή ενος ακροατη ή μεσου. Δηλαδη, διαβαζοντας μια λιστα του περιοδικου DownBeat για τα καλυτερα τζαζ των 60's, αυτο που "προσλαμβανω" εγω ειναι μια λιστα με καλα εως εξαιρετικα τζαζ αλμπουμ αυτης της περιοδου. Οχι ΜΟΝΟ αυτα και, φυσικα, οχι απολυτως με τη σειρα που δινουν.
 
Re: Απάντηση: Now playing...

Aν ειναι ποπ το Blue Lines, τοτε ειναι ποπ και το Protection. Μπορει καποιος να πει με σιγουρια ποιο απο τα δυο ειναι καλυτερο?

Το Blue Lines κατ εμέ. Το Protection είναι αλλού. Και, εκεί που είναι, είναι ήδη το γήπεδο των Portishead και του Tricky που, σε αυτό ειδικά το παιχνίδι -αποξένωση, απόσυρση, εσωτερική 'παρανοϊκή' ψυχογεωγραφία, ganja, αργά έως ναρκοληπτικά tempi- είναι καλύτεροι.
Το title track -'Protection'- 'σκοτώνει' φυσικά και τα υπόλοιπο άλμπουμ είναι πολύ καλό. Aλλα δεν κατάφερε να συλλαβει και να αποκρυσταλλώσει τον περίγυρό του, τις συνθήκες που το γέννησαν, τον κόσμο γύρω του όπως τον βλέπει το ίδιο μέσα από φακό fish-eye, τόσο τελεσίδικα όσο το 'Blue Lines'.
 
Re: Now playing...

How eloquent!!!
Πρέπει να γράψω για καμιά ταινία μου φαίνεται....έχω να γράψω και για τους Colourbox τώρα που ησύχασα.
 
Απάντηση: Now playing...

Καποτε ειχα ανοιξει θεμα σχετικα με το πιο ειναι το καλυτερο αλμπουμ των Massive Attack.

Δεν το βρισκω. Μαλλον θα ηταν επι εποχης AVforum. Τα ειχαμε συζητησει και τοτε ολα αυτα που ξαναλεμε τωρα. Μαλιστα, ειμαι σχεδον βεβαιος πως ο Κωστας καπου ειχε γραψει πως θεωρει το Protection ως το καλυτερο τους. Δεν εχει καμια σημασια βεβαια. Τα δυο τους, οπως και το Mezzanine, ειναι κορυφαια.

Στο Blue Lines μελη των Massive Attack ηταν και ο Tricky και ο Graig Armstrong. Ο'τι καλυτερο δηλαδη, μια σπανια συγκυρία. Ειναι ενα ντεμπουτο αλμπουμ που ξεκινα με το συγκλονιστικο Safe From Harm και που ακολουθησε την κυκλοφορια του σινγκλ Unfinished Sympathy, το οποιο, ΙΜΗΟ, ειναι μεσα τα καλυτερα τραγουδια ολων των εποχων. Σε περιπτωση που δεν το εχετε ηδη κανει, προσεξτε την παραγωγη στο Unfinished Sympathy. Ειναι απο αλλο πλανητη. Η πενταδα κενταει πανω στη μαγικη λουπα και μετα μπαινουν τα εγχορδα του Armstrong... :worshippy:
 
Re: Απάντηση: Now playing...

ειμαι σχεδον βεβαιος πως ο Κωστας καπου ειχε γραψει πως θεωρει το Protection ως το καλυτερο τους. Δεν εχει καμια σημασια βεβαια. Τα δυο τους, οπως και το Mezzanine, ειναι κορυφαια.

είναι πιθανό. αν και νομίζω πως είχα γράψει ότι το Protection έχει μέσα το καλύτερο κομμάτι που έφτιαξαν ποτέ - το title track. Το Mezzanine, δυστυχώς, δεν μπόρεσα να το δώ σαν τίποτε άλλο πέρα από ...spiralling downwards.
Εσπευσα να το ξεφορτωθώ, δεν ήθελα καν να το τοποθετώ δίπλα στα 2 άλλα.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Now playing...

είναι πιθανό. αν και νομίζω πως είχα γράψει ότι το Protection έχει μέσα το καλύτερο κομμάτι που έφτιαξαν ποτέ - το title track. Το Mezzanine, δυστυχώς, δεν μπόρεσα να το δώ σαν τίποτε άλλο από spiralling downwards.
Εσπευσα να το ξεφορτωθώ, δεν ήθελα καν να το τοποθετώ δίπλα στα 2 άλλα.

Eιχε αποχωρισει ο Τρικυ και ο Αρμστρονγκ και οι υπολοιποι το γυρισαν στις ηλ. κιθαρες. Νομιζω πως το αδικεις.
 
Re: Now playing...

Το unfinished sympathy σίγουρα είναι για μένα το καλύτερο κομμάτι των 90's...ουπς λίστα!!!!!!
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Now playing...

Eιχε αποχωρισει ο Τρικυ και ο Αρμστρονγκ και οι υπολοιποι το γυρισαν στις ηλ. κιθαρες. Νομιζω πως το αδικεις.

Ακριβώς. Πολύ σαθρό υποκατάστατο οι ηλεκτρικές κιθάρες κατά τη γνώμη μου μπροστά στο ακουστικό ντελίριο των άλλων δύο. Πιθανόν να είναι ένα καλό άλμπουμ για οποιονδήποτε άλλον σύγχρονό τους. Για τα δικά τους standards όμως είναι λιγότερο κι από μέτριο.
 
Απάντηση: Re: Now playing...

Το unfinished sympathy σίγουρα είναι για μένα το καλύτερο κομμάτι των 90's...ουπς λίστα!!!!!!

Μονο για το Paranoid Android λεω με "ανεση" πως ειναι καλυτερο του, περισσοτερο λογω στιχων και δομης.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Now playing...

Ακριβώς. Πολύ σαθρό υποκατάστατο οι ηλεκτρικές κιθάρες κατά τη γνώμη μου μπροστά στο ακουστικό ντελίριο των άλλων δύο. Πιθανόν να είναι ένα καλό άλμπουμ για οποιονδήποτε άλλον σύγχρονό τους. Για τα δικά τους standards όμως είναι λιγότερο κι από μέτριο.

Ετυχε (ισως) να τους παρακολουθω απο την αρχη. Ειχα παρει σε 12" το unfinished sympathy να φανταστεις, πριν βγει το αλμπουμ. Aκολουθησε το πιο down-tempo Protection, το οποιο επισης λατρεψα εξ'αρχης. Μαλιστα, τοτε επαιζα μουσικη στο La Joya (στην οδο Τσοχα, διπλα στη λεωφόρο. Το θυμασαι?) και πολλες φορες μολις εφτανα στο μαγαζι εβαζα ολοκληρο το Protection, απο το βινυλιο τοτε. Στη συνεχεια μαθαμε πως εφυγε και ο Armstrong και ειχα "αγωνια" σχετικα με τον επομενο τους δισκο. Το σινγκλ Teardrop αφηνε ερωτηματικα, αλλα οταν εφτασε το Mezzanine και βαζοντας το στο CD player (πλεον) ακούστηκε η εισαγωγη του Angel, ανακουφίστηκα. "Τους π...στηδες, ειπα, μαγκια τους η αλλαγη στον ηχο, αλλα οχι στο ηφος".
 
Απάντηση: Now playing...

Κι ομως, λαθος θυμομουν πως ο Αρμστρονγκ συμμετείχε στο Blue Lines. Μονο στο Protection σημμετειχε.
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Now playing...

Μαλιστα, τοτε επαιζα μουσικη στο La Joya (στην οδο Τσοχα, διπλα στη λεωφόρο.

Εγώ πάντως το θυμάμαι αλλά για ευνόητους "ιδεολογικούς" λόγους το απέφευγα, χεχε.
 
Re: Now playing...

41BK2A88GTL._SL500_AA300_.jpg


The Clown is an album by Charles Mingus recorded and released in 1957 on Atlantic Records as SD-1260. It is the follow-up to 1956's Pithecanthropus Erectus and features the improvised narration of Jean Shepherd. A deluxe edition of The Clown was issued in 2000 on Rhino featuring two bonus tracks. All the tracks were recorded on March 12, 1957 except for "The Clown", recorded on February 13 of the same year.
According to Nat Hentoff's liner notes, Mingus explained why he chose those four tracks for the album: "I selected these four over two others that were more intricate because some of those guys had been saying that I didn't swing. So I made some that did. This album also has the first blues I've made on record."
Contents [hide]
1 Notes about the tracks
2 Track listing
2.1 Deluxe Edition bonus tracks
3 Personnel
[edit]Notes about the tracks

The following excerpts come from the original liner notes and are statements made by Mingus himself.
On "Haitian Fight Song", Mingus said "[...] It has a folk spirit, the kind of folk music I've always heard anyway.[...] My solo in it it's a deeply concetrated one. I can't play it right unless I'm thinking about prejudice and persecution, and how unfair is it. There's sadness and cries in it, but also determination. And it usually ends with my feeling 'I told them! I hope somebody heard me!'".
"Blue Cee" is a standard blues in two keys, C and Bb, "but that's not noticeable and it ends up in C, basically", he said and continued "I heard some Basie in it and also some church-like feeling".
"Reincarnation of a Lovebird" is a composition dedicated to Bird. "I wouldn't say I set out to write a piece on Bird. [...] Suddenly I realize it was Bird. [...] In one way, the work isn't like him. It's built on long lines and most of his pieces were short lines. But it's my feeling about Bird. I felt like crying when I wrote it."
"The Clown" tells the story of a clown "who tried to please people like most jazz musicians do, but whom nobody liked until he was dead. My version of the story ended with his blowing his brains out with the people laughing and finally being pleased because they thought it was part of the act. I liked the way Jean changed the ending; leaves it more up to the listener."
[edit]Track listing

All tracks written by Charles Mingus.
"Haitian Fight Song" - 11:57
"Blue Cee" - 7:48
"Reincarnation of a Lovebird" - 8:31
"The Clown" - 12:29
[edit]Deluxe Edition bonus tracks
"Passions of a Woman Loved" - 9:52
"Tonight at Noon" - 5:57
[edit]Personnel

Charles Mingus - bass
Shafi Hadi - alto and tenor Saxophone
Jimmy Knepper - trombone
Wade Legge - piano
Dannie Richmond - drums
Jean Shepherd - narration



http://en.wikipedia.org/wiki/The_Clown_(album)
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Now playing...

Εγώ πάντως το θυμάμαι αλλά για ευνόητους "ιδεολογικούς" λόγους το απέφευγα, χεχε.

Καταλαβαινω! Ηταν εντελως βαζελομαγαζο!