Απάντηση: Ποιά ταινία μόλις είδατε?
Από τις ταινίες που το βάρος του στόρυ έχει μεγαλύτερη σημασία από την ίδια την ταινία.
Ο Τόντ Χέινς έχει τη δική του διαδρομή στο ανεξάρτητο Αμερικάνικο σινεμά,εδώ καταπιάνεται με κάτι θεωρητικά έξω από τα νερά του,παρ'όλα αυτά η προσωπική του ματιά είναι ολοφάνερη.
Αποστασιοποιημένη,"νωχελική" σκηνοθεσία που αποφεύγει να επέμβει στα γεγονότα και αφήνει το ίδιο το βάρος της-πραγματικής-ιστορίας να μιλήσει αντί να το φορτώσει.
Το θέμα είναι αν δουλεύει αυτό το πράγμα.Σε γενικές γραμμές ναι,αλλά να πω την αλήθεια θα ήθελα να έχει ανεβάσει την ένταση και να εντάξει και μερικούς χαρακτήρες παραπάνω.
Μου άφησε μια γεύση "εφησυχασμού" με τη έννοια ότι αφού έχουμε μια δυνατή και παραγματική ιστορία δεν χρειάζεται να κάνουμε πολλά πράγματα παραπάνω.
Το πρόβλημα είναι σεναριακό,παρα-είναι απλό,μια γραμμική στο χρόνο,παράθεση γεγονότων με απουσία 2ων ρόλων που θα σπάσει τη μονοτονία και παντελής σχεδόν έλλειψη περιγραφής της αντίδρασης της άλλης πλευράς.
Εχουμε έναν κύριο χαρακτήρα και υπάρχουν ενα δυο υποστηρικτικοί αλλά γενικά υπάρχει μια "φτώχεια" τόσο σε πρόσωπα,όσο και σε περιγραφές.
Ο Ράφαλο είναι εξαιρετικός,σηκώνει την ταινία στους ώμους του με τον αέρα του μεγάλου ηθοποιού,η Αν Χάθαγουει λειτουργεί άψογα υποστηρικτικά και ας είναι πετσοκομμέννος ο χαρακτήρας της,το ίδιο και ο Τιμ Ρόμπινς που θα μπορούσε να είχε μεγαλύτερη συμμετοχή.
Βλέπεται με ενδιαφέρον λόγω του στόρι,έχει ένα Ράφαλο που σε κρατάει αλλα μέχρι εκεί.
