Now playing...(ΟΧΙ video clips)
- Thread starter Stergito
- Start date
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ
Supreme Member
- 14 December 2006
- 4,265
Re: Απάντηση: Now playing...
To Goo ακούγεται και πρωί! Αν έρχεσαι από “άρρωστο” βράδυ μη σου πω ότι είναι και βάλσαμο! Το είχα δοκιμάσει. Πάει πολύς καιρός….
To Goo ακούγεται και πρωί! Αν έρχεσαι από “άρρωστο” βράδυ μη σου πω ότι είναι και βάλσαμο! Το είχα δοκιμάσει. Πάει πολύς καιρός….
Απάντηση: Re: Απάντηση: Now playing...
Aν ερχεσαι απο αρρωστο βραδυ, πασο:worshippy:
Aν ερχεσαι απο αρρωστο βραδυ, πασο:worshippy:
christos
Supreme Member
Re: Now playing...
Recorded live at the Stern Grove Festival, San Francisco, California on August 12, 2001.
Imagine you were having a dinner party and invited six or seven of your closest friends, each of whom is considered a master in their respective field. Let's say that throughout the night you introduced topics of conversation you knew would be of mutual interest to everyone, and you recorded the interchanges between these great minds for posterity's sake. No offense, but the results couldn't possibly be any more intriguing than this two-CD set, which is essentially the result of just such an experiment. Only in this case, the host is legendary bassist/mega-producer Bill Laswell, his friends rank among the world's greatest musicians, and the dialogue comes in the form of largely improvised cross-cultural collaborations between them. Don't let "Taaruf," the transcendent opening epic featuring tabla virtuoso Zakir Hussain and vocalist/sarangi master Ustad Sultan Khan, scare you: though the song's 16-minute length might put off those with short attention spans, it's an excellent appetizer for the stylistic smorgasbord that awaits. The following track, "Sacred Channel," adds Karsh Kale's jazz-rock drumming and Laswell's dub-influenced basslines to the mix, while "Nafekefi" features dynamic vocalist Ejigayehu "Gigi" Shibabaw. By the end of the first CD, turntablist DJ Disk and electronic experimentalists MIDIval PunditZ and Fabian Alsultany have entered the fray, and the songs have covered ground ranging from Indian classical and Ethiopian pop to funk, hip-hop, and drum'n'bass. It's an eclectic sound, to be sure, but if genre-defying, boundary-breaking music is your bag, Live in San Francisco at Stern Grove does it better than any live album since Miles Davis' electric period. ~ Bret Love
DJ Disk (turntables).
Personnel: Ejigayehu "Gigi" Shibabaw, Sultan Khan (vocals); Fabian Alsultany (synthesizer); Karsh Kale (drums, tabla); Zakir Hussain (tabla); MIDIval PunditZ (electronics, computer); DJ Disk (turntables).
Recording information: Stern Grove Festival, San Francisco, CA (08/12/2001).
Unknown Contributor Role: Bill Murphy .
Tabla Beat Science: Ustad Sultan Khan (vocals, sarangi); Ejigayehu "Gigi" Shibabaw (vocals); Fabia Alsultany (synthesizer); Bill Laswell (bass); Karsh Kale (drums, tabla); Zakir Hussain (tabla); Midival Punditz (programming);
The Wire (4/03, p.61) - "...This is muscular live music....Tabla Beat Science present the excitement of striving towards a full-on group improvised music..."
http://www.cduniverse.com/search/xx/music/pid/4133343/a/Live+In+San+Francisco+At+Stern+Grove.htm
video εδω
http://avclub.gr/forum/showpost.php?p=1384060&postcount=5153
Recorded live at the Stern Grove Festival, San Francisco, California on August 12, 2001.
Imagine you were having a dinner party and invited six or seven of your closest friends, each of whom is considered a master in their respective field. Let's say that throughout the night you introduced topics of conversation you knew would be of mutual interest to everyone, and you recorded the interchanges between these great minds for posterity's sake. No offense, but the results couldn't possibly be any more intriguing than this two-CD set, which is essentially the result of just such an experiment. Only in this case, the host is legendary bassist/mega-producer Bill Laswell, his friends rank among the world's greatest musicians, and the dialogue comes in the form of largely improvised cross-cultural collaborations between them. Don't let "Taaruf," the transcendent opening epic featuring tabla virtuoso Zakir Hussain and vocalist/sarangi master Ustad Sultan Khan, scare you: though the song's 16-minute length might put off those with short attention spans, it's an excellent appetizer for the stylistic smorgasbord that awaits. The following track, "Sacred Channel," adds Karsh Kale's jazz-rock drumming and Laswell's dub-influenced basslines to the mix, while "Nafekefi" features dynamic vocalist Ejigayehu "Gigi" Shibabaw. By the end of the first CD, turntablist DJ Disk and electronic experimentalists MIDIval PunditZ and Fabian Alsultany have entered the fray, and the songs have covered ground ranging from Indian classical and Ethiopian pop to funk, hip-hop, and drum'n'bass. It's an eclectic sound, to be sure, but if genre-defying, boundary-breaking music is your bag, Live in San Francisco at Stern Grove does it better than any live album since Miles Davis' electric period. ~ Bret Love
DJ Disk (turntables).
Personnel: Ejigayehu "Gigi" Shibabaw, Sultan Khan (vocals); Fabian Alsultany (synthesizer); Karsh Kale (drums, tabla); Zakir Hussain (tabla); MIDIval PunditZ (electronics, computer); DJ Disk (turntables).
Recording information: Stern Grove Festival, San Francisco, CA (08/12/2001).
Unknown Contributor Role: Bill Murphy .
Tabla Beat Science: Ustad Sultan Khan (vocals, sarangi); Ejigayehu "Gigi" Shibabaw (vocals); Fabia Alsultany (synthesizer); Bill Laswell (bass); Karsh Kale (drums, tabla); Zakir Hussain (tabla); Midival Punditz (programming);
The Wire (4/03, p.61) - "...This is muscular live music....Tabla Beat Science present the excitement of striving towards a full-on group improvised music..."
http://www.cduniverse.com/search/xx/music/pid/4133343/a/Live+In+San+Francisco+At+Stern+Grove.htm
video εδω
http://avclub.gr/forum/showpost.php?p=1384060&postcount=5153
Last edited:
christos
Supreme Member
christos
Supreme Member
Re: Now playing...
The third album from one of the most exciting young European bands, “Llyrìa” follows on from “Stoa” and “Holon”, the recordings that established Swiss band Ronin on the international scene. Leader Nik Bärtsch’s “modular” pieces still define the context of the group’s music but the committed input of the individual Ronin members has lifted the work to the next level, blurring the distinctions between composition, improvisation and interpretation. The music has become more open, so much so that Bärtsch’s old buzzwords like “Zen funk” and “ritual groove music” now scarcely apply and even “minimalism” is only a distant reference. Reed player Sha shines brightly here, and lyrical melodic themes make themselves felt, but perhaps this is, more than its predecessors, a drummer’s record, its beats lovingly crafted by Kasper Rast and percussionist Andi Pupato. Recorded in the South of France in March 2010, with Manfred Eicher producing.
Nik Bärtsch´s Ronin
Llyrìa
Nik Bärtsch piano
Sha alto saxophone, bass clarinet
Björn Meyer bass
Kaspar Rast drums
Andi Pupato percussion
Modul 48
Modul 52
Modul 55
Modul 47
Modul 53
Modul 51
Modul 49_44
Recorded March 2010
ECM 2178 http://www.ecm-records.com/Catalogue/ECM/2100/2178.php?cat=/Labels/ECM&we_start=0&lvredir=712
Pianist Nik Bärtsch's Ronin has traveled a long way since its formation in 2001, through its early albums on Ronin Rhythm Records, its signing with ECM, and the three discs that label has so far released. Mid-decade, the Swiss band was forging its reputation with a relentlessly beat-centric style which Bärtsch dubbed "Zen funk" and "ritual groove music"—a blend of minimalism and James Brown which gave P-funkster George Clinton's maxim "free your ass and your mind will follow" a new millennial spin. The beats are still present, but are tempered now by other dimensions.
The three ECM discs—Llyrìa follows Stoa (2006) and Holon (2008)—have tracked Ronin's music as, via a series of incremental changes, it has evolved into something richer in content. With Llyrìa, standalone melodic top lines—that is, melodies not generated by the layering of instruments—show signs of becoming almost as important as uplifting rhythms. And throughout the suite of tunes, Bärtsch demonstrates a deeper concern with the nuances of light and shade. The new emphases are welcome: even the most dedicated trance junkies can only surrender to repetitive rhythms, however sophisticated their execution, for a finite length of time, without being buried by them—something which Bärtsch, who intends his music as something other than narcotic, would find abhorrent.
What has remained constant throughout this evolution is Bärtsch's insistence on through-composition: practically every note Ronin plays has been written in advance, with only subtle interpretive deviations permitted to the musicians. We have to take Bärtsch's word for this, because the performances of drummer Kaspar Rast and reed player Sha, in particular, frequently sound so of-the-moment that you'd never guess they're not improvised.
The 2010 edition of Ronin's music is well described by the title of this album. The llyria is a recently discovered luminescent creature of the deep ocean. The opening track, "Modul 48," captures the picture as vividly as any hi-tech deepwater camera, as exquisite little melodic fragments drift in and out of the frame. Passages like this reoccur throughout the disc. So too, rather less frequently, do the ensemble polyrhythms of the band's first releases—"Modul 52" and "Modul 4" keep the faith and will give Ronin's longtime followers a familiar shot in the arm.
Ronin's growth has been made possible as much by the group's stability as it has by Bärtsch's inquiring aesthetic. In October 2010, the band will play its 300th hometown performance, at the Zurich club where it has maintained a Monday night residency since 2004. Such commitment, to each other and to the demands of live performance, makes for a continuing engine of change. Ronin may have traveled a long way since 2001, but it's a near certainty that the journey is far from finished.
http://www.allaboutjazz.com/php/article.php?id=37565
The third album from one of the most exciting young European bands, “Llyrìa” follows on from “Stoa” and “Holon”, the recordings that established Swiss band Ronin on the international scene. Leader Nik Bärtsch’s “modular” pieces still define the context of the group’s music but the committed input of the individual Ronin members has lifted the work to the next level, blurring the distinctions between composition, improvisation and interpretation. The music has become more open, so much so that Bärtsch’s old buzzwords like “Zen funk” and “ritual groove music” now scarcely apply and even “minimalism” is only a distant reference. Reed player Sha shines brightly here, and lyrical melodic themes make themselves felt, but perhaps this is, more than its predecessors, a drummer’s record, its beats lovingly crafted by Kasper Rast and percussionist Andi Pupato. Recorded in the South of France in March 2010, with Manfred Eicher producing.
Nik Bärtsch´s Ronin
Llyrìa
Nik Bärtsch piano
Sha alto saxophone, bass clarinet
Björn Meyer bass
Kaspar Rast drums
Andi Pupato percussion
Modul 48
Modul 52
Modul 55
Modul 47
Modul 53
Modul 51
Modul 49_44
Recorded March 2010
ECM 2178 http://www.ecm-records.com/Catalogue/ECM/2100/2178.php?cat=/Labels/ECM&we_start=0&lvredir=712
Pianist Nik Bärtsch's Ronin has traveled a long way since its formation in 2001, through its early albums on Ronin Rhythm Records, its signing with ECM, and the three discs that label has so far released. Mid-decade, the Swiss band was forging its reputation with a relentlessly beat-centric style which Bärtsch dubbed "Zen funk" and "ritual groove music"—a blend of minimalism and James Brown which gave P-funkster George Clinton's maxim "free your ass and your mind will follow" a new millennial spin. The beats are still present, but are tempered now by other dimensions.
The three ECM discs—Llyrìa follows Stoa (2006) and Holon (2008)—have tracked Ronin's music as, via a series of incremental changes, it has evolved into something richer in content. With Llyrìa, standalone melodic top lines—that is, melodies not generated by the layering of instruments—show signs of becoming almost as important as uplifting rhythms. And throughout the suite of tunes, Bärtsch demonstrates a deeper concern with the nuances of light and shade. The new emphases are welcome: even the most dedicated trance junkies can only surrender to repetitive rhythms, however sophisticated their execution, for a finite length of time, without being buried by them—something which Bärtsch, who intends his music as something other than narcotic, would find abhorrent.
What has remained constant throughout this evolution is Bärtsch's insistence on through-composition: practically every note Ronin plays has been written in advance, with only subtle interpretive deviations permitted to the musicians. We have to take Bärtsch's word for this, because the performances of drummer Kaspar Rast and reed player Sha, in particular, frequently sound so of-the-moment that you'd never guess they're not improvised.
The 2010 edition of Ronin's music is well described by the title of this album. The llyria is a recently discovered luminescent creature of the deep ocean. The opening track, "Modul 48," captures the picture as vividly as any hi-tech deepwater camera, as exquisite little melodic fragments drift in and out of the frame. Passages like this reoccur throughout the disc. So too, rather less frequently, do the ensemble polyrhythms of the band's first releases—"Modul 52" and "Modul 4" keep the faith and will give Ronin's longtime followers a familiar shot in the arm.
Ronin's growth has been made possible as much by the group's stability as it has by Bärtsch's inquiring aesthetic. In October 2010, the band will play its 300th hometown performance, at the Zurich club where it has maintained a Monday night residency since 2004. Such commitment, to each other and to the demands of live performance, makes for a continuing engine of change. Ronin may have traveled a long way since 2001, but it's a near certainty that the journey is far from finished.
http://www.allaboutjazz.com/php/article.php?id=37565
Demol
Established Member
- 20 November 2006
- 173
Attachments
Stephania Gk.
AVClub Addicted Member
- 23 April 2008
- 2,381
ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΙΡΑΧΤΑΡΗΣ
Supreme Member
- 14 December 2006
- 4,265
Re: Now playing...
El Embajador Y Yo (Soundtrack) - Jaime Delgado Aparicio
The quality of Jaime Delgado Aparicio´s (Lima 1943-1983) music is not only born of his natural talent, but from many years of study (mostly in the US) and investigation. From his first award for his piano skills at fifteen, to his position as conductor of the Orquesta Sinfonica Nacional de Peru, Jaime Delgado Aparicio´s career is one of no equal in Perus music history. We are talking about heavyweight, probably the most talented jazz musician in Peru, and maybe South America. It is not frequent that an individual leaves a permanent mark in the musical history of a country. In Peru, in the '60s and '70s, Jaime Delgado Aparicio, a pianist and composer, promoted and exposed all different styles of jazz to all social levels, helping many young students and professional musicians to understand this musical language. The soundtrack for "El Embajador y yo" was written in 1966 by Jaime Delgado Aparicio
*http://www.cduniverse.com/search/xx/music/pid/7430173/a/El+Embajador+Y+Yo.htm
Todo El Mundo Me Persigue, πηγαίνει κατευθείαν......... στην Εκθεση!
El Embajador Y Yo (Soundtrack) - Jaime Delgado Aparicio
The quality of Jaime Delgado Aparicio´s (Lima 1943-1983) music is not only born of his natural talent, but from many years of study (mostly in the US) and investigation. From his first award for his piano skills at fifteen, to his position as conductor of the Orquesta Sinfonica Nacional de Peru, Jaime Delgado Aparicio´s career is one of no equal in Perus music history. We are talking about heavyweight, probably the most talented jazz musician in Peru, and maybe South America. It is not frequent that an individual leaves a permanent mark in the musical history of a country. In Peru, in the '60s and '70s, Jaime Delgado Aparicio, a pianist and composer, promoted and exposed all different styles of jazz to all social levels, helping many young students and professional musicians to understand this musical language. The soundtrack for "El Embajador y yo" was written in 1966 by Jaime Delgado Aparicio
*http://www.cduniverse.com/search/xx/music/pid/7430173/a/El+Embajador+Y+Yo.htm
Todo El Mundo Me Persigue, πηγαίνει κατευθείαν......... στην Εκθεση!
supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,608
Re: Now playing...
Αξιοπρεπεστατη συλλογη σε τιμη χωμα για τα ονοματα που εμπεριεχει...
Εχουμε και λεμε...Nina Simone,,Miles Davis,,Sonny Rollins,,Thelonious Monk,,Count Basie,,Art Blakey,,Jimmy Smith,,Wes Montgomery,,Chick Corea,,Art Pepper,,Duke Ellington,,Art Pepper,,ειναι μερικα απο τα ονοματα που φιλοξενουνται στο τριπλο αυτο cd της ΕΜΙ...
Αξιοπρεπεστατη συλλογη σε τιμη χωμα για τα ονοματα που εμπεριεχει...
Εχουμε και λεμε...Nina Simone,,Miles Davis,,Sonny Rollins,,Thelonious Monk,,Count Basie,,Art Blakey,,Jimmy Smith,,Wes Montgomery,,Chick Corea,,Art Pepper,,Duke Ellington,,Art Pepper,,ειναι μερικα απο τα ονοματα που φιλοξενουνται στο τριπλο αυτο cd της ΕΜΙ...
Last edited:
Morfeas
Supreme Member
Απάντηση: Now playing...
Abbey Lincoln απ το τεύχος Οκτ/2010 του περιοδικού Jazz n Τζάζ.
http://www.npr.org/artists/15396508/abbey-lincoln
Abbey Lincoln απ το τεύχος Οκτ/2010 του περιοδικού Jazz n Τζάζ.
http://www.npr.org/artists/15396508/abbey-lincoln
Απάντηση: Now playing...
Patricia Barber και Cafe Blue (1994)
Δύσκολο να διαλέξεις κομμάτι (ως κατι αντιπροσωπευτικό του δίσκου)
Για αρχή ακούστε το 'Mourning Grace' (στίχοι Maya Aggelou..δεν είνα Ελληνίδα), και το 'ode to Billy Joe
Patricia Barber και Cafe Blue (1994)
Δύσκολο να διαλέξεις κομμάτι (ως κατι αντιπροσωπευτικό του δίσκου)
Για αρχή ακούστε το 'Mourning Grace' (στίχοι Maya Aggelou..δεν είνα Ελληνίδα), και το 'ode to Billy Joe
Κωστας Λυμπεροπουλος
AVClub Fanatic
- 17 June 2006
- 14,350
Δημήτρης Δ.
Supreme Member
- 21 June 2006
- 5,454
Re: Now playing...
Παλιατζούρες επανεκδιδόμενες
(Ρεμαστερ, ουλτρα χαϊ ντεφινισιον, επετειακές, με διπλά διαφορικά κλπ
)
Παλιατζούρες επανεκδιδόμενες
(Ρεμαστερ, ουλτρα χαϊ ντεφινισιον, επετειακές, με διπλά διαφορικά κλπ
)Re: Now playing...
Ποιο μινιμαλ ισως δεν γινεται...ισα που ψιλαφιζει κανεις τις νοτες,που δημιουργουν λεπτες μελωδιες πανω στον καμβα της απεραντοσυνης...Σε καποιους ισως φανει βαρετο...αυτοι που θα "σκυψουν" με προσοχη πανω του,,θα ανταμειφθουν ... Εντονα συναισθηματικο και ιδιως κινηματογραφικο,,με τον δικο του τροπο
Gregor Samsa-Rest
http://www.youtube.com/watch?v=Z_E9XIRh1RU
Ποιο μινιμαλ ισως δεν γινεται...ισα που ψιλαφιζει κανεις τις νοτες,που δημιουργουν λεπτες μελωδιες πανω στον καμβα της απεραντοσυνης...Σε καποιους ισως φανει βαρετο...αυτοι που θα "σκυψουν" με προσοχη πανω του,,θα ανταμειφθουν ... Εντονα συναισθηματικο και ιδιως κινηματογραφικο,,με τον δικο του τροπο
Gregor Samsa-Rest
http://www.youtube.com/watch?v=Z_E9XIRh1RU
Δημήτρης Δ.
Supreme Member
- 21 June 2006
- 5,454
Κάλλη Συνοδινού
Supreme Member
- 17 June 2009
- 3,594
Re: Now playing...
Βρήκα τι θα με συντροφεύει ανελλιπώς τις επόμενες ημέρες!!
(Διονύση μη με κοροϊδέψεις πάλι :antlers:, δεν βρήκα μεγαλύτερη φωτογραφία του συγκεριμένου)
Για τον κύκλο τραγουδιών Songs and Dances of Death, έχει κάνει μια ωραιότατη παρουσίαση ο Δαμιανός εδώ:
http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=31641
Μα ο συγκεκριμένος της Melodiya με τον Nesterenko και τον Vladimir Krainev στο πιάνο, περιλαμβάνει μερικά αριστουργήματα ακόμη.
κατ' αρχάς το πιό συγκλονιστικό μονόλεπτο που έχω ακούσει τελευταία (το άλλο δεν πιάνεται γιατί είναι το valerie).
Το Darling Savishna (Svetik Shavishna) είναι love at first sight και πόλεμος ταυτόχρονα, μουσικά τουλάχιστον γιατί σαν υπόθεση είναι κάτι τελείως διαφορετικό.
Svet moj Savishna, sokol jasnen'kij,
Poljubi menja nerazumnova,
Prigolub' menja goremychnova!
Oj-li, sokol moj, sokol jasen'kij,
Svetik Savishna, svet Ivanovna,
Ne pobrezgaj ty gol'ju goloju,
Bestalannoju mojej doleju!
Urodilsja vish' na smekh ljudjam ja,
Pro zabavu da na potekhi im!
Klichut: Savishna, skorbnym razumom
Velichajut, slysh', Vanej Bozhijim,
Svetik Savishna, svet Ivanovna,
I dajut pin'kov Vane Bozh'jemu,
Kormjat chestvujut podzatyl'nikom.
A pod prazdnichek kak razrjadjatsja,
Uberutsja vish' v lenty alyje,
Dadut khlebushka Vane skorbnomu,
Ne zabyt' chtoby Vanju Bozh'jego.
Svetik Savishna, jasnyj sokol moj,
Poljubi-zh menja neprigozheva,
Prigolub' menja odinokova!
Kak ljublju tebja, mochi net skazat',
Svetik Savishna, ver' mne, ver' ne ver',
Svet Ivanovna!
Το The field Marshal, το Trepac, το Lullaby, το καθένα συγκλονιστικό με τον τρόπο του.
Τελικά διαπιστώνω ότι κάθε γλώσσα είναι μοναδική, μα προκαλεί διαφορετικά συναισθήματα:
Τα γερμανικά; δύναμη, stability..
τα αγγλικά; gentle και αφελή
τα γαλλικά...όμορφα λόγια, όμορφα ακούγονται et apres ils volent
τα ρώσσικα όμως....τι όμορφη γλώσσα πόσο εκφραστικά συνδυάζει τη δύναμη με το πάθος και το πάθος της δύναμης ή τη δύναμη του πάθους...
Η έκπληξη; το Musical pamphlet "Gallery". προσπάθησα να βρω τους στίχους, του ίδιου του Mussorgsky, μα στάθηκε αδύνατον. Ο προσεκτικός ακροατής θα διακρίνει όμως αυτό που πρέπει, λέξεις μόνο, ακόμα και σε μια άγνωστη γλώσσα. Πρόκληση!!! Στο booklet αναφέρεται σαν satirical vocal suite πάντως.
Για την ιστορία, δεν πήρα το cd με τον Christoff γιατί το έψαχνα guidless, μόνο για φωνή και πιάνο και δεν ήμουν σίγουρη αν έπρεπε να πάρω το ορχηστρικό. ξαναβλέποντας την παρουσίαση τώρα, επιβεβαιώνω την απειρία μου.
Θα επανορθώσω βέβαια στην επόμενη επίσκεψή μου στα δισκοπωλεία.
Προς το παρόν, θα αρχίσω να καίω τα έπιπλα στο τζάκι για να βγάλω το χειμώνα μιας και οι "κακές" συνήθειες είναι κολλητικές ή "μ' όποιον δάσκαλο καθίσεις...." ή "με σας που έμπλεξα δεν μου φτάνουν τρεις πιστωτικές".
Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να βρω στο you tube κανένα από τα δύο παραπάνω να τα ανεβάσω στο σχετικό νήμα. θα πρέπει να βρω χρόνο να τα ανεβάσω εγώ....
και σκέφτομαι σοβαρά να αρχίσω να μαθαίνω την ρωσσικήν τώρα που θα μου το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις μου...
Βρήκα τι θα με συντροφεύει ανελλιπώς τις επόμενες ημέρες!!
(Διονύση μη με κοροϊδέψεις πάλι :antlers:, δεν βρήκα μεγαλύτερη φωτογραφία του συγκεριμένου)
Για τον κύκλο τραγουδιών Songs and Dances of Death, έχει κάνει μια ωραιότατη παρουσίαση ο Δαμιανός εδώ:
http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=31641
Μα ο συγκεκριμένος της Melodiya με τον Nesterenko και τον Vladimir Krainev στο πιάνο, περιλαμβάνει μερικά αριστουργήματα ακόμη.
κατ' αρχάς το πιό συγκλονιστικό μονόλεπτο που έχω ακούσει τελευταία (το άλλο δεν πιάνεται γιατί είναι το valerie).
Το Darling Savishna (Svetik Shavishna) είναι love at first sight και πόλεμος ταυτόχρονα, μουσικά τουλάχιστον γιατί σαν υπόθεση είναι κάτι τελείως διαφορετικό.
Svet moj Savishna, sokol jasnen'kij,
Poljubi menja nerazumnova,
Prigolub' menja goremychnova!
Oj-li, sokol moj, sokol jasen'kij,
Svetik Savishna, svet Ivanovna,
Ne pobrezgaj ty gol'ju goloju,
Bestalannoju mojej doleju!
Urodilsja vish' na smekh ljudjam ja,
Pro zabavu da na potekhi im!
Klichut: Savishna, skorbnym razumom
Velichajut, slysh', Vanej Bozhijim,
Svetik Savishna, svet Ivanovna,
I dajut pin'kov Vane Bozh'jemu,
Kormjat chestvujut podzatyl'nikom.
A pod prazdnichek kak razrjadjatsja,
Uberutsja vish' v lenty alyje,
Dadut khlebushka Vane skorbnomu,
Ne zabyt' chtoby Vanju Bozh'jego.
Svetik Savishna, jasnyj sokol moj,
Poljubi-zh menja neprigozheva,
Prigolub' menja odinokova!
Kak ljublju tebja, mochi net skazat',
Svetik Savishna, ver' mne, ver' ne ver',
Svet Ivanovna!
Το The field Marshal, το Trepac, το Lullaby, το καθένα συγκλονιστικό με τον τρόπο του.
Τελικά διαπιστώνω ότι κάθε γλώσσα είναι μοναδική, μα προκαλεί διαφορετικά συναισθήματα:
Τα γερμανικά; δύναμη, stability..
τα αγγλικά; gentle και αφελή
τα γαλλικά...όμορφα λόγια, όμορφα ακούγονται et apres ils volent
τα ρώσσικα όμως....τι όμορφη γλώσσα πόσο εκφραστικά συνδυάζει τη δύναμη με το πάθος και το πάθος της δύναμης ή τη δύναμη του πάθους...
Η έκπληξη; το Musical pamphlet "Gallery". προσπάθησα να βρω τους στίχους, του ίδιου του Mussorgsky, μα στάθηκε αδύνατον. Ο προσεκτικός ακροατής θα διακρίνει όμως αυτό που πρέπει, λέξεις μόνο, ακόμα και σε μια άγνωστη γλώσσα. Πρόκληση!!! Στο booklet αναφέρεται σαν satirical vocal suite πάντως.
Για την ιστορία, δεν πήρα το cd με τον Christoff γιατί το έψαχνα guidless, μόνο για φωνή και πιάνο και δεν ήμουν σίγουρη αν έπρεπε να πάρω το ορχηστρικό. ξαναβλέποντας την παρουσίαση τώρα, επιβεβαιώνω την απειρία μου.
Θα επανορθώσω βέβαια στην επόμενη επίσκεψή μου στα δισκοπωλεία.
Προς το παρόν, θα αρχίσω να καίω τα έπιπλα στο τζάκι για να βγάλω το χειμώνα μιας και οι "κακές" συνήθειες είναι κολλητικές ή "μ' όποιον δάσκαλο καθίσεις...." ή "με σας που έμπλεξα δεν μου φτάνουν τρεις πιστωτικές".
Λυπάμαι που δεν μπόρεσα να βρω στο you tube κανένα από τα δύο παραπάνω να τα ανεβάσω στο σχετικό νήμα. θα πρέπει να βρω χρόνο να τα ανεβάσω εγώ....
και σκέφτομαι σοβαρά να αρχίσω να μαθαίνω την ρωσσικήν τώρα που θα μου το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις μου...
Δημήτρης Δ.
Supreme Member
- 21 June 2006
- 5,454
Re: Now playing...
...ένταση, πάθος , παράνοια κλπ.
Ίσως, η πιο εκφραστική γλώσσα.
Ein General stand an meiner Wiege,
Sprach: «Es ist ein schönes Kind
Es wird mein Mann,
Wie ich ihn liebe,
Gouverneur vielleicht, in Deutsch Nepal!»
Ich bin geboren
Im Land der Krieger, äh - Krieger,
Bemühe mich
Ein Held zu sein.
Doch die Siege - äh -
Lassen auf sich warten, äh - warten!
Vielleicht irrte sich der General - General - General!
Βρήκα τι θα με συντροφεύει ανελλιπώς τις επόμενες ημέρες!!
(Διονύση μη με κοροϊδέψεις πάλι :antlers:, δεν βρήκα μεγαλύτερη φωτογραφία του συγκεριμένου)
Για τον κύκλο τραγουδιών Songs and Dances of Death, έχει κάνει μια ωραιότατη παρουσίαση ο Δαμιανός εδώ:
http://www.avclub.gr/forum/showthread.php?t=31641
Μα ο συγκεκριμένος της Melodiya με τον Nesterenko και τον Vladimir Krainev στο πιάνο, περιλαμβάνει μερικά αριστουργήματα ακόμη.
κατ' αρχάς το πιό συγκλονιστικό μονόλεπτο που έχω ακούσει τελευταία (το άλλο δεν πιάνεται γιατί είναι το valerie).
Το Darling Savishna (Svetik Shavishna) είναι love at first sight και πόλεμος ταυτόχρονα, μουσικά τουλάχιστον γιατί σαν υπόθεση είναι κάτι τελείως διαφορετικό.
Svet moj Savishna, sokol jasnen'kij,
Poljubi menja nerazumnova,
Prigolub' menja goremychnova!
Oj-li, sokol moj, sokol jasen'kij,
Svetik Savishna, svet Ivanovna,
Ne pobrezgaj ty gol'ju goloju,
Bestalannoju mojej doleju!
Urodilsja vish' na smekh ljudjam ja,
Pro zabavu da na potekhi im!
Klichut: Savishna, skorbnym razumom
Velichajut, slysh', Vanej Bozhijim,
Svetik Savishna, svet Ivanovna,
I dajut pin'kov Vane Bozh'jemu,
Kormjat chestvujut podzatyl'nikom.
A pod prazdnichek kak razrjadjatsja,
Uberutsja vish' v lenty alyje,
Dadut khlebushka Vane skorbnomu,
Ne zabyt' chtoby Vanju Bozh'jego.
Svetik Savishna, jasnyj sokol moj,
Poljubi-zh menja neprigozheva,
Prigolub' menja odinokova!
Kak ljublju tebja, mochi net skazat',
Svetik Savishna, ver' mne, ver' ne ver',
Svet Ivanovna!
Το The field Marshal, το Trepac, το Lullaby, το καθένα συγκλονιστικό με τον τρόπο του.
Τελικά διαπιστώνω ότι κάθε γλώσσα είναι μοναδική, μα προκαλεί διαφορετικά συναισθήματα:
Τα γερμανικά; δύναμη, stability..
...ένταση, πάθος , παράνοια κλπ.
Ίσως, η πιο εκφραστική γλώσσα.
Ein General stand an meiner Wiege,
Sprach: «Es ist ein schönes Kind
Es wird mein Mann,
Wie ich ihn liebe,
Gouverneur vielleicht, in Deutsch Nepal!»
Ich bin geboren
Im Land der Krieger, äh - Krieger,
Bemühe mich
Ein Held zu sein.
Doch die Siege - äh -
Lassen auf sich warten, äh - warten!
Vielleicht irrte sich der General - General - General!
Απάντηση: Now playing...
Αφού ζεστάθηκαν προενισχυτής, τελικός & αντίστοιχα τροφοδοτικά, ώρα για κάτι παλιό, καλό κ σε βινύλιο :
Αφού ζεστάθηκαν προενισχυτής, τελικός & αντίστοιχα τροφοδοτικά, ώρα για κάτι παλιό, καλό κ σε βινύλιο :