Με το συμπάθειο, αλλά όταν άνθρωποι υψηλού βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου δηλώνουν ότι αν έβλεπαν κάποιον να σπάει το μαγαζί του πατέρα του... δεν λένε τι θα του έκαναν, εγώ αναρωτιέμαι αφενός αν θα έπρεπε να μας κάνει εντύπωση ο φόνος του Αγρινίου και αφετέρου πόσες δικαιολογίες μπορώ να βρω για τον Κοεμτζή.
Ο θύτης όντως κοιτάζει την δουλειά του και την οικογένειά του. οικονομικά τα βγάζει πέρα όπως τόσοι και τόσοι κτηνοτρόφοι στην ελληνική επικράτεια,. Ετοιμάζεται να παντρευτεί και ταυτόχρονα στηρίζει την χωρισμένη αδελφή του και το παιδί της (σε κάποιες άλλες οικογένειες θα ήταν ανεπιθύμητο πρόσωπο η κοπέλα). Εχει τις συνηθισμένες ασχολίες που έχουν όλοι οι νέοι της περιοχής και η ζωή του κυλάει ήρεμη χωρίς να την ταράζει τίποτα... Η σχεδόν τίποτα, γιατί κάθε σαββατοκύριακο και όχι μόνο, κάποια από τα χωράφια που έχουν νοικιάσει για τις ανάγκες των ζώων τους γίνονται εμπόλεμη ζώνη λίγο πιό πέρα από το σπίτι/στάβλο/στάνη τους - οτιδήποτε είναι αυτό... Αυτός και ο πατέρας του κατ'επανάληψη έχουν πει στους κυνηγούς να μην μπαίνουν στην περιοχή τους, είναι παράνομο και τρομάζουν τα ζώα... ισως σε κάποιους να το έχουν πει και περισσότερες από μία φορά... Την μοιραία ημέρα, ο γείτονας τους ειδοποιεί ότι, όχι ένας, ούτε δύο, αλλά πέντε κυνηγοί έχουν μπεί στα χωράφια τους και μάλιστα κάποιοι είναι ντόπιοι. Ο γέρος φεύγει για να τους διώξει, και ο μετέπειτα θύτης κάθεται πιό πέρα με τις σκέψεις να τον κυριεύουν, να τον πνίγει η αδικία ή η προσβολή που του γίνεται ("Αφού τους έχουμε πει να μη μπαίνουν στα χωράφια μας, γιατί μας κουβαλιούνται καθε τρεις και λίγο? Τα ζώα δεν γεννάνε, τους κόβεται το γάλα...") Και τότε ακούει τσακωμό, ίσως και κάποιο πυροβολισμό. Ξέρει οτι ο πατέρας του είναι εκεί μόνος του. Ξαφνικά όλα χρωματίζονται κόκκινα και μαύρα... Αυτό είναι το σπίτι του και αυτή είναι η γή του, εδώ μεγάλωσε και αυτά τα χώματα τα αγαπάει...
(Λίγο Κούρκουλο από τον Αστραπόγιαννο θυμίζει η σκηνή ε ?)
Ενώ ξέρει οτι εκει υπάρχουν πέντε οπλισμένοι κυνηγοί, αρπάζει το όπλο του και ξεχύνεται μπροστά...
Παραλογισμός, έτσι ?
ο τρόπος εκτέλεσης φανερώνει ότι μάλλον τον έπνιγε το μίσος, παρά η αδικία. Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που άνθρωποι θόλωσαν και πήραν μία κουμπούρα και δεν ήξεραν τι έκαναν. Αυτή όμως είναι και η διαφορά του δολοφόνου του Αγρινίου: νομίζω πως ήξερε πολύ καλά τι έκανε τη στιγμή που το έκανε. Η άποψη του Σπύρου Σούρλα (επαναλαμβάνω με όλες τις επιφυλάξεις κάποιου που έχει παρακολουθήσει το γεγονός από τα δελτία ειδήσεων) μου φαίνεται η πιθανότερη και πιστευτότερη εκδοχή: ο δράστης ακολουθούσε έναν δικό του κώδικα τιμής.
Με το συμπάθειο, αλλά όταν άνθρωποι υψηλού βιοτικού και μορφωτικού επιπέδου δηλώνουν ότι αν έβλεπαν κάποιον να σπάει το μαγαζί του πατέρα του... δεν λένε τι θα του έκαναν, εγώ αναρωτιέμαι αφενός αν θα έπρεπε να μας κάνει εντύπωση ο φόνος του Αγρινίου και αφετέρου πόσες δικαιολογίες μπορώ να βρω για τον Κοεμτζή.
Σε παρόμοια ψυχολογική θέση όλοι μας έχουμε βρεθεί αρκετές φορές ...Αν κάθε φορά "καθαρίζαμε" από 5....
Αφιερωμένο σε όσους νομίζουν ότι οι φυλακές είναι κάτι το εύκολοhttp://www.e-liberta.gr/site/content.php?artid=407
We use essential cookies to make this site work, and optional cookies to enhance your experience.