Κατ'αρχάς το πλύσιμο προσώπου με σαπούνι πριν το ξύρισμα βοηθά ιδιαίτερα για ένα καλύτερο ξύρισμα.
Δεύτερον, το pre-shave είναι κάτι που δύναται να βοηθήσει, αλλά και πάλι αυτό εξαρτάται από το πρόσωπο/δέρμα.
Προσωπικά δεν το χρησιμοποιώ, κι έχω δοκιμάσει πολλά (λάδια, Proraso pre/post, κλπ.)
Η πετσέτα (hot towel) βοηθά τα μέγιστα αλλά ιδανικά θες αυτόν τον βραστήρα για πετσέτες, που όμως ακόμη και πεπειραμένοι wet shavers δεν έχουν αγοράσει.
Συνήθως αν κάποιος κάνει πρώτα ντους και μετά απ'ευθείας ξεκινήσει ξύρισμα, είναι το καλύτερο.
Απ'την άλλη, πολλοί ξυρίζονται από το βράδυ και δεν είναι απαραίτητο να έχουν κάνει ντους πριν.
Εμένα προσωπικά δεν με βόλεψε ποτέ να πάω να ξυριστώ χωρίς να έχω κάνει ντους πρώτα, όμως είναι διαφορετικά αυτά για τον καθένα.
Να θυμάστε - ό,τι ισχύει για κάποιον άλλο δεν ισχύει απαραίτητα και για εσάς.
Το πινέλο αν είναι χοίρου (boar brush) θέλει καλό βρέξιμο (βούτηγμα σε ποτήρι ή κεραμικό με ζεστό -κι όχι καυτό- νερό) για 5'-10' λεπτά πριν ξυριστεί κανείς.
Οι τρίχες του πινέλου χοίρου είναι σκληρές και πρέπει να μαλακώσουν πριν το ξύρισμα.
Το πινέλο αν είναι ασβού (badger brush) είναι πιό μαλακό σε τρίχα και θέλει απλά 30" βρέξιμο με ζεστό νερό πριν αρχίσουμε να φορτώνουμε σαπούνι [ή] να ανακατεύουμε την κρέμα ξυρίσματος σε μπωλ ή στο πρόσωπό μας.
Τα πινέλα χοίρου είναι πολύ πιό φθηνά από τα πινέλα ασβού.
Κάνουν πολύ καλή δουλειά, ιδιαίτερα με σαπούνια.
Από πινέλα χοίρου τα πιό καλά -αναφορικά με τη σχέση τιμής/απόδοσης- είναι τα Ωμέγα, ειδικά η σειρά Pro που περιλαμβάνει τα Νο. 48, 98, και 102.
Τα πινέλα ασβού είναι πιό μαλακά σε αίσθηση στο πρόσωπο (σε σχέση με τα πινέλα χοίρου).
Έχουν όμως τέσσερις (4) βασικές και διαφορετικές ποιότητες: Pure badger ( 30- 60), Best badger ( 50- 150), Silvertip badger ( 70- 150), και Two-Band badger ή εναλλακτικά Manchurian badger ( 50- 300).
Το πινέλο ασβού κρατά σταθερότερη (ζεστή) θερμοκρασία συγκριτικά με ένα πινέλο χοίρου, έχει καλύτερο water retention και water flow-through, κι επίσης έχει πολύ πιό μεταξένια αίσθηση στο πρόσωπο.
Για να ξεκινήσει το ξύρισμα, πρέπει να φτιάξουμε τον αφρό, ή αυτό που στην Ελλάδα αναφέρεται ως "μαρέγκα" (το λεγόμενο lather).
Έχοντας προετοιμάσει το πινέλο με βρέξιμο, όπως ανέφερα προηγουμένως, το πιάνουμε και το στίβουμε, το στεγνώνουμε δηλαδή, βγάζοντας το πολύ νερό από μέσα αλλά κρατώντας την υγρασία.
Το νερό το βγάζουμε στίβοντας/πιέζοντας το θύσανο του πινέλου, αρκεί να μην τραβάμε (pull) το θύσανο από τη βάση (handle) του πινέλου πάνω στο οποίο είναι τοποθετημένος.
Άρα τώρα το πινέλο μας είναι έτοιμο να φορτώσει σαπούνι από το soap bowl [ή] είναι έτοιμο να του βάλουμε πάνω του λίγη κρέμα από το σωληνάριο (όπως βάζουμε οδοντόκρεμα πάνω στην οδοντόβουρτσα).
Λέγοντας soap bowl εννοώ σκληρό σαπούνι το οποίο είναι μέσα σε γυάλινο, πορσελάνινο, ξύλινο ή αλουμινένιο bowl/tub/container.
Φορτώνουμε λοιπόν το πινέλο με (ας πούμε) 30 κυκλικές κινήσεις πάνω στο μπωλ του σαπουνιού.
Η μαρέγκα ή το lather δεν γίνεται εκεί. Εκεί αυτό που κάνουμε μόνο είναι να φορτώσουμε το πινέλο.
Τώρα, αφού φορτώσαμε το πινέλο με σαπούνι [ή] βάλαμε κρέμα στην κορυφή του θυσάνου, πάμε με δύο επιλογές για να κάνουμε lather:
1. Bowl lather technique, όπου παίρνουμε ένα μπωλ (κεραμικό, τσίγκινο, κλπ.) και ανακατεύουμε σταδιακά με αρκετές στροφές του πινέλου, έχοντας ρίξει 2-3 σταγόνες νερό που και που.
Εδώ οι στροφές μέσα (αριθμός αυτών) στο μπωλ που θα κάνουμε όπως και οι σταγόνες νερού (ποσότητα) που σταδιακά προσθέτουμε εξαρτώνται από το σαπούνι/κρέμα που χρησιμοποιούμε, αλλά και από τη σκληρότητα του νερού που έχουμε.
2. Face lather technique, όπου παίρνουμε το πινέλο και αρχίζουμε να το τρίβουμε κυκλικά στο πρόσωπο με στόχο να δημιουργήσουμε το σωστής ποιότητας και πυκνότητας lather, προσθέτοντας σταγόνες νερό μόνο ως ή όταν χρειάζεται.
Άλλα σαπούνια διψούν πιό πολύ, οπότε θέλουν περισσότερο νερό κατά τη δημιουργία του lather, κι άλλα θέλουν λίγο νερό.
Όταν το νερό είναι σκληρό (άλατα), τότε παιδευόμαστε πιό πολύ για να κάνουμε καλό lather.
Αν ταυτόχρονα το σαπούνι είναι από αυτά που διψούν πολύ, τότε θέλει εμπειρία και τεχνική να κάνεις καλό lather.
Το σωστό lather (ή μαρέγκα) μόλις είναι έτοιμο έχει τα χαρακτηρηστικά πολύ παχιάς κρέμας που δεν σπάει εύκολα.
Το σωστό lather προστατεύει, βοηθά το ξυράφι [safety razor] να γλιστρά όπως πρέπει, και ενυδατώνει μετά το ξύρισμα όσο μπορεί.
Αν το lather έχει ρευστή μορφή, τότε έχει πολύ νερό, και στο ξύρισμα το σαπούνι δεν θα προστατεύει όπως πρέπει (άρα υψηλή πιθανότητα να κοπείτε).
Αν το lather έχει αρκετά σκληρή μορφή (λ.χ. τύπου πάστας), τότε έχει λίγο νερό, και στο ξύρισμα το σαπούνι θα κάνει το ξυράφι [safety razor] να μην γλιστρά ως πρέπει (άρα πάλι υψηλή πιθανότητα να κοπείτε).
Το παραδοσιακό ξύρισμα δεν γίνεται για να κάνει κανείς ένα πέρασμα και να πάρει όλο το stubble (όλα τα γένια δηλαδή).
Η ιδέα είναι να κάνει κανείς ένα, δύο ή τρία περάσματα, και σταδιακά να αφαιρείται stubble. Έτσι γίνεται η δουλειά, είτε με DE είτε με straight razor.
Τα μοντέρνα cartridge razors (Mach 3, Fusion, κλπ.) πλασάρουν την ιδέα ότι σου δίνουν 5 μικρές λεπίδες σε μία κεφαλή, κι ότι αυτό κάνει την ίδια δουλειά με ένα πέρασμα.
Αυτό που δεν σας λένε όμως είναι πως τα cartridges δημιουργούν ingrown hairs (ξεχνώ τώρα πώς λέγονται στα Ελληνικά).
Επίσης δεν σας λένε ότι ο έτοιμος αφρός ή ζελ ξυρίσματος έχει συστατικά μέσα που φουσκώνουν τις τρίχες ώστε αυτές να σηκώνονται και να τις κόβει το Mach 3.
Κάνεις τον αφρό λοιπόν, γεμίζεις το πρόσωπο, και κάνεις το πρώτο πέρασμα (βοράς > νότος).
Ξαναβάζεις με το πινέλο αφρό, και κάνεις το δεύτερο πέρασμα (ανατολή > δύση ή ανάποδα).
Αν θες κι άλλο πέρασμα, κάνεις κόντρα, τρίτο πέρασμα.
Ξεπλένεις, σκουπίζεσαι με πατ πατ κινήσεις, όχι με το να σέρνεις την πετσέτα στο πρόσωπο.
Βάζεις after shave και μετά balm.
Ξεπλένεις το πινέλο με ζεστό νερό για να μην μείνει σαπούνι πάνω, το οποίο θα ξεραθεί και θα σπάσει αργότερα τις τρίχες.
Στίβεις προσεκτικά το πινέλο για να φύγει το νερό, αλλά να μη φύγει/ξεκολλήσει κι θύσανος από τη βάση του.
Τρίβεις προσεκτικά το πινέλο πάνω σε πετσέτα για να φύγουν τα πολλά νερά και η υγρασία, και το αφήνεις όρθιο να στεγνώσει τουλάχιστον 24 ώρες.
Ποτέ το πινέλο μετά από ξύρισμα κλεισμένο μέσα σε ντουλάπα (για την υγρασία).
Τώρα, από 'κει και πέρα, αν πάμε στο τί ξυράφια (safety razors) είναι διαθέσιμα, θα δούμε ότι υπάρχουν τα εξής:
Σταθερά και μεταβλητά.
Τα σταθερά έχουν ένα επίπεδο επιθετικότητας, όπως οι σταθεροί φακοί στη φωτογραφία.
Τα μεταβλητά έχουν μεταβαλλόμενο επίπεδο, όπως οι ζουμ φακοί στη φωτογραφία.
Οι λεπίδες (DE blades) είναι πολύ προσωπικό θέμα, παρ'όλα ταύτα είναι γενικώς παραδεκτό ότι οι Ιαπωνικές Feather όπως και οι Ευρωπαικές PolSilver Super iridium είναι από τις πιό κοφτερές.
Οι παλιές discontinued λεπίδες (UK Wilkinsons, Gillette Swedes, κλπ.) σε πάνε σε πραγματικά άλλο επίπεδο όταν τις βάλεις πάνω σε ξυράφι.
Θα παραθέσω σε λίγο κι ένα reference βίντεο με έναν που ξυρίζεται με straight, για να δείτε την ομορφιά της σωστής τεχνικής.