Now playing...(ΟΧΙ video clips)

Re: Now playing...

Όχι ότι και οι επερχόμενοι δεν αγαπούν τους συγκεκριμένους δίσκους, αλλά δυστυχώς, αν δεν έχεις ζήσει τις τότε καταστάσεις, δεν είναι το ίδιο...


...anyway, πάω για εξετάσεις και καπάκι από τους "λωτοφάγους", που έχω κρατήσει κάτι δισκάκια...
 
Απάντηση: Now playing...

prag250015.jpg


Richter απο ηχογραφήσεις τού 1956(sonata No 9)και 1965(sonatas 2,6)στήν Πράγα.
Ο Richter σέ μεγάλη φόρμα ερμηνευει τρείς σονάτες για πιάνο τού Prokofiev απολύτως αντιπροσωπευτικές τών περιόδων του Συνθέτη.
Η Νο 2 προέρχεται απο τά νεανικά χρόνια(1912)η 6η απο τον Ζόφο τού 2ου Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και τον Σταλινισμό και η 9η πού γράφτηκε το 1947 γιά τον ίδιο τόν Richter και είναι πολύ πιό ´χαμηλόφωνη´.
Η συγκλονιστική έως ´τρομακτική ´6η πού περιγράφει τά δίσεκτα χρόνια σχολιάζεται απο τον Richter ως εξής :'Ο Συνθέτης διαλύει τίς ρομαντικές ιδέες μέ γοητευτική βαρβαρότητα και δημιουργεί μιά Μουσική γεμάτη απο τούς αβάσταχτους κυματισμούς τού 20ού Αιώνα´..................
 
Re: Απάντηση: Now playing...

prag250015.jpg


Richter απο ηχογραφήσεις τού 1956(sonata No 9)και 1965(sonatas 2,6)στήν Πράγα.
Ο Richter σέ μεγάλη φόρμα ερμηνευει τρείς σονάτες για πιάνο τού Prokofiev απολύτως αντιπροσωπευτικές τών περιόδων του Συνθέτη.
Η Νο 2 προέρχεται απο τά νεανικά χρόνια(1912)η 6η απο τον Ζόφο τού 2ου Παγκοσμίου Πολέμου αλλά και τον Σταλινισμό και η 9η πού γράφτηκε το 1947 γιά τον ίδιο τόν Richter και είναι πολύ πιό ´χαμηλόφωνη´.
Η συγκλονιστική έως ´τρομακτική ´6η πού περιγράφει τά δίσεκτα χρόνια σχολιάζεται απο τον Richter ως εξής :'Ο Συνθέτης διαλύει τίς ρομαντικές ιδέες μέ γοητευτική βαρβαρότητα και δημιουργεί μιά Μουσική γεμάτη απο τούς αβάσταχτους κυματισμούς τού 20ού Αιώνα´..................



Σύμπτωσις!!!
Έχω ένα κόλλημα με τις σονάτες του Prokofiev αυτές τις μέρες και σήμερα νωρίς το πρωΐ άκουγα την 2η και την 5η με τον Bronfman.

51mVQ0WeaWL._SL500_AA240_.jpg


Από τα χέρια του Richter ο οποίος έχει ηχογραφήσει τίς 2 ,4, 6, 7, 8, 9 έχω ακούσει μόνο την 7η. Ίσως πρέπει να ψαχτώ περισσότερο.
 
Re: Now playing...

Και τα ζεϊμπέκικα ίδια είναι Πέτρο.
Σύγκρινε κάποιο του Μητροπάνου με ένα της Σαμπρίνας όμως να δεις το βαρύτερο...

Μεταξύ U2 και Stooges μη ζητάς να σου πω ποιός είναι ποιός...
 
Απάντηση: Re: Now playing...

Και τα ζεϊμπέκικα ίδια είναι Πέτρο.
Σύγκρινε κάποιο του Μητροπάνου με ένα της Σαμπρίνας όμως να δεις το βαρύτερο...

Μεταξύ U2 και Stooges μη ζητάς να σου πω ποιός είναι ποιός...

Υπερβαλεις βρε Κωστα. Και οι U2 μεγαλο γκρουπ ειναι.
Αυτο που ειπα παντως ειναι πως το Desire εχει αντιγραψει το 1969.

Υ.γ. Στο καπακι θα βαλω το fun house. Τα εχω φερει και τα δυο στο γραφειο σημερα.
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Now playing...

Η θέση σου είναι απόλυτα κατανοητή και τη σέβομαι απεριόριστα.
Ενας όμως που γράφει για αυτά τα πράγματα, δεν μπορεί να μην παρατηρήσει πως το πρώτο άλμπουμ των Doors σηματοδοτεί το τέλος της εποχής της αθωότητας και του flower power και την απαρχή της ανησυχίας απέναντι στις Παράξενες Μέρες που ξημέρωναν για όλους. Κάτι άλλαζε και άλλαζε πολύ ριζικά και σε βάθος - και οι μουσικές, προς τιμήν τους, ανταποκρίθηκαν με την ευαισθησία σεισμογράφου: το κατέγραψαν, προσπάθησαν να το καταλάβουν.
Το ίδιο συνέβη και με το "There's A Riot.." του Sly και, αργότερα, με το πάνκ καθώς και σε πλείστες άλλες περιπτώσεις.
Η δική μου άποψη είναι πως ορισμένοι σημαδιακοί δίσκοι, δεν είναι μόνο μουσική: μας έρχονται "σελωμένοι" και με ένα σωρό άλλα πράγματα. Οχι σαν ...φορείς αλλαγής, θα ήταν γελοίο να πιστέψει κανείς κάτι τέτοιο. Αλλά σαν πολυεδρικά κάτοπτρα που, με κάποιο μαγικό τρόπο, καταφέρνουν μέσα από τις μουσικές τους να συλλάβουν ευρύτερες αλλαγές στον τρόπο που οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ή νιώθουν την πραγματικότητα γύρω τους. Κατά τη γνώμη μου, αυτή ακριβώς η διάσταση αυτών των δίσκων είναι που τους κάνει σπουδαίους. Ισως αυτός είναι ο λόγος που οι επερχόμενοι δεν μπορούν να τους κατανοήσουν και να τους αγαπήσουν όσο αυτοί που τους έζησαν στην εποχή τους. You had to Be there. Αδυνατώ να εξηγήσω σήμερα στον μεγάλο μου γυιό γιατί ο Μπομπ Ντύλαν ήταν τόσο σπουδαίος τότε.

Ομολογώ πως θα με ενδιέφερε η άποψη με τι ήταν “σελωμένο” το There's a Riot Goin On.,γιατί ως τώρα είναι για μένα μια ένας πολύ μεγάλος μαύρος δίσκος. Σαφώς και δεν ήμουν εκεί. Μόλις τότε γεννιόμουν.
 
Re: Απάντηση: Re: Now playing...

Υπερβαλεις βρε Κωστα. Και οι U2 μεγαλο γκρουπ ειναι.
Αυτο που ειπα παντως ειναι πως το Desire εχει αντιγραψει το 1969.

Υ.γ. Στο καπακι θα βαλω το fun house. Τα εχω φερει και τα δυο στο γραφειο σημερα.

Δεν υπερβάλλω. Ο ρυθμός είναι ο ίδιος, όπως για παράδειγμα στα ζεϊμπέκικα που έχουν πάντα τον ίδιο ρυθμό (πολλές φορές και τις ίδιες ακριβώς νότες).

Πέτρο οι ΟΥ2 είναι μεγάλο γκρουπ ειδικής κατηγορίας: μαγαζί γωνία που θρέφει εκατοντάδες οικογένειες πίσω.

Οι άλλοι ήταν μεγάλο γκρουπ σκέτο. Ευτυχώς που πρόλαβα να τους δω μαζί με τον Ron...
 
Last edited:
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Now playing...

Ομολογώ πως θα με ενδιέφερε η άποψη με τι ήταν “σελωμένο” το There's a Riot Goin On.,γιατί ως τώρα είναι για μένα μια ένας πολύ μεγάλος μαύρος δίσκος. Σαφώς και δεν ήμουν εκεί. Μόλις τότε γεννιόμουν.

ΟΚ. οπλίσου με υπομονή γιατί παρακάτω έχει άφθονο υλικό.

http://www.musicianguide.com/biographies/1608001435/Sly-Stone.html

http://www.superseventies.com/spslystone.html

http://books.google.gr/books?id=nID...&hl=el&sa=X&oi=book_result&resnum=7&ct=result

επίσης το βιβλίο Mystery Train: Images Of America Through Rock'n'Roll Music του Greil Marcus, κεφάλαιο Sly Stone and the myth of Stagerlee.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Now playing...

Αν και σ' αυτόν τον χώρο θα εξαφανιστούν οποιαδήποτε σχόλια , αφού ο προορισμός του θρέντ είναι άλλος , να πω ότι ναι ,με το "ως μουσική" θεωρώ το συνθετικό ενορχηστρωτικό επίπεδο. Τι άλλο θα μπορούσα να εννοώ. Οι Abba - είτε μας αρέσει είτε όχι , κι εμένα προσωπικά δεν μου αρέσουν - είχαν μελωδική φλέβα και συνθετικό επίπεδο αρκετά υψηλό , τουλάχιστον για το είδος της ποπ που έγραφαν . Τραγούδια απαιτητικά και δύσκολα για τους ερμηνευτές . Οι Ramones στ' αυτιά μου ηχούν ως κάποιοι που έγραψαν ένα τραγούδι σε μερικές δεκάδες παραλλαγές , δείγμα όχι μόνο προσωπικού ύφους , αλλά αδυναμίας σύνθεσης έστω και μιάς αξιοπρεπούς μελωδίας . Στην πραγματικότητα δεν έχω καταφέρει ποτέ να ολοκληρώσω το Rocket to Russia , αφού μετά το 8-9ο τραγούδι βαριέμαι ( δεν μιλάω φυσικά για μουσική που θ' ακούσεις στο μπαρ ή στο κλαμπ- εκεί τα κριτήρια αμβλύνονται και το ποτό επιδρά καταλυτικά , κάνοντες τα γυαλάκια να λάμπουν σαν ημιπολύτιμες πέτρες , αλλά η γυαλάδα είναι τόσο προσωρινή και βαστα μέχρι το hangover του επόμενου πρωϊνού )

Οσον φορά στις ιδεολογικές φιοριτούρες , αναφερόμουν στα γνωστά και χιλιοειπωμένα στερεότυπα κλισέ περί του αντιδραστικού ρόλου των μεν , και του "επαναστατικού" ( νεανικού χαβαλέ ) των δε. Προσωπικά και οι δύο μ' αφήνουν παγερά αδιάφορο , αλλά η ικανότητα των μεν να γράφουν τραγούδια , είναι ασύγκριτα μεγαλύτερη των δε . -bye-

Υποκλινομαι και σ ευχαριστώ γιατί παρ όλο που δηλώνεις ευθαρσώς το οτι δεν σου αρέσουν, εντούτοις έχεις την πείρα,το ήθος και το σθένος να κρίνεις αντικειμενικά και αμερόληπτα.

και κυρίως..σωστά !:grinning-smiley-043

Ειλικρινά με εκπλήσεις συνέχεια..

By the way και εγώ αυτό ακούω τώρα ,κάτι σαν γαλήνεμα ένεκα οι "εξελίξεις"..

7113689x.jpg
 
Re: Now playing...

Όλως τυχαίως χθες το βράδυ είδαμε με τη μικρή και την ταινία...

Αδιαθετήσαμε και οι δυό το πρωί...:flipout:



:grinning-smiley-043:grinning-smiley-043:grinning-smiley-043
 
Re: Απάντηση: Re: Now playing...

Πάντοτε υπερβολικός . Σαν το συμπληρωματικό αντίθετο του Ιωάννου -bye-:flipout::flipout::flipout:



Δεν σου κρύβω ότι για να συνεφέρουμε τα πράγματα έπαιξε 3 φορές στη διαπασών το Christina the Astonishing και τον Νικολάκη να σπαράζει...

Μέσα σε 1-2 λεπτά όλα τα προηγούμενα έμοιαζαν στη καλύτερη με τσιφτετέλια σε πρωινάδικο.
Έμαθα από φίλη ότι στα Λονδρέζικα σινεμά που προβλήθηκε, η ατμόσφαιρα ήταν παρόμοια...

Καπάκι το Third (εκ Bristol μεριά) ολοκλήρωσε τη στροφή:grandpa:

Θριλεριά η νύχτα....
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Now playing...

Δεν σου κρύβω ότι για να συνεφέρουμε τα πράγματα έπαιξε 3 φορές στη διαπασών το Christina the Astonishing και τον Νικολάκη να σπαράζει...

Μέσα σε 1-2 λεπτά όλα τα προηγούμενα έμοιαζαν στη καλύτερη με τσιφτετέλια σε πρωινάδικο.
Έμαθα από φίλη ότι στα Λονδρέζικα σινεμά που προβλήθηκε, η ατμόσφαιρα ήταν παρόμοια...

Καπάκι το Third (εκ Bristol μεριά) ολοκλήρωσε τη στροφή:grandpa:

Θριλεριά η νύχτα....

Επρεπε να είχες κόρη , όπως η δικιά μου , να ακούει το Mamma Mia στο repeat όλο το Σ/Κ , να σου πω εγώ :grandpa::flipout::flipout:
 
Re: Απάντηση: Re: Now playing...

Δεν σου κρύβω ότι για να συνεφέρουμε τα πράγματα έπαιξε 3 φορές στη διαπασών το Christina the Astonishing και τον Νικολάκη να σπαράζει...

Μέσα σε 1-2 λεπτά όλα τα προηγούμενα έμοιαζαν στη καλύτερη με τσιφτετέλια σε πρωινάδικο.
Έμαθα από φίλη ότι στα Λονδρέζικα σινεμά που προβλήθηκε, η ατμόσφαιρα ήταν παρόμοια...

Καπάκι το Third (εκ Bristol μεριά) ολοκλήρωσε τη στροφή:grandpa:

Θριλεριά η νύχτα....

Αν και "ξεστρατίζεις" καμιά φορά έχεις ένα μοναδικό τρόπο να γυρίζεις πίσω στο τσακ μπαμ -bye-
 
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Now playing...

Επρεπε να είχες κόρη , όπως η δικιά μου , να ακούει το Mamma Mia στο repeat όλο το Σ/Κ , να σου πω εγώ :grandpa::flipout::flipout:

Απο μικρο και απο τρελλο μαθαινεις την αληθεια....:grandpa:

Οποτε να την εμπιστευεσαι την μικρη ....κατι παραπανω θα ξερει:flipout::flipout:-bye-