supersonic
Μέλος Σωματείου
- 17 June 2006
- 49,609
Λοιπόν.....
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ....
Μετά το έκτο άκουσμα και μάλιστα πλέον στη σοφίτα έχω να πω, ότι ναι όντως οι θεοί επέστρεψαν, χάρη στα χρυσά χέρια του Geroge Martin, που δικαίως θεωρούνταν ακόμα και από τους ιδιους ως ο πέμπτος μάγος...
Η αίσθηση που παίρνει κανείς σε ένα σωστά στημένο σύστημα αναδεικνύνει πολλές λεπτομέρειες, σοφά κρυμμένες που πραγματικά αξίζουν.
Με λίγα λόγια, στα παραπάνω μου σχόλια θα ξανασχολιάσω.
1. η δόση είναι μικρή - ναι δυστυχώς είναι... (αλλά αυτό αφήνει πόρτες ανοιχτές - αν με καταλαβαίνετε)
2. δεν κατάλαβα ακόμα το λόγο ύπαρξης ορισμένων κομματιών σχεδόν σε αυτούσια μορφή - ναι είναι ΣΧΕΔΟΝ αυτούσια μορφή. Σε όλα υπάρχει κάποιος λόγος. Σε κάθε ένα υπάρχει τουλάχιστον ΕΝΑ όργανο υπερτονισμένο περισσότερο από τα γνωστά μας masters, που αλλάζει κάπως την αισθητική, αλλά τα κομμάτια αυτά αποτελούν τον πιλότο γιά τα επόμενα που θα ακολοθήσουν, αν θέλετε το υπόβαθρο πάνω στο οποίο θα έρθουν αργότερα "τα πάνω κάτω"
3. οι επεμβάσεις είναι μικρές (και) έως περιορισμένες. - Είναι μικρές και σοφές και όσο περιορισμένες μπορεί να είναι σε πρώτο άκουσμα - άλλωστε το είχα παραδεχτεί
4. οι επεμβάσεις στερούνται θα έλεγα μιάς μεγάλης στιγμής έμπνευσης που να δικαιολογεί την ύπαρξη ή την δημοσιοποίησή τους. Η έμπνευση υπάρχει και μάλιστα σε καλές δόσεις. Απλά είναι κρυμένη, και όπως πάντα θέλουν τουλάχιστον ένα καρα- καλό σύστημα γιά να αναδειχτούν.
Γίνομαι λίγο πιό συγκεκριμένος.
Τα βαρειά χαρτιά (και πάλι στη φάση αυτή - γιατί πιστεψτε με θα επανέλθουμε και θα επανέλθουμε και έχει δίκιο ο Στέλιος) στο δίσκο είναι:
Το get back: με μιά εισαγωγή που σκοτώνει κυριολεκτικά, με το σόλο του Ringo, την εισαγωγή του hard day's night το κλείσιμο του a day in life. Όλα σε προιδεάζουν γλυκά γιά το τι θα συμβεί
Το strawberry fields forever όπου έχουμε ΑΡΙΣΤΟΤΕΧΝΙΚΑ δεμένες τουλάχιστον 3 ή 4 εκτελέσεις του ξεκινώντας από την πιό απλή και "στο πόδι" μέχρι την τελευταία γνωστή σε όλους. Το κομμάτι ξεκινάει σχεδον με μιά φωνή και μιά κιθάρα σχεδόν ξεκούρδιστη γιά να καταλήξει στο γνωστό πολυρυθμικό φινάλε.... απλά ΜΑΓΕΙΑ....
Το σύμπλεγμα within without you/TNK σε μιά rendition που θυμίζει στιγμές Bill Laswell με μιά υπερτονισμένη γραμμή μπάσου και drums... Ο Martin γιά σχεδόν 80άρης είναι πολύ νέος στις αντιλήψεις.....
Επίσης υπάρχουν άλλα μικρά μικρά που πρόσεξα, όπως πχ όλα τα κομμάτια του Ringo μαζί, διάφορα πτηνα και άλλα πετούμενα μαζί με ήχους πόλης στο αποδομημένο και γυμνό από όργανα because, ή το τριπλο come together/dear prudence/cry baby cry...
Και φυσικά το gnik nus που τι άλλο θα μπορούσε να είναι?
Το sun king ανάποδα, μαζί με τα φωνητικά.... παλιά μου τέχνη κόσκινο....
Γενικά μιά πληθωρική, ώρες ώρες, δουλειά που σε κάνει να σαστίζεις.
Επαναλαμβάνω οι άνθρωποι ήταν ΠΟΛΥ ΜΠΡΟΣΤΑ τότε, και ο παλιόγερος είναι μπροστά ακόμα....
Κρίμα που χάθηκαν δυό....
Πάντως το υλικό είναι τόσο και τόσο ποιοτικό στα ντουλάπια τους που με κάνει να ανατριχιάζω στην προσμονή των επίσημων remasters και πολυκάναλων όταν και αν ποτέ βγούν. Είμαι σίγουρος ότι θα είναι η ιστορία ξαναγραμμένη....
Και φυσικά ακόμα δεν άκουσα την πεντακάναλη έκδοση αυτουνού...
Αμφιβολία δεν υπάρχει γιά μένα (ούτε άλλωστε υπήρχε). Δεν θα ξαναγίνει τέτοιο συγκρότημα. Once in a lifetime.....
είμαι αναγκασμένος να ξανα-αστερώσω.... (και πάλι γιά το πόνημα...και προς το παρόν)
****
ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ....
Μετά το έκτο άκουσμα και μάλιστα πλέον στη σοφίτα έχω να πω, ότι ναι όντως οι θεοί επέστρεψαν, χάρη στα χρυσά χέρια του Geroge Martin, που δικαίως θεωρούνταν ακόμα και από τους ιδιους ως ο πέμπτος μάγος...
Η αίσθηση που παίρνει κανείς σε ένα σωστά στημένο σύστημα αναδεικνύνει πολλές λεπτομέρειες, σοφά κρυμμένες που πραγματικά αξίζουν.
Με λίγα λόγια, στα παραπάνω μου σχόλια θα ξανασχολιάσω.
1. η δόση είναι μικρή - ναι δυστυχώς είναι... (αλλά αυτό αφήνει πόρτες ανοιχτές - αν με καταλαβαίνετε)
2. δεν κατάλαβα ακόμα το λόγο ύπαρξης ορισμένων κομματιών σχεδόν σε αυτούσια μορφή - ναι είναι ΣΧΕΔΟΝ αυτούσια μορφή. Σε όλα υπάρχει κάποιος λόγος. Σε κάθε ένα υπάρχει τουλάχιστον ΕΝΑ όργανο υπερτονισμένο περισσότερο από τα γνωστά μας masters, που αλλάζει κάπως την αισθητική, αλλά τα κομμάτια αυτά αποτελούν τον πιλότο γιά τα επόμενα που θα ακολοθήσουν, αν θέλετε το υπόβαθρο πάνω στο οποίο θα έρθουν αργότερα "τα πάνω κάτω"
3. οι επεμβάσεις είναι μικρές (και) έως περιορισμένες. - Είναι μικρές και σοφές και όσο περιορισμένες μπορεί να είναι σε πρώτο άκουσμα - άλλωστε το είχα παραδεχτεί
4. οι επεμβάσεις στερούνται θα έλεγα μιάς μεγάλης στιγμής έμπνευσης που να δικαιολογεί την ύπαρξη ή την δημοσιοποίησή τους. Η έμπνευση υπάρχει και μάλιστα σε καλές δόσεις. Απλά είναι κρυμένη, και όπως πάντα θέλουν τουλάχιστον ένα καρα- καλό σύστημα γιά να αναδειχτούν.
Γίνομαι λίγο πιό συγκεκριμένος.
Τα βαρειά χαρτιά (και πάλι στη φάση αυτή - γιατί πιστεψτε με θα επανέλθουμε και θα επανέλθουμε και έχει δίκιο ο Στέλιος) στο δίσκο είναι:
Το get back: με μιά εισαγωγή που σκοτώνει κυριολεκτικά, με το σόλο του Ringo, την εισαγωγή του hard day's night το κλείσιμο του a day in life. Όλα σε προιδεάζουν γλυκά γιά το τι θα συμβεί
Το strawberry fields forever όπου έχουμε ΑΡΙΣΤΟΤΕΧΝΙΚΑ δεμένες τουλάχιστον 3 ή 4 εκτελέσεις του ξεκινώντας από την πιό απλή και "στο πόδι" μέχρι την τελευταία γνωστή σε όλους. Το κομμάτι ξεκινάει σχεδον με μιά φωνή και μιά κιθάρα σχεδόν ξεκούρδιστη γιά να καταλήξει στο γνωστό πολυρυθμικό φινάλε.... απλά ΜΑΓΕΙΑ....
Το σύμπλεγμα within without you/TNK σε μιά rendition που θυμίζει στιγμές Bill Laswell με μιά υπερτονισμένη γραμμή μπάσου και drums... Ο Martin γιά σχεδόν 80άρης είναι πολύ νέος στις αντιλήψεις.....
Επίσης υπάρχουν άλλα μικρά μικρά που πρόσεξα, όπως πχ όλα τα κομμάτια του Ringo μαζί, διάφορα πτηνα και άλλα πετούμενα μαζί με ήχους πόλης στο αποδομημένο και γυμνό από όργανα because, ή το τριπλο come together/dear prudence/cry baby cry...
Και φυσικά το gnik nus που τι άλλο θα μπορούσε να είναι?
Το sun king ανάποδα, μαζί με τα φωνητικά.... παλιά μου τέχνη κόσκινο....
Γενικά μιά πληθωρική, ώρες ώρες, δουλειά που σε κάνει να σαστίζεις.
Επαναλαμβάνω οι άνθρωποι ήταν ΠΟΛΥ ΜΠΡΟΣΤΑ τότε, και ο παλιόγερος είναι μπροστά ακόμα....
Κρίμα που χάθηκαν δυό....
Πάντως το υλικό είναι τόσο και τόσο ποιοτικό στα ντουλάπια τους που με κάνει να ανατριχιάζω στην προσμονή των επίσημων remasters και πολυκάναλων όταν και αν ποτέ βγούν. Είμαι σίγουρος ότι θα είναι η ιστορία ξαναγραμμένη....
Και φυσικά ακόμα δεν άκουσα την πεντακάναλη έκδοση αυτουνού...
Αμφιβολία δεν υπάρχει γιά μένα (ούτε άλλωστε υπήρχε). Δεν θα ξαναγίνει τέτοιο συγκρότημα. Once in a lifetime.....
είμαι αναγκασμένος να ξανα-αστερώσω.... (και πάλι γιά το πόνημα...και προς το παρόν)
****
Last edited:
, εγώ δεν ήμουν μελετηρός :slapface:
της αντιπερα(?) όχθης), δεν μπόρεσα ποτέ να μπώ στη διαδικασία της κριτικής ματιάς πάνω στο έργο και την προσφορά τους στην εξέλιξη της ποπ κουλτούρας τα τελευταία σαραντατόσα χρόνια .. 
όπου μπορεί κανείς να μάθει ενδιαφέρουσες λεπτομέρειες για το πως ηχογραφήθηκαν πολλά τραγούδια τους και διάφορα άλλα... 