Re: Ποιά ταινία μόλις είδατε?
Μια ακόμη στάση στον Γαλλικό κινηματογράφο που κυρίως σαν γλωσσά τον υπεραγαπώ
Les Petits Mouchoirs 7.5/10
ένα κινηματογραφικό έργο που μέσα του κυλά η ίδια μας η ζωή με φίλους και "φίλους"γέλιο και κλάμα μαζί, χαρά και λύπη, αισιοδοξία και απογοήτευση ειλικρίνεια αλλά και πολλά πολλά μικρά ψέμματα....
Από την πρώτη σκηνή γίνεσαι μέρος της ταινίας μέρος της παρέας και σε πολλές των περιπτώσεων μπαίνεις και στον πειρασμό να βάζεις το εαυτό σου στην θέση κάποιου πρωταγωνιστή
Αν σε κάποιους αρέσουν "τα Φιλαρακια-FRIENDS" συστήνω ανεπιφύλακτα να δουν και την αληθινή την πραγματική διάσταση της φιλίας
Αλλά πολύ καλύτερα περιγράφει την ταινία ο ίδιος ο σκηνοθέτης Guillaume Canet
Τα "Μικρά Αθώα Ψέματα" είναι η τρίτη σκηνοθετική δουλειά μου και η πιο προσωπική μου. Για τον λόγο αυτό, επέμεινα να γράψω και το σενάριο και η όλη διαδικασία ήταν έντονη. Υποστηρίζω ότι είναι ένα προσωπικό μου φιλμ, γιατί το θέμα του είναι αρκετά κοντά σε μένα. Είναι κοντά σε ανθρώπους της γενιάς μου, που συνυπάρχουν με νεότερους και μεγαλύτερους σε ηλικία.
Το να ξεγελάς τον ίδιο σου τον εαυτό είναι πολύ εύκολο. Σου επιτρέπει να πείθεσαι ότι είσαι σωστός, να "θάβεις" ή να κρύβεις θέματα που είναι αρκετά επίπονο να τα αντιμετωπίσεις. Τότε είναι που αναπτύσσουμε την ενοχλητική, αυτοαναιρούμενη συνήθεια των "μικρών αθώων ψεμάτων".
Αυτό το φιλμ μιλά για ανθρώπους που έχουν αποδεχθεί τη ζωή τους, τη δουλειά ή τη σεξουαλικότητά τους χωρίς καν να αναρωτιούνται αν είναι αυτό που πραγματικά θέλουν από τη ζωή τους ή αν είναι ευτυχισμένοι από τη σχέση τους.
Μέσω της δειλίας, της δύναμης της συνήθειας ή του φόβου για το άγνωστο, συχνά ζούμε τη ζωή μας χωρίς να καταπιανόμαστε με αυτά τα ζητήματα, χωρίς να ακούμε τα ένστικτά μας ή τις πεποιθήσεις μας και, πάνω απ' όλα, χωρίς να ακούμε αυτό που μας λέει η καρδιά μας.
Η σημασία τού να μαθαίνεις να ακούς είναι αυτό που ήθελα να δείξω μέσω των χαρακτήρων της ταινίας. Όλοι τους έχουν μια αδυναμία, ένα ψέμα που έχουν κρύψει και δεν θέλουν να το αποκαλύψουν. Ένα τραγικό γεγονός, όπως αυτό που αντιμετωπίζουν, τους αναγκάζει να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με τα ψέματά τους. Ήθελα να τοποθετήσω αυτή την ιστορία σε μια ατμόσφαιρα κωμωδίας και φιλίας. Όμως η κωμωδία ενισχύθηκε από τη σοβαρότητα, και έτσι περνάμε από σχεδόν ξεκαρδιστικές σκηνές σε άλλες, που ελπίζω ότι είναι πολύ συγκινητικές.
Μεγάλωσα με ταινίες, όπως "Η Μεγάλη Ανατριχίλα" του Λόρενς Κάσνταν και "Husbands" του Τζον Κασαβέτη. Συνεχίζουν να είναι ένα είδος έμπνευσης για μένα, όχι απλά με το χιούμορ τους, αλλά και με την ειλικρίνεια των χαρακτήρων τους.
Να γιατί, σε αυτή την ταινία, ήθελα να είμαι όσο πιο αξιόπιστος γινόταν στο πορτραίτο της φιλίας και αυτή η αξιοπιστία να γέμιζε κάθε σκηνή. Στο casting της ταινίας, επέλεξα ανθρώπους που αγαπώ και θαυμάζω, που έχουν κάτι κοινό: γνωρίζουν ο ένας τον άλλον.
Επιμένω στο γεγονός ότι είναι μια προσωπική μου ταινία, γιατί είναι πολύ κοντά σε μένα. Είτε βλέπω τον εαυτό μου στους χαρακτήρες ή έχω συναντήσει ανθρώπους σαν αυτούς."
Μια ακόμη στάση στον Γαλλικό κινηματογράφο που κυρίως σαν γλωσσά τον υπεραγαπώ
Les Petits Mouchoirs 7.5/10
ένα κινηματογραφικό έργο που μέσα του κυλά η ίδια μας η ζωή με φίλους και "φίλους"γέλιο και κλάμα μαζί, χαρά και λύπη, αισιοδοξία και απογοήτευση ειλικρίνεια αλλά και πολλά πολλά μικρά ψέμματα....
Από την πρώτη σκηνή γίνεσαι μέρος της ταινίας μέρος της παρέας και σε πολλές των περιπτώσεων μπαίνεις και στον πειρασμό να βάζεις το εαυτό σου στην θέση κάποιου πρωταγωνιστή
Αν σε κάποιους αρέσουν "τα Φιλαρακια-FRIENDS" συστήνω ανεπιφύλακτα να δουν και την αληθινή την πραγματική διάσταση της φιλίας
Αλλά πολύ καλύτερα περιγράφει την ταινία ο ίδιος ο σκηνοθέτης Guillaume Canet
Τα "Μικρά Αθώα Ψέματα" είναι η τρίτη σκηνοθετική δουλειά μου και η πιο προσωπική μου. Για τον λόγο αυτό, επέμεινα να γράψω και το σενάριο και η όλη διαδικασία ήταν έντονη. Υποστηρίζω ότι είναι ένα προσωπικό μου φιλμ, γιατί το θέμα του είναι αρκετά κοντά σε μένα. Είναι κοντά σε ανθρώπους της γενιάς μου, που συνυπάρχουν με νεότερους και μεγαλύτερους σε ηλικία.
Το να ξεγελάς τον ίδιο σου τον εαυτό είναι πολύ εύκολο. Σου επιτρέπει να πείθεσαι ότι είσαι σωστός, να "θάβεις" ή να κρύβεις θέματα που είναι αρκετά επίπονο να τα αντιμετωπίσεις. Τότε είναι που αναπτύσσουμε την ενοχλητική, αυτοαναιρούμενη συνήθεια των "μικρών αθώων ψεμάτων".
Αυτό το φιλμ μιλά για ανθρώπους που έχουν αποδεχθεί τη ζωή τους, τη δουλειά ή τη σεξουαλικότητά τους χωρίς καν να αναρωτιούνται αν είναι αυτό που πραγματικά θέλουν από τη ζωή τους ή αν είναι ευτυχισμένοι από τη σχέση τους.
Μέσω της δειλίας, της δύναμης της συνήθειας ή του φόβου για το άγνωστο, συχνά ζούμε τη ζωή μας χωρίς να καταπιανόμαστε με αυτά τα ζητήματα, χωρίς να ακούμε τα ένστικτά μας ή τις πεποιθήσεις μας και, πάνω απ' όλα, χωρίς να ακούμε αυτό που μας λέει η καρδιά μας.
Η σημασία τού να μαθαίνεις να ακούς είναι αυτό που ήθελα να δείξω μέσω των χαρακτήρων της ταινίας. Όλοι τους έχουν μια αδυναμία, ένα ψέμα που έχουν κρύψει και δεν θέλουν να το αποκαλύψουν. Ένα τραγικό γεγονός, όπως αυτό που αντιμετωπίζουν, τους αναγκάζει να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με τα ψέματά τους. Ήθελα να τοποθετήσω αυτή την ιστορία σε μια ατμόσφαιρα κωμωδίας και φιλίας. Όμως η κωμωδία ενισχύθηκε από τη σοβαρότητα, και έτσι περνάμε από σχεδόν ξεκαρδιστικές σκηνές σε άλλες, που ελπίζω ότι είναι πολύ συγκινητικές.
Μεγάλωσα με ταινίες, όπως "Η Μεγάλη Ανατριχίλα" του Λόρενς Κάσνταν και "Husbands" του Τζον Κασαβέτη. Συνεχίζουν να είναι ένα είδος έμπνευσης για μένα, όχι απλά με το χιούμορ τους, αλλά και με την ειλικρίνεια των χαρακτήρων τους.
Να γιατί, σε αυτή την ταινία, ήθελα να είμαι όσο πιο αξιόπιστος γινόταν στο πορτραίτο της φιλίας και αυτή η αξιοπιστία να γέμιζε κάθε σκηνή. Στο casting της ταινίας, επέλεξα ανθρώπους που αγαπώ και θαυμάζω, που έχουν κάτι κοινό: γνωρίζουν ο ένας τον άλλον.
Επιμένω στο γεγονός ότι είναι μια προσωπική μου ταινία, γιατί είναι πολύ κοντά σε μένα. Είτε βλέπω τον εαυτό μου στους χαρακτήρες ή έχω συναντήσει ανθρώπους σαν αυτούς."
Last edited by a moderator:
