Άκουγα μουσική από "αστείες" συσκευές αγνοώντας την ποιότητα του ήχου που παράγουν. Κασέτες συχνά ηχογραφημένες από το Τρίτο Πρόγραμμα στο Sharp Twin Cam, ακουστικά των 5 ευρώ, φορητά Cd Player Sony.
Και όμως !! Ήμουν ευτυχισμένος, ανακάλυπτα νέους μουσικούς ορίζοντες με τη μέρα! Εστίαζα πραγματικά στη μουσική, στις αρμονικές αλληλουχίες, στην κατασκευή του κομματιού ή του τραγουδιού. Ενθουσιαζόμουν με αυτό τον ήχο που άκουγα γιατί με ενθουσίαζε η μουσική σύνθεση που τον παρήγαγε και όχι τα ηχοχρώματα αυτά καθαυτά. Μέρα με τη μέρα ανακάλυπτα νέες μουσικές, ακόμα και Bruckner μελετούσα έτσι παρέα με το "Essence of Bruckner" του Robert Simpson, από το Twin Cam! Και είχα μπροστά μου μια μουσική αποκάλυψη.
Τώρα, με την πάροδο των χρόνων γινόμαστε πιο "εκλεπτυσμένοι". Με την εισαγωγή μου στον κόσμο του hi-fi έφτιαξα κι εγώ ένα σύστημα για να ακούω στο σαλόνι. Αλλά τολμώ να πω οτι πλέον δεν είναι το ίδιο. Ο διαρκής βομβαρδισμός μου με νέα προϊόντα ήχου με κάνει να περιστρέφομαι στον καναπέ μου ανήσυχος οτι δεν προσφέρω το καλύτερο "γεύμα" στα αυτιά μου, να δοκιμάζω το ένα ή το άλλο μήπως το μπάσο μπορεί να βελτιωθεί, ή μήπως με άλλα καλώδια θα μπορούσα να ήχο διαυγέστερο ήχο. Επίσης, οι αναπόφευκτες αντανακλάσεις στο δωμάτιο με κουράζουν σε σχετικά δυνατή ένταση και διάρκεια ακρόασης, η οποία δε μπορεί να είναι μεγάλη έτσι κι αλλιώς λόγω της χάρτινων τοίχων στο (νέο) διαμέρισμα. Για να είμαι ειλικρινής, βοηθά και η δημιουργία οικογένειας, η οποία προς το παρόν είναι διαρκής "απειλή" για το ηχοσύστημα
Η κούραση από τη δουλειά, η υπερπροσφορά μουσικής από το internet, η διαρκής αναζήτησή μου για νέους συνθέτες και "αριστουργήματα" που όμως τελικά δεν πιάνουν μια μπροστά σε αυτά που είχα ήδη ανακαλύψει από μικρός, παίζουν και αυτά το ρόλο τους.
Αλλά είμαι σίγουρος οτι σύντομα θα χαλαρώσω και θα ξαναεκτιμήσω την ακρόαση. Θα αγοράσω και καλά ακουστικά επίσης, νομίζω τελικά οτι μόνο έτσι συγκεντρώνομαι ολοκληρωτικά.
Το "Essence of Bruckner" έχω να το ανοίξω από τότε..
Και όμως !! Ήμουν ευτυχισμένος, ανακάλυπτα νέους μουσικούς ορίζοντες με τη μέρα! Εστίαζα πραγματικά στη μουσική, στις αρμονικές αλληλουχίες, στην κατασκευή του κομματιού ή του τραγουδιού. Ενθουσιαζόμουν με αυτό τον ήχο που άκουγα γιατί με ενθουσίαζε η μουσική σύνθεση που τον παρήγαγε και όχι τα ηχοχρώματα αυτά καθαυτά. Μέρα με τη μέρα ανακάλυπτα νέες μουσικές, ακόμα και Bruckner μελετούσα έτσι παρέα με το "Essence of Bruckner" του Robert Simpson, από το Twin Cam! Και είχα μπροστά μου μια μουσική αποκάλυψη.
Τώρα, με την πάροδο των χρόνων γινόμαστε πιο "εκλεπτυσμένοι". Με την εισαγωγή μου στον κόσμο του hi-fi έφτιαξα κι εγώ ένα σύστημα για να ακούω στο σαλόνι. Αλλά τολμώ να πω οτι πλέον δεν είναι το ίδιο. Ο διαρκής βομβαρδισμός μου με νέα προϊόντα ήχου με κάνει να περιστρέφομαι στον καναπέ μου ανήσυχος οτι δεν προσφέρω το καλύτερο "γεύμα" στα αυτιά μου, να δοκιμάζω το ένα ή το άλλο μήπως το μπάσο μπορεί να βελτιωθεί, ή μήπως με άλλα καλώδια θα μπορούσα να ήχο διαυγέστερο ήχο. Επίσης, οι αναπόφευκτες αντανακλάσεις στο δωμάτιο με κουράζουν σε σχετικά δυνατή ένταση και διάρκεια ακρόασης, η οποία δε μπορεί να είναι μεγάλη έτσι κι αλλιώς λόγω της χάρτινων τοίχων στο (νέο) διαμέρισμα. Για να είμαι ειλικρινής, βοηθά και η δημιουργία οικογένειας, η οποία προς το παρόν είναι διαρκής "απειλή" για το ηχοσύστημα
Η κούραση από τη δουλειά, η υπερπροσφορά μουσικής από το internet, η διαρκής αναζήτησή μου για νέους συνθέτες και "αριστουργήματα" που όμως τελικά δεν πιάνουν μια μπροστά σε αυτά που είχα ήδη ανακαλύψει από μικρός, παίζουν και αυτά το ρόλο τους.Αλλά είμαι σίγουρος οτι σύντομα θα χαλαρώσω και θα ξαναεκτιμήσω την ακρόαση. Θα αγοράσω και καλά ακουστικά επίσης, νομίζω τελικά οτι μόνο έτσι συγκεντρώνομαι ολοκληρωτικά.
Το "Essence of Bruckner" έχω να το ανοίξω από τότε..
