Μπράβο σ' όλους. Ωραίες φωτογραφίες.
Άν επρόκειτο να επιλέξω μία απ' όλες που μπήκαν μέχρι τώρα εδώ, θα επέλεγα την οικογενειακή του send (και συγχωρήστε με οι υπόλοιποι αλλά... η επιλογή έγινε μέ συναισθηματικά κι όχι με τεχνικά ή άλλα κριτήρια, καθότι κι εγώ είμαι τρίτεκνος) . Ωραίο κάδρο, πετυχημένη γωνία και... κατάλληλη στιγμή. Τα πιτσιρίκια είναι για μένα δύσκολο θέμα.
Βάζω κι εγώ τρείς τοπίου μ' επίσης συναισθηματικά κριτήρια.
Η πρώτη, λήφθηκε στον επαρχιακό δρόμο Ξάνθης - Σταυρούπολης. Απ' την Ξάνθη μέχρι το γεφύρι αυτό πήγαινα τουλάχιστον τρείς φορές τη βδομάδα με το ποδήλατο, όταν στα νιάτα μου ασχολιόμουν με τη γυμναστική. Σκληρή διαδρομή ανέβα- κατέβα, μέσα στο πράσινο.
Η δεύτερη, λήφθηκε καθ´ οδόν προς το χωριό της μάνας μου και της συζύγου μου, την Κριθιά Θεσ/νίκης. Αυτά έβλεπα μικρός κάποτε, αυτά (ευτυχώς) υπάρχουν και σήμερα χωρίς αλλαγές.
Η τελευταία δείχνει μέρος του τοπίου που βλέπω απ' την αυλή του πατρικού της συζύγου μου. Καθώς το σπίτι βρίσκεται στην άκρη του χωριού, όποτε βρίσκομαι "πάνου" έχω την πολυτέλεια να ξεκουράζω τα (κουρασμένα απο πολυκατοικίες και τσιμέντο) μάτια μου μακρυά στον ορίζοντα, αγναντεύοντας τον κάμπο κι απολαμβάνοντας την ησυχία που επικρατεί.
Οι δυό τελευταίες, λήφθηκαν μετά απο έντονη βροχή και με αρκετή υγρασία στην ατμόσφαιρα.