Οι Τετρομαγμένοι.
- Thread starter Σπύρος Σούρλας
- Start date
Εγω παντως βαριομουν και επειδη ο Δημητρης σημερα στη μουσικη ειναι μεσα στην αγαπη
, βρηκα αυτο να ξεκινησω debate, γιατι ενα καλο Debate με το Δημητρη την ημερα τον γιατρο τον κανει περα.
, βρηκα αυτο να ξεκινησω debate, γιατι ενα καλο Debate με το Δημητρη την ημερα τον γιατρο τον κανει περα.
Δημήτρης Ν.
AVClub Fanatic
Απάντηση: Re: Οι Τετρομαγμένοι.
εμ δεν χρησιμοποίησες τις λέξεις - κλειδιά : Sex Pistols , Clash , Ono
Εγω παντως βαριομουν και επειδη ο Δημητρης σημερα στη μουσικη ειναι μεσα στην αγαπη
εμ δεν χρησιμοποίησες τις λέξεις - κλειδιά : Sex Pistols , Clash , Ono
ΒΛΑΣΙΔΗΣ
AVClub Fanatic
Re: Απάντηση: Re: Απάντηση: Re: Οι Τετρομαγμένοι.
Εκεί είναι το πρόβλημα; Μπορώ να την τραγουδήσω σε 3 γλώσσες. Τόσες φορές που την έχω ακούσει...
Σκέψου όμως μήπως το ασυνείδητο δηλαδή το id που είναι και το πιό ´μη λογοκριμένο τμήμα τού εαυτου´οδηγήσει τον Βλάσση στο να ψάλλει την Διεθνή.
Εκεί είναι το πρόβλημα; Μπορώ να την τραγουδήσω σε 3 γλώσσες. Τόσες φορές που την έχω ακούσει...
Πάντως χτές στην Τουρκία καταδικάστηκε ένας πανεπιστημιακός για ´βεβήλωση τής μνήμης τού Κεμάλ´Εγραψε τα εξής´Η πολιτική τού Ατατούρκ ενδεχομένως να μην ήταν τόσο προοδευτική όσο υποστηριζεται.´
Η καταδίκη έγινε με τον επιμελώς ασαφή φασιστικό νόμο περί ´προσβολής τού Τουρκισμού´.
Οι Ελληνες λάτρεις του Κεμάλ με πρωτοπόρο τον γνωστό Θεσσαλονικέα ´οικολόγο´χειροκρότησαν άρα γε την απόφαση??
Y.Γ
Βλάσση ξέχνα την ´Διεθνή´.Πέραν του ότι έχει ξεθωριάσει επικίνδυνα πιά,σε λίγο θα την τραγουδάει και ο Σόρος.
Η καταδίκη έγινε με τον επιμελώς ασαφή φασιστικό νόμο περί ´προσβολής τού Τουρκισμού´.
Οι Ελληνες λάτρεις του Κεμάλ με πρωτοπόρο τον γνωστό Θεσσαλονικέα ´οικολόγο´χειροκρότησαν άρα γε την απόφαση??
Y.Γ
Βλάσση ξέχνα την ´Διεθνή´.Πέραν του ότι έχει ξεθωριάσει επικίνδυνα πιά,σε λίγο θα την τραγουδάει και ο Σόρος.
Ομολογώ ότι με εξέπληξε η διάσταση που πήρε η συζήτηση για το σχολικό εγχειρίδιο Ιστορίας. Πίστευα ότι, για άλλη μία φορά, θα διατυπωθούν οι γνωστές απόψεις από τα γνωστά άτομα και μετά θα γυρίσουμε στις δουλειές μας. Αμ δε! Αυτή τη φορά δίνουν πραγματική και λυσσώδη μάχη.
«Σιγά τον πολυέλαιο!» θα μου πείτε. Αλλά δεν είναι έτσι. Στην προκειμένη περίπτωση ο πολυέλαιος είναι σημαντικός. Δεν αφορά ούτε μόνο το σχολείο, ούτε μόνο την Ιστορία, ούτε μόνο την Εκκλησία. Αφορά το έθνος στο σύνολό του. Την αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας και για τους άλλους.
Ο λόγος είναι απλός. Η φασιστοειδής εκτροπή του παραδοσιακού εθνικισμού στηρίχθηκε από τα τέλη του 19ου αιώνα σε δύο έννοιες: την καθαρότητα και την ανωτερότητα. Οι ιταλοί φασίστες ή οι γερμανοί ναζιστές δεν ήταν απλώς εθνικιστές αλλά πίστευαν επιπροσθέτως ότι ανήκαν σε ένα έθνος φυλετικά καθαρό και ανώτερο από τα άλλα.
Στην Ελλάδα τέτοιο μαζικό φασιστικό ρεύμα δεν υπήρξε ποτέ. Ισως επειδή από την αρχή η κυρίαρχη εθνική ιδεολογία (αυτή που συγκροτήθηκε μετά τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους) είχε συμπεριλάβει υποδορίως στην ατζέντα της και την καθαρότητα και την ανωτερότητα. Η έννοια της εθνικής υπεροχής ήταν περίπου σύμφυτη με την εθνική ταυτότητα. Και τώρα που οι απλουστεύσεις αυτές αμφισβητούνται από ένα σχολικό εγχειρίδιο, οι φαιοχίτωνες πήραν τους δρόμους.
Μη σας εξαπατούν οι αθώες προφάσεις. Ο άνθρωπος που αγαπά την πατρίδα του, ο πραγματικός πατριώτης, δεν νοιάζεται αν η εθνική ταυτότητα που υπηρετεί δημιουργήθηκε τώρα, χθες ή πριν από χίλια χρόνια. Ζει στην πατρίδα που αγαπάει και αγαπάει την πατρίδα όπου ζει, αυτό είναι όλο.
Ποιος ταράζεται από την αμφισβήτηση των εθνικών βεβαιοτήτων; Ταράζεται ο φασιστοειδής που μέσα από την εξιδανίκευση του Ελληνισμού εδραιώνει τη δική του καθαρότητα και ανωτερότητα. Αυτός που στο όνομα της εθνικής ταυτότητας προωθεί την εθνική υπεροχή. Γι' αυτόν το πραγματικό ζήτημα δεν είναι ότι έφυγαν οι Ελληνες από τη Σμύρνη αλλά ότι οι Ελληνες είναι εθνικά ανώτεροι από τους Τούρκους. Δεν του αρκεί μια Ελλάς Ελλήνων. Ψάχνει άλλοτε μια Ελλάδα Ελλήνων Χριστιανών και άλλοτε μια Ελλάδα Ελλήνων Καραμπουζουκλήδων.
Αυτή τη συζήτηση κάνουμε σήμερα. Οχι για την αγάπη που οφείλουμε στην πατρίδα αλλά για το μίσος που χρωστάμε στις πατρίδες των άλλων. Μια αντίληψη που αποδομήθηκε από ένα ταπεινό σχολικό εγχειρίδιο. Και το οποίο πολύ θα χαρώ να διδαχθούν τα παιδιά μου.
11/03/07.Γιαννης Πρετεντέρης.Βημα.
Αξιος.Το κείμενο αυτό υποτίθεται οτι απαντά ´έγκυρα´σε όσους αντιτίθενται στο βιβλίο Ιστορίας.
Λογοι αρχής επιβάλλουν να μην γίνεται καμιά αγωγή εναντίον δημοσιογράφων ακόμα και εάν αυτοί αντί για επιχειρήματα,εξυβριζουν,συκοφαντούν ,διαστρεβλώνουν πεποιθησεις και απόψεις
Προφανώς τού λείπει ο πρωινός καφές με τον ´λογιστή´.
Τελικά ό τίτλος του Thread δικαιώνεται.Δεν περίμεναν τετοια αντίδραση και στην αρχή αδιαφόρησαν.Οταν κατάλαβαν οτι τα πραγματα σοβάρεψαν άρχισαν την λάσπη.Τα ίδια έκαναν στην ντροπή τών Ιμίων και στην προδοσία Οτσαλάν.Τα ίδια εκαναν στούς βομβαρδισμούς Σερβίας,Ιράκ,Λιβάνου.Τα ίδια στο σχέδιο Ανάν.............
«Σιγά τον πολυέλαιο!» θα μου πείτε. Αλλά δεν είναι έτσι. Στην προκειμένη περίπτωση ο πολυέλαιος είναι σημαντικός. Δεν αφορά ούτε μόνο το σχολείο, ούτε μόνο την Ιστορία, ούτε μόνο την Εκκλησία. Αφορά το έθνος στο σύνολό του. Την αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας και για τους άλλους.
Ο λόγος είναι απλός. Η φασιστοειδής εκτροπή του παραδοσιακού εθνικισμού στηρίχθηκε από τα τέλη του 19ου αιώνα σε δύο έννοιες: την καθαρότητα και την ανωτερότητα. Οι ιταλοί φασίστες ή οι γερμανοί ναζιστές δεν ήταν απλώς εθνικιστές αλλά πίστευαν επιπροσθέτως ότι ανήκαν σε ένα έθνος φυλετικά καθαρό και ανώτερο από τα άλλα.
Στην Ελλάδα τέτοιο μαζικό φασιστικό ρεύμα δεν υπήρξε ποτέ. Ισως επειδή από την αρχή η κυρίαρχη εθνική ιδεολογία (αυτή που συγκροτήθηκε μετά τη δημιουργία του νεοελληνικού κράτους) είχε συμπεριλάβει υποδορίως στην ατζέντα της και την καθαρότητα και την ανωτερότητα. Η έννοια της εθνικής υπεροχής ήταν περίπου σύμφυτη με την εθνική ταυτότητα. Και τώρα που οι απλουστεύσεις αυτές αμφισβητούνται από ένα σχολικό εγχειρίδιο, οι φαιοχίτωνες πήραν τους δρόμους.
Μη σας εξαπατούν οι αθώες προφάσεις. Ο άνθρωπος που αγαπά την πατρίδα του, ο πραγματικός πατριώτης, δεν νοιάζεται αν η εθνική ταυτότητα που υπηρετεί δημιουργήθηκε τώρα, χθες ή πριν από χίλια χρόνια. Ζει στην πατρίδα που αγαπάει και αγαπάει την πατρίδα όπου ζει, αυτό είναι όλο.
Ποιος ταράζεται από την αμφισβήτηση των εθνικών βεβαιοτήτων; Ταράζεται ο φασιστοειδής που μέσα από την εξιδανίκευση του Ελληνισμού εδραιώνει τη δική του καθαρότητα και ανωτερότητα. Αυτός που στο όνομα της εθνικής ταυτότητας προωθεί την εθνική υπεροχή. Γι' αυτόν το πραγματικό ζήτημα δεν είναι ότι έφυγαν οι Ελληνες από τη Σμύρνη αλλά ότι οι Ελληνες είναι εθνικά ανώτεροι από τους Τούρκους. Δεν του αρκεί μια Ελλάς Ελλήνων. Ψάχνει άλλοτε μια Ελλάδα Ελλήνων Χριστιανών και άλλοτε μια Ελλάδα Ελλήνων Καραμπουζουκλήδων.
Αυτή τη συζήτηση κάνουμε σήμερα. Οχι για την αγάπη που οφείλουμε στην πατρίδα αλλά για το μίσος που χρωστάμε στις πατρίδες των άλλων. Μια αντίληψη που αποδομήθηκε από ένα ταπεινό σχολικό εγχειρίδιο. Και το οποίο πολύ θα χαρώ να διδαχθούν τα παιδιά μου.
11/03/07.Γιαννης Πρετεντέρης.Βημα.
Αξιος.Το κείμενο αυτό υποτίθεται οτι απαντά ´έγκυρα´σε όσους αντιτίθενται στο βιβλίο Ιστορίας.
Λογοι αρχής επιβάλλουν να μην γίνεται καμιά αγωγή εναντίον δημοσιογράφων ακόμα και εάν αυτοί αντί για επιχειρήματα,εξυβριζουν,συκοφαντούν ,διαστρεβλώνουν πεποιθησεις και απόψεις
Προφανώς τού λείπει ο πρωινός καφές με τον ´λογιστή´.
Τελικά ό τίτλος του Thread δικαιώνεται.Δεν περίμεναν τετοια αντίδραση και στην αρχή αδιαφόρησαν.Οταν κατάλαβαν οτι τα πραγματα σοβάρεψαν άρχισαν την λάσπη.Τα ίδια έκαναν στην ντροπή τών Ιμίων και στην προδοσία Οτσαλάν.Τα ίδια εκαναν στούς βομβαρδισμούς Σερβίας,Ιράκ,Λιβάνου.Τα ίδια στο σχέδιο Ανάν.............
Mε τέτοια κείμενα που δημοσιεύονται στον ημερήσιο τύπο,και για τα οποία ο συντάκτης τους θα έπρεπε τουλάχιστον να ντρέπεται,διότι εσκεμμένα δεν ´αγγίζει´την ουσία τών διαφωνιών και χαρακτηρίζει χιλιάδες ανθρώπους ,οργανώσεις Ποντίων,Αρμενίων,απλούς πολίτες σαν φασίστες,φερόμενος σαν κοινός συκοφάντης ,πιστευω ακράδαντα πλέον ότι φόρα σαν το δικο μας κινούνται σε πολυ ψηλότερο επίπεδο διαλογου και στάσης.Καλό ειναι να το θυμόμαστε αυτό..........
Δημήτρης Ιωάννου
AVClub Fanatic
Είδες Σπυράκο ?
Το περίμενες ποτέ οτι θα γινόσουν μιά μέρα φαιοχίτωνας ??
Μήπως εγώ το περίμενα για μένα ?
Οι Δημοσιογράφοι πλέον όπως τους ξέραμε απλά δεν υφίστανται πλεον.
Τώρα έχουμε δημοσιογράφους "σταρ",δημοσιογράφους "δικαστές",δημοσιογράφους "πολιτικούς" και στην χειρότερη περίπτωση όλα τα παραπάνω μαζί.
Οπως ο κύριος που ανέφερες..
Το περίμενες ποτέ οτι θα γινόσουν μιά μέρα φαιοχίτωνας ??
Μήπως εγώ το περίμενα για μένα ?
Οι Δημοσιογράφοι πλέον όπως τους ξέραμε απλά δεν υφίστανται πλεον.
Τώρα έχουμε δημοσιογράφους "σταρ",δημοσιογράφους "δικαστές",δημοσιογράφους "πολιτικούς" και στην χειρότερη περίπτωση όλα τα παραπάνω μαζί.
Οπως ο κύριος που ανέφερες..
ΥΠΟΥΡΓΕΙΟN ΕΘΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
Αθήνα 15 Μαρτίου 2007
Το Υπουργείο Παιδείας εκπροσωπώντας τους θεσμούς αποφασίζει με βάσει επιστημονικά και παιδαγωγικά κριτήρια και όχι με κομματικές και ιδεολογικές απόψεις διαφόρων πλευρών.
Το συγκεκριμένο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ´ Δημοτικού έχει σοβαρά ελαττώματα για αυτό και η συγγραφική ομάδα σε συνεννόηση με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο παρέλαβε όλες τις παρατηρήσεις και αιτιάσεις που στάλθηκαν στο Υπουργείο ή δημοσιεύτηκαν και ανέλαβε να προχωρήσει σε διορθώσεις.
Το βιβλίο με τις διορθώσεις θα αξιολογηθεί όπως όλα τα καινούργια βιβλία κατά το νέο σχολικό έτος με βάσει το πρόγραμμα που έχει εκπονήσει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Στην αξιολόγηση αυτή θα συμμετάσχουν οι εκπαιδευτικοί και τα σχολεία γενικότερα.
Πολίτες και κοινωνικοπολιτικές ομάδες είναι ελεύθεροι να εκφράζουν απόψεις και συστάσεις για το βιβλίο της Ιστορίας και ουδείς μπορεί να τους εμποδίσει.
www.alfavita.gr
ΚΑΙ ΘΡΗΣΚΕΥΜΑΤΩΝ
ΣΗΜΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΣΤ’ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ
Αθήνα 15 Μαρτίου 2007
Το Υπουργείο Παιδείας εκπροσωπώντας τους θεσμούς αποφασίζει με βάσει επιστημονικά και παιδαγωγικά κριτήρια και όχι με κομματικές και ιδεολογικές απόψεις διαφόρων πλευρών.
Το συγκεκριμένο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ´ Δημοτικού έχει σοβαρά ελαττώματα για αυτό και η συγγραφική ομάδα σε συνεννόηση με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο παρέλαβε όλες τις παρατηρήσεις και αιτιάσεις που στάλθηκαν στο Υπουργείο ή δημοσιεύτηκαν και ανέλαβε να προχωρήσει σε διορθώσεις.
Το βιβλίο με τις διορθώσεις θα αξιολογηθεί όπως όλα τα καινούργια βιβλία κατά το νέο σχολικό έτος με βάσει το πρόγραμμα που έχει εκπονήσει το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο. Στην αξιολόγηση αυτή θα συμμετάσχουν οι εκπαιδευτικοί και τα σχολεία γενικότερα.
Πολίτες και κοινωνικοπολιτικές ομάδες είναι ελεύθεροι να εκφράζουν απόψεις και συστάσεις για το βιβλίο της Ιστορίας και ουδείς μπορεί να τους εμποδίσει.
www.alfavita.gr
15/03/2007
Αποδοκιμάζουν το βιβλίο Ιστορίας
Παρέμβαση ομοσπονδιών Ποντίων και Μικρασιατών, με επιστολή τους στον πρωθυπουργό
Της Μαριας Δεληθαναση
Τι θα δείχνει άραγε ένας δάσκαλος οδηγώντας τα παιδιά της έκτης Δημοτικού στον εκθεσιακό χώρο του Ιδρύματος της Βουλής, όταν αυτά έχουν μάθει ότι στη Σμύρνη το 1922 οι Ελληνες απλώς «συνωστίζονταν» στο λιμάνι για να φύγουν; Αυτό αναρωτιέται η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος σε επιστολή της προς τον πρωθυπουργό με αίτημα την απόσυρση του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού.
Χθες οι εκπρόσωποι ομοσπονδιών των προσφυγικών οργανώσεων (Πόντιοι, Μικρασιάτες, Κωνσταντινουπολίτες), που αντιπροσωπεύουν περισσότερες από 700 οργανώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μιλώντας στο Πολιτιστικό Κέντρο Ποντιακού Ελληνισμού έκαναν σαφές ότι η αντίθεσή τους στο βιβλίο αφορά την απουσία της Ιστορίας του Ελληνισμού της Ανατολής. Οπως χαρακτηριστικά είπε ο πρόεδρος της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών κ. Νικόλαος Οζούνογλου «εμείς είμαστε εναντίον του εθνικισμού, διότι υπήρξαμε θύματά του. Ομως το βιβλίο αυτό είναι εθνικιστικό. Διότι αγνοεί την Οικουμενική διάσταση του Ελληνισμού και η ιστορική του ανάλυση βασίζεται στην αντίληψη του έθνους-κράτους όπως διαμορφώθηκε με τον ευρωπαϊκό εθνικισμό του 20ού αι.».
Ο αντιπρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας κ. Θεόδωρος Στολτίδης σημείωσε ότι σε αντίθεση με το βιβλίο στο αναλυτικό πρόγραμμα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου υπήρχε ενότητα «Θράκη-Πόντος-Ιωνία» και παρατήρησε: «Μια αρνητική παρενέργεια που προκάλεσε η μεροληπτική μεταχείριση της Ιστορίας είναι ότι δίχασε την κοινωνία και οδήγησε κάποιους που στηρίζουν το βιβλίο να “τσουβαλιάζουν” τους αντιδρώντες και να τους χαρακτηρίζουν συλλήβδην αντιδραστικούς».
Το βιβλίο εντάσσεται στην κατηγορία της αναθεωρητικής ιστοριογραφίας, σημείωσε ο ιστορικός κ. Βλάσης Αγτζίδης. «Ενώ όμως στη σύγχρονη ιστοριογραφία θεωρείται ύψιστη επιστημονική και δημοκρατική κατάκτηση η ανεμπόδιστη αναφορά σε Γενοκτονίες, στην Ελλάδα συμβαίνει το αντίθετο. Η συγκάλυψη των Γενοκτονιών, που στην Ευρώπη μόνο οι φιλοναζί ιστορικοί επιχειρούν, θεωρείται αντι-εθνικιστικό εύσημο, βήμα προόδου και σύγχρονη παιδαγωγική αντίληψη».
Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο την προηγούμενη εβδομάδα απέστειλε στα δημοτικά CDs που συνιστούν οδηγούς διδασκαλίας των επίμαχων κεφαλαίων είπε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδας κ. Θανάσης Λαγοδήμος, ο οποίος τόνισε; «Η ιστορική επιστήμη έχει χρέος να διαμορφώσει την ιστορική συνείδηση των νεότερων γενεών καταδεικνύοντας όλα τα γεγονότα, είτε μας αρέσουν, είτε όχι, χωρίς να αποκρύπτει ή να εξωραΐζει κανένα από αυτά, ώστε οι νέοι να επιλέγουν συνειδητά το δρόμο της ειρήνης και της προόδου».
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Αποδοκιμάζουν το βιβλίο Ιστορίας
Παρέμβαση ομοσπονδιών Ποντίων και Μικρασιατών, με επιστολή τους στον πρωθυπουργό
Της Μαριας Δεληθαναση
Τι θα δείχνει άραγε ένας δάσκαλος οδηγώντας τα παιδιά της έκτης Δημοτικού στον εκθεσιακό χώρο του Ιδρύματος της Βουλής, όταν αυτά έχουν μάθει ότι στη Σμύρνη το 1922 οι Ελληνες απλώς «συνωστίζονταν» στο λιμάνι για να φύγουν; Αυτό αναρωτιέται η Ομοσπονδία Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδος σε επιστολή της προς τον πρωθυπουργό με αίτημα την απόσυρση του βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ’ Δημοτικού.
Χθες οι εκπρόσωποι ομοσπονδιών των προσφυγικών οργανώσεων (Πόντιοι, Μικρασιάτες, Κωνσταντινουπολίτες), που αντιπροσωπεύουν περισσότερες από 700 οργανώσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό, μιλώντας στο Πολιτιστικό Κέντρο Ποντιακού Ελληνισμού έκαναν σαφές ότι η αντίθεσή τους στο βιβλίο αφορά την απουσία της Ιστορίας του Ελληνισμού της Ανατολής. Οπως χαρακτηριστικά είπε ο πρόεδρος της Οικουμενικής Ομοσπονδίας Κωνσταντινουπολιτών κ. Νικόλαος Οζούνογλου «εμείς είμαστε εναντίον του εθνικισμού, διότι υπήρξαμε θύματά του. Ομως το βιβλίο αυτό είναι εθνικιστικό. Διότι αγνοεί την Οικουμενική διάσταση του Ελληνισμού και η ιστορική του ανάλυση βασίζεται στην αντίληψη του έθνους-κράτους όπως διαμορφώθηκε με τον ευρωπαϊκό εθνικισμό του 20ού αι.».
Ο αντιπρόεδρος της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδας κ. Θεόδωρος Στολτίδης σημείωσε ότι σε αντίθεση με το βιβλίο στο αναλυτικό πρόγραμμα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου υπήρχε ενότητα «Θράκη-Πόντος-Ιωνία» και παρατήρησε: «Μια αρνητική παρενέργεια που προκάλεσε η μεροληπτική μεταχείριση της Ιστορίας είναι ότι δίχασε την κοινωνία και οδήγησε κάποιους που στηρίζουν το βιβλίο να “τσουβαλιάζουν” τους αντιδρώντες και να τους χαρακτηρίζουν συλλήβδην αντιδραστικούς».
Το βιβλίο εντάσσεται στην κατηγορία της αναθεωρητικής ιστοριογραφίας, σημείωσε ο ιστορικός κ. Βλάσης Αγτζίδης. «Ενώ όμως στη σύγχρονη ιστοριογραφία θεωρείται ύψιστη επιστημονική και δημοκρατική κατάκτηση η ανεμπόδιστη αναφορά σε Γενοκτονίες, στην Ελλάδα συμβαίνει το αντίθετο. Η συγκάλυψη των Γενοκτονιών, που στην Ευρώπη μόνο οι φιλοναζί ιστορικοί επιχειρούν, θεωρείται αντι-εθνικιστικό εύσημο, βήμα προόδου και σύγχρονη παιδαγωγική αντίληψη».
Το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο την προηγούμενη εβδομάδα απέστειλε στα δημοτικά CDs που συνιστούν οδηγούς διδασκαλίας των επίμαχων κεφαλαίων είπε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Προσφυγικών Σωματείων Ελλάδας κ. Θανάσης Λαγοδήμος, ο οποίος τόνισε; «Η ιστορική επιστήμη έχει χρέος να διαμορφώσει την ιστορική συνείδηση των νεότερων γενεών καταδεικνύοντας όλα τα γεγονότα, είτε μας αρέσουν, είτε όχι, χωρίς να αποκρύπτει ή να εξωραΐζει κανένα από αυτά, ώστε οι νέοι να επιλέγουν συνειδητά το δρόμο της ειρήνης και της προόδου».
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
[COLOR=#00000]Τι μαθαίνουν για μας οι μαθητές
Τι μαθαίνουν για μας οι μαθητές
Ελληνικό βιβλίο Ιστορίας στ' δημοτικού: «Ενα χρόνο μετά, οι τουρκικές δυνάμεις, με ηγέτη τον Κεμάλ, επιτίθενται και αναγκάζουν τα ελληνικά στρατεύματα να υποχωρήσουν προς τα παράλια. Στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Χιλιάδες Ελληνες συνωστίζονται στο λιμάνι, προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα».
Τουρκικό βιβλίο Κοινωνικών Γνώσεων 5: «O τουρκικός στρατός, ο οποίος αφήνιασε, καταδίωξε τους Ελληνες, οι οποίοι έφυγαν προς τη Σμύρνη. Αυτοί, όταν έφευγαν, δε δίσταζαν να κάνουν ακόμη και αθλιότητες, ρημάζοντας τα χωριά και τις πόλεις».
Ενα ιστορικό γεγονός, δύο διαφορετικές ερμηνείες. Η μία της ελληνικής πλευράς, έτσι όπως καταγράφεται στο νέο βιβλίο Ιστορίας της στ' δημοτικού (που έχει προκαλέσει τις γνωστές αντιδράσεις), η άλλη της τουρκικής πλευράς, έτσι όπως αυτή καταγράφεται στα σχολικά εγχειρίδια που διαβάζουν οι μικροί γείτονές μας.
Το παραπάνω παράδειγμα είναι ένα μόνο από τα πολλά που υπάρχουν στα σχολικά εγχειρίδια των γειτονικών λαών, αποδεικνύοντας ότι η Ιστορία δεν καταγράφει απλώς τα γεγονότα.
Το ερώτημα που ακούγεται τελευταία και προκαλεί διαμάχες είναι το κατά πόσο τα βιβλία που διδάσκονται στα σχολεία πρέπει να δημιουργούν εθνική συνείδηση. Η απάντηση σίγουρα δεν είναι μονοδιάστατη. Το σίγουρο είναι ότι τα σχολικά βιβλία αποτελούν ίσως το καλύτερο μέσο «προπαγάνδας» των κυβερνήσεων, αφού μπαίνουν σε όλα τα σπίτια, μέσω των μαθητών.
Η εθνική συνείδηση
«Το μάθημα της Ιστορίας χρησιμοποιείται για την τόνωση της εθνικής συνείδησης. Ισως, όμως, μερικές φορές να φτάνουμε στην κατάχρηση. Αυτό σημαίνει ότι παραποιούμε ή δε λαμβάνουμε υπόψη μας ιστορικά γεγονότα, με στόχο να σχηματίσουν τα παιδιά θετική εικόνα για μας και αρνητική για τους άλλους», επισημαίνει στον «ΑτΚ» ο ομότιμος καθηγητής Παιδαγωγικής στη Φιλοσοφική του ΑΠΘ και επικεφαλής του Κέντρου Ερευνας Σχολικών Βιβλίων και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, Παναγιώτης Ξωχέλλης. Το Κέντρο έχει κάνει αυτήν ακριβώς την έρευνα (υπό τον τίτλο «Η εικόνα του "άλλου"/ γείτονα στα σχολικά βιβλία των βαλκανικών χωρών») βάσει των εγχειριδίων των βαλκανικών λαών που εκδόθηκαν έως το 2000.
Πάντως, όπως λέει ο κ. Ξωχέλλης, «ακόμη κι αν γίνουν οι καλύτερες διακρατικές συμφωνίες για συνύπαρξη και καλή γειτονία, δε θα έχουν αποτέλεσμα, δε θα αρκούν, αν το πνεύμα τους δεν "περάσει" μέσα από τα σχολικά εγχειρίδια, αν δε γίνουν αντίστοιχες παρεμβάσεις στην εκπαίδευση». Oπως επισημαίνει, παρατηρείται ότι τα τελευταία χρόνια η κατάσταση σε ό,τι αφορά τους αρνητικούς χαρακτηρισμούς στα σχολικά εγχειρίδια είναι σαφώς καλύτερη σε σύγκριση με το παρελθόν.
Στην Τουρκία
Σύμφωνα με το διδάκτορα του τομέα Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ Ευάγγελο Τσιανάκα, ο οποίος έχει μελετήσει τα τουρκικά σχολικά εγχειρίδια που διδάσκονται σήμερα στα σχολεία, τα βιβλία της Τουρκίας αφενός δίνουν έμφαση στις συγκρούσεις των Τούρκων με τους Ελληνες και αφετέρου αποσιωπούν τις περιπτώσεις ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας με τους γείτονές τους στο παρελθόν και στο παρόν.
«Oι αναφορές στους Ελληνες στην πλειοψηφία τους είναι ουδέτερες (περίπου 60%) και ακολουθούν με διαφορά οι αρνητικές (περίπου 30%) και οι θετικές (περίπου 10%). Θα πρέπει, ωστόσο, να σημειωθεί ότι οι θετικές αναφορές δε χαρακτηρίζουν τους Ελληνες της νεότερης και σύγχρονης εποχής, αλλά τους αρχαίους Ελληνες και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό σχεδόν αποκλειστικά. Oι αρνητικές εστιάζονται κυρίως στις εχθρικές δραστηριότητες και ενέργειες των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων σε συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα (Επανάσταση του 1821, Μικρασιατική Εκστρατεία, πραξικόπημα του 1974 κατά του Μακαρίου στην Κύπρο κ.λπ.)», τονίζει ο κ. Τσιανάκας.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ελλάδα απεικονίζεται ως ένα κράτος το οποίο έγινε ανεξάρτητο χάρη στη ρωσική και ευρωπαϊκή επέμβαση. Η «συμπόνια» που επιδεικνύουν οι Ευρωπαίοι για τους επαναστατημένους Ελληνες επικρίνεται σκληρά στα σχολικά εγχειρίδια. Σε μερικά βιβλία, μάλιστα, τονίζεται σκόπιμα η διαφορά μεταξύ των αρχαίων και των σύγχρονων Ελλήνων.
«Επιπλέον», προσθέτει ο κ. Τσιανάκας, «προβληματική θεωρείται ακόμη και σήμερα η παρουσίαση του πολιτισμού των Ιώνων στα τουρκικά σχολικά εγχειρίδια. O εν λόγω πολιτισμός της αρχαιότητας, μνημεία του οποίου σώζονται μέχρι σήμερα στα τουρκικά εδάφη, δε θεωρείται ελληνικός από τα τουρκικά σχολικά εγχειρίδια. Αντίθετα, παρουσιάζεται σαν ένας πολιτισμός της Ανατολίας (Μικράς Ασίας), ο οποίος επηρέασε τον πολιτισμό της απέναντι όχθης, δηλαδή τον αρχαίο ελληνικό».
Παράλληλα, όπως επισημαίνει ο ίδιος, «σύμφωνα με τα τουρκικά σχολικά εγχειρίδια, ένα άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα της συμπεριφοράς των Ελλήνων είναι η αχαριστία. Υποστηρίζεται ότι οι Ελληνες είχαν ζήσει σε καθεστώς αυτονομίας για αιώνες στην Oθωμανική Αυτοκρατορία και ότι ευημερούσαν χάρη στο εμπόριο. Κατά συνέπεια, η απαίτησή τους για ανεξαρτησία χαρακτηρίζεται έμμεσα ως άδικη».
Στην Αλβανία
Στα αλβανικά σχολικά εγχειρίδια της Ιστορίας σημείο αιχμής αποτελεί η γεωγραφική περιοχή και ο πληθυσμός της νότιας Αλβανίας:
- Βιβλίο Ιστορίας η' τάξης: «Oταν ο ελληνικός στρατός μπήκε στο αλβανικό έδαφος (σ.σ.: τον Oκτώβριο του 1940), φέρθηκε άσχημα στους Αλβανούς και ανακήρυξε την Κορυτσά και το Αργυρόκαστρο ελληνικές πόλεις».
- Βιβλίο Ιστορίας ι/η' τάξης: «Η τότε ελληνική κυβέρνηση (σ.σ.: 1887) δε δεχόταν τη λύση του κυριότερου και ζωτικού προβλήματος για τους Αλβανούς: του σχηματισμού του ανεξάρτητου αλβανικού κράτους με τα εθνικά σύνορα της Αλβανίας».
Παραδεiγματα
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τα σχολικά βιβλία της Τουρκίας.
Κοινωνικές Γνώσεις 7: «Υπάρχουν πολύ διαφορετικές αιτίες των εχθρικών αισθημάτων που τρέφουν απέναντι σε μας οι κοντινοί γείτονές μας. Oρισμένα από αυτά τα κράτη (όπως η Ελλάδα) γνωρίζουν ότι δε θα μπορούσαν να καταλάβουν με απευθείας επίθεση την Τουρκία. Γι’ αυτόν το λόγο στοχεύουν στη διάλυση του κράτους μας, υποστηρίζοντας διασπαστικές οργανώσεις, στο διαμελισμό και στην κατάρρευση του καθεστώτος. Και ένα από τα χειροπιαστά παραδείγματα αυτών των εχθροτήτων είναι η απάνθρωπη συμπεριφορά που δείχνουν απέναντι στους ομοεθνείς μας που ζουν στα κράτη τους. Oμως στην εποχή του οθωμανικού κράτους οι Τούρκοι συμπεριφέρονταν καλά στα έθνη που βρίσκονταν υπό την ηγεμονία τους».
Κοινωνικές Γνώσεις 7: «... Το εθνικό όραμα της Ελλάδας (η Μεγάλη Ιδέα) είναι η δημιουργία της Μεγάλης Ελλάδας, η οποία περιλαμβάνει την Κύπρο, τα Στενά, την Κωνσταντινούπολη, τη δυτική και την εσωτερική Ανατολία. Oι απόπειρες της Ενωσης στην Κύπρο και τέλος οι επιθυμίες να κάνουν τη θάλασσα του Αιγαίου μια ελληνική θάλασσα εντάσσονται όλα μέσα σ’ αυτήν την πολιτική».
ΣΤΗΝ ΠΓΔΜ
«Aλύτρωτη» ακόμα η Μακεδονία
Στα σχολικά εγχειρίδια γλωσσικής διδασκαλίας της ΠΓΔΜ (από την ομάδα του Κέντρου Ερευνας Σχολικών Βιβλίων μελετήθηκαν τα βιβλία που εκδόθηκαν έως το 2000), η εντύπωση που δημιουργείται από την πρώτη κιόλας προσέγγιση των δεδομένων είναι της εικόνας ενός κράτους και ενός λαού που αισθάνεται να απειλείται από τους «εχθρούς» γείτονές του (Τούρκους και Βούλγαρους κυρίως και σε πολύ μικρό ποσοστό από Ελληνες). Ενός λαού που προσπαθεί να ορίσει την ταυτότητά του σε σχέση με τους γείτονες, τονίζοντας αρνητικά στοιχεία τους και διαφορές, και ενός κράτους που με τον ίδιο τρόπο προσπαθεί να κρατηθεί ενιαίο.
Oι περισσότερες αναφορές για τους Ελληνες αφορούν στο β' μισό του 19ου αιώνα (περίοδος της εθνικής και πνευματικής αφύπνισης) και στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπερτερούν οι αναφορές με ουδέτερη κατεύθυνση, ενώ αυτές με αρνητική έχουν σχέση με τη στάση του Πατριαρχείου κατά το 19ο αιώνα και το φόβο του εξελληνισμού, καθώς και με τη στάση του ελληνικού δημοκρατικού στρατού.
Βιβλίο Γλώσσας 5: «Πραγματικά τη μέρα του Αγίου Σπυρίδωνα, όταν λειτουργούσε αυτός (ο Ελληνας δεσπότης), πολλοί φοβητσιάρηδες που πριν δεν τον αναγνώριζαν, ήρθαν στην εκκλησία».
Βιβλίο Γλώσσας 7: «Τύπωσα ένα βιβλίο με τραγούδια και άλλα λαϊκά έργα, για να μείνουν στη μνήμη της γενιάς μας, γιατί εξελληνιζόμαστε και ένας Θεός ξέρει πού θα είμαστε μέχρι το τέλος».
Στα βιβλία ιστορίας της ΠΓΔΜ, στις αναφορές σχετικά με τους Ελληνες εξιστορούνται πολεμικά γεγονότα και περιγράφονται εθνικοί ανταγωνισμοί έως και το 1922. Δίνεται έμφαση στην εικόνα της αλύτρωτης «Μακεδονίας του Αιγαίου» και της καταπιεσμένης μακεδονικής μειονότητας με ελάχιστες χρονικές εξαιρέσεις (1925, περίοδος εμφύλιου πολέμου 1942-45).
Υπογραμμίζεται επίσης στα βιβλία έως το 2000 η άρνηση της Ελλάδας για αναγνώριση της κρατικής οντότητας της ΠΓΔΜ και το πρόβλημα του ονόματος.
Ιστορία η' τάξης: «Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας απαγορεύτηκε για δεύτερη φορά τόσο το μακεδονικό όνομα όσο και η μακεδονική γλώσσα στην περιοχή της Μακεδονίας του Αιγαίου, καθώς και κάθε εθνικό ή πολιτιστικό προνόμιο που είχε εξασφαλίσει ο μακεδονικός λαός κατά τη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού πολέμου. Αμέσως μετά το 1945 οι ελληνικές κυβερνήσεις έθεσαν σε εφαρμογή μια πολιτική λευκής τρομοκρατίας, με στόχο να αναγκάσουν το μακεδονικό πληθυσμό να μεταναστεύσει ή να τον παραλύσει εθνικά και πολιτικά».
ΒOΥΛΓΑΡΙΑ
Κάτι αρχίζει να αλλάζει στα εγχειρίδια
Στα βουλγαρικά βιβλία Ιστορίας της δεκαετίας του ’90 (ε’, στ’ και η’ τάξης) οι αναφορές για τους Τούρκους υπερτερούν σε συχνότητα και ακολουθούν οι αναφορές για τους Ελληνες και τους Σέρβους. Σύμφωνα με τη διδάκτορα Σύγχρονης Ιστορίας του ΑΠΘ, Φωτεινή Τολούδη, που τα έχει μελετήσει, τα εθνικά ζητήματα είναι στα βιβλία αυτής της χώρας εκείνα που χρωματίζουν αρνητικά τις αναφορές στους γειτονικούς λαούς και κυρίως στους Ελληνες, στους Σέρβους και στους Τούρκους.
Στα βουλγαρικά βιβλία Ιστορίας, οι Ελληνες παρουσιάζονται τόσο με θετικές, όσο και με αρνητικές αναφορές.
Βιβλίο Ιστορίας της ε' τάξης: «Oργισμένες είναι οι σελίδες (σ.σ.: του Παΐσιου) αφιερωμένες στις αυθαιρεσίες των Ελλήνων εκκλησιαστικών...».
Βιβλίο Ιστορίας στ' τάξης: «Η ελληνική κυβέρνηση απεθνικοποιεί τον τοπικό πληθυσμό της δυτικής Θράκης. Κλείνουν σχολεία, εκκλησίες και μοναστήρια... Μεγάλο μέρος Βούλγαρων Θρακών έρχονται στην πατρίδα, ενώ εκείνοι που μένουν υπόκεινται στην ελληνική μειονοτική πολιτική. Αυτή είναι τόσο βαριά, ώστε η Κοινωνία των Εθνών δέχεται υπό την προστασία της το βουλγαρικό πληθυσμό».
«Αξίζει, όμως, να σημειωθεί», προσθέτει η κ. Τολούδη, «ότι τα βουλγαρικά εγχειρίδια του δεύτερου μισού της δεκαετίας του '90 επιχειρούν μια θεματολογική διεύρυνση και εμπλουτιζόμενα πλέον, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν πολυδιάστατα τα ιστορικά γεγονότα που αφορούν τους γειτονικούς λαούς. Αυτό σημαίνει ότι αρχίζουν να δίνουν έμφαση όχι μόνο στις πολεμικές συγκρούσεις αλλά και σε θέματα που αφορούν ευρύτερα σχέσεις με άλλους λαούς, σε ζητήματα εσωτερικής πολιτικής των βαλκανικών κρατών, όπως επίσης και σε άλλες πλευρές της ζωής των Βαλκανίων».
Η Σόνια Βέλκοβα, διδάκτωρ στην Ακαδημία Επιστημών της Σόφιας, είναι σαφής σε ό,τι αφορά τη «βουλγαρική» άποψη για τα ελληνικά βιβλία Ιστορίας: «Εχω μελετήσει ελληνικά βιβλία Ιστορίας του λυκείου. Διαπίστωσα ότι υπάρχει μια μεγάλη διαφορά, προς το καλύτερο, των Ελλήνων συγγραφέων σε σύγκριση με παλαιότερα, υπό την έννοια ότι τα αρνητικά στερεότυπα για τους Βούλγαρους σε σύγκριση με παλαιότερα έχουν σαφώς μειωθεί». Τι γίνεται, όμως, στα βουλγαρικά βιβλία Ιστορίας; «Κάτι ανάλογο γίνεται και σε μας. Μετά το '89 - '90, υπάρχει στη Βουλγαρία μια πλήρης ελευθερία στο να εκθέτεις τη γνώμη σου ως συγγραφέας είτε πρόκειται για βιβλία Ιστορίας είτε για βιβλία λογοτεχνικά», υπογραμμίζει η κ. Βέλκοβα.
Το γεγονός, όμως, ότι η Βουλγαρία στόχευε στην ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση έπαιξε καθόλου ρόλο σε αυτήν τη στροφή των Βούλγαρων συγγραφέων βιβλίων Ιστορίας; «Είναι σίγουρο ότι είναι κι αυτός ένας από τους παράγοντες. Σημασία έχει ότι οδηγούμαστε σε μια εκπαίδευση που προωθεί την ειρήνη», σημειώνει η κ. Βέλκοβα.
www.edra.gr (πηγή: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ της Κυριακής).
[/COLOR]
[SIZE=-2]Πηγή: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ[/SIZE]
Τι μαθαίνουν για μας οι μαθητές
Ελληνικό βιβλίο Ιστορίας στ' δημοτικού: «Ενα χρόνο μετά, οι τουρκικές δυνάμεις, με ηγέτη τον Κεμάλ, επιτίθενται και αναγκάζουν τα ελληνικά στρατεύματα να υποχωρήσουν προς τα παράλια. Στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Χιλιάδες Ελληνες συνωστίζονται στο λιμάνι, προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα».
Τουρκικό βιβλίο Κοινωνικών Γνώσεων 5: «O τουρκικός στρατός, ο οποίος αφήνιασε, καταδίωξε τους Ελληνες, οι οποίοι έφυγαν προς τη Σμύρνη. Αυτοί, όταν έφευγαν, δε δίσταζαν να κάνουν ακόμη και αθλιότητες, ρημάζοντας τα χωριά και τις πόλεις».
Ενα ιστορικό γεγονός, δύο διαφορετικές ερμηνείες. Η μία της ελληνικής πλευράς, έτσι όπως καταγράφεται στο νέο βιβλίο Ιστορίας της στ' δημοτικού (που έχει προκαλέσει τις γνωστές αντιδράσεις), η άλλη της τουρκικής πλευράς, έτσι όπως αυτή καταγράφεται στα σχολικά εγχειρίδια που διαβάζουν οι μικροί γείτονές μας.
Το παραπάνω παράδειγμα είναι ένα μόνο από τα πολλά που υπάρχουν στα σχολικά εγχειρίδια των γειτονικών λαών, αποδεικνύοντας ότι η Ιστορία δεν καταγράφει απλώς τα γεγονότα.
Το ερώτημα που ακούγεται τελευταία και προκαλεί διαμάχες είναι το κατά πόσο τα βιβλία που διδάσκονται στα σχολεία πρέπει να δημιουργούν εθνική συνείδηση. Η απάντηση σίγουρα δεν είναι μονοδιάστατη. Το σίγουρο είναι ότι τα σχολικά βιβλία αποτελούν ίσως το καλύτερο μέσο «προπαγάνδας» των κυβερνήσεων, αφού μπαίνουν σε όλα τα σπίτια, μέσω των μαθητών.
Η εθνική συνείδηση
«Το μάθημα της Ιστορίας χρησιμοποιείται για την τόνωση της εθνικής συνείδησης. Ισως, όμως, μερικές φορές να φτάνουμε στην κατάχρηση. Αυτό σημαίνει ότι παραποιούμε ή δε λαμβάνουμε υπόψη μας ιστορικά γεγονότα, με στόχο να σχηματίσουν τα παιδιά θετική εικόνα για μας και αρνητική για τους άλλους», επισημαίνει στον «ΑτΚ» ο ομότιμος καθηγητής Παιδαγωγικής στη Φιλοσοφική του ΑΠΘ και επικεφαλής του Κέντρου Ερευνας Σχολικών Βιβλίων και Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης, Παναγιώτης Ξωχέλλης. Το Κέντρο έχει κάνει αυτήν ακριβώς την έρευνα (υπό τον τίτλο «Η εικόνα του "άλλου"/ γείτονα στα σχολικά βιβλία των βαλκανικών χωρών») βάσει των εγχειριδίων των βαλκανικών λαών που εκδόθηκαν έως το 2000.
Πάντως, όπως λέει ο κ. Ξωχέλλης, «ακόμη κι αν γίνουν οι καλύτερες διακρατικές συμφωνίες για συνύπαρξη και καλή γειτονία, δε θα έχουν αποτέλεσμα, δε θα αρκούν, αν το πνεύμα τους δεν "περάσει" μέσα από τα σχολικά εγχειρίδια, αν δε γίνουν αντίστοιχες παρεμβάσεις στην εκπαίδευση». Oπως επισημαίνει, παρατηρείται ότι τα τελευταία χρόνια η κατάσταση σε ό,τι αφορά τους αρνητικούς χαρακτηρισμούς στα σχολικά εγχειρίδια είναι σαφώς καλύτερη σε σύγκριση με το παρελθόν.
Στην Τουρκία
Σύμφωνα με το διδάκτορα του τομέα Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ Ευάγγελο Τσιανάκα, ο οποίος έχει μελετήσει τα τουρκικά σχολικά εγχειρίδια που διδάσκονται σήμερα στα σχολεία, τα βιβλία της Τουρκίας αφενός δίνουν έμφαση στις συγκρούσεις των Τούρκων με τους Ελληνες και αφετέρου αποσιωπούν τις περιπτώσεις ειρηνικής συνύπαρξης και συνεργασίας με τους γείτονές τους στο παρελθόν και στο παρόν.
«Oι αναφορές στους Ελληνες στην πλειοψηφία τους είναι ουδέτερες (περίπου 60%) και ακολουθούν με διαφορά οι αρνητικές (περίπου 30%) και οι θετικές (περίπου 10%). Θα πρέπει, ωστόσο, να σημειωθεί ότι οι θετικές αναφορές δε χαρακτηρίζουν τους Ελληνες της νεότερης και σύγχρονης εποχής, αλλά τους αρχαίους Ελληνες και τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό σχεδόν αποκλειστικά. Oι αρνητικές εστιάζονται κυρίως στις εχθρικές δραστηριότητες και ενέργειες των Ελλήνων εναντίον των Τούρκων σε συγκεκριμένα ιστορικά γεγονότα (Επανάσταση του 1821, Μικρασιατική Εκστρατεία, πραξικόπημα του 1974 κατά του Μακαρίου στην Κύπρο κ.λπ.)», τονίζει ο κ. Τσιανάκας.
Σύμφωνα με τον ίδιο, η Ελλάδα απεικονίζεται ως ένα κράτος το οποίο έγινε ανεξάρτητο χάρη στη ρωσική και ευρωπαϊκή επέμβαση. Η «συμπόνια» που επιδεικνύουν οι Ευρωπαίοι για τους επαναστατημένους Ελληνες επικρίνεται σκληρά στα σχολικά εγχειρίδια. Σε μερικά βιβλία, μάλιστα, τονίζεται σκόπιμα η διαφορά μεταξύ των αρχαίων και των σύγχρονων Ελλήνων.
«Επιπλέον», προσθέτει ο κ. Τσιανάκας, «προβληματική θεωρείται ακόμη και σήμερα η παρουσίαση του πολιτισμού των Ιώνων στα τουρκικά σχολικά εγχειρίδια. O εν λόγω πολιτισμός της αρχαιότητας, μνημεία του οποίου σώζονται μέχρι σήμερα στα τουρκικά εδάφη, δε θεωρείται ελληνικός από τα τουρκικά σχολικά εγχειρίδια. Αντίθετα, παρουσιάζεται σαν ένας πολιτισμός της Ανατολίας (Μικράς Ασίας), ο οποίος επηρέασε τον πολιτισμό της απέναντι όχθης, δηλαδή τον αρχαίο ελληνικό».
Παράλληλα, όπως επισημαίνει ο ίδιος, «σύμφωνα με τα τουρκικά σχολικά εγχειρίδια, ένα άλλο χαρακτηριστικό γνώρισμα της συμπεριφοράς των Ελλήνων είναι η αχαριστία. Υποστηρίζεται ότι οι Ελληνες είχαν ζήσει σε καθεστώς αυτονομίας για αιώνες στην Oθωμανική Αυτοκρατορία και ότι ευημερούσαν χάρη στο εμπόριο. Κατά συνέπεια, η απαίτησή τους για ανεξαρτησία χαρακτηρίζεται έμμεσα ως άδικη».
Στην Αλβανία
Στα αλβανικά σχολικά εγχειρίδια της Ιστορίας σημείο αιχμής αποτελεί η γεωγραφική περιοχή και ο πληθυσμός της νότιας Αλβανίας:
- Βιβλίο Ιστορίας η' τάξης: «Oταν ο ελληνικός στρατός μπήκε στο αλβανικό έδαφος (σ.σ.: τον Oκτώβριο του 1940), φέρθηκε άσχημα στους Αλβανούς και ανακήρυξε την Κορυτσά και το Αργυρόκαστρο ελληνικές πόλεις».
- Βιβλίο Ιστορίας ι/η' τάξης: «Η τότε ελληνική κυβέρνηση (σ.σ.: 1887) δε δεχόταν τη λύση του κυριότερου και ζωτικού προβλήματος για τους Αλβανούς: του σχηματισμού του ανεξάρτητου αλβανικού κράτους με τα εθνικά σύνορα της Αλβανίας».
Παραδεiγματα
Χαρακτηριστικά αποσπάσματα από τα σχολικά βιβλία της Τουρκίας.
Κοινωνικές Γνώσεις 7: «Υπάρχουν πολύ διαφορετικές αιτίες των εχθρικών αισθημάτων που τρέφουν απέναντι σε μας οι κοντινοί γείτονές μας. Oρισμένα από αυτά τα κράτη (όπως η Ελλάδα) γνωρίζουν ότι δε θα μπορούσαν να καταλάβουν με απευθείας επίθεση την Τουρκία. Γι’ αυτόν το λόγο στοχεύουν στη διάλυση του κράτους μας, υποστηρίζοντας διασπαστικές οργανώσεις, στο διαμελισμό και στην κατάρρευση του καθεστώτος. Και ένα από τα χειροπιαστά παραδείγματα αυτών των εχθροτήτων είναι η απάνθρωπη συμπεριφορά που δείχνουν απέναντι στους ομοεθνείς μας που ζουν στα κράτη τους. Oμως στην εποχή του οθωμανικού κράτους οι Τούρκοι συμπεριφέρονταν καλά στα έθνη που βρίσκονταν υπό την ηγεμονία τους».
Κοινωνικές Γνώσεις 7: «... Το εθνικό όραμα της Ελλάδας (η Μεγάλη Ιδέα) είναι η δημιουργία της Μεγάλης Ελλάδας, η οποία περιλαμβάνει την Κύπρο, τα Στενά, την Κωνσταντινούπολη, τη δυτική και την εσωτερική Ανατολία. Oι απόπειρες της Ενωσης στην Κύπρο και τέλος οι επιθυμίες να κάνουν τη θάλασσα του Αιγαίου μια ελληνική θάλασσα εντάσσονται όλα μέσα σ’ αυτήν την πολιτική».
ΣΤΗΝ ΠΓΔΜ
«Aλύτρωτη» ακόμα η Μακεδονία
Στα σχολικά εγχειρίδια γλωσσικής διδασκαλίας της ΠΓΔΜ (από την ομάδα του Κέντρου Ερευνας Σχολικών Βιβλίων μελετήθηκαν τα βιβλία που εκδόθηκαν έως το 2000), η εντύπωση που δημιουργείται από την πρώτη κιόλας προσέγγιση των δεδομένων είναι της εικόνας ενός κράτους και ενός λαού που αισθάνεται να απειλείται από τους «εχθρούς» γείτονές του (Τούρκους και Βούλγαρους κυρίως και σε πολύ μικρό ποσοστό από Ελληνες). Ενός λαού που προσπαθεί να ορίσει την ταυτότητά του σε σχέση με τους γείτονες, τονίζοντας αρνητικά στοιχεία τους και διαφορές, και ενός κράτους που με τον ίδιο τρόπο προσπαθεί να κρατηθεί ενιαίο.
Oι περισσότερες αναφορές για τους Ελληνες αφορούν στο β' μισό του 19ου αιώνα (περίοδος της εθνικής και πνευματικής αφύπνισης) και στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Υπερτερούν οι αναφορές με ουδέτερη κατεύθυνση, ενώ αυτές με αρνητική έχουν σχέση με τη στάση του Πατριαρχείου κατά το 19ο αιώνα και το φόβο του εξελληνισμού, καθώς και με τη στάση του ελληνικού δημοκρατικού στρατού.
Βιβλίο Γλώσσας 5: «Πραγματικά τη μέρα του Αγίου Σπυρίδωνα, όταν λειτουργούσε αυτός (ο Ελληνας δεσπότης), πολλοί φοβητσιάρηδες που πριν δεν τον αναγνώριζαν, ήρθαν στην εκκλησία».
Βιβλίο Γλώσσας 7: «Τύπωσα ένα βιβλίο με τραγούδια και άλλα λαϊκά έργα, για να μείνουν στη μνήμη της γενιάς μας, γιατί εξελληνιζόμαστε και ένας Θεός ξέρει πού θα είμαστε μέχρι το τέλος».
Στα βιβλία ιστορίας της ΠΓΔΜ, στις αναφορές σχετικά με τους Ελληνες εξιστορούνται πολεμικά γεγονότα και περιγράφονται εθνικοί ανταγωνισμοί έως και το 1922. Δίνεται έμφαση στην εικόνα της αλύτρωτης «Μακεδονίας του Αιγαίου» και της καταπιεσμένης μακεδονικής μειονότητας με ελάχιστες χρονικές εξαιρέσεις (1925, περίοδος εμφύλιου πολέμου 1942-45).
Υπογραμμίζεται επίσης στα βιβλία έως το 2000 η άρνηση της Ελλάδας για αναγνώριση της κρατικής οντότητας της ΠΓΔΜ και το πρόβλημα του ονόματος.
Ιστορία η' τάξης: «Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας απαγορεύτηκε για δεύτερη φορά τόσο το μακεδονικό όνομα όσο και η μακεδονική γλώσσα στην περιοχή της Μακεδονίας του Αιγαίου, καθώς και κάθε εθνικό ή πολιτιστικό προνόμιο που είχε εξασφαλίσει ο μακεδονικός λαός κατά τη διάρκεια του εθνικοαπελευθερωτικού πολέμου. Αμέσως μετά το 1945 οι ελληνικές κυβερνήσεις έθεσαν σε εφαρμογή μια πολιτική λευκής τρομοκρατίας, με στόχο να αναγκάσουν το μακεδονικό πληθυσμό να μεταναστεύσει ή να τον παραλύσει εθνικά και πολιτικά».
ΒOΥΛΓΑΡΙΑ
Κάτι αρχίζει να αλλάζει στα εγχειρίδια
Στα βουλγαρικά βιβλία Ιστορίας της δεκαετίας του ’90 (ε’, στ’ και η’ τάξης) οι αναφορές για τους Τούρκους υπερτερούν σε συχνότητα και ακολουθούν οι αναφορές για τους Ελληνες και τους Σέρβους. Σύμφωνα με τη διδάκτορα Σύγχρονης Ιστορίας του ΑΠΘ, Φωτεινή Τολούδη, που τα έχει μελετήσει, τα εθνικά ζητήματα είναι στα βιβλία αυτής της χώρας εκείνα που χρωματίζουν αρνητικά τις αναφορές στους γειτονικούς λαούς και κυρίως στους Ελληνες, στους Σέρβους και στους Τούρκους.
Στα βουλγαρικά βιβλία Ιστορίας, οι Ελληνες παρουσιάζονται τόσο με θετικές, όσο και με αρνητικές αναφορές.
Βιβλίο Ιστορίας της ε' τάξης: «Oργισμένες είναι οι σελίδες (σ.σ.: του Παΐσιου) αφιερωμένες στις αυθαιρεσίες των Ελλήνων εκκλησιαστικών...».
Βιβλίο Ιστορίας στ' τάξης: «Η ελληνική κυβέρνηση απεθνικοποιεί τον τοπικό πληθυσμό της δυτικής Θράκης. Κλείνουν σχολεία, εκκλησίες και μοναστήρια... Μεγάλο μέρος Βούλγαρων Θρακών έρχονται στην πατρίδα, ενώ εκείνοι που μένουν υπόκεινται στην ελληνική μειονοτική πολιτική. Αυτή είναι τόσο βαριά, ώστε η Κοινωνία των Εθνών δέχεται υπό την προστασία της το βουλγαρικό πληθυσμό».
«Αξίζει, όμως, να σημειωθεί», προσθέτει η κ. Τολούδη, «ότι τα βουλγαρικά εγχειρίδια του δεύτερου μισού της δεκαετίας του '90 επιχειρούν μια θεματολογική διεύρυνση και εμπλουτιζόμενα πλέον, προσπαθούν να αντιμετωπίσουν πολυδιάστατα τα ιστορικά γεγονότα που αφορούν τους γειτονικούς λαούς. Αυτό σημαίνει ότι αρχίζουν να δίνουν έμφαση όχι μόνο στις πολεμικές συγκρούσεις αλλά και σε θέματα που αφορούν ευρύτερα σχέσεις με άλλους λαούς, σε ζητήματα εσωτερικής πολιτικής των βαλκανικών κρατών, όπως επίσης και σε άλλες πλευρές της ζωής των Βαλκανίων».
Η Σόνια Βέλκοβα, διδάκτωρ στην Ακαδημία Επιστημών της Σόφιας, είναι σαφής σε ό,τι αφορά τη «βουλγαρική» άποψη για τα ελληνικά βιβλία Ιστορίας: «Εχω μελετήσει ελληνικά βιβλία Ιστορίας του λυκείου. Διαπίστωσα ότι υπάρχει μια μεγάλη διαφορά, προς το καλύτερο, των Ελλήνων συγγραφέων σε σύγκριση με παλαιότερα, υπό την έννοια ότι τα αρνητικά στερεότυπα για τους Βούλγαρους σε σύγκριση με παλαιότερα έχουν σαφώς μειωθεί». Τι γίνεται, όμως, στα βουλγαρικά βιβλία Ιστορίας; «Κάτι ανάλογο γίνεται και σε μας. Μετά το '89 - '90, υπάρχει στη Βουλγαρία μια πλήρης ελευθερία στο να εκθέτεις τη γνώμη σου ως συγγραφέας είτε πρόκειται για βιβλία Ιστορίας είτε για βιβλία λογοτεχνικά», υπογραμμίζει η κ. Βέλκοβα.
Το γεγονός, όμως, ότι η Βουλγαρία στόχευε στην ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ενωση έπαιξε καθόλου ρόλο σε αυτήν τη στροφή των Βούλγαρων συγγραφέων βιβλίων Ιστορίας; «Είναι σίγουρο ότι είναι κι αυτός ένας από τους παράγοντες. Σημασία έχει ότι οδηγούμαστε σε μια εκπαίδευση που προωθεί την ειρήνη», σημειώνει η κ. Βέλκοβα.
www.edra.gr (πηγή: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ της Κυριακής).
[/COLOR]
[SIZE=-2]Πηγή: ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ[/SIZE]
Κακως τα βαζετε με την συγγραφικη ομαδα.
Καποιος υπουργος ενεκρινε το βιβλιο αυτο και βλεπω πως δεν το τονιζετε οσο του πρεπει.
Διοτι η κυρια Ρεμπουση για παραδειγμα, δεν κανει το παραμικρο κακο. Εχει αυτες τις αποψεις που εχει και ειναι σεβαστες. τις ειχε τις εχει και θα τις εχει. Η υπουργος ομως που ανεθεσε την συγγραφη, ηξερε πολυ καλα για αυτες τις πεποιθησεις. Επομενως......
Καποιος υπουργος ενεκρινε το βιβλιο αυτο και βλεπω πως δεν το τονιζετε οσο του πρεπει.
Διοτι η κυρια Ρεμπουση για παραδειγμα, δεν κανει το παραμικρο κακο. Εχει αυτες τις αποψεις που εχει και ειναι σεβαστες. τις ειχε τις εχει και θα τις εχει. Η υπουργος ομως που ανεθεσε την συγγραφη, ηξερε πολυ καλα για αυτες τις πεποιθησεις. Επομενως......
ΒΛΑΣΙΔΗΣ
AVClub Fanatic
Re: Απάντηση: Οι Τετρομαγμένοι.
Βαγγέλη, όλα αυτά είναι σωστά, θα μπορούσα να δώσω κι άλλα, ή να σας στείλω με το ταχυδρομείο, τόμους ολοκληρους, αλλά τα παραπάνω από τον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ αφορούν έρευνα με επικεφαλής τον Τερζή για τα βιβλία που διδάσκονταν μέχρι το 2000. Το αναφέρει και το κείμενο. Ξέρω ότι σε αρκετές περιπτώσεις έχουμε πολύ σημαντικές αλλαγές. Π.χ. το 2005 έγιναν (μικρές αλλά χαρακτηριστικές) αλλαγές στα σχολικά βιβλία ιστορίας της FYROM. Επίσης σε όλες τις πρώην γιουγκοσλαβικές χώρες στη δεκαετία του 2000 οι εκπαιδευτικοί στόχοι επαναξιολογήθηκαν (π.χ. σε κάποιες ο στόχος της ιστορίας ήταν να δημιουργήσουν φανατικούς στρατιώτες για να πολεμήσουν τον αντίπαλο) και το ίδιο και τα βιβλία. Υπάρχει μάλιστα διατριβή του 2006 από Ελληνίδα, τη Σταυρούλα Μαυρογένη, που ασχολήθηκε ακριβώς με το θέμα αυτό. Και στην Τουρκία έχουμε αλλαγές. Από το 2000 έχουν αλλάξει 12 βιβλία ιστορίας στις 2 βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με τα βιβλίαψείναι της ύπαρξης πολλών διαφορετικών εγχειριδίων. Πλην Τουρκίας, στα άλλα βαλκανικά (εντελώς καπιταλιστικά) κράτη, το Υπουργείο Παιδείας δίνει την διδακτέα ύλη , τις παιδαγωγικές αρχές και τις κατευθύνσεις, και κάθε εκδοτικός οίκος βγάζει το δικό του βιβλίο. Φανταστείτε μια κατάσταση, όπως εδώ με τα σχολικά βοηθήματα. Ανάλογα με τη χώρα η επιλογή του ενός ή του άλλου γίνεται από το δήμο, το σχολείο, το παιδί ή από τη διάθεσή του στα βιβλιοπωλεία. Επομένως αυτό που παραθέτει κάποιος ως ακλόνητο επιχείρημα, μπορεί να βρίσκεται στις σελίδες ενός βιβλίου, και να υπάρχει στο βιβλίο κανενός άλλου εκδοτικού οίκου
Βαγγέλη, όλα αυτά είναι σωστά, θα μπορούσα να δώσω κι άλλα, ή να σας στείλω με το ταχυδρομείο, τόμους ολοκληρους, αλλά τα παραπάνω από τον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ αφορούν έρευνα με επικεφαλής τον Τερζή για τα βιβλία που διδάσκονταν μέχρι το 2000. Το αναφέρει και το κείμενο. Ξέρω ότι σε αρκετές περιπτώσεις έχουμε πολύ σημαντικές αλλαγές. Π.χ. το 2005 έγιναν (μικρές αλλά χαρακτηριστικές) αλλαγές στα σχολικά βιβλία ιστορίας της FYROM. Επίσης σε όλες τις πρώην γιουγκοσλαβικές χώρες στη δεκαετία του 2000 οι εκπαιδευτικοί στόχοι επαναξιολογήθηκαν (π.χ. σε κάποιες ο στόχος της ιστορίας ήταν να δημιουργήσουν φανατικούς στρατιώτες για να πολεμήσουν τον αντίπαλο) και το ίδιο και τα βιβλία. Υπάρχει μάλιστα διατριβή του 2006 από Ελληνίδα, τη Σταυρούλα Μαυρογένη, που ασχολήθηκε ακριβώς με το θέμα αυτό. Και στην Τουρκία έχουμε αλλαγές. Από το 2000 έχουν αλλάξει 12 βιβλία ιστορίας στις 2 βαθμίδες της εκπαίδευσης.
Ένα άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίζουμε με τα βιβλίαψείναι της ύπαρξης πολλών διαφορετικών εγχειριδίων. Πλην Τουρκίας, στα άλλα βαλκανικά (εντελώς καπιταλιστικά) κράτη, το Υπουργείο Παιδείας δίνει την διδακτέα ύλη , τις παιδαγωγικές αρχές και τις κατευθύνσεις, και κάθε εκδοτικός οίκος βγάζει το δικό του βιβλίο. Φανταστείτε μια κατάσταση, όπως εδώ με τα σχολικά βοηθήματα. Ανάλογα με τη χώρα η επιλογή του ενός ή του άλλου γίνεται από το δήμο, το σχολείο, το παιδί ή από τη διάθεσή του στα βιβλιοπωλεία. Επομένως αυτό που παραθέτει κάποιος ως ακλόνητο επιχείρημα, μπορεί να βρίσκεται στις σελίδες ενός βιβλίου, και να υπάρχει στο βιβλίο κανενός άλλου εκδοτικού οίκου
Last edited:
Πάντως, όχι ότι μειώνεται η σημασία του προβλήματος, ο δάσκαλος του γυιού μου που είναι ΣΤ δημοτικύ τα εμπλουτίζει τα θέματα και η κουβέντα που κάνουμε με το γυιό μου βλέπω ότι ο άνθωπος λέει ότι το βιβλίο αναφέρει συνοπτικά τα γεγονότα αλλά η ανάλυση είναι αυτή.
Γιάννης Χατζηγεωργίου
AVClub Fanatic
- 19 June 2006
- 35,670
Σπύρο και Δημήτρη, δεν ξέρω γιατί εξανίστασθε.
Προσωπικά, το να με χαρακτηρίσει φασίστα και ναζιστή, ένας άνθρωπος του ''πνευματικού αναστήματος'' του ''''κ.'''' Πρετεντέρη, αποτελεί για μένα υψίστη τιμή και με χαροποιεί ιδιαίτερα. Διότι, αν είχα σύμπλευση απόψεων με τον εν λόγω Νεοταξίτη ''δημοσιογράφο'' θα προτιμούσα να κάνω παρέα με τις Σουλιώτισσες....
Πάντως θα του πρότεινα, την ημέρα της Κρίσεως, να ανασκευάσει το λογίδριό του. Διότι, ο Θεός μπορεί στην τελική και να τον συγχωρέσει, ο Νικηταράς και ο Διάκος....όχι.
Προσωπικά, το να με χαρακτηρίσει φασίστα και ναζιστή, ένας άνθρωπος του ''πνευματικού αναστήματος'' του ''''κ.'''' Πρετεντέρη, αποτελεί για μένα υψίστη τιμή και με χαροποιεί ιδιαίτερα. Διότι, αν είχα σύμπλευση απόψεων με τον εν λόγω Νεοταξίτη ''δημοσιογράφο'' θα προτιμούσα να κάνω παρέα με τις Σουλιώτισσες....
Πάντως θα του πρότεινα, την ημέρα της Κρίσεως, να ανασκευάσει το λογίδριό του. Διότι, ο Θεός μπορεί στην τελική και να τον συγχωρέσει, ο Νικηταράς και ο Διάκος....όχι.
Ο Κυριος Αλαβάνος μοδάτος και αυτός έκανε επερώτηση στην Βουλή προς την Κυρία Γιαννάκου ως πρός το κατα πόσον σκοπεύει να αποσύρει το βιβλίο.Μάλιστα συμπλήρωσε την ερώτησή του λέγοντας´Γιατί δεν αντιδράτε σε προσπάθειες ιδεολογικού εκφοβισμού???',υπονοώντας αυτούςπου αντιδρούν για το βιβλιο.
Κάποτε ο κυριος Αλαβάνος διαμαρτυρόταν στο Ευρωκοινοβούλιο για την καταπίεση τών Κούρδων.Τώρα πιεζόμενος απο τίς εσωτερικές ισορροπίες τού κόμματός του,συκοφαντεί ασυστόλως μιλώντας για ιδεολογικό εκφοβισμό.
Ποιός μιλάει άρα γε???Ο αρχηγός ενός κόμματος με ελάχιστη ανταπόκριση στον λαό,που για λόγους άγνωστους πρός εμένα επέβαλλε ιδεολογική τρομοκρατία στα πολιτισμικά δρώμενα τής χώρας απο το 1980 μέχρι και σημερα,στα θέματα παιδείας αλλά και στα εθνικά θέματα όπου σαν κολαούζος υποστήριζε πάντα τούς ισχυρούς.Ο Κύριος Αλαβάνος ανηκει στο κόμμα που σε ευρωεκλογές (αρχηγός τότε ο κυριος Κωνσταντόπουλος)κυκλοφόρησε την γελοία αφίσσα με τίτλο ´aristera',γραμμένη στα λατινικά για να παραστήσει το in european party.
Μιλάμε για κόμμα που πτερυγά του υποστηρίζει τους ψευτομακεδόνες τής φλώρινας(Ουράνιο Τόξο),που η ίδια πτέρυγα αρθρογραφεί για την Βορεια Κύπρο(εννοούν την κατεχόμενη κύπρο)και που στα πλαίσια μιάς εντελώς αλαζονικής αντίληψης συκοφαντεί σαν εθνικιστές αυτούς που διαφωνούν με τις παραπάνω ´ψευτοδιεθνιστικές θεσεις´.Μιλαμε για κόμμα που προσέτρεξε να τοποθετηθεί υπέρ του Σχεδίου Ανάν.
Μιλάμε για κόμμα που ηγείται τών αντιδραστικών κινητοποιήσεων μερίδας καθηγητών που θέλει να διατηρήσει τα κεκτημένα της στο Πανεπιστήμιο,αλλά και για ένα κόμμα ,που συμφωνα με καταγγελίες άλλων αριστερών κομμάτων και άλλων πολιτικών δυνάμεων,αδυνατεί να περιφρουρήσει τα μπλόκ των φοιτητών που συμμετέχουν στίς διαδηλώσεις,επιτρέποντας την διείσδυση σε αυτά ´αντεξουσιαστών τής δεκάρας´.
Μιλάμε για κόμμα που σε καθε εκλογική αναμέτρηση μεταμφιέζεται σε Μαρθα Βούρτση για να ξεπεράσει το 3% και να μπεί στην βουλή,παρακαλώντας για ψήφους και όλα τα ιδιωτικοκάναλα συμπλέουν με αυτη την´ φοβερή αγωνία´(βλ.προηγούμενες εκλογές).
Οχι οτι περίμενα ,προσωπικά,τίποτα καλύτερο απ´αυτους...............
Κάποτε ο κυριος Αλαβάνος διαμαρτυρόταν στο Ευρωκοινοβούλιο για την καταπίεση τών Κούρδων.Τώρα πιεζόμενος απο τίς εσωτερικές ισορροπίες τού κόμματός του,συκοφαντεί ασυστόλως μιλώντας για ιδεολογικό εκφοβισμό.
Ποιός μιλάει άρα γε???Ο αρχηγός ενός κόμματος με ελάχιστη ανταπόκριση στον λαό,που για λόγους άγνωστους πρός εμένα επέβαλλε ιδεολογική τρομοκρατία στα πολιτισμικά δρώμενα τής χώρας απο το 1980 μέχρι και σημερα,στα θέματα παιδείας αλλά και στα εθνικά θέματα όπου σαν κολαούζος υποστήριζε πάντα τούς ισχυρούς.Ο Κύριος Αλαβάνος ανηκει στο κόμμα που σε ευρωεκλογές (αρχηγός τότε ο κυριος Κωνσταντόπουλος)κυκλοφόρησε την γελοία αφίσσα με τίτλο ´aristera',γραμμένη στα λατινικά για να παραστήσει το in european party.
Μιλάμε για κόμμα που πτερυγά του υποστηρίζει τους ψευτομακεδόνες τής φλώρινας(Ουράνιο Τόξο),που η ίδια πτέρυγα αρθρογραφεί για την Βορεια Κύπρο(εννοούν την κατεχόμενη κύπρο)και που στα πλαίσια μιάς εντελώς αλαζονικής αντίληψης συκοφαντεί σαν εθνικιστές αυτούς που διαφωνούν με τις παραπάνω ´ψευτοδιεθνιστικές θεσεις´.Μιλαμε για κόμμα που προσέτρεξε να τοποθετηθεί υπέρ του Σχεδίου Ανάν.
Μιλάμε για κόμμα που ηγείται τών αντιδραστικών κινητοποιήσεων μερίδας καθηγητών που θέλει να διατηρήσει τα κεκτημένα της στο Πανεπιστήμιο,αλλά και για ένα κόμμα ,που συμφωνα με καταγγελίες άλλων αριστερών κομμάτων και άλλων πολιτικών δυνάμεων,αδυνατεί να περιφρουρήσει τα μπλόκ των φοιτητών που συμμετέχουν στίς διαδηλώσεις,επιτρέποντας την διείσδυση σε αυτά ´αντεξουσιαστών τής δεκάρας´.
Μιλάμε για κόμμα που σε καθε εκλογική αναμέτρηση μεταμφιέζεται σε Μαρθα Βούρτση για να ξεπεράσει το 3% και να μπεί στην βουλή,παρακαλώντας για ψήφους και όλα τα ιδιωτικοκάναλα συμπλέουν με αυτη την´ φοβερή αγωνία´(βλ.προηγούμενες εκλογές).
Οχι οτι περίμενα ,προσωπικά,τίποτα καλύτερο απ´αυτους...............
Stergito
Μέλος Σωματείου
Θυμήθηκα τη θεϊκή ατάκα του Κωνσταντόπουλου στις εκλογές του 2004.
"Καλώ όλους τους διανοούμενους!"
Τα σχόλια δικά σας...
"Καλώ όλους τους διανοούμενους!"
Τα σχόλια δικά σας...
ΒΛΑΣΙΔΗΣ
AVClub Fanatic
Κάτι ακόμη. Ο υπουργός Παιδείας, δεν έχει δικαίωμα να εγκρίνει ή να απορρίψει ο ίδιος ένα διδακτικό βιβλίο. Ευτυχώς όχι ακόμα. Αυτός είναι ο λόγος ύπαρξης του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, το οποίο εισηγείται και ο υπουργός επικυρώνει.