Δεκατρείς χιλιάδες οχτακόσια εβδομήντα εννιά βράδια
Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ τραπεζίτης Χίλμαρ Κόπερ αφήνει τη γυναίκα του Ιρένε, μετά από τριάντα οχτώ χρόνια γάμου, για την Μπριγκίτε Ζέεμπαχερ, τη χήρα του Βίλι Μπραντ. Το γεγονός αυτό καθαυτό δεν θα ήταν άξιο λόγου, αν ο τραπεζίτης, πρόεδρος του Εποπτικού Συμβουλίου της Deutsche Bank, δεν έδινε μια δικαιολογία άθελά του ξεκαρδιστική για την εγκατάλειψη της συζυγικής στέγης: αντί να βγάλει τον σκασμό -αφού το θέμα αφορά τον ίδιο και τη γυναίκα του- ή, το πολύ πολύ, να δηλώσει ότι η σχέση του με την κυρία Ιρένε έχει τελειώσει, όπως μπορεί να τελειώσουν και στ’ αλήθεια τελειώνουν ενίοτε ακόμη και οι στέρεες, μακροχρόνιες σχέσεις με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ανακοινώνει: «Θέλω να κάνω αυτό που επιθυμώ και να είμαι επιτέλους ελεύθερος. Και αν το βράδυ δεν θέλω να φάω, να μπορώ να μη φάω».
Ο κακόμοιρος ο πρόεδρος, τι μίζερη ζωή πρέπει να έχει ζήσει ως τώρα, αν περίμενε τριάντα οχτώ ολόκληρα χρόνια για να ορθώσει το ανάστημά του, αν επί 13.879 βράδια δεχόταν να κατεβάζει μπουκιές που του κάθονταν στον λαιμό! Ας ελπίσουμε ότι στη θέση υψηλής ευθύνης που κατέχει στην τράπεζα να είναι πιο αποφασιστικός. Αν η κυρία Ιρένε ήταν γι’ αυτόν μία από τις δέκα πληγές του φαραώ, τότε ο πρόεδρος δεν πρέπει να είχε μεγάλη εμπειρία στις γυναίκες και στον έρωτα, αφού δεν το κατάλαβε εγκαίρως. Και πρέπει να έχει ακόμα λιγότερη εμπειρία αν η γυναίκα του δεν υπήρξε ποτέ πληγή γι’ αυτόν, αλλά εκείνος δεν μπορεί να αναγνωρίσει την περιπέτεια, την ελευθερία, το παιχνίδι, το ρίσκο, την ένταση που ενυπάρχει όταν μοιράζεσαι μια ολόκληρη ζωή με τον άλλον, τη γεμάτη τρυφερότητα εμπιστοσύνη που αυξάνεται όλο και περισσότερο, την οδύσσεια του να ζεις, να κοιμάσαι, να γερνάς και κυρίως να ανακαλύπτεις τον κόσμο μαζί με τον άλλον και να τον αγαπάς. Ο άπειρος πρόεδρος προφανώς δεν ξέρει να μοιράζεται την ύπαρξή του χωρίς να υπακούει και, μόλις νιώθει ξαφνικά ελεύθερος, χτυπάει το πόδι σαν παιδί και επαναλαμβάνει: θέλω, θέλω, θέλω! Αλλά ποιος μπορεί να τον διαβεβαιώσει ότι η κυρία Μπριγκίτε Ζέεμπαχερ δεν θα τον καταπιεί κι αυτή ολόκληρο, αφού είναι τόσο υποχωρητικός;
Οι δηλώσεις φωτορομάντζου της κυρίας Ζέεμπαχερ περί κεραυνοβόλου έρωτα και περί ζωής που είναι φυσικά ωραία, δεν υπόσχονται και πολλά. Και όμως, η Μπριγκίτε Ζέεμπαχερ υπήρξε σύζυγος του Μπραντ, του άντρα που πολέμησε τον ναζισμό και γονάτισε ενώπιον του γκέ- το της Βαρσοβίας... Και τι γράφει ο Μποντλέρ στα Άνθη τον κακού, όταν μιλά για την Ανδρομάχη, τη χήρα του Έκτορα, του ήρωα της Τροίας, για τη ζωή της ως αιχμάλωτης και εξόριστης μετά την πτώση της Τροίας και για τον νέο της δεσμό με τον ταπεινό Έλενο; «Αλίμονο, τώρα γυναίκα του Έλενου και κάποτε σύζυγος του Έκτορα!»
.
19 Ιουλίου 1999
======================================================================
Θαλάσσιο λιοντάρι
ΤΕΡΓΕΣΤΗ, παραλία της Μπάρκολα. Στα βράχια που εκτείνονται κατά μήκος του δρόμου, της λεωφόρου Μιραμάρε που οδηγεί στην πόλη και στα μικρά λαϊκά λουτρά, τα λεγάμενα «Τοπολίνι», έχει μερικούς που βουτάνε ή στέκουν ξαπλωμένοι κάτω από τον χλωμό ήλιο μιας ανταριασμένης μέρας, αλλά ο γιαλός είναι σχεδόν έρημος. Ένας ηλικιωμένος και εύσωμος κύριος με μαγιό λαγοκοιμάται με την εφημερίδα στο χέρι. Παραπέρα μια πολύ νεαρή κοπέλα βγαίνει από το νερό. Καταφθάνει μια ομήγυρη νεαρών, ίδιων και απαράμιλλων μεταξύ τους, χάρη στις αόριστα απειλητικές αισχρολογίες τους, και αρχίζουν να παρενοχλούν την κοπέλα. Μέχρι εκείνη τη στιγμή το πράγμα μένει εντός των ορίων μιας ενοχλητικής και βλακώδους χυδαιότητας, έπειτα όμως το πείραγμα γίνεται πιο βαρύ, χέρια απλώνονται, η κοπέλα αρχίζει να φοβάται και ο τυχαίος παρατηρητής να ανησυχεί μήπως πρέπει να επέμβει και να αναρωτιέται αν και με ποιον τρόπο θα μπορέσει να το κάνει.
.
Για καλή του τύχη, και φυσικά και για καλή τύχη της κοπέλας, ο εύσωμος κύριος σηκώνεται, προβάλλοντας και μια ικανοποιητική κοιλιά, και λέει στην αγέλη να σταματήσει. Οι νεαροί τον πλησιάζουν, άξεστοι και επιθετικοί, διαγράφοντας στον αέρα μερικές σπρωξιές και του λένε χυδαιότατα να μην πάει γυρεύοντας. Ο κύριος, ταχύτατος, ακουμπάει στον τοίχο, σηκώνει με το ένα μόνο χέρι τη βαριά μαρμάρινη βάση μιας θαλάσσιας ομπρέλας, την ακουμπάει καταγής χωρίς καμία εμφανή ένδειξη δυσκολίας και νεύει στους νεαρούς να έρθουν προς το μέρος του. «Κουράγιο», τους λέει, «τον πρώτο θα τον εκσφενδονίσω στον τοίχο, αλλά μετά, επειδή είστε πολλοί, μη φοβάστε, θα σας κάνω κομματάκια. Λοιπόν, ποιος θα έρθει πρώτος;» Η αγέλη μουρμουρίζει απειλητικές αισχρολογίες και απομακρύνεται σιγά σιγά, χωρίς βιασύνη, για να σώσει τα προσχήματα, και με το ύφος του ψευτοπαλικαρά που υποχωρεί από καλοσύνη. Στο μεταξύ η κοπέλα έχει εξαφανιστεί. Ο πιο ανακουφισμένος και χαρούμενος απ’ όλους είναι ο τυχαίος παρατηρητής, ευτυχής που δεν χρειάστηκε να μπει σ’ αυτή τη δοκιμασία.
.
Ο ηλικιωμένος κύριος ξαπλώνει και ξαναπιάνει το διάβασμα. Κάποια στιγμή σηκώνεται και πηγαίνει προς τη θάλασσα. Τότε όμως καταφθάνει η γυναίκα του, που είχε προφανώς πάει να κάνει κάποια ψώνια και αγνοεί το εξανεμισμένο ματς. «Αλμπέρτο!» του φωνάζει αυταρχικά. «Δεν πιστεύω να κάνεις μπάνιο με τόσο κρύο νερό και χωρίς ήλιο! Μα δεν έχεις καθόλου μυαλό;» Ο άντρας σηκώνει το κεφάλι, ανοίγει το στόμα για να απαντήσει, έπειτα αλλάζει γνώμη και οπισθοχωρεί, γυρίζοντας μελαγχολικά την πλάτη στη θάλασσα. «Μα σου είχα πει να μη βγάλεις το φανελάκι σου! Και παράτα επιτέλους αυτό το τσιγάρο, πάμε σπίτι τώρα, έχουμε ήδη αργήσει. Θεέ μου, μα είσαι εντελώς παιδί».
.
Ο άντρας ντύνεται, κοιτάζει τη θάλασσα κι έπειτα τη γυναίκα. Πιάνω το βλέμμα του για μια στιγμή καθώς περνάω από δίπλα του για να μπω στο νερό, είναι σκοτεινιασμένο και μου θυμίζει το βλέμμα ενός λιονταριού που είχα δει στο θηριοτροφείο ενός τσίρκου, το οποίο κοίταζε τους ανθρώπους μπροστά από το κλουβί του, υποταγμένο, έχοντας επίγνωση ότι δεν μπορούσε να τους κατασπαράξει, και πιθανόν και λυπημένο, με την πεποίθηση πως αυτό ήταν το σωστό. Ο κύριος προχωράει με τη σύζυγο προς το αυτοκίνητο. Πιο πέρα, η ομάδα των νεαρών παίζει στη θάλασσα, δίνοντας ο ένας στον άλλον χτυπήματα στην πλάτη και σπρωξιές, προσπαθώντας να βυθίσει ο ένας το κεφάλι του άλλου κάτω από το νερό. Ο κύριος τους κοιτάζει, ίσως με κάποια ζήλια.
1η Ιουλίου 2013
Κλάουντιο Μάγκρις - Στιγμιότυπα, Εκδόσεις Καστανιώτη
@send επιτρέπεται να ανεβάζω τέτοια κείμενα στο forum ή θα μπλέξουμε ?
roud:
