Απάντηση: Re: OPERA SECONDA ή SONUS FABER TOY TOWER;;;
Τα διάφορα επίθετα που χαρακτηρίζουν τον ήχο μιας συσκευής, ο καθένας τα αντιλαμβάνεται και διαφορετικά.
Αυτό είναι αλήθεια.
Αυτό όμως που είναι γεγονός και αναμφισβήτητο μάλιστα,είναι πως πρώτα πρέπει να κοιτάζουμε τεχνικά έναν χώρο και το ηχείο που του ταιριάζει κι έπειτα τον χαρακτήρα του.
Δεν μπορούμε π.χ. να θέλουμε να χώσουμε τα Grand Utopia σε 15 τ.μ.
Ούτε να απαιτήσουμε από ένα ηχείο με το bass reflex πίσω να ακουστεί σωστά αν το κολλήσουμε 10 cm από ένα τοίχο.
Επίσης γεγονός είναι πως το κάθε ηχείο χορεύει όπως του βαράμε.
Και η επικρατούσα άποψη είναι πως δεν βρίσκουμε το ηχείο που πάει στον ενισχυτή μας αλλά το αντίθετο και είναι πολύ σωστή μιας και ο ενισχυτής δεν θα συνεργαστεί με τον χώρο αλλά με το ηχείο.
Γι´αυτό και τεχνικά το ηχείο είναι που πρέπει να μας ταιριάξει.Ακόμα καλύτερα αν έχει και την ευελιξία μέσω κλίσεων και ρυθμίσεων να ρυθμιστεί εκεί που το θέλουμε.
Για εμένα το χαμηλό είναι κάτι που είναι παρεξηγημένο.Και στα δικά μου υποκειμενικά γούστα,το χαμηλό πρέπει να είναι απολύτως ελεγχόμενο.Προσοχή,όχι να λείπει,ίσα-ισα.
Αν δείτε π.χ. τα τεχνικά των δύο παραπάνω ηχείων,το Toy κατεβαίνει στους 45,το Opera στους 32.
Κι επειδή στην τωρινή μου αναζήτηση έγινα και τεχνικός κατ' ανάγκην,κατάλαβα ακριβώς το γιατί τα μεγάλα μόνιτορ (ATC,κλπ) είναι κλειστού τύπου.
Και ο λόγος είναι πως το ρεφλεξ,ουσιαστικά είναι "ψευδαίσθηση" μπάσου (δεν μπορώ να το ορίσω καλύτερα,ξέρουμε όμως όλοι τι εννοώ.),κι αυτό στα στούντιος θα ήταν ανεπίτρεπτο.
Φανταστείτε τώρα,σε έναν προβληματικό χώρο που δεν μπορούμε να μαζέψουμε το πρωτογενές μπάσο να τρέχουμε να μαζέψουμε και την 'ψευδαίσθηση' του.
Συγνώμη για το σεντόνι,αλλά λέω,και θα επιμένω να το λέω πως ο χώρος ορίζει τις επιλογές μας.Σε κάθε άλλη περίπτωση,παίζουμε και ψάχνουμε,απολύτως σεβαστό κι αυτό βέβαια.
