Ο συνθέτης ή ο στιχουργός;

[Δημήτρης Ιωάννου]

Ναι αλλά μπορεί ένα ωραίο τραγούδι να το καταστρέψει πανεύκολα ένα "ανεύθυνος"(για να μην πώ ηλίθιος) στίχος.
Ειδικά στην γλώσσα μας.

 

[Σπύρος Σούρλας]

Ναι αλλά μπορεί ένα ωραίο τραγούδι να το καταστρέψει πανεύκολα ένα "ανεύθυνος"(για να μην πώ ηλίθιος) στίχος.
Ειδικά στην γλώσσα μας.

Μού θύμισες εκείνο το αμίμητο τής Μελίνας Κανά ´Να βάλω τα μεταξωτά και να φυσάει
στα εργοστάσια μπροστά και στα σκουπίδια πλάι
Να μπερδευτώ με τους εργάτες, να πω τον πόνο μου στις γάτες
και στη φουφού του καστανά στάχτη να γίνεις σατανά':Banane0::Banane0:

Και παρομοίως:'Πάω ν’ αδειάσω το τασάκι κι αυτό το σκούρο σου σακάκι
Θα το πετάξω απ’ το μπαλκόνι, να βρει κανένα που κρυώνει'...Eυτυχώς πού δέν τον βρήκε το τασάκι τον απο κάτω και τον βρήκε το σακάκι....:ADFADF1::ADFADF1:


Και ειχε γινει και hit..
Οποτε ακούω αυτους τούς στίχους νά τραγουδιούνται μέ την γνωστή ´σοβαρότητα´τού ´έντεχνου´πέφτω κάτω απο τά γέλια.

 

[Ηλίας Κ]

Στο ελληνόφωνο τραγούδι δεν το συζητάω καν, ο στιχος είναι πολύ σημαντικός. Δε μπορώ να ακούσω ηλιθιους στίχους όσο καλή και να είναι η μουσική.
Αλλα γενικότερα, η μουσική έχει πρωτευοντα ρόλο στις επιλογές μου

 

[Skakinen]

Η ρίμα πολλές φορές λειτουργεί σαν δυνάστης και ακόμη και τραγούδια σοβαρών προθέσεων οδηγούνται σε στιχουργικές φαιδρότητες όπως το παράδειγμα του Σπύρου με τα σκουπίδια και τα μεταξωτά. Στα τραγούδια μαζικής παραγωγής βέβαια όπου ούτως ή άλλως το ειδικό βάρος είναι ελάχιστο τα αποτελέσματα είναι ξεκαρδιστικά.

 

[Δημήτρης Ν.]

"αγάπη μου επικίνδυνη
φοβάμαι και τη σκιά σου
ερείπιο με κατάντησες
με τον άπιστο τον έρωτα σου"

λιτότης , σαφήνεια , οικονομία , συμμετρία ....

 

[Aggelos M.]

Δεν ειμαι και ουτε κανω τον ειδικο αλλα δεν με βρισκει συμφωνο μια τοσο επιφανειακη κριτικη στον στιχο.
Κατα την γνωμη μου δεν μπορεις να κανεις μια τετοια αναλυση (αναφερομαι κυριως στο "Να βαλω τα μεταξωτα") εκτος αν κανουμε χιουμορ...
Αν κρινουμε με τον ιδιο τροπο για παραδειγμα τους στιχους του Καβαδια θα μας φανουν αστειοι αλλα νομιζω οτι ολοι συμφωνουν οτι δεν ειναι ετσι...

 

[send]

Re: Απάντηση: Ο συνθέτης ή ο στιχουργός;

"αγάπη μου επικίνδυνη
φοβάμαι και τη σκιά σου
ερείπιο με κατάντησες
με τον άπιστο τον έρωτα σου"

λιτότης , σαφήνεια , οικονομία , συμμετρία ....

Με χιονόνερο και κρύο
πέρασα από μια πλατεία
και μου φωνάζει ένας μικρός:
"Πάρτε κύριε λαχεία".

Εγώ δεν έχω τύχη
πικραμένο μου αγόρι
δωσ μου όμως δυο λαχεία
και άντε σπίτι μην κρυώσεις
στη βροχή στο ξεροβόρι.

"Άραγε ποιά αμαρτία να πληρώνει ο μικρός;"
Τό λεγα και περπατούσα μες στο κρύο βιαστικός.

Εξαναπέρασα μια μέρα μα το αγόρι δεν το είδα
γιατί αρρώστησε βαριά από την κακοκαιρία.
Το φτωχό το σπιτικό του το έμαθα και αμέσως πήγα
και ω συμφορά μου! Τί με βρήκε! Μου φωνάζει μια γυναίκα:
"Το παιδί σου ξεπληρώνει τη δική σου αμαρτία! "


Ρεαλισμός των καιρικών φαινομένων, αναφορά στον Άντερσεν, κοινωνική ευαισθησία, τραγική κορύφωση, και σεναριακή ανατροπή στο φινάλε

 

[Φίλιππος Φ.]

Re: Απάντηση: Ο συνθέτης ή ο στιχουργός;

Μού θύμισες εκείνο το αμίμητο τής Μελίνας Κανά ´Να βάλω τα μεταξωτά και να φυσάει
στα εργοστάσια μπροστά και στα σκουπίδια πλάι
Να μπερδευτώ με τους εργάτες, να πω τον πόνο μου στις γάτες
και στη φουφού του καστανά στάχτη να γίνεις σατανά':Banane0::Banane0:

Και παρομοίως:'Πάω ν’ αδειάσω το τασάκι κι αυτό το σκούρο σου σακάκι
Θα το πετάξω απ’ το μπαλκόνι, να βρει κανένα που κρυώνει'...Eυτυχώς πού δέν τον βρήκε το τασάκι τον απο κάτω και τον βρήκε το σακάκι....:ADFADF1::ADFADF1:


Και ειχε γινει και hit..
Οποτε ακούω αυτους τούς στίχους νά τραγουδιούνται μέ την γνωστή ´σοβαρότητα´τού ´έντεχνου´πέφτω κάτω απο τά γέλια.

Αχ βρε Σπύρο ....

Ζει σε 2 παράλληλα σύμπαντα η κοπέλλα ... Στο ένα είναι το εργοστάσιο και στο άλλο τα σκουπίδια ...
Οσο δε για τα μεταξωτά, μάλλον βρακιά εννοεί και φιλοδοξεί να γίνει Μέριλιν Μονρό στο μετρό του Παρισιού ...

Τέλος, για τη φουφού είναι ο μόνος τρόπος να υπονοήσει οτι είναι χειμώνας (έχεις δεί καστανάδες ντάλα καλοκαίρι ?) ....

Τα υπόλοιπα τα αφήνω ασχολίαστα















(Πλάκα κάνουμε, έτσι ? Μη με φάτε ζωντανό ή μπλέξετε με αναλύσεις!!)

 

[send]

Re: Απάντηση: Ο συνθέτης ή ο στιχουργός;

Αν κρινουμε με τον ιδιο τροπο για παραδειγμα τους στιχους του Καβαδια θα μας φανουν αστειοι αλλα νομιζω οτι ολοι συμφωνουν οτι δεν ειναι ετσι...

Ίσα κι όμοια ο καστανάς με τον μαύρο θερμαστή από το Τζιμπουτί.

 

[Δημήτρης Ν.]

Δεν ειμαι και ουτε κανω τον ειδικο αλλα δεν με βρισκει συμφωνο μια τοσο επιφανειακη κριτικη στον στιχο.
Κατα την γνωμη μου δεν μπορεις να κανεις μια τετοια αναλυση (αναφερομαι κυριως στο "Να βαλω τα μεταξωτα") εκτος αν κανουμε χιουμορ...
Αν κρινουμε με τον ιδιο τροπο για παραδειγμα τους στιχους του Καβαδια θα μας φανουν αστειοι αλλα νομιζω οτι ολοι συμφωνουν οτι δεν ειναι ετσι...

Θα μείνω πάντα ιδανικός κι ανάξιος εραστής
των μακρυσμένων ταξιδιών και των γαλάζιων πόντων,
και θα πεθάνω μια βραδιά, σαν όλες τις βραδιές,
χωρίς να σχίσω τη θολή γραμμή των οριζόντων.

Για το Μαδράς, τη Σιγγαπούρ, τ' Αλγέρι και το Σφαξ
θ' αναχωρούν σαν πάντοτε περήφανα τα πλοία,
κι εγώ, σκυφτός σ' ένα γραφείο με χάρτες ναυτικούς,
θα κάνω αθροίσεις σε χοντρά λογιστικά βιβλία.

Θα πάψω πιά για μακρινά ταξίδια να μιλώ,
οι φίλοι θα νομίζουνε πως τα 'χω πιά ξεχάσει,
κι η μάνα μου, χαρούμενη, θα λέει σ' όποιον ρωτά :
"Ηταν μιά λόξα νεανική, μα τώρα έχει περάσει . . . "

Μα ο εαυτός μου μιά βραδιάν εμπρός μου θα υψωθεί
και λόγο, ως ένας δικαστής στυγνός, θα μου ζητήσει,
κι αυτό το ανάξιο χέρι μου που τρέμει θα οπλιστεί,
θα σημαδέψει, κι άφοβα το φταίστη θα χτυπήσει.

Κι εγώ, που τόσο επόθησα μια μέρα να ταφώ
σε κάποια θάλασσα βαθιά στις μακρινές Ινδίες,
θα 'χω ένα θάνατο κοινό και θλιβερό πολύ
και μιά κηδεία σαν των πολλών ανθρώπων τις κηδείες.

______________________________

Μέρες βαριές χοντρές ψιχάλες
πάνω σε χάπια και μπουκάλες
δε θα γυρέψω νοσηλεία
στα σινεμά και στα βιβλία

Πάω ν' αδειάσω το τασάκι
κι αυτό το σκούρο σου σακάκι
θα το πετάξω απ' το μπαλκόνι
να βρει κανέναν που κρυώνει κι εγώ...

Να βάλω τα μεταξωτά και να φυσάει
στα εργοστάσια μπροστά και στα σκουπίδια πλάι
να μπερδευτώ με τους εργάτες
να πω τον πόνο μου στις γάτες
και στη φουφού του καστανά
στάχτη να γίνεις σατανά

Έχει ψυχρούλα και μ' αρέσει
κι αν δε μου πάει θα σπάσω μέση
η αγάπη πάει με μπαστούνι
κι εγώ με γκάζια στο τακούνι

Το άσθμα μου κι ο βρυχηθμός μου
στα ραδιόφωνα του κόσμου
με τρύπια βάρκα και ναυτία
βγαίνω λοιπόν στην πειρατεία κι εγώ...

Να βάλω τα μεταξωτά και να φυσάει
στα εργοστάσια μπροστά και στα σκουπίδια πλάι
να μπερδευτώ με τους εργάτες
να πω τον πόνο μου στις γάτες
και στη φουφού του καστανά
στάχτη να γίνεις σατανά

Παραθέτω το πόνημα με την φουφού και τον καστανά -σατανά και ένα από τα πιό γνωστά και ωραία μελοποιημένα ποιήματα του Καββαδία . Εάν δεν μπορείς να αντιληφθείς την εσωτερική αγωνία και πάλη του ανθρώπου με τον εαυτό του και τις μύχιες επιθυμίες της ψυχής του , την ματαίωση τους και την πίκρα που επιφέρουν όταν γίνεται ο τελικός απολογισμός , η σούμα της ζωής , αν δεν μπορείς να διακρίνεις την κομψότητα στην εκφορά του λόγου , σε αντίθεση με την δήθεν επιτηδευμένη γραφή του δεύτερου , την προσπάθεια να βιασθεί ο λόγος για να προκύψει το δήθεν μοντέρνο της περιγραφής που τελικά οδηγεί στο απώλεια κάθε νοήματος
(Έχει ψυχρούλα και μ' αρέσει
κι αν δε μου πάει θα σπάσω μέση)
το αβασάνιστο της ρίμας η οποία πραγματοποιείται με ευκολίες επιπέδου δ' δημοτικού
(Πάω ν' αδειάσω το τασάκι
κι αυτό το σκούρο σου σακάκι
θα το πετάξω απ' το μπαλκόνι
να βρει κανέναν που κρυώνει )
και την απίστευτη μπουρδολογία του όλης περιγραφής , τότε καλόν θα ήταν φίλε μου να μην προβαίνεις σε τέτοιες επιπόλαιες κρίσεις και άτοπες συγκρίσεις .

 

[Aggelos M.]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ο συνθέτης ή ο στιχουργός;

Ίσα κι όμοια ο καστανάς με τον μαύρο θερμαστή από το Τζιμπουτί.

Αυτο πιστευεις οτι εννοουσα?
Αν ναι, να σταματησω...

Επ ουδενι δεν εκανα συγκριση του Καβαδια με το τραγουδακι της Κανα...
Τωρα πως προεκυψαν τα συγκεκριμενα σχολια...
Σχωρατε με, τοσα ξερω-τοσα λεω...

 

[Δημήτρης Ν.]

Απάντηση: Re: Απάντηση: Ο συνθέτης ή ο στιχουργός;

Με χιονόνερο και κρύο
πέρασα από μια πλατεία
και μου φωνάζει ένας μικρός:
"Πάρτε κύριε λαχεία".

Εγώ δεν έχω τύχη
πικραμένο μου αγόρι
δωσ μου όμως δυο λαχεία
και άντε σπίτι μην κρυώσεις
στη βροχή στο ξεροβόρι.

"Άραγε ποιά αμαρτία να πληρώνει ο μικρός;"
Τό λεγα και περπατούσα μες στο κρύο βιαστικός.

Εξαναπέρασα μια μέρα μα το αγόρι δεν το είδα
γιατί αρρώστησε βαριά από την κακοκαιρία.
Το φτωχό το σπιτικό του το έμαθα και αμέσως πήγα
και ω συμφορά μου! Τί με βρήκε! Μου φωνάζει μια γυναίκα:
"Το παιδί σου ξεπληρώνει τη δική σου αμαρτία! "


Ρεαλισμός των καιρικών φαινομένων, αναφορά στον Άντερσεν, κοινωνική ευαισθησία, τραγική κορύφωση, και σεναριακή ανατροπή στο φινάλε

Το παιδάκι- λαχειοπώλης είναι ο Βασιλάκης Καϊλας ;

 

[send]

Δεν είπα αυτό. Αλλα μια φορά έκανες έναν παραλληλισμό θέλοντας να πεις ότι με τέτοιες αναλύσεις διακωμωδούμε το βαθύτερο νόημα των στίχων, υπαινισσόμενος ότι οι εν λόγω στίχοι (με τη φουφού του καστανά) έχουν ένα βαθύτερο νόημα το οποίο προσωπικώς αδυνατώ να συλλάβω. Εάν δε το συνδυάσω με το σκούξιμο των κατά καιρούς ερμηνευτριών του στο φινάλε και υπογράμμιση της φράσης "στάχτη να γίνεις σατανά", προς επίδειξη των φωνητικών τους δυνατοτήτων, η έλλειψη κάποιου βαθύτερου νοήματος μου γίνεται ακόμη πιο ενοχλητική.

 

[Δημήτρης Θ.]

Το έτερον σου ήμισυ
δεν είχες σε εκτίμηση

 

[Aggelos M.]

Δεν ειπα οτι διακωμωδειτε κατι...

Ειπα οτι αν αναλυσουμε ετσι τους στιχους των τραγουδιων θα βγαλουμε πιθανον λαθος συμπερασματα.
Αν για παραδειγμα στους παρακατω στιχους

Mάσκα δεν έχω να γυρνώ στο καρναβάλι ετούτο
μόνο μια απόχη να τρυγώ της θάλασσας την πονηριά
και της σιωπής τον πλούτο

(δις)
Bάρα καλή, βάρα γερή, μια ντουφεκιά ζαχαρωτή
κι άσε να νοιώσει η γαλαρία του χαρτοπόλεμου τη βία

Σκουπίδι η σκέψη την πετώ, τη λογική απαρνιέμαι
μ' ένα σαράκι αρμένικο για δρόμους που δε θέλησα
στις χαραυγές ξεχνιέμαι

Bάστα το νού, βάστα το νου να μην γκρινιάξει του καιρού
πού 'φτιαξε με τον πόνο κλίκα και τσιγκουνεύεται στη γλύκα

Αν αρχισει καποιος και λοιδωρει την "ντουφεκια ζαχαρωτη" θα εχει δικιο ή αδικο?
Κατα την γνωμη μου ουτε το ενα ουτε το αλλο.
Υπαρχουν στιχοι που σου "λενε" κατι και σε αγγιζουν και στιχοι που παροτι μιλουν για υψηλα ιδανικα να μην σε ακουμπανε καθολου.
Τελος παντων νομιζω οτι αρκετα το τραβηξαμε (και σταματω γιατι εχω βρεθει να υπερασπιζομαι ενα τραγουδι για τοι οποιο συμφωνω μαζι σας ε την κριτικη σας)

 

[Γιώργος Κουν.]

Ένα πλοίον ταξιδεύον με υπέροχον καιρόν
αιφνιδίως εξοκείλει ανοιχτά των Αζορών.

Κι ένας νέος με μιαν νέα, ωραιότατα παιδιά
φθάνουν κολυμβών γενναίως εις πλησίον αμμουδιά.

Ζώντας βίον πρωτογόνου και ο νέος με την κόρη
κοίταζαν και κάπου κάπου εάν έρχεται βαπόρι.

Αλλά φθάσαντος χειμώνος και μη φθάνοντος βαπόρι
απεβίωσεν ο νέος και απέθανεν η κόρη.

Αργότερα αργότερα πλησίασαν δυο κότερα
ήρθε κι ένα βαπόρι ματαίως ψάχνον για να βρει
ματαίως ψάχνον για να βρει τον νέον και την κόρη.

Κατηραμένη νήσος, νήσος των Αζορών,
που καταστρέφεις νέους και θάπτεις των κορών.

Να πέσει τιμωρία από τον ουρανόν
να λείψεις απ' τους χάρτας και των ωκεανών.

Στιχοι: Μποστ
Μουσική : Μ. Θεοδωράκης



Και μιλάμε και για videoclip μπροστά απο την εποχή του! :award:

Πέστα ρε Γρηγόρη Θεέ
http://www.youtube.com/watch?v=zFH4...73DF97FE8&playnext_from=PL&index=0&playnext=1

 

[AKIS 96]

Στά τραγούδια πού αγάπησα μπορεί νά μέ απογοήτευε η νά μέ εντυπωσίαζε ή μουσική αλλά αυτό πού μέ συγκλόνιζε ήταν οί στίχοι.
Τό τραγούδι είναι καταρχήν Λόγος καί υπηρετείται από τήν Μουσική.
Μεγαλύτερη φτήνεια από τό νά φοράς στίχους πάνω σέ έτοιμη μουσική δέν υπάρχει κατα τή γνώμη μου.

 

[zavara]

H σύνθεση με κάνει να τα ερωτεύομαι,ο στίχος να τα αγαπάω και ο συνδυασμός των δύο με μια σωστή ερμηνεία,να τα κουβαλάω μέσα μου για πάντα...

 

[Σπύρος Σούρλας]

Δεν ειμαι και ουτε κανω τον ειδικο αλλα δεν με βρισκει συμφωνο μια τοσο επιφανειακη κριτικη στον στιχο.
Κατα την γνωμη μου δεν μπορεις να κανεις μια τετοια αναλυση (αναφερομαι κυριως στο "Να βαλω τα μεταξωτα") εκτος αν κανουμε χιουμορ...
Αν κρινουμε με τον ιδιο τροπο για παραδειγμα τους στιχους του Καβαδια θα μας φανουν αστειοι αλλα νομιζω οτι ολοι συμφωνουν οτι δεν ειναι ετσι...

Αν υπονοείς Αγγελε οτι υποκρύπτεται κάποιο σημαντικό νόημα στην ´φουφού τού καστανά´νά μέ συγχωρείς φίλε μου αλλά πιστεύω πώς τέτοιοι στίχοι απλά οχι μονον δεν λένε τίποτα ,αλλά άν το τραγούδι δεν ήταν τού Μάλαμα θά χλευαζόταν απόλους
Προτιμώ έναν καθαρά σκυλάδικο στίχο που δεν ειναι δήθεν παρά τετοιες ακροβατικές φαιδρότητες με το τασάκι και το σακάκι..

Με τον Καβαδία δεν νομίζω οτι γέλασε ποτέ κανείς.

Υ.Γ.
Δεν αναφέρθηκα τυχαια στο συγκεκριμένο τραγούδι..
Πάντα μούκανε εντύπωση που όταν το άκουγα σε συναυλίες ή σε μαγαζιά ,έβλεπα ανθρώπους να το τραγουδάνε μέ ´πάθος´...Απο τότε πέθαινα στά γέλια..

Προσωπικά το θεωρώ ως την χειρότερη εκδοχή ´σοβαροφανούς εντέχνου´απ´αυτά που πουλάνε στον κόσμο φύκια για μεταξωτές κορδέλλες.

 

[superfly]

"αγάπη μου επικίνδυνη
φοβάμαι και τη σκιά σου
ερείπιο με κατάντησες
με τον άπιστο τον έρωτα σου"

λιτότης , σαφήνεια , οικονομία , συμμετρία ....

:SFGSFGSF::music-smiley-005: