Ο αρχιεπισκοπος Χριστοδουλος απεβιωσε

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=867804&lngDtrID=244

Σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος καθήκοντα τοποτηρητού προβλεπόταν να αναλάβει ο μητροπολίτης Λαγκαδά κ. Σπυρίδων, ο οποίος από όλα τα μέλη της Ιεραρχίας έχει τα πρεσβεία της Αρχιεροσύνης. Επειδή είναι ασθενής ο εν λόγω ιεράρχης μπορεί να δηλώσει κώλυμα, οπότε θα έπρεπε να αναλάβει ο μετά από αυτόν μητροπολίτης Κιλκισίου, ο οποίος επίσης είναι ασθενής. Ο επόμενος στα πρεσβεία ήταν μητροπολίτης Λευκάδος και Ιθάκης κ. Νικηφόρος, ο οποίος όμως εκοιμήθη και αυτός το πρωί της Δευτέρας. Έτσι τοποτηρητής ανέλαβε ο μητροπολίτης Καρυστίας κ. Σεραφείμ.

Sorry παίδες αλλά εδώ γέλασα.
 
Απάντηση: Re: Ο αρχιεπισκοπος Χριστοδουλος απεβιωσε

http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=867804&lngDtrID=244

Σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη της Εκκλησίας της Ελλάδος καθήκοντα τοποτηρητού προβλεπόταν να αναλάβει ο μητροπολίτης Λαγκαδά κ. Σπυρίδων, ο οποίος από όλα τα μέλη της Ιεραρχίας έχει τα πρεσβεία της Αρχιεροσύνης. Επειδή είναι ασθενής ο εν λόγω ιεράρχης μπορεί να δηλώσει κώλυμα, οπότε θα έπρεπε να αναλάβει ο μετά από αυτόν μητροπολίτης Κιλκισίου, ο οποίος επίσης είναι ασθενής. Ο επόμενος στα πρεσβεία ήταν μητροπολίτης Λευκάδος και Ιθάκης κ. Νικηφόρος, ο οποίος όμως εκοιμήθη και αυτός το πρωί της Δευτέρας. Έτσι τοποτηρητής ανέλαβε ο μητροπολίτης Καρυστίας κ. Σεραφείμ.

Sorry παίδες αλλά εδώ γέλασα.

Πες μας το αστείο να γελάσουμε και 'μεις βρε αδερφέ........
 
Είναι κάτι μεταξύ τραγικής ειρωνείας και μαύρου χιούμορ.

Έχω την εντύπωση ότι ο Σύριος δε γέλασε επειδή είναι αστείο ακριβώς...
 
Απάντηση: Re: Ο αρχιεπισκοπος Χριστοδουλος απεβιωσε

Είναι κάτι μεταξύ τραγικής ειρωνείας και μαύρου χιούμορ.

Έχω την εντύπωση ότι ο Σύριος δε γέλασε επειδή είναι αστείο ακριβώς...

Συμφωνώ.
Προφανώς οι τραγικές συμπτώσεις καμμιά φορά φέρνουν μειδίαμα.:ears:
Δεν πιστεύω πως ο Σύριος είχε λόγο να χλευάσει ή να "γελάσει" με κάτι τόσο σοβαρό και επίκαιρο..
 
πάντως ο Άγιος Λαγκαδά, μια και αναφέρθηκε, είναι απίστευτος. Ψηλός, χρησιμοποιεί την ποιμαντική ράβδο δίκην ...μαγκούρας! Πριν 4 χρόνια, σε μία εκδήλωση στο Επαρχείο Λαγκαδά, θυμάμαι την βάρεσε (τώρα λάθος ήταν?) στο πόδι του Νομάρχη.
 
Guybrush και Δημήτρη ίσως να το διάβασα στραβά.........για να το λέτε κάτι θα ξέρετε. Απλώς, εμένα μου έκανε καλή εντύπωση το ότι προβλέπεται άμεση αντικατάσταση στο χώρο της Ιεραρχίας (που εδώ που τα λέμε δεν χάλασε και ο κόσμος αν μείνει κενή η θέση και για 2 μέρες) σε αντιπαραβολή με την περίπτωση του Αντρέα στο Ωνάσειο.
 
Είμαι αθεράπευτα συναισθηματικός, σε σημείο που συγκινήθηκα το πρωί που το άκουσα.
Όσο γι αυτόν που θα μας κρίνει όλους.......
.....Καλά κρασιά!
 
Είμαι αθεράπευτα συναισθηματικός, σε σημείο που συγκινήθηκα το πρωί που το άκουσα.
Όσο γι αυτόν που θα μας κρίνει όλους.......
.....Καλά κρασιά!


Συναισθηματικος στην αρχη , κυνικος στο τελος :cool4:
 
To πιο τραγικό από ολα ειναι να ξέρεις ότι σε λιγες μέρες πεθαίνεις. Μεγάλο μαρτύριο.
 
ειρήνη... ? δύσκολο!

εκεί είναι που σε πιάνουν τα διαβόλια και τα τριβόλια και γίνεσαι άλλος άνθρωπος.

ή πέφτεις πιο γρήγορα εκεί που είναι να πας ή ζεις μέχρι να φύγεις.

μέση λύση νομίζω δεν υπάρχει.
 
Οποιος φοβάται να πεθάνει, φοβάται και να ζήσει.

αν δεν συμφιλιωθείς με την ιδέα του αναπόφευκτου, να δεις τα δευτερόλεπτα να κυλουν ανάποδα, δεν συνειδητοποιείς οτι πρέπει να κατηγοριοποιήσεις τα ονειρά σου σε βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, να δουλεψεις για τα πρώτα, να θέσεις την βάση για τα δευτερα, και να τα κυνηγήσεις,

αλλά προσβλέπεις συνεχώς στο χρώμα ενος αυριο που ισως να μην ερθει και ποτέ.

συμβιβάζεσαι λοιπόν με το σήμερα, με την ελπίδα ενος καλύτερου αυριο,
και ετσι τα αυριο σου περνουν χωρίς να τα υπολογίζεις, πόσο ακριβά ειναι.

και οταν ερχεται η μέρα που δεν εχει αυριο,

απο τους μήνες μέχρι τα nanosecond που σου μένουν απο την συνειδητοποίηση του τέλους μέχρι το τέλος καθαυτό,

το μόνο που σκέφτεσαι ειναι τα "αυριο" που αφησες να γίνουν "εχθές" τσάμπα,
ενώ ηταν τόσο μα τόσο ακριβά.......
 
Οποιος φοβάται να πεθάνει, φοβάται και να ζήσει.

αν δεν συμφιλιωθείς με την ιδέα του αναπόφευκτου, να δεις τα δευτερόλεπτα να κυλουν ανάποδα, δεν συνειδητοποιείς οτι πρέπει να κατηγοριοποιήσεις τα ονειρά σου σε βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, να δουλεψεις για τα πρώτα, να θέσεις την βάση για τα δευτερα, και να τα κυνηγήσεις,

αλλά προσβλέπεις συνεχώς στο χρώμα ενος αυριο που ισως να μην ερθει και ποτέ.

συμβιβάζεσαι λοιπόν με το σήμερα, με την ελπίδα ενος καλύτερου αυριο,
και ετσι τα αυριο σου περνουν χωρίς να τα υπολογίζεις, πόσο ακριβά ειναι.

και οταν ερχεται η μέρα που δεν εχει αυριο,

απο τους μήνες μέχρι τα nanosecond που σου μένουν απο την συνειδητοποίηση του τέλους μέχρι το τέλος καθαυτό,

το μόνο που σκέφτεσαι ειναι τα "αυριο" που αφησες να γίνουν "εχθές" τσάμπα,
ενώ ηταν τόσο μα τόσο ακριβά.......

'Εγραψες παλι!!! :grandpa:

Και εγώ κατι αναλογο σκεφτομουν να πω, αλλά θα συμφωνησω με την αποψη σου!

Δωστε βαση στο τωρα και στα ονειρα της στιγμης και αφηστε το αυριο να ερθει (αν ερθει ) απο μονο του! :a0210:
 
Συναισθηματικος στην αρχη , κυνικος στο τελος :cool4:

Μόνο κυνισμό δεν εκφράζει η άποψή μου.
Το αντίθετο μάλιστα.
Με στεναχωρεί η απώλεια ενός ανθρώπου που αν και τα πιστεύω του δεν μου λένε τίποτα, αναγνωρίζω ότι είναι αποδεκτά από μεγάλη μάζα των Ελλήνων.
 
Οποιος φοβάται να πεθάνει, φοβάται και να ζήσει.

αν δεν συμφιλιωθείς με την ιδέα του αναπόφευκτου, να δεις τα δευτερόλεπτα να κυλουν ανάποδα, δεν συνειδητοποιείς οτι πρέπει να κατηγοριοποιήσεις τα ονειρά σου σε βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, να δουλεψεις για τα πρώτα, να θέσεις την βάση για τα δευτερα, και να τα κυνηγήσεις,

αλλά προσβλέπεις συνεχώς στο χρώμα ενος αυριο που ισως να μην ερθει και ποτέ.

συμβιβάζεσαι λοιπόν με το σήμερα, με την ελπίδα ενος καλύτερου αυριο,
και ετσι τα αυριο σου περνουν χωρίς να τα υπολογίζεις, πόσο ακριβά ειναι.

και οταν ερχεται η μέρα που δεν εχει αυριο,

απο τους μήνες μέχρι τα nanosecond που σου μένουν απο την συνειδητοποίηση του τέλους μέχρι το τέλος καθαυτό,

το μόνο που σκέφτεσαι ειναι τα "αυριο" που αφησες να γίνουν "εχθές" τσάμπα,
ενώ ηταν τόσο μα τόσο ακριβά.......

Η μπορει να παει και αλλιως. Ο φοβος του θανατου σε κανει να αφυπνιζεσαι , να νιωθεις οτι πρεπει να κυνηγησεις την ζωη και να νιωσεις εντονα την καθε στιγμη της . Λεμε το ιδιο η διαφορετικο ? :flipout: :flipout:
 
εγώ απλώς το εγραψα πιό ποιητικά :p:p:p

Αλλά και πάλι, σημαντικό για να τα κάνει ολα αυτά ο φόβος του περατού, του επερχόμενου τέλους, πρέπει να τον νοιώσεις πρώτα, να μην πιστευεις οτι εισαι αθάνατος, και μετά να τον χρησιμοποιήσεις εποικοδομητικά.

Ειναι αυτό που είπε κάποιος.
Οταν γεννήθηκες, ολοι γελούσαν, μόνο εσύ εκλαιγες.
Ζήσε ετσι ωστε, οταν πεθάνεις να εισαι ο μόνος που θα γελά, οταν όλοι οι υπόλοιποι θα κλαίνε.