Ομιλείτε παρακαλώ - Chat Room

Status
Not open for further replies.
chrisssb said:
Σας ευχαριστώ όλους.

Μην με παρεξηγήσετε αν δεν απαντάω σε όλους,

Δεν είμαι καλά.
Click to expand...

Να προσεχεις τον εαυτο σου Χρηστο. Πονα, αλλα παρε και δυναμη. Ξερεις εσυ.
 
Πάντως Χρήστο έκανες καλά. Σε εμάς το σκυλάκι μας έπαθε ζάχαρο και σχεδόν τυφλώθηκε. 2 φορές την ημέρα ινσουλίνη και το χειρότερο ήταν η αυστηρή δίαιτα. Πείναγε συνέχεια. Αλλά η απώλεια είναι πάντα απώλεια.
Πέρασε τη γέφυρα του ουράνιου τόξου το Λενιώ. Θα λιάζεται στα λειβάδια του ουρανού.
 
Τα ειλικρινή μου συλλυπητήρια Χρήστο, δεν διαφέρει το να χάσεις άνθρωπο ή ζωάκι αφού πρόκειται για μέλος της οικογένειας.
Μου είναι δύσκολο σε τέτοιες περιπτώσεις να γράψω κάτι περισσότερο, θα πω μόνο ότι ο λόγος που συναντήθηκες εσύ και η Λενιώ ήταν σπουδαίος και αυτό κράτα για ανάμνηση.
 
Ωχ βρε Χρήστο...
Σε καταλαβαίνω απόλυτα, πέρασα τα ίδια ακριβώς πριν από ενάμισι χρόνο με την Λουλού (επανιέλ μπρετόν).
Αστα, οι στιγμές δεν ξεχνιούνται με τίποτα....

Τα ζώα για μάς είναι ένα μέρος της ζωής μας.
Γι αυτά όμως είμαστε ΌΛΗ τους η ζωή.
 
Xρήστο, πάνε δυό χρόνια τώρα, που έφυγε ο Πασχάλης μου (αυτός στο άβατάρ μου) και λίγο μετά ο Μαξ ο σκυλάκος. Δυό απώλειες που μου κόστισαν πραγματικά. Έχω μείνει τώρα με τον Πίπη (γατούλης) και δύο σκυλάκους τον Τζακ και μια κακοποιημένη σκυλίτσα που φέραμε από τον Φιλοζωικό Σύλλογο Χίου. Η μόνη παρηγοριά είναι η σκέψη ότι τα ζωάκια έζησαν όπως πραγματικά τους άξιζε και θέλω να πιστεύω, η βελτίωσή μας σαν υπάρξεις, απόρροια της επαφής μ' αυτά...
Κουράγιο!
 
Χρήστο τά σέβη μου γιά τά φιλοζωικά σου αισθήματα...ή αγαπητή μας Λενιώ είναι χαραγμένη στή μνήμη σου βαθειά καί ή τελευταία ακουαρέλα αφιερωμένη σ'αυτή ήταν κάτι παραπάνω άπό μιά ζωγραφιά καλό θά ειναι νά τήν καδράρεις μιάς καί τήν θεωρώ έστω μία μικρή άποτύπωση τού συναιθηματικοϋ σου κόσμου πρός αυτή.Εχω έμπειρία από τήν οικογένεια μου μέ τά ζώα, ή αδελφή μου είχε 7σκυλιά καί δύο άλογα καί τά φρόντιζε όσο ζούσε Ελλάδα τώρα πού ζεί στό εξωτερικό έχει δύο γάτες επίσης ή θεία μου έχει ένα οικόπεδο καί έφτιαξε ένα σπιτάκι αποκλειστικά γιά γάτες καί σέ συνεργασία μέ διάφορες φιλοζωικές τίς περιθάλπτει καί τίς φροντίζει' καθημερινά βγαίνει στήν πόλη καί ταίζει μέ τόν θείο μου πολλά αδέσποτα καί βοηθάνε μέ τό υστέρημα τους σχεδόν όλη τήν σύνταξη τους γιά τροφή καί φάρμακα πού ακόμη καί οί φιλοζωικές δέν παρέχουν.Μιλώντας μαζί τους γία τήν περίπτωση τής απώλειας ένός αγαπημένου ζώου όπως ή Λενιώ ή απάντησή τους ήταν νά υιοθετηθή άμεσα ένα καινούργιο ώς ή καλύτερη λύση...βέβαια αυτή είναι ή γνώμη τους.Καλή επιτυχία σέ ότι αποφασίσης.Συμπάσχω γιά όλα τά άπολεσθέντα τών φίλων τού φόρουμ καί όχι μόνο.
 
Έχω βιώσει απώλεια ζώου που συγκατοικούσε μαζί μας επί σχεδόν 19 χρόνια (η Γλύκα, από 30 ημερών γατάκι). Στενοχωρήθηκα, έκλαψα, πένθησα. Από την στενοχώρια μου έκανα δερματική λοίμωξη, κάτι που ούτε όταν έχασα τον πατέρα μου δεν συνέβη. Στη ζωή μας έχει έρθει άλλη γατούλα (η Μινιόν) αλλά δεν ξέχασα ποτέ την Γλύκα. Σε μια γωνιά του καθιστικού, που έχουμε φωτογραφίες, υπάρχει και μία φωτογραφία της Γλύκας. Ακόμη και τώρα (σχεδόν 7 χρόνια μετά) όταν βλέπω φωτογραφία της μαγκώνεται η καρδιά μου!

Χρήστο, είμαστε μαζί σου...
 
Σας ευχαριστώ όλους από τα βάθη της ψυχής μου!

Είμαι πολύ δεμένος με αυτό το ζωάκι και μέχρι να πεθάνω ο ίδιος θα το έχω στην καρδιά μου.

Χτες το βράδυ, έκλαψα όπως όταν είχα χάσει την μάνα μου και τον αδερφό μου.

Σήμερα το πρωί την έθαψα στον κήπο που τόσο της άρεσε να παίζει.

Η ουσία όμως είναι ότι όλη αυτή η στενοχώρια δεν είναι τίποτε μπροστά σε αυτά που μας προσφέρανε.
Η αθωότητά τους και η άδολη αγάπη τους μας έδωσε μια γεύση του παραδείσου.

Και εμείς τους δώσαμε μια ζωή που δεν θα είχαν σε άλλη περίπτωση.

Η συναναστροφή και η φροντίδα τους είναι τεράστιο κέρδος και για εμάς και για αυτά.

Κάθε ένα από αυτά είναι αναντικατάστατο στη ζωή μας.

Θα πάρω τον χρόνο μου, όπως κάνει και ο Σπύρος και φυσικά θα υιοθετήσω ξανά και άλλο ζωάκι.

Σε αυτό φίλοι μου, στην αλήθεια που βιώσαμε όλοι όσοι έχουμε/είχαμε ζωάκια, είμαστε όλοι μαζί.

Και απίστευτα τυχεροί.


Και πάλι σας ευχαριστώ από την ψυχή μου.
 
οποιος ζει και εζησε με ζωα γνωριζει.
Εγω με δυο σκυλους εδω και πανω απο 10 χρονια ουτε καν να το σκεφτομαι δεν μπορω καθως βλεπω τον εναν να γέρναει και να γερνει....
και ξερω οτι οσα λογια παρηγοριας να σου πουν δεν φτανουν
 
Χρήστο είναι πολύ δύσκολο να αναπληρωθεί η καθημερινή επαφή με κάποιο ζωάκι ,γιατί το δέσιμο είναι πολύ μεγάλο .
 
grio said:
Xρήστο, πάνε δυό χρόνια τώρα, που έφυγε ο Πασχάλης μου (αυτός στο άβατάρ μου) και λίγο μετά ο Μαξ ο σκυλάκος. Δυό απώλειες που μου κόστισαν πραγματικά. Έχω μείνει τώρα με τον Πίπη (γατούλης) και δύο σκυλάκους τον Τζακ και μια κακοποιημένη σκυλίτσα που φέραμε από τον Φιλοζωικό Σύλλογο Χίου. Η μόνη παρηγοριά είναι η σκέψη ότι τα ζωάκια έζησαν όπως πραγματικά τους άξιζε και θέλω να πιστεύω, η βελτίωσή μας σαν υπάρξεις, απόρροια της επαφής μ' αυτά...
Κουράγιο!
Click to expand...

Λυπαμαι πολυ Γρηγορη, αλλο ενα δυσαρεστο γεγονος που μαθαινω. Ο Πασχαλης συνοδευει παντα με το υφος του μεταξυ αθωοτητας και απορειας μεσα σ'αυτο το αβαταρ καθε καινουρια εκπληξη που μας φυλασεις στην μουσικη αναδρομη και διαδρομη. Μεσα μου αυτο το προσωπο εχει συνδεθει με μια μουσικη αναζητηση μεσα στον βιρτουαλ κοσμο μου.

Παιδια μην αλαξετε ποτε τα αβαταρ σας.
 
Χρηστάρα ειναι πολύ δύσκολο αλλα με τον καιρό θα συνηθίσεις, σου μένει η γλυκιά ανάμνηση και οι ωραίες στιγμες που πέρασες γιατί αυτό το δέσιμο με τα ζώα είναι αυτό που πολλές φορές σε κανει να ξεπερνάς διάφορα !!
Το Νοέμβρη κλείνουν δυο χρόνια απο την κακιά ώρα που του κάναμε την ένεση του κυρίου στο άβαταρ μου για να ησυχασει !!

Ακόμα δεν έχω βάλει αλλο ζωντανό στο σπίτι αλλά νιώθω ότι κοντοζυγώνει η ώρα..

Να είσαι καλά να τη θυμάσαι.

Στάλθηκε από το SM-G965F μου χρησιμοποιώντας Tapatalk
 
Cicadelic Ranger said:
Λυπαμαι πολυ Γρηγορη, αλλο ενα δυσαρεστο γεγονος που μαθαινω. Ο Πασχαλης συνοδευει παντα με το υφος του μεταξυ αθωοτητας και απορειας μεσα σ'αυτο το αβαταρ καθε καινουρια εκπληξη που μας φυλασεις στην μουσικη αναδρομη και διαδρομη. Μεσα μου αυτο το προσωπο εχει συνδεθει με μια μουσικη αναζητηση μεσα στον βιρτουαλ κοσμο μου.

Παιδια μην αλαξετε ποτε τα αβαταρ σας.
Click to expand...
Τζόρτζ, όχι δεν το 'χω σκοπό. Σήμαινε τόσα για μας, είναι αναρίθμητοι οι συνειρμοί και οι συνδέσεις με την ζωή μας. Η απώλεια μπορεί να μας λυπεί αλλά η επαφή νοηματοδότησε τις στιγμές μας....
 
Cicadelic Ranger said:
Λυπαμαι πολυ Γρηγορη, αλλο ενα δυσαρεστο γεγονος που μαθαινω. Ο Πασχαλης συνοδευει παντα με το υφος του μεταξυ αθωοτητας και απορειας μεσα σ'αυτο το αβαταρ καθε καινουρια εκπληξη που μας φυλασεις στην μουσικη αναδρομη και διαδρομη. Μεσα μου αυτο το προσωπο εχει συνδεθει με μια μουσικη αναζητηση μεσα στον βιρτουαλ κοσμο μου.

Παιδια μην αλαξετε ποτε τα αβαταρ σας.
Click to expand...

μολις διαβασα τι συνεβη και το πρωτο πραγμα που μου'ρθε στο μυαλο ειναι αυτο που εγραψες για τα αβαταρ Γιωργο.
λυπαμαι πραγματικα για τα υπεροχα ζωακια που χαθηκαν.....
 
Εγώ μέσα σε δύο χρόνια έχασα δύο ζευγάρια μάτια..Όταν έφυγε ο ασπρουλης είχα μια παρηγοριά...Τώρα είναι αυτό που λέει ο Χρήστος..Άδειασε το σπίτι.. Και δεν το βλέπω καθόλου εγωιστικά..Περνούσαμε όμορφα..

_1014899-02-02-02.jpg
 
Status
Not open for further replies.
Top Bottom