Αυτό δεν το κατάλαβα ρε 'σύ, και είναι η δεύτερη φορά που το διαβάζω (νομίζω η πρώτη ήταν σε κριτική στο Αθηνόραμα). Τι θα πει αυταρέσκεια; Ο Νόλαν (όπως και ο Άντερσον) έχουν μια πολύ συγκεκριμένη υπογραφή στο πως κάνουν την αφήγηση τους. Στυλ είναι, το οποίο σέβονται. Στον Άντερσον, ενώ εικαστικά τον λατρεύω, στο τελευταίο (Asteroid) με κούρασε λίγο (πατάει στα όρια της καρικατούρας του εαυτού του), αλλά στον Νόλαν εξακολουθεί να με συνεπαίρνει.
Μα το εξηγω παρακατω, σου λεει κοιτα με δεος τι φτιαχνω, ειμαι θεος , προκαλει μονιμως αυτο το συναισθημα (δεος) με τις συνθεσεις του εις βαρος των αλλων συναισθηματων,
αν ηταν στυλ θα το υπηρετουσε απο την αρχη αλλα το Μemento μεχρι και το Prestige το συγκεκριμενο χαρακτηριστικο που γραφω υπαρχει σε ψηγματα
απο τον Σκοτεινο ιπποτη μεχρι και το Interstellar μπουσταρει το συγκεκριμενο χαρακτηριστικο σταδιακα ανα ταινια, αλλα χωρις να ειναι ενοχλητικο
στις τρεις τελευταιες του το κανει βουκινο , ιδιως στο Τenet
στο οπενχαιμερ ο πρωταγωνιστης βιωνει εντονες εμπειριες συνεπειες καταστασεις ειναι στα χερια του οι τυχες του κοσμου
και ομως αυτα ερχονται σε δευτερο επιπεδο μπροστα στο δεος που πρεπει να σε καταπιασει αφου κυριαρχει σχεδον σε καθε πλανο και καθε νοτα
(εδω παρατηρουμε και την θεματολογια του ,καταπιανεται μονο με μεγαλα πραγματα, χρονος και συνεπειες , ατομικη βομβα τυχες του κοσμου, θεωρια σχετικοτητας, δεν θα πιασει ποτε κατι γηινο,
απο μονο του δεν λεει τιποτα ...οτι θεματολογια γουσταρει θα πιασει, αλλα σε συνδιασμο με τα ανωθεν που γραφω, εμενα μου δειχει να τον πιανει, μια μεγαλομανια , θελει να φλεξαρει να το πω τραπιστικα
)
επ της ουσιας μοιαζει μολις αντιληφθηκε οτι ειναι μαματος ειπε να το κανει βουκινο, εμενα προσωπικα μου φαινεται σαν να μανιπουλαρει τον θεατη να αντιληφθει ποσο μεγαλος σκηνοθετης ειναι και ποσο μεγαλη ειναι η ταινια που φτιαχνει
Ο δε Ανντερσον εφυγε σε αλλο επιπεδο ιδιως στην τελευταια του ειναι σαν να λεει ειμαι τοσο μαματος εικαστικα που δεν χρειαζεται να φτιαξω καν περιεχομενο απολαυστε με και πλερωστε...
ειμαι μεγαλος αρτιστας οτι θελω κανω, αυτα κανουν οι auter...