Πάνο πού τον βρήκες τον Macbeth?
Δεν το εχω δει, αλλα αν εστω πλησιαζει το εικαστικο μεγαλειο που πετυχε στον Οθελλο, τοτε πρεπει να το δω ταχιστα!
Βtw σημερα ειδα αυτο
![]()
Eνα εικαστικο tour de force οπου ο γερμανικος εξπρεσσιονισμος συναντα την κινηματογραφηση του Αιζενσταιν.
Το αντιθετο των πιο "αφαιρετικων" επιγονων του,αυτο ειναι μεχρι τα μπουνια στην-καλως εννοουμενη βεβαια-υπερβολη.
Κλασσικα θεατρικα-αλλα υπεροχα-παιγμενο αγαπαει το κειμενο και το "φωτιζει" σκηνοθετικα,δειχνοντας το μεγαλειο του.
Classic...
Απλα μου αρεσε??
Στον Οθελλο εψαχνα να βρω το σαγονι μου στο πατωμα.
Μου ανεβασες τις προσδοκιες οσο δεν παιρνει...
Το δρομολογω παραυτα!
Τhaaaaanx
Aκομα περιμενω να δεις τον Μακεντρικ που λεγαμε ε?
Γιαααα στρωσου λιγο, τωρα που ειναι και γιορτες.
Μια από τις περιπτώσεις η όπου η πενία οδηγεί σε ένα αριστούργημα. Λόγω οικονομικής στενότητας ο Οθέλλος γυρίστηκε μετ'εμποδίων με αλλαγές ηθοποιών (3 Κάσσιοι, 5 Ιάγοι και 2-3 Δεισδαιμόνες). Η προσπάθεια να μην φαίνονται ευκρινώς οι αλλαγές των ηθοποιών οδήγησαν σε μοναδικές κινηματογραφικές λήψεις και υπέροχα παιχνίδια φωτός και σκότους. Εξ'άλλου ο Όρσον ήταν εξοικειωμένος από παλιότερα σε αυτό το στυλ, βλέπε "η Κυρία της Σαγκάης" αλλά και προφανώς "πρόσεχε στο μάθημα" όταν ο Carol Reid τον σκηνοθετούσε στον "Τρίτο άνθρωπο".
Οι φήμες λένε ότι στον Τρίτο 'Ανθρωπο εγινε το αντίθετο: ο Reed άκουγε τον Welles...
ΟΝΕΙΡΙΚΌ ΣΙΝΕΜΆ: MAYA DEREN ΚΑΙ DAVID LYNCH
Οι επιρροές της "ιέρειας" της avant-garde στο έργο του σπουδαίου Αμερικανού δημιουργού
Παρθενογένεση στην Τέχνη δεν υπάρχει, πόσο μάλλον σε ότι αφορά στην κινηματογραφική Τέχνη όπου όροι όπως «πρωτότυπο», «ρηξικέλευθο» και «άνευ προηγουμένου», έχουν προ πολλού πάψει να αφορούν τις φιλμικές τεχνικές των δημιουργών, εξαιρουμένων, ίσως, των αναγκών που προκύπτουν ως αποτέλεσμα της τεχνολογικής προόδου.
Πολλές φορές η ιδέα της «αντιγραφής» και των δημιουργικών επιρροών συγχέονται σε τέτοιο βαθμό, που μοιάζει εξαιρετικά δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς την δημιουργική ξεπατικωτούρα, από την εμπνευσμένη επίδραση. Γιατί δηλαδή ο Quentin Tarantino αποτίει, με κάθε νέα του ταινία, φόρο τιμής στο σινεμά του ’70 και τους μεγάλους δασκάλους του, ενώ ο Alejandro Gonzlez Inarritu απλώς αντιγράφει την κινηματογραφική ύπαρξη του Andrei Tarkovsky και του Alejandro Jodorowsky;
Μια απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δίνει το βίντεο που ακολουθεί με τίτλο Meshes of Lynch, το οποίο παρουσιάζει την τεράστια επιρροή που είχε το έργο της Maya Deren, εμβληματικής προσωπικότητας του αμερικάνικου avant-garde σινεμά, στο φιλμικό είδος που εδώ και χρόνια υπηρετεί ο David Lynch.
Μέσα από το ενδιαφέρον μοντάζ του βίντεο, αποσπάσματα από το Meshes of the Afternoon, την πιο γνωστή ίσως ταινία της Deren, αντιπαραβάλλονται με σκηνές από ποικίλες ταινίες του Lynch, δημιουργώντας μια εθιστική σύνθεση χαρακτήρων, αντικειμένων και ονειρικής ατμόσφαιρας που αποδεικνύει περίτρανα την διαχρονική επιρροή ενός δημιουργού, στο έργο κάποιου άλλου, δίχως το «βάρος» της άστοχης αντιγραφής.
Να γραψεις μια φορα τη δικη σου γνωμη και οχι καποιου τριτου... και τι στον κοσμο!
Σε τριτους και αποντες δεν απαντω...![]()
Παλιότερα κάτι έγραφα για αυτά που μου άρεσαν. Δεν βρίσκω λόγο να γράφω για θέματα που δεν μου άρεσουν και δεν με απασχολούν.Κι ομως, το ειχα δει και την πρωτη φορα.
Και λοιπον? Σιγα μην απαντησω σε ενα βιντεο.
Περιμενω τη θεση σου επι του θεματος και θα σου απαντησω.
We use essential cookies to make this site work, and optional cookies to enhance your experience.