Ο Αφέντης της Πραγματικότητας

βρε σεις ουτε οι cheer ούτε οι Fudge πετύχαν την αναλογία της συνταγής.
Τρίγωνα πανοράματος λένε ότι φτιάχνουν πολλοί....
 
...Πριν από αυτούς καλούπι δεν υπήρχε.
Αυτοί το φτιάξανε.
Μετά μπορεί να ξεχύλωσε, να φούσκωσε να βάρυνε, όμως έχασε τις αναλογίες του παρθενώνα.
Είχαν το απόλυτο στήσιμο, ώστε από δυό όργανα και ένα σετ τύμπανα να βγαίνει βάρος, καθαρότητα, χωρίς σκόνη, ορυμαγδό, πίσσα, πούπουλα.
'Ολο το παραπάνω κουμπώνει αβίαστα και "αλλού"

Μερικά "τίποτα" :
society_d1.jpg
nega_t7.gif
tanks_7.jpg


α ναι
και ένα ακόμη
images
 
αφού ξεφύγαμε λίγο απ το θέμα μας ας βάλω και γω ολίγον τι από μπολεκ και λολεκ....μεγάλος δίσκος για την εποχή...

lu11.jpg
 
off topic O Μπίλιας που έπαιρνε φόρα και έπεφτε πάνω στους πάγκους (μπάρα) με τα πλευρά του,,στα καταστήματα εκείνα που έκαναν το "λάθος" να παίξουν κάτι από Μotorhead μόνο πανκιο δεν ήταν αγαπητέ Μουκ...:music-smiley-005:


Η original πρώτη έκδοση του "Μotorhead", είχε πάνω ένα sticker από μια κριτική δημοφιλούς εντύπου της εποχής. Μεταξύ άλλων έλεγε: "If you liked Sabbath, the Ramones, Zeppelin, the Pistols, you love Motorhead."

Ο Lemmy είχε ήδη ανακατευτεί με μπάντες σαν τους Sam Gopal και τους Hawkwind. Μπάντες που το ροκ ψυχεδελικό στοιχείο ήταν μπροστά πάντα.

Για μένα οι AC/DC σε fast forward X 3 είναι πανκ. Αυτό είναι οι Motorhead σαν ήχος (παρόλο που έπη σαν το iron horse έφεραν άλλη σφραγίδα).
 
Re: Απάντηση: Re: Ο Αφέντης της Πραγματικότητας

Μα δεν είναι φοβερό ; Κι από την άλλη τόσο γοητευτικό ; Τρελλαίνομαι για τους Hawkwind , με άφηναν αδιάφορο οι Motorhead ( ποτέ δεν αγόρασα δίσκο τους ) , αντιπαθώ το πανκ ( αν και το God save δεν είναι τόσο άσχημο όσο πίστευα )και θεωρώ τους Sabbath όχι μόνον πατέρες του μέταλ και αξεπέραστους , αλλά και κάτι παραπάνω . Για τα χρόνια της εφηβείας μου και λίγο μετά σ' αυτόν τον χώρο τίποτα δεν μπορούσε να αντιπροσωπεύει καλύτερα το ροκ από τους Sabbath , Purple , Zeppelin.

Αυτή είναι η μαγεία της μουσικής, και τα δύο είναι παιδιά του Ian Fraser ( Lemmy ), μόνο που οι Motorhead, είναι άλλο πράμα, ξεπήδησαν σχεδόν μέσα από τις στάχτες του punk και κατέκτησαν τις κορυφές του μεταλ.

Ακούω ακόμη και σήμερα όλα αυτά τα συγκροτήματα, με τα ίδια τρέλλα που άκουγα πριν από 30 χρόνια!
 
Re: Απάντηση: Re: Ο Αφέντης της Πραγματικότητας

Ακούω ακόμη και σήμερα όλα αυτά τα συγκροτήματα, με τα ίδια τρέλλα που άκουγα πριν από 30 χρόνια!

Αυτό, λέει πολλά για σένα.:popcorn:
Οχι απαραίτητα ...κολακευτικά :frusty: :jester:
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ο Αφέντης της Πραγματικότητας

Αυτή είναι η μαγεία της μουσικής, και τα δύο είναι παιδιά του Ian Fraser ( Lemmy ), μόνο που οι Motorhead, είναι άλλο πράμα, ξεπήδησαν σχεδόν μέσα από τις στάχτες του punk και κατέκτησαν τις κορυφές του μεταλ.

Ακούω ακόμη και σήμερα όλα αυτά τα συγκροτήματα, με τα ίδια τρέλλα που άκουγα πριν από 30 χρόνια!

Δεν ξερω αν ο Lemmy περιμενε το πανκ για να παιξει ετσι.Αν επαιζε κατι αυτο ηταν ανοθευτο,αγνο,αγριο με πολυ βρωμα κατω απο τα νυχια ροκ εν ρολ.Οπως και οι ΑC/DC.
Τωρα επειδη το θρεντ ειναι για τους Αγιους Black Sabbath το μονο που μπορω να πω ειναι οτι για μενα ειναι οτι λιγες φορες ο μινιμαλισμος στη μουσικη ακουγοταν τοσο συναρπαστικος.Γι αυτο και για μενα ακουγονται ακομα τοσο φρεσκοι..
Το Master of Reality ειναι δισκαρα οπως ολοι σχεδον με τον Οζζυ.Αν και οι αγαπημενοι μου ειναι το Sabbath Bloody Sabbath και το Paranoid.Mετα ερχεται ο Αρχοντας.

Παντως η πλακα ειναι οτι ποτε δεν ειχα ακουσει αρνητικη γνωμη και μαλιστα τεκμηριωμενη για τους Σαμπαθ.Και μονο γι’αυτο παρολο που διαφωνω καθετα μ’αυτα που εγραψε ο λυμπε και ,χωρις να θεωρηθει γλειψιμο προς τον λυμπε η ειρωνια,αξιζει να μπαινει κανεις σ’ αυτο το φορουμ.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ο Αφέντης της Πραγματικότητας

Δεν ξερω αν ο Lemmy περιμενε το πανκ για να παιξει ετσι.Αν επαιζε κατι αυτο ηταν ανοθευτο,αγνο,αγριο με πολυ βρωμα κατω απο τα νυχια ροκ εν ρολ.Οπως και οι ΑC/DC.
Τωρα επειδη το θρεντ ειναι για τους Αγιους Black Sabbath το μονο που μπορω να πω ειναι οτι για μενα ειναι οτι λιγες φορες ο μινιμαλισμος στη μουσικη ακουγοταν τοσο συναρπαστικος.Γι αυτο και για μενα ακουγονται ακομα τοσο φρεσκοι..
Το Master of Reality ειναι δισκαρα οπως ολοι σχεδον με τον Οζζυ.Αν και οι αγαπημενοι μου ειναι το Sabbath Bloody Sabbath και το Paranoid.Mετα ερχεται ο Αρχοντας.

Παντως η πλακα ειναι οτι ποτε δεν ειχα ακουσει αρνητικη γνωμη και μαλιστα τεκμηριωμενη για τους Σαμπαθ.Και μονο γι’αυτο παρολο που διαφωνω καθετα μ’αυτα που εγραψε ο λυμπε και ,χωρις να θεωρηθει γλειψιμο προς τον λυμπε η ειρωνια,αξιζει να μπαινει κανεις σ’ αυτο το φορουμ.

Πως φαίνεται ότι δεν διάβαζες ΗΧΟ μικρός . Ο τότε γενικός κουμανταδόρος Α. Ζήλος τους είχε ξεσκίσει τους καημένους . Εις μάτην όμως . Κανείς δεν τον άκουγε :BDGBGDB55:
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Ο Αφέντης της Πραγματικότητας

Ακούω ακόμη και σήμερα όλα αυτά τα συγκροτήματα, με τα ίδια τρέλλα που άκουγα πριν από 30 χρόνια!

Συμφωνώ και επαυξάνω . Ειδικά για τους Sabbath και τους Purple. Τα ακούω ακριβώς έτσι κι εγώ σήμερα . Διαχρονική μουσική
 
O Lemmy έπαιζε μπάσο σε gigs των Damned. Συμφωνώ με τον Μουκ.
Μιλάμε για αγνό rock 'n roll.

Οι Vanilla είναι τεράστια μπάντα. Αν τους βάλετε σ´ένα μκ 2 και μειώσετε την ταχύτητα ,θα βγάλετε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα.

Όμως θα συμφωνήσω με τον Παναγιωτίδη για το καλούπι. Eντάξει κάποιες επιρροές πάντα υπάρχουν. Αλλά εδώ μιλάμε για το σημείο 0 .

Σπουδαίο το άλμπουμ των Lucifers Friend.
 
Απάντηση: Re: Ο Αφέντης της Πραγματικότητας

O Lemmy έπαιζε μπάσο σε gigs των Damned. Συμφωνώ με τον Μουκ.
Μιλάμε για αγνό rock 'n roll.

Οι Vanilla είναι τεράστια μπάντα. Αν τους βάλετε σ´ένα μκ 2 και μειώσετε την ταχύτητα ,θα βγάλετε κάποια χρήσιμα συμπεράσματα..

εχουν τιποτα περιεργα μηνυματα?:flipout:
 
Re: Απάντηση: Re: Ο Αφέντης της Πραγματικότητας

Αυτό, λέει πολλά για σένα.:popcorn:
Οχι απαραίτητα ...κολακευτικά :frusty: :jester:

Γιατί, κι εσύ δεν ακούς τους VU με την ίδια τρέλλα... 40 χρόνια μετά;

Όχι ότι σε αδικώ δηλαδή... ;)