ουσιες και μουσικη δημιουργια

Συμφωνώ με Ευθυμιο..
Ο Μύθος ότι δήθεν ´ανοίγουν´άλλες Οπτικές μέ τίς Ουσίες έθρεψε γενιές..
Δηλαδή εάν ο κάθε τυχάρπαστος έπαιρνε L.C.D θά έγραφε Αριστουργήματα?
Ούτε μέ σφαίρες.
Είτε μέ είτε χωρίς ουσίες ένας Ταλαντούχος Εγκέφαλος θα παρήγαγε Τέχνη...
Ενας Ατάλαντος ότι και νάπαιρνε θά δημιουργούσε Σκουπίδια.
Αμα ήταν έτσι θα παίρναμε ολοι λίγο L.C.D.και θα γινόμασταν Νταλί ή Πικάσσο..


ετσι ειναι.η ολη ιστορια οτι "και καλα" ολα αυτα βοηθουν ειναι ενα εφευρημα διαφορων δημοσιογραφων-κολλητων-φανς-βαπορακιων των καλλιτεχνων που προσπαθωντας να δικαιολογησουν τους κολλητους τους περασαν αυτο το μυθο.
 
αυτο που βλεπω εγω (οχι απαραιτητα σωστα) ,ειναι οτι οι ουσιες αφηνουν ενα ειδος αποτυπωμα στο χαρακτηρα της μουσικης ,για παραδειγμα οπως πολυ σωστα αναφερθηκαν πριν η regge με την μαριχουανα ,o rorry με το αλκοολ (ολους τους φαν που ξερω ειναι αλκοολικοι ...:guitarist: ).
Για παραδειγμα ειμαι σιγουρος οτι ο miles και χωρις καθολου ναρκωτικα θα εγραφε παλι ιδιοφυη πραγματα αλλα εχω την αισθηση οτι οι ουσιες που επαιρνε αφησαν αναγνωρισιμα ιχνη πανω στην μουσικη του.
 
Απάντηση: Re: Απάντηση: ουσιες και μουσικη δημιουργια

επαιρνε και κοκαινη
"...In 1976, a combination of bad health, cocaine use, and lack of inspiration caused Miles to go into a 5-year retirement...."
http://www.milesdavis.com/bio.asp

ενα γεγονος που με εβαλε να αναρωτηθω για την συμβολη των "drugs" στην συμπεριφορα των μουσικων δρωμμενων ειναι ενα ντοκυμαντερ για με την περιοδια των rolling stones η οποια συμπιπτει (?) με την μαζικη εισοδο σκληρων ναρκωτικων στους χιππιδες.
Η διαφορά της εικονας κοινου- μουσικων σε σχεση με προηγουμενες συναυλιες ηταν εντυπωσιακη ,εδω πια ηταν παγωμενοι και εχθρικοι ενω σε προηγουμενες συναυλιες ηταν μεσα στο love and peace.
Ηταν η συναυλια που εγινε και ενα μαχαιρωμα δεν θυμαμαι ομως ποια.


γκμχ γκμχ ...το ανέφερα ( και δευτερευόντως κοκαϊνη). Ο ίδιος θεωρούσε ότι είναι "καθαρός" όταν είχε κόψει την ηρωίνη. Την κόκα δεν την συγκατέλεγε στα ναρκωτικά που πρέπει να κόψει .
 
Re: Απάντηση: ουσιες και μουσικη δημιουργια

ενα γεγονος που με εβαλε να αναρωτηθω για την συμβολη των "drugs" στην συμπεριφορα των μουσικων δρωμμενων ειναι ενα ντοκυμαντερ για με την περιοδια των rolling stones η οποια συμπιπτει (?) με την μαζικη εισοδο σκληρων ναρκωτικων στους χιππιδες.
Η διαφορά της εικονας κοινου- μουσικων σε σχεση με προηγουμενες συναυλιες ηταν εντυπωσιακη ,εδω πια ηταν παγωμενοι και εχθρικοι ενω σε προηγουμενες συναυλιες ηταν μεσα στο love and peace.
Ηταν η συναυλια που εγινε και ενα μαχαιρωμα δεν θυμαμαι ομως ποια.

Altamont 1969
Gimme shelter...

ευτυχώς που το μεσημέρι ξαπλώνει ο Λύμπε....:grinning-smiley-043
 
Απάντηση: Re: ουσιες και μουσικη δημιουργια

Salvadore Dali, Picasso και άλλοι ζωγράφοι ήταν φανατικοί πότες αψεντιού...


Αν σκεφτείς ότι έπιναν 5-6 νεροπότηρα δεν είναι να αναρωτιέσαι γιατί δεν μπορούσαν μετά να τραβήξουν ίσια γραμμή... :flipout:

Στην μουσική δεν νομίζω, εκτός και αν μιλάμε όπως είπατε για Jazzεμένους (Coltrane π.χ.)...

μην συντηρούμε τζάμπα μύθους. Ο Νταλί , σε ηλικία 20 ετών , εγκατέλειψε την Σχολή καλών τεχνών , διότι δεν είχε τίποτα να μάθει από κεί , όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώσει ( Υπάρχει βέβαια κι η εκδοχή πως επειδή δήλωσε ότι ουδείς είναι άξιος να τον κρίνει εκεί μέσα τον απέβαλαν ). Το αψέντι τον έφτιαξε ;
 
Απάντηση: Re: ουσιες και μουσικη δημιουργια

μην συντηρούμε τζάμπα μύθους. Ο Νταλί , σε ηλικία 20 ετών , εγκατέλειψε την Σχολή καλών τεχνών , διότι δεν είχε τίποτα να μάθει από κεί , όπως χαρακτηριστικά είχε δηλώσει ( Υπάρχει βέβαια κι η εκδοχή πως επειδή δήλωσε ότι ουδείς είναι άξιος να τον κρίνει εκεί μέσα τον απέβαλαν ). Το αψέντι τον έφτιαξε ;

To ιδιο και ο miles davis που παρατησε το τζουλιαρντ για να ακολουθησει τον charlie parker αφου πιστευε,πολυ σωστα,οτι απο αυτον θα μαθει περισσοτερα.

Το κακο ειναι οτι κολλησε και τα κουσουρια του charlie...
 
Εδώ που τα λέμε, και τον Bird οι γυναίκες τον φάγανε, πέρα από τα drugs...

Τόσο πολύ στα χνάρια του κι αυτός ο Miles...
 
πάντως θεωρώ ότι θα ήταν αδύνατον να γραφτεί το pet sounds αν ο Wilson ήταν σε νορμάλ state of mind.
Ο άνθρωπος ζούσε σε μιά αποστολή από τον Θεό, να φτιάξει ένα δίσκο που να είναι η ίδια του η φωνή. Πάλευε μήνες με μιά λέξη, που μη μπορώντας να την βρεί, την περιέγραφε στον στιχουργό μέχρι εκείνος να επιστρέψει με το ποθητό αποτέλεσμα.
Το ίδιο το good vibrations είχε πάνω από 100 ώρες ηχογραφημένο υλικό γιά 2.5 λεπτά τραγούδι, σε τρία διαφορετικά στούντιος και άγνωστο με πόσους μουσικούς.
Κομμάτια γράφονταν επί ώρες και όλα τα όργανα στριμώχνονταν σε ένα κανάλι γιά να μείνουν όλα τα άλλα ελεύθερα γιά τα φωνητικά.
Ποιός, στα καλά του, θα μπορούσε να το κάνει αυτό? Ποιά μεθοδικότητα είναι δυνατόν να είναι τόσο έντονη, σε βαθμό που να φτάνει το παράλογο και το γελοίο και το οικονομικά απαράδεκτο (να μην ξεχνάμε ότι ακόμα και ονόματα όπως οι Beach Boys είχαν περιορισμούς στην τρέλλα τους, όταν οι παραγωγοί βλέπανε ότι το αποτέλεσμα θα ήταν αποτυχία)...
 
Απάντηση: Re: ουσιες και μουσικη δημιουργια

πάντως θεωρώ ότι θα ήταν αδύνατον να γραφτεί το pet sounds αν ο Wilson ήταν σε νορμάλ state of mind.
Ο άνθρωπος ζούσε σε μιά αποστολή από τον Θεό, να φτιάξει ένα δίσκο που να είναι η ίδια του η φωνή. Πάλευε μήνες με μιά λέξη, που μη μπορώντας να την βρεί, την περιέγραφε στον στιχουργό μέχρι εκείνος να επιστρέψει με το ποθητό αποτέλεσμα.
Το ίδιο το good vibrations είχε πάνω από 100 ώρες ηχογραφημένο υλικό γιά 2.5 λεπτά τραγούδι, σε τρία διαφορετικά στούντιος και άγνωστο με πόσους μουσικούς.
Κομμάτια γράφονταν επί ώρες και όλα τα όργανα στριμώχνονταν σε ένα κανάλι γιά να μείνουν όλα τα άλλα ελεύθερα γιά τα φωνητικά.
Ποιός, στα καλά του, θα μπορούσε να το κάνει αυτό? Ποιά μεθοδικότητα είναι δυνατόν να είναι τόσο έντονη, σε βαθμό που να φτάνει το παράλογο και το γελοίο και το οικονομικά απαράδεκτο (να μην ξεχνάμε ότι ακόμα και ονόματα όπως οι Beach Boys είχαν περιορισμούς στην τρέλλα τους, όταν οι παραγωγοί βλέπανε ότι το αποτέλεσμα θα ήταν αποτυχία)...


Τώρα κάτι μας είπες . Φυσικά και δεν ήταν στα καλά του . Να ξοδέψεις χιλιάδες ώρες στο στούντιο για να ηχογραφήσεις μία μεγάλη βλακεία για 12χρονα ( και πολύ λέω ) το αποδεικνύει περίτρανα :flipout::flipout::flipout:
 
Απάντηση: Re: ουσιες και μουσικη δημιουργια

...Το ίδιο το good vibrations είχε πάνω από 100 ώρες ηχογραφημένο υλικό γιά 2.5 λεπτά τραγούδι, σε τρία διαφορετικά στούντιος και άγνωστο με πόσους μουσικούς...

Ήταν χαϊεντάς ο άνθρωπος βρε, δεν έπερνε τίποτε... :flipout::flipout:
 
Κάνω την πάπια τόσες μέρες, αλλά μιάς και τά'ρχισες αρχηγέ, να πώ και 'γώ την άποψή μου.

Έχω λιώσει τα Greendale, Harvest Moon, Freedom, Re-ac-tor, Rust Never Sleeps, Comes A Time, On The Beach, Harvest, Harvest Moon, Philadelphia,
The Last Waltz, Crosby, Stills and Nash... αλλά πουθενά δεν τον έχω γουστάρει τόσο, δεν τον ένιωσα τόσο κοντά κου και δεν με συγκίνησε όσο στο Time Fades Away που ήταν πίτα
1973 :BDGBGDB55:

Πολλά τα παραδείγματα αλλά πολυτιμότερη (γιά την ηθική υπόσταση του forum) η μούγκα :flipout:
 
εγώ από δαύτον δυό δίσκους σέβομαι....
το harvest επειδή το έχω συνδέσει με γεγονότα και το time fades away όπου δεν ξέρω αν είναι πίτα, πάντως είναι λοκομοτίβα....
ο μόνος Young που με έκανε να βγάζω την κιθάρα να παίζω μαζί του...
 
Απάντηση: Re: ουσιες και μουσικη δημιουργια

εγώ από δαύτον δυό δίσκους σέβομαι....
το harvest επειδή το έχω συνδέσει με γεγονότα και το time fades away όπου δεν ξέρω αν είναι πίτα, πάντως είναι λοκομοτίβα....
ο μόνος Young που με έκανε να βγάζω την κιθάρα να παίζω μαζί του...

Αυτό θα το θυμάμαι, να το ξέρεις :icon15:
 
To Θέμα το θεωρώ αρκετά σύνθετο και με έχει απασχολήσει αρκετές φορές. Μάλλον αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα στην λογική του ότι οι ουσίες είναι άχρηστες στην δημιουργία. και στο ότι βοηθούν τον καλλιτέχνη να ξεφύγει από τα όρια που μπορεί να του επιβάλλει η εποχή του, η καταπιεσμένη έκφραση των συναισθημάτων του, ή ακόμα και γιατί όχι το περιβάλλον του γενικότερα.
Να σας πω την αλήθεια δεν ξέρω για παράδειγμα αν υπήρχε ψυχεδέλεια έτσι όπως εμείς την γνωρίζουμε σήμερα χωρίς ουσίες αλλά και από την άλλη χωρίς αυτές δεν γνωρίζει κανείς τι άλλο θα μπορούσε να έχει υπάρξει την συγκεκριμένη περίοδο.

Τελευταία με έχει απασχολήσει ένα άλλο ζήτημα. σχετικό με ουσίες.

Ο καλλιτέχνης για την πάρτη του κάνει ότι γουστάρει και το αποτέλεσμα κρίνεται από τους ακροατές ή μάλλον θα έπρεπε να κρίνεται από τον ακροατή ανεξάρτητα από τις συνθήκες δημιουργίας του. Η μουσική βιομηχανία όμως εκμεταλλευόμενη την αδυναμία του καλλιτέχνη συνειδητά ή ασυνείδητα ,πόσο μεγάλη καφρίλα μπορεί να είναι το ότι πουλάει όλο το “πακέτο” στον ακροατή? Απλή ερώτηση, την συμφέρει κάτι τέτοιο για να στήσει ένα καλό promotion?
 
To Θέμα το θεωρώ αρκετά σύνθετο και με έχει απασχολήσει αρκετές φορές. Μάλλον αμφιταλαντεύομαι ανάμεσα στην λογική του ότι οι ουσίες είναι άχρηστες στην δημιουργία. και στο ότι βοηθούν τον καλλιτέχνη να ξεφύγει από τα όρια που μπορεί να του επιβάλλει η εποχή του, η καταπιεσμένη έκφραση των συναισθημάτων του, ή ακόμα και γιατί όχι το περιβάλλον του γενικότερα.
Να σας πω την αλήθεια δεν ξέρω για παράδειγμα αν υπήρχε ψυχεδέλεια έτσι όπως εμείς την γνωρίζουμε σήμερα χωρίς ουσίες αλλά και από την άλλη χωρίς αυτές δεν γνωρίζει κανείς τι άλλο θα μπορούσε να έχει υπάρξει την συγκεκριμένη περίοδο.

Τελευταία με έχει απασχολήσει ένα άλλο ζήτημα. σχετικό με ουσίες.

Ο καλλιτέχνης για την πάρτη του κάνει ότι γουστάρει και το αποτέλεσμα κρίνεται από τους ακροατές ή μάλλον θα έπρεπε να κρίνεται από τον ακροατή ανεξάρτητα από τις συνθήκες δημιουργίας του. Η μουσική βιομηχανία όμως εκμεταλλευόμενη την αδυναμία του καλλιτέχνη συνειδητά ή ασυνείδητα ,πόσο μεγάλη καφρίλα μπορεί να είναι το ότι πουλάει όλο το “πακέτο” στον ακροατή? Απλή ερώτηση, την συμφέρει κάτι τέτοιο για να στήσει ένα καλό promotion?

Για το promotion χωρις δευτερη σκεψη ναι, ειναι δουλεμενο απο το 70 και μετα καλα.
Για τα προηγουμενα ταυτιζομαι με τον προβληματισμο σου.
 
Σωστός ο Μπάιρας. Αυτό είχε βέβαια μεγαλύτερη επίδραση πριν απο 20+ χρόνια.
Οι ''λιωμένοι'' καλλιτέχνες έκαναν μεγαλύτερο γκελ στην τότε νεολαία που τα έχωνε για να αγοράσει τις μουσικές τους.
Και το κριτήριο βέβαια δεν ήταν μόνο μουσικό. Όταν το πήρε πρέφα η μουσική βιομηχανία το εκμεταλλεύτηκε άγρια.

Ο τάδε αλκοολικός, ο άλλος κόκας, ο παράλλος τρώει νυχτερίδες, ο άλλος κάνει κατακόρυφο στη σκηνή, σολάρει και κατουράει τα μάτια του κ.τ.λ.

Mία άλλη παράμετρο που πρέπει να συζητήσουμε είναι η ταύτιση των διάφορων ουσιών, με μουσικά είδη, γεωγραφικές περιοχές, ηχητικές συχνότητες, χρονικές περιόδους κ.τ.λ.

Δεν είναι δυνατόν για π.χ. να ακούς southern rock και να μην πίνεις Jack.
Νόμος.

Στο punk πίναμε μπύρες και τσαλακώναμε τα κουτάκια.

Το χόρτο έπαιξε το ρόλο του στα sixties. To Lsd στη ψυχεδέλεια, η κοκα στα 80´ς εξαπλώθηκε.

Το αίμα στο Heavy Metal (:flipout:)

Tα σπιντάκια ,το έκσταση στη trance, House σκηνή.

Τα τσίπουρα με τα κλαρίνα.

Οι κολόνιες όταν τελείωνε το αλκοόλ έπαιζαν παντού.

Το μαρτίνι με πιο γκρουβάτα acid jazz freestyle πράγματα.

Oι Μαργαρίτες μόνο στη Ρακεντιά.

Η Ηρωϊνη μάλλον στο ροκ ήρθε και έδεσε.

Η μανταρινάδα με τη Νένα Βενετσάνου.

Το κρασί με τις μπουάτ και το νέο κύμα.

Τα φθηνά ουίσκι-μπόμπες, με τη Βάσω Χαρακίδα, τον Τερλέγκα και την Μπέλα Κούνια.

Το τζουνάβι με τα βενζινάδικα και το κουνάβι με τα κοινόβια.


Η κάθε εποχή, η κάθε μουσική, η κάθε τάση έχει και την ουσία που τη χαρακτηρίζει.


Υ.Γ. Για τη μόνη μουσική εποχή που τα έχω λίγο μπερδεμένα είναι αυτή που πρωταγωνίστησαν η Bonnie Tyler, η sabrina, η Sandra, Radiorama, Kazagoogoo
k.τ. λ.
Βέβαια λόγω εμπειρίας έχω την αίσθηση ότι η ουσία που ξεχώρισε ήταν η ΛΑΚ.
 
Last edited: