Now playing...(ΟΧΙ video clips)

Re: Now playing...

Robert Schumann: "Dichterliebe" op. 48, "Liederkreis" op. 39,
D. F. Dieskau (Baryton), Ch. Eschenbach (Piano)
Deutsche Grammophon 415 190-2

Ειδικά τα Dichterliebe είναι εξαιρετικά...
 
Απάντηση: Now playing...

post-419818-1136081322.jpg



Σάν απάντηση στήν αμφοτερόπλευρη τερατογέννεση τών Ημερών.
 
Re: Now playing...

517QMAJS1CL._SL500_AA240_.jpg


Όσο εφιαλτική και ασφυκτική και αν είναι η πραγματικότητα, πάντα υπάρχει και μια μορφή Τέχνης να μας θυμίζει ότι ο Άνθρωπος είναι κάτι πολύ περισσότερο από ορμέμφυτες συμπεριφορές.

Συμπτωματικά , κι εγώ στον Κάντορα βρήκα ''καταφύγιο'' από τον παραλογισμό των τελευταίων ωρών.

J.S.Bach - ''Η Τέχνη της Φούγκας''
 
Re: Now playing...

Δυστυχώς μόνο flash (ραδιόφωνο) επί 4 μέρες....
Δεν υπάρχει διάθεση
 
Re: Now playing...

Εγώ πάλι έχω βάλει ό,τι darkίλα βρήκα στη δισκοθήκη μου... μαύρη μαυρίλα...

Dead Can Dance, Joy Division, Bauhaus, Clan of Xymox... και έπεται συνέχεια...
 
Re: Now playing...

ΝΑΙ δισκάρα!
Όσο για το mood των ημερών μιας και με βάλατε να το σκεφτώ παρατηρώ δυο προσωπικές τάσεις α) επιστροφή σε παλιά αγαπημένα δισκάκια ανεξαρτήτου είδους και β) και κάτι παλιά ελληνικά punk/metal συγκροτήματα που δεν τα αναφέρω για να μην ανάψουν τα αίματα ;-)
 
Re: Now playing...

Sibelius - Tapiola(Tone Poems, Sir Colin Davis, Boston SO)

Αυτές τις μέρες, που ακούγονται ένα σωρό για "επαναστάσεις", έχω κολλήσει άσχημα με τον Sibelius. Διαβάζοντας βιογραφικά για τον συνθέτη, διαπιστώνει κανείς πόσο δεμένος ειναι με το εθνικό στοιχείο των Φινλανδών: οι συνθέσεις του διατρέχουν από τους λαϊκούς τους μύθους ως τους αγώνες για ανεξαρτησία από την Ρωσία. Η Tapiola ειναι ο Άδης σύμφωνα με την μυθολογία των Φινλανδών: ο κάτω κόσμος. Η περιγραφή του Sibelius εχει θρυλικά στοιχεία στο θέμα, ειδικά στις φράσεις των εγχόρδων, αλλά κι απαράμιλλη τεχνική. O Davis με τους Βοστωνέζους παίζουν σχεδον....αφηγηματικα!
 

Attachments

  • sib_davis_ozel.jpg
    sib_davis_ozel.jpg
    41.3 KB · Views: 3
Απάντηση: Re: Now playing...

Guybrush said:
Δισκάρα. Δε θυμάμαι, μου είχε πει ο Μπιλ πώς του φάνηκε;
Click to expand...

Είχαμε βρεθεί στην έκθεση και σου είχα πεί πως μάλλον σκέτη κλάψα είναι.

-φυσικά και δεν θυμάσαι :ernaehrung004::ADFADF1::sleep: ..... :flipout: -

έσφαλα όμως!, είναι πολύ εμπευσμένο! Θα το χαρακτήριζα σαν το soundtrak-καταγγελία της γελιοποίησης του ατόμου από τα media στον βωμό της τηλεθέασης [κάτι σαν το ΑΛΗΘΕΙΑ Ή ΨΕΜΑ της δικής μας TV]! Πολύ ανώτερο από τα Hail to the Thief, Amnesiac & Eraser. Νομίζω πως το προτιμώ -στα σημεία- και από το ΟΚ (που λατρεύω (!) και πού έχει κάτι από από τα χύμα μπινελίκια του Beefheart σε ήπιο βαθμό).
Άργησα να το καταλάβω γιατί με απώθησε η βαριά ατμόσφαιρά του, Πού είναι οι κιθαριές? & Δείχνει βαρύ γιατί δεν έχει τι άλλο να δείξει! σκέφτηκα, αλλά διέκρινα και τα υπόλοιπα εν καιρώ. Η διάχυτη αποξένωση του ατόμου στο In Limbo, η πιό ambient (αλά Eno) προσέγγισή τους, τα κρουστά του κομμματιού Kid A, το οτι διέκρινα στη φωνή του York τον Ντάμο Σουζούκι (Can)...
Δίσκος εφιέστατος, αλλά καμουφλαρισμένος!
 
Απάντηση: Now playing...

115427824.jpg


Τα τρία πρώτα tracks από αυτό:
J.S.Bach, με τον Andrey Gavrilov στο πιάνο και την Academy of St.Martin in the Fields,
να το χαρίσω στον αυτόχειρα αστυνομικό

και

στον Αλέξη Γρηγορόπουλο το Underture
από εδώ

51DSQ0X2VAL._SL500_AA240_.jpg


γιά να τα ακούνε παρέα, όταν τα λένε εκεί πάνω
 
Top Bottom