Re: Now playing...
να δω ποσα κανταρια μουσικη χρειαζεται να ακουσω ακομα ,για να καταλαβω και γω ο ερμος τι σας αρεσει απο αυτο το ειδος της μουσικης!!!!
Σορρυ Ρε Γιωργο δεν ειναι επι προσωπικου αλλα απορω τι ειναι αυτο που ακους εσυ και δεν μπορω να πιασω εγω!!!
τοσο απαιδευτος ειμαι ..την κοινωνια μου μεσα!!!
Επειδή με έβαλες στην διαδικασία να το σκεφτώ τελικά κατέληξα ότι εδώ το στοιχείο που τελικά έχει παραλύσει τον εγκέφαλο μου και πλέον λειτουργώ συναισθηματικά απέναντι στο αποτέλεσμα οφείλεται στο σαξόφωνο που είναι αλλού. Και όταν λέω αλλού δεν υπαινίσσομαι καθόλου την κλασική λαϊκή ρήση "Ο άνθρωπος είναι τζαζεμένος" αλλά σημειολογικά αλλού, ανήκει σε άλλη εποχή. Το σαξόφωνο είναι εδώ αυτό που εκτινάσσει τον δίσκο πάνω από την δημιουργία του.
Έχουμε λοιπόν μια βάση που την αντιλαμβάνεται ο καθένας όπως θέλει είτε ως no wave ,ως disco punk, punk funk, και ένα σαξόφωνο που λειτουργώντας συνοδευτικά με την βάση, και καθόλου καπελώνοντας την, έρχεται να δημιουργήσει μια σειρά αλλεπάλληλων εικόνων Η πρόσμιξη αυτή μουσικά δίνει βάθος ή μία στην άλλη αφενός και αφετέρου πυροδοτεί και μια σειρά εικόνων .Eδώ ξεκινάει το στοιχείο της "απόλαυσης" για μένα που ταυτίζεται βασικά με την την δημιουργία εικόνων και συναισθημάτων.
Ενα απίστευτο déjà vu σαν να είσαι ταυτόχρονα σε δύο διαφορετικές εποχές Έχω δημιουργήσει με την φαντασία μου ακόμα και εικόνες που δεν έχουν καμία σχέση λογικά με τον δίσκο όπως για παράδειγμα ότι τον ακούω από γραμμόφωνο.
Το να είσαι εξοικειωμένος με ένα είδος ή να αντιλαμβάνεσαι το μουσικό βάρος του με το να το απολαμβάνεις είναι ένα κλικ.. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν έχει να κάνει καν με τον καλλιτέχνη αυτό, Πιθανώς αφορά στιγμές του καλλιτέχνη με στιγμές δικές σου. Όταν λοιπόν αυτό συμβεί τότε αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα τελείως διαφορετικά. Ακούς μελωδία εκεί που θεωρητικά δεν υπάρχει, βρίσκεις δομή εκεί που άλλος ακούει κάτι τελείως
free, αλλά και το πολύ πιο ουσιαστικό αφήνεις τον εαυτό σου να απολαύσει εκεί που κάποιος άλλος θα απέρριπτε ή θα προσέγγιζε επιστημονικά (πολύ ενδιαφέρον δηλαδή το άκουσμα σας κύριε …αλλά εμένα με αφήνει παγερά αδιάφορο)
Παράδειγμα και εφόσον μιλάμε για no wane το
Dub Housing των
Pere Ubu είναι δίσκος που εγώ τον θεωρώ μεγάλο και σημαντικό από την πλευρά του μουσικού ενδιαφέροντος ,δεν είναι όμως απόλαυση για μένα.Ακόμα μεγαλύτερο μουσικό ενδιαφέρον έχει το
Buy του
James Chance…………..η απόλαυση όμως για μένα έρχεται στο συγκεκριμένο live του
James Chance
μέχρις τά 40τόσα....Μετά μετατρέπεται σέ Γεροντικό
