Ας τοποθετηθώ κι εγώ σε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση που μόλις χτες αντιλήφθηκα την ύπαρξή της.
Τα παρακάτω είναι προσωπικές εκτιμήσεις με βασική την παραδοχή ότι ο "παλιός ήχος" δεν αφορά μόνο τα ηχεία, απλά αναφερόμαστε σε αυτά ως τους κύριους διαμορφωτές του. Τότε αλλά και σήμερα.
Ο παλιός ήχος, λοιπόν, ήταν όπως τον περιγράψατε κυρίως λόγω της τότε υπάρχουσας τεχνολογίας η οποία ήταν σχεδόν κοινή για τους διάφορους κατασκευαστές του χώρου. Στα πρώτα στάδια της ανάπτυξης ενός προϊόντος, η διαφοροποίηση μεταξύ των ανταγωνιστών είναι χαμηλή ακριβώς γι' αυτό. Όσο κυλά ο χρόνος και οι παραγωγοί πειραματίζονται με τις σχεδιάσεις τους και νέες τεχνολογίες και υλικά εμφανίζονται, γίνεται εφικτή η καλώς εννοούμενη "διαφοροποίηση προϊόντος", δηλαδή αυτή του
ουσιαστικού τελικού αποτελέσματος για τον χρήστη.
[Σημείωση: Ο όρος είναι μαρκετίστικος και τον αντιδιαστέλλω με την κακώς εννοούμενη διαφοροποίηση που εφαρμόζεται είτε για να παρατείνει με το στανιό τον κύκλο ζωής ενός προϊόντος είτε για να δικαιολογήσει υψηλότερη τιμή, παραλάσσοντας επουσιώδη μόνο χαρακτηριστικά, κυρίως εξωτερικά όπως ήδη αναφέρατε κάποιοι].
Μέσα απ' αυτή την εξελικτική διαδικασία καταλήξαμε όχι μόνο στις διάφορες "σχολές" ήχου, όπως λ.χ. αγγλική, αμερικάνικη, σκανδιναυική κλπ, αλλά
ΚΥΡΙΩΣ στις διάφορες "απόψεις" ήχου των κατασκευαστών-εταιρειών. Έτσι έφτασε το κάθε ηχείο, καθώς και κάθε άλλο μηχάνημα, να ακούγεται
όπως θέλει και αρέσκεται ο κατασκευαστής του. Αυτό το έχουν παραδεχτεί πολλοί μεγάλοι κατασκευαστές και δεν περιμένατε να το μάθετε από μένα. Η προσωπική μου εκτίμηση λοιπόν είναι ότι αυτό είναι Υπέροχο! Οι επιλογές είναι ανεξάντλητες κι ο καθένας μπορεί να βρει τον ήχο που θέλει, στρεφόμενος προς τις εταιρείες εκείνες που θέλησαν τον ίδιο ήχο για τα προϊόντα τους.
Το τι λογής ήχο (θέλει και) έχει η κάθε εταιρεία, βρίσκεται σχετικά εύκολα μέσα από τον ειδικό τύπο, αν μπορείς να τον διαβάζεις χωρίς να σε μπερδεύει. Αλλά με τα
θέλω μας τι γίνεται; Πόσο καλά τα γνωρίζουμε; Πιστεύω πως όλοι μας τα ξέρουμε μέσω της εμπειρίας* και όσοι -νομίζουν πως- δεν τα ξέρουν ας ξεκολήσουν από τα "specs" και τα "conclusion" των reviews και θα τα βρούνε μια χαρά. (Τα μεν πρώτα δε λένε τίποτα και τα δεύτερα είναι τα
θέλω του reviewer).
Τώρα... η εμπειρία που ανέφερα παραπάνω ενέχει και τα εξής (που κανένα τους δεν είναι κακό):
α)
Συνήθεια. Μπορεί να έχουμε συνηθίσει το ήχο των '70s-'80s. So what? Υπάρχουν σήμερα άριστα μηχανήματα που προσιδιάζουν σε 'κείνο τον ήχο, με μια αναζωογονητικότατη φρεσκάδα και καθαρότητα. That's my style too!
β)
Αναμνήσεις. Σιγά μην πρέπει να νιώσουμε και τύψεις...
γ)
Ακουόγραμμα. Ασχολίαστο.
γ)
Άλλα υποκειμενικά στοιχεία. Π.χ. σε ποιά σειρά μας αρέσει να καθόμαστε στη συναυλία; Δλδ ανάλυση ή συνθεση και σε τι αναλογία; Μας άρεσε το Χ γκρουπ περισσότερο στο ΟΑΚΑ ή στη Μαλακάσα; Live events και τα δύο! κλπ, κλπ, κλπ.
Το κόβω εδώ γιατί σας κούρασα και νομίζω πως έδωσα επαρκώς το στίγμα μου. Ο,τι άλλο... το συζητάμε.
Α, για δείτε!
Το πρώτο ηχείο είναι δημοφιλέτατο ΚΑΙ στουντιακά. Δεν ακούγεται εδώ αλλά ο παραγωγός λέει κάποια ενδιαφέροντα πραγματάκια. Το δεύτερο είναι απλά ένα...... Pioneer!
Παλιός ήχος είπαμε;;;;;;;;;;
http://www.youtube.com/watch?v=FlQBPAyOTEE
http://www.youtube.com/watch?v=S11nqJmqYKs
