Την πυρκαγιά αυτή την είδα live μόνο απο τις τηλεοράσεις.
Στις πυρκαγιές του 81 και του 88 ήμουν εκεί.
Πριν απο τις ημερομηνίες αυτές κάτω απο τον νοητό άξονα που ξεκινάει απο τη Σάνη και καταλήγει στη Νέα Φώκαια υπήρχε μόνο δάσος μέχρι την θάλασσα.
Αυτό μειώθηκε και σε λίγο θα εκλείψει. Μπορεί να μην ήταν όλες οι πυρκαγιές έργο εμπρηστών. Αυτό που γίνεται μετά τις πυρκαγιές είναι πιό εγκληματικό.
Ένα παράδειγμα για όσους γνωρίζουν την περιοχή: Στο ύψος της Ν Σκιώνης εκεί που ο δρόμος κάνει μία μεγάλη στροφή για να περάσει έξω απο το χωριό, αριστερά πάνω στο λόφο υπάρχει ένα συγκρότημα απο μαιζονέττες. Εκεί πριν το 81 ήταν δάσος. Η αξία των κατοικιών αυτών πρέπει να ξεπερνάει τα 5 εκ Εβρά.
Οπότε όπως λένε και οι φίλοι μας οι Αμερικάνοι "If money talks, bullshit walks".
Άν ρωτήσει κανείς τους "υπεύθυνους" πώς κτίστηκε το συγκρότημα θα σου πούν "πήρε άδεια" και όταν ρωτήσεις πώς πήρε άδεια αφού είναι δασική έκταση θα σε παραπέμψουν στην Νομαρχία. Αυτή θα σου πεί οτι δεν γνωρίζει τί γινόταν την εποχή εκείνη επειδή ήταν άλλοι στα πράγματα...
Θυμάμαι πάντως κάποιον ντόπιο (συγχωρεμένος τώρα) που ήταν γνωστός μόνο με το μικρό του (και αρχαϊκό) όνομα που έναντι αδράς αμοιβής έδινε αβέρτα άδειες οικοδόμησης οπουδήποτε (ακόμη και σε οικόπεδα μικρότερα των 4 στρ. ή των 2 στρ. πάνω σε δρόμο).
Υπάρχει ένα ανέκδοτο που άκουσα τελευταία:
-Πώς καταλαβαίνεις σε μία παραλία ποιοί είναι Βορειοελλαδίττες;
-Μόλις δούν την παραλία θα πούν "καλή, αλλά η Χαλκιδική έχει περίπου 50 καλύτερες"
Είχα την τύχη να γνωρίσω τον τόπο αυτό απο τις αρχές της δεκαετίας του 70 (ο πατέρας μου ήταν επιβλέπων στην ηλεκτροδότηση του νομού) όταν την απόσταση Θεσσαλονίκη - Ν. Μαρμαράς καλυπτόταν σε περίπου 5 ώρες και το περισσότερο οδικό δίκτυο ήταν χωματόδρομοι. Απο την Ποτίδαια περνούσες με σχεδία απέναντι. Θα πώ λοιπόν και εγώ ακριβώς αυτό που λέν και οι υπόλοιποι Βορειοελλαδίτες. Και όχι μόνο εγώ. Το λέει και ο σύζυγος μίας ξαδέλφης μου, Τσέχος, που έχει περάσει απο τόπους όπως το Τουβαλού και το Μπόρα - Μπόρα...
Και αυτό που συμβαίνει είναι το τίμημα που πληρώνει ο παράδεισος αυτός. Να γίνει δηλαδή κόλαση. Τα τελευταία χρόνια παρότι έχω σπίτι στην Χαλκιδική δεν πηγαίνω πιά. Τώρα πιά απο τη Χαλκιδική θέλω τις αναμνήσεις του χθές. Η Λήμνος μου φτάνει και μου περισσεύει.
Θα με θυμηθείτε τον Χειμώνα αν ρίξει κάποια γερή βροχή. Πολλά σπίτια που γλύτωσαν απο την φωτιά θα βρεθούνε...στ'ανοιχτά. Συνέβη στην Φούρκα το 1989.
Τουλάχιστον υπάρχουν (κάποιοι λίγοι πιά) τόποι εκεί που μένουν προς το παρόν "αναξιοποίητοι". Μη με ρωτήσετε να σας τους πώ. Μόνο να πάμε παρέα (κυρίως οι "καπετάνιοι")
και ....εξετάζουν με τη δέουσα προσοχή 
Μπροστά στις κάμερες, live που λένε! Των δημοσιογράφων, τους έπεσαν τα δόντια! 
