Επειδή λοιπόν έχει πέσει λίγο μούχλα στη κατηγορία ας θέσω ένα θέμα από τα θεμελιώδη:
Ποιά είναι η μουσική φόρμα την οποία προτιμάτε και γιατί;
Με λόγια (τραγούδι,όπερα) ή μουσική χωρίς λόγια;
Μικρής διάρκειας μουσικό έργο όπως είναι το τραγούδι ή πιο εκτεταμένες μορφές όπως τα έργα που συναντάμε στην κλασσική μουσική (σονάτα,συμφωνία κλπ) ή στην jazz.
Για να μιλήσω βιωματικά και να δώσω το έναυσμα για να ξεκινήσει κάποια συζήτηση , από τα εφηβικά μου χρόνια το τραγούδι σαν φόρμα δεν με κάλυπτε (και δεν με καλύπτει) πλήρως για δύο λόγους:
1. Οι στίχοι προδιαθέτουν με αυτό στο οποίο αναφέρονται και οι συνειρμοί δημιουργούνται είτε το θέλουμε είτε όχι. Ένας από τους λόγους που δεν μου αρέσει η όπερα είναι αυτός ( αν και είχα δώσει περίπου 55.000 δρχ πριν 10 χρόνια περίπου για να αποκτήσω το ''Δαχτυλίδι" του Wagner - το μόνο ολοκληρωμένο έργο όπερας που περιλαμβάνεται στη δισκοθήκη μου :blush: ).
Θα μου πει κάποιος ότι σε πολλά τραγούδια μπορεί να βρούμε στίχους διαμάντια. Δεν διαφωνώ αλλά προσωπικά αν ήθελα στίχους διαμάντια θα ανέτρεχα στην ποίηση. Αν ήθελα να "προβληματιστώ" θα προτιμούσα πχ ένα δοκίμιο.
Προτιμώ τον Λόγο να διαβάζεται και την Μουσική να ακούγεται. Το τραγούδι , κατά την ταπεινή μου άποψη , είναι ένα υβρίδιο (το οποίο βέβαια γέρνει σαφώς προς τη μουσική).
Θέλω τη μουσική να περνάει απερίσπαστη και ασυνόδευτη μέσα μου και να δημιουργεί μόνη της συνειρμούς ,αναφορές ,συναισθήματα.
2. Από μουσικής πλευράς το τραγούδι είναι πολύ σύντομο. Αποτελείται (συνήθως) από δύο μελωδίες (ρεφρέν,κουπλέ) ίσως και κάποια ακόμη για να γεφυρώσει τις δύο πρώτες και αυτό ήταν. Αυτό που ζητούν τ'αυτιά μου ήταν (και είναι) δύο ή και παραπάνω θέματα τα οποία θα αναπτυχθούν με πολύπλοκο και δαιδαλώδη συχνά τρόπο , θα επαναληφθούν παραλλαγμένα λίγο ή περισσότερο , θα παρεμβληθούν άλλα με σύντομο ή όχι τρόπο , με λίγα λόγια να ξετυλιχτεί το κουβάρι της μουσικής όσο το δυνατόν περισσότερο.
Κάτι τέτοιο δεν μπορεί το τραγούδι να το δώσει.
Όχι βέβαια ότι δεν άκουγα και δεν ακούω τραγούδια αλλά για την σοβαρή ακρόαση θα προτιμήσω πιο εκτεταμένες μουσικές φόρμες χωρίς λόγια.
Καταλαβαίνετε τώρα γιατί κατά καιρούς έχω κολλήσει με τον Jarrett και τα solo recital του ή πιο παλιά με τις συμφωνίες - ποταμούς του Bruckner και λιγότερο του Mahler.
Αυτά από μένα για αρχή...
:smile:
Ποιά είναι η μουσική φόρμα την οποία προτιμάτε και γιατί;
Με λόγια (τραγούδι,όπερα) ή μουσική χωρίς λόγια;
Μικρής διάρκειας μουσικό έργο όπως είναι το τραγούδι ή πιο εκτεταμένες μορφές όπως τα έργα που συναντάμε στην κλασσική μουσική (σονάτα,συμφωνία κλπ) ή στην jazz.
Για να μιλήσω βιωματικά και να δώσω το έναυσμα για να ξεκινήσει κάποια συζήτηση , από τα εφηβικά μου χρόνια το τραγούδι σαν φόρμα δεν με κάλυπτε (και δεν με καλύπτει) πλήρως για δύο λόγους:
1. Οι στίχοι προδιαθέτουν με αυτό στο οποίο αναφέρονται και οι συνειρμοί δημιουργούνται είτε το θέλουμε είτε όχι. Ένας από τους λόγους που δεν μου αρέσει η όπερα είναι αυτός ( αν και είχα δώσει περίπου 55.000 δρχ πριν 10 χρόνια περίπου για να αποκτήσω το ''Δαχτυλίδι" του Wagner - το μόνο ολοκληρωμένο έργο όπερας που περιλαμβάνεται στη δισκοθήκη μου :blush: ).
Θα μου πει κάποιος ότι σε πολλά τραγούδια μπορεί να βρούμε στίχους διαμάντια. Δεν διαφωνώ αλλά προσωπικά αν ήθελα στίχους διαμάντια θα ανέτρεχα στην ποίηση. Αν ήθελα να "προβληματιστώ" θα προτιμούσα πχ ένα δοκίμιο.
Προτιμώ τον Λόγο να διαβάζεται και την Μουσική να ακούγεται. Το τραγούδι , κατά την ταπεινή μου άποψη , είναι ένα υβρίδιο (το οποίο βέβαια γέρνει σαφώς προς τη μουσική).
Θέλω τη μουσική να περνάει απερίσπαστη και ασυνόδευτη μέσα μου και να δημιουργεί μόνη της συνειρμούς ,αναφορές ,συναισθήματα.
2. Από μουσικής πλευράς το τραγούδι είναι πολύ σύντομο. Αποτελείται (συνήθως) από δύο μελωδίες (ρεφρέν,κουπλέ) ίσως και κάποια ακόμη για να γεφυρώσει τις δύο πρώτες και αυτό ήταν. Αυτό που ζητούν τ'αυτιά μου ήταν (και είναι) δύο ή και παραπάνω θέματα τα οποία θα αναπτυχθούν με πολύπλοκο και δαιδαλώδη συχνά τρόπο , θα επαναληφθούν παραλλαγμένα λίγο ή περισσότερο , θα παρεμβληθούν άλλα με σύντομο ή όχι τρόπο , με λίγα λόγια να ξετυλιχτεί το κουβάρι της μουσικής όσο το δυνατόν περισσότερο.
Κάτι τέτοιο δεν μπορεί το τραγούδι να το δώσει.
Όχι βέβαια ότι δεν άκουγα και δεν ακούω τραγούδια αλλά για την σοβαρή ακρόαση θα προτιμήσω πιο εκτεταμένες μουσικές φόρμες χωρίς λόγια.
Καταλαβαίνετε τώρα γιατί κατά καιρούς έχω κολλήσει με τον Jarrett και τα solo recital του ή πιο παλιά με τις συμφωνίες - ποταμούς του Bruckner και λιγότερο του Mahler.
Αυτά από μένα για αρχή...
:smile:
Last edited:
