Στους αιώνες των αιώνων, ο έφηβος έχει κάθε δικαίωμα να βρίσκεται φυσικά και σε επαφή με τους άλλους εφήβους, αγόρια και κορίτσια.
Οι ηλικιωμένοι πάντα στην ιστορία έστελναν τους νέους να πεθάνουν σε πολέμους, έκριναν, λοιδωρούσαν, τους νέους τα παιδιά τους ότι δεν είναι "ωριμα" είναι νόμος της φύσης αυτό.
Φταίνε οι αγνώμονες νέοι.
Όλοι ξέρουν όμως ποιος φταιει πραγματικά. Η κοινωνία των γονέων και των μεσήλικων που με κόμπλεξ με ψυχολογικά και με άγχος, βλέπει τους νέους και τους ζηλεύει.
Πάντα οι μεγαλύτεροι έβλεπαν απαξωτικά και κριτικά αυτό που οι ίδιοι δημιούργησαν και αισθάνονται την τεράστια πίεση της ροής της ζωής, ότι λίγο λίγο τους τρώγεται το δέντρο τους.
Μερικά από τα στερεότυπα για τους μεσήλικες και ηλικιωμένους.
Οι νεοι είναι αυθάδεις
Οι νέοι είναι ανόητοι
Οι νέοι είναι ανώριμοι
Οι νέοι δεν νοιάζονται για τίποτα
αλλά όμως: ποιός από όλους που σκέφτεται όλα αυτά δεν θα ήθελε να είναι 17 χρονών
η ψυχολογική πίεση βγάζει τον χειρότερο εαυτό από κάθε άνθρωπο.
τι δικαίωμα έχω εγώ να κρίνω το παιδί που κάθεται με τους φίλους του στο παγκάκι και μιλάνε για κορίτσια για ποδήλατα για μηχανές για υπολογιστές λένε ανέκδοτα λένε τις σκέψεις τους τις αγωνίες τους; με ποιο δικαίωμα θα τον κλειδώσω στο σπίτι θα τον λοιδωρήσω θα τον μαλώσω; Άνθρωπο φτιάχνω και αν τον κλειδώσω μέσα σε αυτή την ηλικία, σε πέντε δέκα δεκπέντε χρόνια θα έχω τον πιο προβληματικό άνθρωπο να έρχεται να του φταίνε όλα γιατί δεν μπορεί να σταυρώσει γυναίκα, εργασία, κοινωνικές σχέσεις. Θα έχω δημιουργήσει έναν μισάνθρωπο που θα κάνει ή κακό στον εαυτό του ή στους άλλους.